ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αφορμή για το παρόν ποστάκιον, αποτέλεσε το βίδεον που είδα σήμερα εις το ζόρικον μπλογκ του Ροϊδη. Το βίδεον, αποτελεί την ψυχή της δημοσιεύσεως υπό τον τίτλο "Η ομάδα «Ε» με φραπέ μέτριο, σε καφετέρια".

Πρόκειται για απόσπασμα από την προ εβδομάδος εκπομπή του Χαρδαβέλλα. Στα πλαίσια της εκπομπής, ο Φουράκης ανακοίνωσε πως οι Θεσσαλονικείς μπορούν από τούδε και στο εξής να συναντούν τους φοβερούς και τρομερούς "έψιλον" στην καφετέρια "Τζανή" στην Αρετσού.
(Το τελευταίο μέρος της εκπομπής, είχε τύχει να το δω παρέα με έναν αλλοδαπό φίλο, και κυλιόμασταν στο πάτωμα από τα γέλια).

Το πρόβλημα:
Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω ιδέα προς τα πού πέφτει η Αρετσού... πόσο μάλλον προς τα που πέφτει η εν λόγω καφετέρια... Απ' ό,τι κατάλαβα όμως, κάπου κοντά στη Σαλονίκη πρέπει να είναι.
Όμως, εγώ σπάνια ανεβαίνω στη Σαλονίκη.

Προτείνω λοιπόν εις τους Θεσσαλονικείς, να πάνε εις την εν λόγω καφετέρια και να εξηγήσουν εις τους "έψιλον" ότι δεν θα έπρεπε να λέγονται "έψιλον". Θα κουφαθούν βέβαια οι "έψιλον", αλλά θα τους βγει σε καλό: Θα μάθουν κάτι που αγνοούν.
Ναι, μα το Δία!
Εκτός πια κι αν οι "έψιλον" έχουν τελείως στην ξεφτίλα τον Πλάτωνα...

Διότι (λέω και ξανα-λέω και ματα-ξανα-λέω) ότι κοτζάμ Πλάτωνας μας λέει σαφώς (σαφέστερα δεν γίνεται) πως η λέξη "έψιλον" είναι λάθος!
Συγκεκριμένα, στον διάλογο "Κρατύλος", βάζει τον Σωκράτη να ρίχνει την εξής ζόρικη αποκάλυψη:

"... τῶν στοιχείων ὀνόματα λέγομεν ἀλλ' οὐκ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, πλὴν τεττάρων, τοῦ Ε καὶ τοῦ Υ καὶ τοῦ Ο καὶ τοῦ Ω.
Τοῖς δ' ἄλλοις φωνήεσί τε καὶ ἀφώνοις περιτιθέντες ἄλλα γράμματα λέγομεν, ὀνόματα ποιοῦντες:
οἷον τὸ “βῆτα”: ὁρᾷς ὅτι τοῦ ἦτα καὶ τοῦ ταῦ καὶ τοῦ ἄλφα προστεθέντων οὐδὲν ἐλύπησεν, ὥστε μὴ οὐχὶ τὴν ἐκείνου τοῦ στοιχείου φύσιν δηλῶσαι ὅλῳ τῷ ὀνόματι οὗ ἐβούλετο ὁ νομοθέτης: οὕτως ἠπιστήθη καλῶς θέσθαι τοῖς γράμμασι τὰ ὀνόματα".
(Κρατύλος, 393d-393e)

Σα να λέμε (σε ρεμπέτικη μεταγλώττιση):

Όταν αναφέρουμε τα γράμματα του αλφαβήτου, για όλα χρησιμοποιούμε κάποιο όνομα, εκτός από τέσσερα γράμματα που τα λέμε απλώς χρησιμοποιώντας τον ήχο τους: Τα τέσσερα αυτά γράμματα είναι το Ε, το Υ, το Ο και το Ω.
Για όλα τα υπόλοιπα γράμματα, είτε φωνήεντα είτε σύμφωνα, χρησιμοποιούμε ονόματα, που τα φτιάχνουμε χρησιμοποιώντας συνδυασμούς διαφόρων γραμμάτων.
Για παράδειγμα, το "βήτα": βλέπεις ότι αν και προσθέσαμε στο "β" τα γράμματα "ήτα", "ταύ" και "άλφα", φτιάξαμε μια ζόρικη λέξη, τη λέξη "βήτα", που την κατασκεύασε ένας σούπερ-γουάου νομοθέτης, για να μας βοηθάει να καταλάβουμε τη φύση του στοιχείου "β".
Και, δεν θα ήταν ευγενικό να νομίζουμε πως ήταν κόπανος και καραγκιόζης ο νομοθέτης που έβαλε κάποια γράμματα να έχουν ονόματα και κάποια άλλα γράμματα να ΜΗΝ έχουν ονόματα παρά μόνο τον ήχο τους.

Φρονώ λοιπόν, ότι καλό θα ήτο να τη μάθουν αυτή την αλήθεια και οι εσπρεσσάκηδες και φραπεδόβιοι "έψιλον" της καφετέριας στην Αρετσού.
Εκτός κι αν έχουν στο φτύσιμο τον Πλάτωνα και το Σωκράτη...

Σε μια τέτοια περίπτωση, να βγούν να μας το πούν, να ξέρουμε κι εμείς σε ποιά καφετέρια θα πίνουμε τον καφέ μας όταν ανηφορίζουμε στη Σαλονίκη, βρε αδερφέ...