ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ

Σαφώς, σαφέστατα, μου θυμίζει μαντινάδα:

Όσο κι αν χτίζουν φυλακές
και ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είναι αληταριό
πάντα θα δραπετεύει

Το συγκεκριμένο μαντιναδοειδή στίχο νομίζω πως τον είχα πρωτοακούσει παλαιότερα από τα Μεθυσμένα Ξωτικά σε τούτο δω το θεσπέσιο άσμα τους το οποίο, βέβαια, κάθε άλλο παρά μαντινάδα μου είχε θυμίσει:

Όμως πέρσι-πρόπερσι που κάποια (νεαρά, υποθέτω) συντρόφια είχαν γράψει τα λόγια πάνω σ' ένα καλαίσθητο πανό που το είχαν κρεμάσει στη Μεσολογγίου, έβλεπα το πανό κι έπινα τα ντιούαρς μου κι έλεγα "ρε μπαγάσα, αυτό εδώ πρέπει να είναι στίχος από μαντινάδα".

Τελικά με μεγάλη καθυστέρηση, μόλις πριν από κάνα μήνα, εντόπισα (κατόπιν υποδείξεως... τόσο αργόστροφος είμαι) τον ίδιο στίχο μέσα στο Αερικό του Θανάση Παπακωνσταντίνου, το οποίο είναι ευκαιρία να ακούσουμε στη τζαμάτη εκδοχή του με τη Μελίνα Κανά.

Τώρα τίνος είναι η πατρότητα της μαντινάδας, ουδέν γνωρίζω και θα ήθελα τη βοήθεια του κοινού.

Ωστόσο, μιας κι αναφέρθηκα στο μεστό και ζεστό τραγούδι των Ξωτικών, δράττομαι της ευκαιρίας να διηγηθώ μια εντελώς πρόσφατη μεταμεσονύκτια εμπειρία μου, που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο:

ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΧΛΙΔΗΣ

Καθόμανε λοιπόν κρυωμένος και ημι-άρρωστος άνθρωπος κι είπα ν' ακούσω κανένα αθλητικό ραδιόφωνο να περάσει η μεταμεσονύχτια ώρα. Ήταν εκπομπή με τηλεφωνήματα: Έπαιρνε τηλέφωνο ο κάθε φίλαθλος κι έλεγε τη μαλακία του.

Παίρνει ο πρώτος και λέει στον παρουσιαστή:
"Τονε σιχάθηκα το Μιραλάς! Παίρνει 900 χιλιάρικα το χρόνο και ζητάει νέο συμβόλαιο με 2,6 μύρια. Απαράδεκτα πράματα!!!"

[Το πυρετώδες μυαλό μου έκανε αυτόματα τη διαίρεση: Αν ο τηλεφωνών παίρνει 20 χιλιάρικα το χρόνο (τι λέω τώρα, ποιός παίρνει 20 χιλιάρικα), θέλει 50 χρόνια δουλειάς για να περάσουν απ' τα χέρια του 1 μύριο... Δηλαδή του αγίου Ποτέ]

Οπότε σκέφτομαι: Ναι ρε μπαγάσα, ο κόσμος έχει εξαγριωθεί με τα εκατομμύρια που παίρνουν οι ποδοσφαιριστές μέσα σε μια τέτοια οικονομική στενότητα!

Ώσπου ο εκφωνητής τον διορθώνει -και με διαψεύδει:
"Κοίτα φίλε, επειδή τυχαίνει να το' χω ψάξει το θέμα, σου λέω πως ο Μιραλάς ζητάει 2,6 αλλά αυτά τα 2,6 είναι μικτά! Καθαρά στο χέρι θα πάρει μόνο 1,5 - 1,6 μύρια".

