ΤΟ ΞΟΡΚΙ

Είναι πασίδηλον, πασίγνωστον, πασιφανές (και ως εκ τούτου πολύ πασέ) το ότι είναι τεραστία η δύναμις των ηχητικών κραδασμών που παράγει η σωστή εκφορά των φθόγγων της ελληνικής γλώσσης.
Γνωστό άλλωστε τυγχάνει το ηχητικόν παράδειγμα του Χαρυκλύνεως:


Ε, λοιπόν, περιδιαβαίνοντας το φόρουμ του 12830, επληροφορήθηκα την σημασία της σωστής εκφοράς ενός αρχαίου, αρχεγόνου, αποδεδεγμένου και αρχετυπικού ελληνικού ξορκιού - επικλήσεως - επαοιδής - επωδού, που καλό θα ήταν να την ξαναθυμηθούμε...
... και να αρχίσουμε να την προφέρουμε - εκφέρουμε σωστά, μπας και δούμε θεού πρόσωπο αυτές τις δύσκολες εποχές που διάγει το έθνος!!!

Πρόκειται για μυστικιστικό απόσπασμα σπάνιας ομορφιάς και μυητικού βάθους:


Ίσως θα ήτο σκόπιμον να το επαναλαμβάνωμεν τρις ημερησίως -πρωί, μεσημέρι και βράδυ- μπας και καταφέρωμεν να εκλέξωμεν τον Αλαβάνον περιφερειάρχην!!!!