Δευτέρα, Αυγούστου 02, 2010

ΥΜΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ


Εις το εξαίρετον ευλόγιον των Πολεμιστών της Λάϊον, ανηυρέθη και ανεγνώσθη εξαίρετος δημοσίευσις υμνούσα την Ιθάκη.
Λαμβάνω το θάρρος να την αναδημοσιεύσω εδώ, επειδή πολύ μου αρέσει.

ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ
συλλογίζονται στο αγαπημένο τους δένδρο ….με τα 12 αόρατα όπλα τους.

Την ασπίδα του Άρη, το άροτρο της Δήμητρας, το κηρύκειο του Ερμή, τα πολύχρωμα φτερά του παγωνιού της Ήρας, το τόξο του Απόλλωνα, το αδράχτι της Εστίας, το μήλο και την ζώνη της Αφροδίτης, την αόρατη κυνός κεφαλή του Πλούτωνα και το αμόνι και σφυρί του Ήφαιστου,το δόρυ της Αθηνάς, τους κεραυνούς του Δία, την φαρέτρα και τα βέλη της Άρτεμης, την τρίαινα του Ποσειδώνα!

Σε ένα αγαπημένο τους νησί και μία αγάπη... από τον Αύγουστο!

Ένα νησί που βρίσκεται μέσα σε έναν ωκεανό τρυφερότητας που σε τυλίγει νοσταλγικά
Και που πολλές φορές αναρωτήθηκες εάν υπάρχει, και σε ποια μελλοντική ζωή μπορεί να υπάρξει.

Η Ιθάκη πανταχού παρούσα!

ΙΘΑΚΗ!
Ένας έρωτας αγιάτρευτος, σημείο αναφοράς, στόχος και προορισμός!
ΙΘΑΚΗ!
Ένα Νησί, μία Πατρίδα, ένα Παλάτι, ένας Νους διαυγής, μία Ψυχή ολόρθη ανέγγιχτη, μία Καρδιά μεγάλη καινούργια πάντα νέα….μαζί με την ματιά της.
Ένα ΔΕΝΔΡΟ με γερές ρίζες αμετακίνητο αειθαλές!
Ένα Δένδρο Σοφίας, Γνώσης, Αυτογνωσίας και Αγάπης!
Γύρω από αυτό το Δένδρο ο Οδυσσέας έφτιαξε τον κόσμο του, ότι αγαπούσε πολύ και ένα κρεβάτι ενός Αθάνατου Ζευγαριού που συναντιέται κάθε φορά όταν το Ένα γίνεται Δύοκαι δημιουργεί το Τρία και …χιλιάδες άλλα νέα πράγματα και ιδέες.Για αυτό τον Έρωτα, για χάρη του, ο Οδυσσέας δεν μπορεί να μείνει πουθενά και παρ όλες τις δελεαστικές προτάσεις και προσφορές… θα πει τα μεγάλα ΟΧΙ.
Για να βρεθεί κοντά του και να υποβληθεί στην τελευταία δοκιμασία από την βασίλισσα της καρδιάς του:
Αν γνωρίζει την ύπαρξη αυτού του δένδρου και τι σημαίνει;

ψ Οδύσσειας

Ποιος το κλινάρι μετασάλεψε; Καλός τεχνίτης να ‘ταν,
185 και πάλε θα του ‘ρχόταν δύσκολο! Μόνο θεός μπορούσε,
αν ήθελε, να ‘ρθεί κι ανέκοπα να το μετασαλέψει.
Μα απ᾿ τους θνητούς που ζουν δε γίνεται τη θέση να του αλλάξει
κανείς, κι ας είναι απά στα νιάτα του᾿ το τορνευτό κλινάρι
τρανό σημάδι κρύβει᾿ τα ‘φτιαξαν τα χέρια τα δικά μου.
190 Φύτρωνε δέντρο, ελιά στενόφυλλη, μες στον αυλόγυρο μας,
ξεπεταμένο κι ολοφούντωτο, χοντρό σα μια κολόνα.
Και πήρα κι έχτισα τρογύρα του την κάμαρα με πέτρες
πυκνές ως πάνω, και τη σκέπασα καλά καλά με στέγη’
κι αφού της πέρασα πορτόφυλλα καλαρμοσμένα, στεριά,
195 έκοψα απάνω της στενόφυλλης ελιάς κλαδιά και φούντα,
και τον κορμό απ᾿ τη ρίζα κλάδεψα, προσεχτικά, πιδέξια
με το σκεπάρνι πελεκώντας τον, με στάφνη ισιώνοντας τον,
κλινόποδο να γένει, κι άνοιξα με το τρυπάνι τρύπες.
Κει πάνω το κλινάρι εστήριξα, καλά πλανίζοντας το,
200 και με το μάλαμα το πλούμισα, το φίλντισι, το ασήμι!
τέλος λουριά από βόδι ετάνυσα, που απ᾿ την πορφύρα άστραφταν.
Το μυστικό σου το φανέρωσα σημάδι, μα δεν ξέρω
αν το κλινάρι ακόμα στέκεται, γυναίκα, για κανένας
το λιόδεντρο απ᾿ τη ρίζα του ‘κοψε και του άλλαξε τη θέση.»
205 Αυτά είπε, κι εκείνης τα γόνατα λύθηκαν κι η καρδιά της,
τ᾿ αλάθευτα σημάδια ως γνώρισε στα λόγια του Οδυσσέα’

Ιθάκη, το νησί ενός καθαρού νου, μιας ζωντανής καρδιάς και μιας ανέγγιχτης ψυχής! Το νησί των ελευθέρων ανθρώπων, δίκαιων, ισότιμων, ερωτευμένων, αγαπημένων και αξιοπρεπών!

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Mi-la-re,
mi-la-re-si