[Το πυρετώδες μυαλό μου συνέχισε τις διαιρέσεις: 1,6 μύρια διά 20 χιλιάρικα ίσον 80 χρόνια δουλειάς... Του αγίου Πούτσου ανήμερα, δηλαδή]

Με αποτέλεσμα, ο τηλεφωνών να μελώσει αμέσως:
"Τι? Μόνο 1,5 θα πάρει στο χέρι ο Μιραλάς που στο κάτω κάτω είναι και παίχτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά? Πολύ λίγα είναι, αφού ο Ριέρα παίρνει 2,2 μύρια το χρόνο! Δεν είναι δυνατόν να παίρνει περισσότερα ο Ριέρα!"

[Νέα διαίρεση: 2,2 μύρια διά 20 χιλιάρικα ίσον 110 χρόνια δουλειάς... 37 χρόνια δουλειάς για σένα, 37 για το γιό σου και 37 για τον εγγονό σου. Γάμα τα]

Τους ακούει ένας άλλος ακροατής και σεκλετίζεται και παίρνει σεκλετισμένος τηλέφωνο. Τον ακούω κι εγώ, λέεω "δικός μας είναι τούτος με το σεκλέτι" αλλά με διαψεύδει αμέσως λέγοντας:

"Καλά τα είπε ο προηγούμενος φίλος για το Μιραλάς, αλλά εγώ θέλω να σταθώ στον Τοροσίδη που είναι ο ριγμένος της ιστορίας: Είναι δυνατόν ο σταθερά καλύτερος παίχτης να παίρνει μόνο 900 χιλιάρικα το χρόνο από 400 που έπαιρνε πριν την αύξηση? Δεν κατάλαβα δηλαδή, άμα του δίνουν μόνο 900 είναι σαν να του λένε: Τοροσίδη σήκω φύγε"

[Νεα διαίρεση, 900 χιλιάρικα διά 15 χιλιάρικα το χρόνο ίσον 60 χρόνια καθημερινό χαμαλίκι... ]

Κόντεψα να βάλω τα κλάμματα, τόσο πολύ συγκινήθηκα με την αδικία που υφίσταται ο Τοροσίδης. Ώσπου παίρνει κι ένας άλλος, πιο φιλόδοξος, που λέει:

"Βασικά να πούμε τις μεγάλες ομάδες τις κάνουν οι παίχτες με προσωπικότητα. Αν είναι μάγκες οι πρόεδροι των δύο μεγάλων, ας πάρουν το Ροναλντίνιο: Μόνο 8 μύρια θα δώσουν..."

[Νέα διαίρεση: 8 μύρια διά 100 χιλιάρικα το χρόνο (αν είσαι μικροεφοπλιστής, να πούμε) ίσον 80 χρόνια εφοπλιστιλίκι για να βγάλεις τα λεφτά της μεταγραφής του Ροναλντίνιο... Άπονη ζωή]

Ο παρουσιαστής πάει να τον προσγειώσει κάπως:
"Οχτώ μύρια θα δώσουν για να έρθει, βάλε όμως κι άλλα 7 το χρόνο για μισθούς και πριμ... Και σε ρωτάω: Ποιά ελληνική ομάδα είναι σε θέση να δώσει 15 μύρια για το Ροναλντίνιο"?

Το ερώτημα μου φάνηκε λογικό: Ζούμε σε οικονομική κρίση, διάολε! Επομένως οι ομάδες πρέπει να κάνουν μετρημένες κινήσεις.

[Νέα διαίρεση: 15 μύρια διά 300 χιλιάρικα το χρόνο (αν είσαι και γαμώ τους εφοπλιστές δηλαδή) ίσον 50 χρόνια εφοπλιστιλίκι για να βγάλεις όσα θα κοστίσει ένας χρόνος κλωτσοσκούφι του Ροναλντίνιο]

Το ζήτημα το εντόπισε και ο επόμενος ακροατής που είπε:
"Εντάξει, εγώ δε σου λέω για 15 μύρια, αλλά ας πούμε τα 3 μύρια που δόθηκαν για να πάρουμε εμείς τον άχρηστο το Τζεμπούρ, δεν ήταν πεταμένα λεφτά"?

