ΠΙΣΤΩΜΑ ΟΥ ΠΟΙΕΙΤΑΙ...
Μέχρι προ ολίγου, πίστευα πως το γνωστό νησιώτικο σουξέ "Λυγαρίς" (διασκευή του γνωστού νησιώτικου σουξέ "Λυγαριά, λυγαριά, θα σε κλέψω μια βραδιά") αποτελούσε τη μοναδική απόπειρα για ένα γενικευμένο αρχαιόγλωσσο ντού που θα οικειοποιηθεί τους παραδοσιακούς σκοπούς του τόπου μας.
Για την ιστορία, να πω ότι η τιμή και η δόξα για τη σύλληψη και απόδοση του άσματος "Λυγαρίς", ανήκει στους θρυλικούς "Etsi de", που στη θέση των κακόηχων στίχων
"Κόρη καραβοκύρη, όμορφη κοπελιά,
κορμί κυπαρισσένιο λυγά σαν λυγαριά.
Λυγαριά, λυγαριά, εσένα έχω στην καρδιά
λυγαριά, λυγαριά θα σε κλέψω μια βραδιά"
και άλλα τέτοια κακόηχα, έντυσαν το παραδοσιακό άσμα με τους εξής μεγαλοφυείς στίχους:
Πλοιάρχου η θυγάτηρ, εύμορφος κορασίς
κυπαρρισίου σώμα πάλλεται ως λυγαρίς.
Λυγαρίς, λυγαρίς πεφυλαγμένη της καρδίης.
Λυγαρίς, λυγαρίς έσει θύμα απαγωγής.
Σελήνην τε κι αστέρας ερώτησον ομού
ως οι οφθαλμοί μου κλαίουσιν αναμνησθέντες σου.
Λυγαρίς, λυγαρίς πεφυλαγμένη της καρδίης.
Λυγαρίς, λυγαρίς έσει θύμα απαγωγής.
Βέλει επλήγωσάς με πληγήν αόρατος
και πλην εσού ουκ έστι θεράπων ιατρός.
Λυγαρίς, λυγαρίς πεφυλαγμένη της καρδίης.
Λυγαρίς, λυγαρίς έσει θύμα απαγωγής.
Ώσπου, προ ολίγου, στο αξιόλογο ευλόγιον "Αφαία", γεμάτος χαρά διαπίστωσα πως υπάρχει πλέον και ένα νέο κρούσμα αυτού του αισιόδοξου αρχαιόγλωσσου γενικευμένου ντού!
Πρόκειται για στιχουργική διασκευή του γνωστού άσματος "Η μέρα είναι βροχερή", του Γιώργου Μητσάκη.
Η μέρα είναι βροχερή
Και σιγοψιχαλίζει
Κι απ΄ την απέναντι γωνιά
Το καπηλειό φωτίζει
Κι ένας απένταρος μπεκρής
Εξω απ το ταβερνάκι
Συλλογισμένος κάθεται
Στο χαμηλό πορτάκι
Θέλει κι αυτός μέσα να μπεί
Ν΄ αρχίσει για να πίνει,
Μα είναι φτωχό το μαγαζί
Και βερεσέ δεν δίνει
Οι αρχαίοι-νέοι στίχοι που αντικατέστησαν τους παλιούς κακόηχους, είναι οι εξής:
Ομβρώδης η ημέρα εστί
Ηρέμα τε ψεκάζει,
Το καπηλείον δ΄ εκ μυχού
Του άντικρυς αυγάζει.
Οινόφλυξ τις δ΄ ανάργυρος
Έξω του καπηλείου
Κάθηται σύννους έμπροσθεν
Του χθαμαλού θυρίου.
Βούλεται γ΄ εισελθείν κ'αυτός
- οινοποσίας δείται -
το καπηλείον δ΄ όν πτωχόν
πίστωμα ου ποιείται.
Σύντροφοι και συντρόφισσες της γλωσσαμυντορικής σχολής, υποκλίνομαι!
