ΠΕΡΑΣΑ ΕΤΣΙ ΔΙΧΩΣ ΛΟΓΟ...

Ωραία λοιπόν, πέρασα κατά τις 6 τ' απόγευμα από το Σύνταγμα. Ωραία ήταν, βρήκα και κάνα δυο γνωστούς που δεν είχαν αγώνα αύριο (ούτε καν φεστιβάλ, λέμε), έμαθα κάτι ευχάριστα για παντός τύπου συνελεύσεις όχι υποχρεωτικά στο Σύνταγμα, χαρούμενους ανθρώπους είδα, νέα παιδιά κι άβγαλτα που η παρέα του Τζέφρι τ' ανάγκασε να βγουν να μάθουν πως διαμαρτύρεται ο κόσμος (και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να μάθει κάποιος τέτοια πράματα), ήτανε και καναδυό λαϊκοί εθνικομπαγλαμάδες με σταυροφορούσες σημαίες (βρε δεν πα να'χανε και τη σημαία του Ολυμπιακού, στα τέτοια μου και πρόβλημά τους, τι διάολο, άλλα προβλήματα έχω γω από δαύτους?), ένας κοπάναγε μια κατσαρόλα μ' ένα κουτάλι, κάποια δόση είπαμε να πάμε προς τα κάτω μιας κι ήταν λίγος ο κόσμος, κάτι αριστεριστόφατσες πήγανε ν' ανοίξουν ένα πανό, στραβομουτσουνιάσματα, το πανό δεν είχε υπογραφή οπότε τέλειωσαν και τα στραβομουτσουνιάσματα, σε μια δόση ως εκ μυστηρίου έκλεισε ο δρόμος, οι μπάτσοι κοίταγαν τον κόσμο φιλικά (ω, μυστήριο των μυστηρίων, γιατί εμένα πάντα με ψεκάζουνε?), από κάποια δόση και μετά, ακόμα δεν είχα κλείσει μισή ώρα εκεί κι ένιωσα ότι απλώς ψιλομαλακιζόμαστε, κάτι σαν το ανέκδοτο με τον μπαμπά γάτο που έχει πάρει τον υιό γάτο για να του δείξει πως γαμάνε, ε, βαρέθηκα κι έφυγα.

Γενικά καλά περνάνε αυτοί εκεί, και μακάρι να προκύψει κάτι καλό. Άλλωστε και μόνο ότι η Δαμανάκη δέχτηκε να κάνει το καραγκιοζάκι του Τζέφρι, αποδεικνύει ότι η όλη φάση έχει κάνει την κυβέρνηση (τι κυβέρνηση... σύσταση και συμμορία είναι αυτή, όχι κυβέρνηση...) να χεστεί πάνω της... Οπότε καλά κάνουν τα παιδιά στις πλατείες, άσχετα αν εγώ είμαι από αλλού -και μόνο η χαρά που αναδίνουν εξαιτίας της αίσθησης πως κάνουν κάτι σοβαρό, εμένα μου λέει πολλά.

Αυτάάάάάάάά....