[Νέα διαίρεση: 3 μύρια διά 50 χιλιάρικα το χρόνο αν είσαι πετυχημένος μικρομεσαίος βιοτέχνης, ίσον 60 χρόνια βιοτεχνιλίκι... Άτιμε Τζεμπούρ!]

Ο παρουσιαστής διευκρίνισε:
"Άλλες εποχές τότε, άλλες τώρα: Τότε βρισκόντουσαν εύκολα 3 μύρια, ενώ σήμερα οποιαδήποτε ομάδα δύσκολα θα έδινε έστω και 1 μύριο για τον Τζεμπούρ".

[Νέα διαίρεση: 1 μύριο διά κάνα δεκάρι χιλιάδες το χρόνο αν δουλεύεις με βασικό, ίσον 100 χρόνια δουλειάς, δηλαδή 37 για σένα, 37 για το γιό σου και 26 για τον εγγονό σου... Ε, με τόσα περίπου, θα καταδεχτεί να έρθει ο νέος Τζεμπούρ]

Μετά από αυτή τη βαρυσήμαντη παρέμβαση, ο επόμενος ήταν πιο προσεκτικός:
"Κοίτα, η ΑΕΚ έχει οικονομικό πρόβλημα: Μην ξεχνάμε ότι ο Πλιάτσικας έφυγε και η ΑΕΚ πήρε μόνο 400 χιλιάρικα γιατί τα είχε ανάγκη, οπότε τι να λέμε τώρα, δε μπορεί να κρατήσει παίχτες με συμβόλαια από 500 χιλιάρικα το χρόνο και πάνω"

[Εδώ δεν άντεξα σε νέα διαίρεση, κόντεψα να βάλω τα κλάματα: τα ποσά ήταν εξευτελιστικά μικρά... 400 και 500 ψωροχιλιάρικα, ένα τίποτα, όσο παίρνουν χίλιοι άνεργοι το μήνα από το ταμείο ανεργίας... ξεπεσμός]

Με αυτό συμφώνησε και ο μπαγλαμάς που ήθελε το Ροναλντίνιο στην Ελλάδα, ο οποίος ξαναπήρε τηλέφωνο για να διευκρινίσει:
"Δε μιλάω συγκεκριμένα για το Ροναλντίνιο, όμως έναν παίχτη με τέτοια δημοτικότητα θέλω στην ομάδα μου, για να έχουμε τον αντι-Γκοβού. Οπότε, και με 5 μύρια βρίσκεται παίχτης τέτοιας κλάσης".

[Και εδώ βαρέθηκα να κάνω διαίρεση: Εξαιτίας των βλακών είχα ξεσκιστεί να κάνω διαιρέσεις, δεν πήγαινε άλλο]

Σκεφτόμουν σοβαρά να πάρω κι εγώ κάνα τηλέφωνο και να πετάξω κι εγώ καμιά μαλακία για τίποτα τρελλά εκατομμύρια.
Έχει κέφια ο Ντρογκμπά και φέρνει βόλτες ο Φοσμπά, που λένε.

Διότι ρε παιδί μου, τους άκουγες όλους αυτούς να μιλάνε με τόση εξοικείωση για τα εκατομμύρια, ξερωγώ σα να τους έτρεχε το χρήμα απ' τα μπατζάκια. Είχα αρχίσει να νιώθω μαλάκας, ότι όλο το Εκάλη-κλαμπ και όλος ο σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών (μαζί με την Ένωση Τραπεζών και τα μέλη των οικογενειών τους) ξενυχτούσαν μαζί μου και έπαιρναν τηλέφωνα σε ένα αθλητικό ραδιόφωνο. Και δως του τα εκατομμύρια να πέφτουν βροχή.
Είπα να παίξω κι εγώ το παιχνίδι, να μοιράσω ξερωγώ 15 μύρια και να φτιάξω ένα γαμάτο Πανιώνιο ή να σώσω τη Λάρισα από τον υποβιβασμό ή κάτι τέτοιο, ήθελα κι εγώ να νιώσω λίγο μέλος του Ρόταρυ Κλαμπ ρε μπαγάσα.