Θα νικήσουμε!
Βενσερέμος!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Βενσερέμος!
ΑπάντησηΔιαγραφήθα νικήσουμε όταν τραγουδήσει και ο Ρέμος...
"προσελθε ινα τελευσεις μοι..."
(έλα να με τελειώσεις) και καλα...χεχεχεχεχε
Το "πίστωμα ου ποιείται" αντικαθιστα το κακόηχον και κακόγουστον "βερεσες δεν δίδετε". (Όλα με έψιλον, πέρα-πέρα.)
ΑπάντησηΔιαγραφή*Thodoris, το θέμα είναι να κάνει την αρχαιόγλωσση στροφή ο Πλούταρχος!!! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή*εργδημεργ, η φράση (και η όλη φάση) μου θυμίζει την παλιά, καλόγουστη αφίσσα με τους δύο τύπους:
"Ο πωλών τοις μετρητοίς και ο πωλών επί πιστώσει"
:-)
ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΩ ΤΟΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΗΡΥΣΣΩ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΜΟΥ.
Η αποχώρησις προϋποθέτει την προϋπαρξιν χωρήσεως ή έστω προσχωρήσεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχασες και τη διασκευη του Ζουγανελη του "ηθελα να 'ξερα, δεν ντρεπεσαι", στο σοου που ειχε τη δεκαετια του 90, νομιζω "Γεια χαρα νταν Ζουγκα" λεγοταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗθελον εγνω, ουκ αισχυνεσαι?
Πάντως όταν πάω στην Αμερική θα τα κάνω όλα μόνος μου.Εσένα δεν θα σου ξαναμίλήσω και δεν θα πάρεις μια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρκλ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν μερικα χρόνια, η "Ελευθεροτυπίς της Κυριακης" είχε δημοσιεύσει ρεπορταζ απο ένα μουσικο Γυμνάσιο, που είχε κάνει τα ίδια πράγματα. Συγκεκριμένα (ψιλο-)θυμάμαι το:
Ίθι, εγέρθητι ναννίον εμόν,
ορχησόν μοι κόρδακα οθωμανόν! (Κτλ.)
Ο ευρων τους νεοελληνικους πρωτότυπους στίχοι κερδίζει χαμόγελο! :-)
Δυστυχως, προσπάθεια ανευρέσεως του αναπαλαιωμένου άζματος στα ιντερνέτια απέβη άκαρπος!
Διαπιστώνω με χαρά, ότι τελικά οι προσπάθειες για γενικευμένο αρχαιόγλωσσο ντου, είναι πολύ περισσότερες απ' όσες νόμιζα!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
Ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να μαζέψω κάμποσα δείγματα (και ηχητικά, εννοώ)!!!
Τώρα μού 'ρθε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλ' αυτα τ' αρχαιοπρεπέα, καλα είναι να τα δώκουμε σε κανέναν Αγάθωνα, να τα τραγουδήσει στα επόμενα "Προμήθεια".
Εκτος της "Λυγαρίδος"!
Διότι, στο ρεφραιν, εκει που εκτελουν αι γκόμεναι την χορευτικην φιγούραν "έν-δυό-κάτω" (δίκην ασκουμένων λοκατζήδων), απαιτείται στηθόδεσμος ενισχυμένος!
Και σκέπτομαι πως, κάτω απ' τους αρχαιοπρεπεις χιτώνες των, αι σύγχρονοι "προμηθειάζουσες" δεν φορουν στηθόδεσμον... (Κι έτσι και κάνουν πως χορεύουν "λυγαρίδα" άνευ στηθοδέσμου, θα συρρεύσουν οι ματάκηδες των γύρω κάμπινκγζ, και πάει η σοβαρότης της εορτης.)
Μα, Εργοδότα, δεν θα εύρισκα αρνητικό το να "πάει η σοβαρότης της εορτής" για έναν τέτοιο λόγο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσα-ίσα, πιθανότατα θα ήτο θεάρεστον!!!
:-)