ΡΑΓΚΤΑΪΜ, ΛΟΙΠΟΝ

Χτες τα πράγματα ήρθαν έτσι ώστε να πάω όχι μόνο στο Κάτω Σύνταγμα, αλλά και στο Άνω Σύνταγμα. Βασικά στο Κάτω Σύνταγμα ήθελα να πάω, αλλά ένας διονυσιακός χορός με τράβηξε ως το Άνω Σύνταγμα, όπου έκατσα για λίγο να δω αν έχουν δίκιο όσοι λένε πως οι του Άνω Συντάγματος δεν έχουν σαφή πολιτική πρόταση.

Ε, λοιπόν, πείστηκα ότι οι του Άνω Συντάγματος έχουν και παραέχουν πολιτική πρόταση και πολιτικό όραμα! Διότι τι παραπάνω από σαφές πολιτικό όραμα μας δείχνει το σύνθημα που βροντοφώναζαν χαμογελαστοί, σε μουσική και ενορχήστρωση του Σκοτ Τζόπλιν:

Οέ, οέ οέ,
σηκωθήκαμε απ' τον καναπέ
κι ήρθαμε όλοι εδώ
στο μπουρδέλο αυτό
να γαμήσουμε τον Πάγκαλο

Αν αυτό δεν είναι σαφές πολιτικό όραμα, τότε τι είναι πολιτικό όραμα?

Ειδικά αν το συνδυάσει κανείς με το πολιτικό όραμα του κάτω Συντάγματος, που συμπυκνώνεται κάπως έτσι:


Οκέϋ λοιπόν, πήρα και μέρος σε μια συνελευσούλα ανέργων, μια αμεσοδημοκρατική χαρά ήντονε όλα, κι άσε τα κόμματα να τραβάνε τας τρίχας των.

Σε μια δόση βρέθηκα δίπλα-δίπλα με την κυρία Λουκά (ναι, τη γνωστή), κι αναφώνησα κάτι σε στυλ "μέγας είσαι κύριε", αλλά μετά ξανα-αναφώνησα "γιατί δηλαδή, αυτή πεινάει με διαφορετικό τρόπο από μένα?"

Αργότερα στο σπίτι είδα λάϊβ και τη γενική συνέλευση στο thepressproject και πολύ τη χάρηκα.

Ακόμα πιο αργά είδα ότι 32 νοματαίοι των τεχνώνε και των γραμμάτωνε, με αποφασιστικό τρόπο αποφάσισαν να συνεισφέρουν στο δημόσιο διάλογο την κατάπτυστη άποψή τους, βοηθώντας με τον τρόπο τους να ξεχωρίσει το ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας από τα νεκρά κοινωνικά κύτταρα -πράγμα αναμφιβόλως θετικό, με τον τρόπο του.

Και νωρίς σήμερα το πρωί, μια ευχάριστη πληροφορία με έκανε να σκεφτώ ότι "τι στην ευχή... νησιωτική χώρα είμαστε... δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Τζέφρι και η παρέα του θα φύγουν με ελικόπτερο... είναι εξίσου πιθανό να φύγουν με καϊκι".