Αλλά πάνω εκεί που σχεδίαζα να πω κάτι μεγαλοφυές...
Ήρθε και με ξενέρωσε ένας άλλος τηλεφωνών ακροατής, ο οποίος δοκίμασε να απλοποιήσει το ζήτημα, με αποτέλεσμα να μας ξενερώσει όλους εμάς τους εκατομμυριούχους όταν είπε πως:

"Για να καταλάβουν οι ακροατές ότι κανένας δεν αγαπάει την Πανάθα όσο οι οπαδοί της, ας πάρουμε για παράδειγμα τον Πατέρα: Φεύγοντας, δήλωσε πως αφήνει το ταμείο γεμάτο με 8 μύρια. Και τι βλέπουμε τώρα? Πως τα 8 μύρια δεν αρκούσαν για να καλύψουν τις ανάγκες της ομάδας, οπότε δεν υπάρχουν λεφτά για μεταγραφές".

Τον θαύμασα για τη μεγαλοφυία του. Συνέχισε με ένα παράδειγμα:
"Είναι ας πούμε σαν και μένα, που είπα στη γυναίκα μου ότι ο λογαριασμός στην τράπεζα έχει υπόλοιπο χίλια ευρώ. Ναι, αλλά οι δόσεις των καρτών, συν νερό, φως, τηλέφωνο και τα λοιπά, είναι τρία χιλιάρικα. Οπότε τι χίλια ευρώ και κουραφέξαλα, εδώ μιλάμε ότι ο λογαριασμός μου στην τράπεζα ουσιαστικά δεν υπάρχει. Αν λοιπόν ήταν μάγκας ο Πατέρας, θα έπρεπε να αφήσει στο ταμείο της Πανάθας πάνω από 10 εκατομμύρια".

Τον άκουσα και άρχισα (μεσα στον πυρετό μου) να φωνάζω:

Έλεος ρε συ Γκάπ, με τι τους ψεκάζετε, την τρέλα μου μέσα? Εδώ δεν έχουνε να φάνε οι μαλάκες, τους κόβετε δώρα, τους μειώνετε μισθούς, τους πετάτε στο δρόμο και αυτοί κάθονται και συζητάνε για τα εκατομμύρια λες και είναι φυστίκια.

Βέβαια εντάξει, όλοι κάποια δόση έχουμε την παραμύθα μας.

Εγώ ας πούμε, για χρόνια περίμενα πως κάτι τέτοια ζωντόβολα θα έκαναν την κοινωνική επανάσταση, αλλά εντάξει, κάποια στιγμή το συνέκρινα με το γεγονός πως εγώ προσωπικά κάθε άλλο παρά "προσδοκώ ανάσταση νεκρών" και είπα πως εφόσον δεν προσδοκώ ανάσταση νεκρών, θα ήταν παράλογο να προσδοκώ κοινωνική επανάσταση ηλιθίων, αν και ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, βέβαια.

Διότι είναι και ο Regulus που αναμένεται να περάσει κατά Παρθένο μεριά αποχωρώντας από τον Λέοντα, κι άντε να δούμε μπας και αλλάξει κάτι, διότι τα τελευταία 2100τόσα χρόνια που ο Regulus διαβιώνει στο Λέοντα, αυτή η γη εδωπέρα δεν είδε θεού πρόσωπο, ρωμαίοι, χριστιανοί, τούρκοι, άγγλοι, γάλλοι, πορτογάλοι, καππαδόκες, καραμανλήδες και τώρα τελευταία οι πασόκοι του Γκάπ, μας έχουνε γαμήσει το μυαλό, άντε να περάσει ο Βασιλίσκος στην Παρθένο μπας κι αλλάξει κάτι. Η παρουσία του από το 150τόσο π.α.χ.χ. στο Λέοντα στάθηκε καταστροφική για την Ελληνική σπιρτάδα και πλημμυρίσαμε στη σάχλα.