ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Ε, Τσάρλυ, τραβήξου από τον ήλιο.
Σήμερα, έπεσε η Ατομική...
Σήμερα, στα λιμάνια,
οι σωματέμποροι κι οι πορτοφολάδες
μπορούν να περηφανεύονται
που δεν έγιναν εφευρέτες...
Σήμερα, θα μπορούσε να λέει στην προσευχή της,
μια πόρνη:
"Θεέ μου, σ' ευχαριστώ,
που δεν γέννησα...".

Το παραπανω ποίημα του Φώτη Αγγουλέ, πάει ασορτί με τη σημερινή μέρα. Όπου ναι μεν ο μήνας έχει εννιά, αλλά είναι και η επέτειος ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Τις προάλλες περνώντας μπροστά από τον ανδριάντα του εγκληματία (τι ξεφτίλα να υπάρχει ακόμα στην Αθήνα -και να τη μολύνει- ο βρωμερός αδριάντας του εγκληματία, δίνοντας το κακόφημο όνομα του εγκληματία σε μια ολόκληρη όμορφη γειτονιά: "Άγαλμα Τρουμαν"...) σιγοτραγούδαγα τα λόγια:

Αλλά θα μου πεις, επέτειος, Τρουμαν και τρίχες κατσαρές... σιγά τα ωά...
Ηθικολογίες.
Η ιστορία του ζητήματος έχει γραφτεί.
Εδώ που έχει φτάσει το πράμα, μάλλον πρέπει να το γυρίσουμε σε πιο σύγχρονες εκδοχές του πράγματος, άδοντας τους εξαίρετους στίχους του Πανούση:

Ζεις πρωτοπόρο Ναγκασάκι
σε κάθε δρόμο
σε κάθε σοκάκι
Ναγκασάκι...