Τι Σεφέρης μου λες και τι Ελύτης μου λες...
Εντάξει, νομπελίστες είναι, νόμπελ λογοτεχνίας πήραν αμφότεροι, δε λέω όχι.
Αλλά...
Οι κακοί σκοτεινοί διεθνείς κύκλοι, αναγνώστη μου, πρόσφατα στέρησαν τη χώρα μας από ένα ακόμα, φρέσκο, φρεσκότατο νόμπελ λογοτεχνίας!
Αντιγράφω από
εδώ:
Με την Ακαδημαϊκή υποστήριξη του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ» στο οποίο προεδρεύει ο Ακαδημαϊκός κ. Ευάγγελος Μουτσόπουλος, ο Παύλος Πισσάνος, προτάθηκε ως υποψήφιος για το βραβείο ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2011 με το τελευταίο του βιβλίο «ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ ΖΩΗ».
Υποψιάζομαι βέβαια πως τελικά κάτι στράβωσε και η -φευ- Ελλάδα έχασε ένα ακόμα νόμπελ λογοτεχνίας...
Τώρα βέβαια, αναγνώστη μου, θα μου πεις:
"ποιός στην ευχή είναι ο Παύλος Πιδσάνος"?
Ο Παύλος Πισσάνος είναι πολιτευτής του Λάος και παλιός γνώριμος του παρόντος μπλογκ. Είχε αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα από τα σημαντικότερα κειμενάκια μου (κλικ εδώ).
Αχ, ίσως τον γκαντέμιασα και έχασε το νόμπελ λογοτεχνίας...
Οπότε, πρέπει κάτι να κάνω για να επανορθώσω!
Ευκαιρίας δοθείσης, λοιπόν, ας επανορθώσω παραθέτοντας εδώ ένα εξαιρετικής γλαφυρότητας και υψηλής λογοτεχνικής αξίας κείμενο του υποψήφιου νομπελίστα.
Το κείμενο, δημοσιευμένο το Νοέμβρη του 2008, θέτει το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων και με λογοτεχνική ευαισθησία ορθοτομεί ένα από τα βασικότερα προβλήματα της εποχής μας!
Καλή ανάγνωση και καλή απόλαυση!
Έχετε κυκλοφορήσει νύχτα, μετά τις 10 το βράδυ στο κέντρο της πόλεως των Αθηνών; Έχετε ερευνήσει σε βάθος ποιά είναι η εικόνα της σημερινής πρωτεύουσας – και όχι μόνον – από τους «ζωγράφους» της ντροπής; Έχετε νοιώσει τη βαθειά λαβωματιά των σκοτεινών δυνάμεων του παρακράτους, στην καρδιά της άλλοτε πανέμορφης Αθήνας μας;
Παρατηρήσατε με προσοχή και κρατήσατε σημειώσεις της αισχρής συνοχής που έχουν οι τάχα «επαναστάτες» νεαροί, που με αθλιογραφίες “graffiti” έχουν μετατρέψει την πόλη της Αθήνας σε καλύβα του Καραγκιόζη; Έχετε καταλάβει από την ομοιογένεια και τον ομοιότυπο των χαρακτήρων, των σχημάτων και των μηνυμάτων, ότι όλη αυτή την ιστορία του αίσχους την κάνουν, το πολύ πολύ είκοσι παλιοτόμαρα;
Έχετε καταλάβει ότι μια συμμορία είκοσι αλητών, μουτζουρώνει τον κόπο και τον μόχθο χιλιάδων επαγγελματιών καταστηματαρχών, που ξαφνικά, ένα πρωί πηγαίνουν, οι δύστυχοι, των δύστυχων αυτών καιρών, να ανοίξουν το κατάστημά τους και βλέπουν τα ρολλά τους, τουςτοίχους και τις πόρτες τους ζωγραφισμένα με μορφές διαβόλων και τριβόλων; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι το ιερόν άστυ, αλλά και οι πέριξ περιοχές της ευρύτερης Αθήνας κατέχονται από 20 αλητοκράτες, αλάνια της ζωής, κατευθυνόμενα από πολιτικούς παράγοντες, που βγάζουν λόγους μεγαλόστομους στη Βουλή, ενώ στο βαθύ λαρύγγι του κόμματός τους είναι σφηνωμένο το σύνθημα: «Διαλύστε το Κράτος!», «Ζήτω η Αναρχία!». Και ερωτώ: Εσείς κύριε Πρωθυπουργέ και σεις, κύριοι υπουργοί και σεις κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν αισθάνεσθε την «ξεφτίλα», το «Αίσχος», την «Ντροπή» και την «Αθλιότητα» που σας προσάπτει η ελληνική κοινωνία, που με την ανοχή σας, η καλύβα του Καραγκιόζη αποτελεί τον χώρο που ζείτε και κινείσθε; Δεν σας βρωμάει η μπόχα της Αναρχίας; Δεν σας τρομάζουν οι λάσπες που σας ρίχνουν κατάμουτρα είκοσι τομάρια της παραπολιτικής εξουσίας, που πηγαινοέρχονται ανενόχλητα και μετατρέπουν δρόμους, καταστήματα, βάσεις αγαλμάτων, εκκλησίες, γέφυρες, κλασικά κτήρια κι ό,τι άλλο βρουν μπροστά τους, σε γκαλλερί πινάκων διαμονοπλήκτων μουτζουροποιών;
Που είναι, κύριοι της Βουλής, οι Νόμοι του Κράτους;. Δεν υπάρχει έστω και ένας ταπεινός πιστός της Ηθικής, να υψώσει τη φωνή, να βγάλει τους Νόμους από το χρονοντούλαπο, να μιλήσει για το δικαίωμα του πολίτη, να μπορεί να απολαμβάνει με γαλήνη και ηρεμία τον περίπατό του, χωρίς να τρομάζει από τις μουτζούρες και τα συνθήματα της σκοτεινής «ενδοσυνεννόησης» που του επέβαλε το παρακράτος σε κάθε βήμα του;
Graffiti! … Τραγικό μήνυμα των δύσκολων καιρών που διέρχεται η ελληνική κοινωνία. Όλα μα όλα είναι μουτζουρωμένα. Όλα μα όλα φέρουν την υπογραφή της επιβολής των αθλίων εναντίον των νοικοκυραίων. Όλα μα όλα σκεπάστηκαν από την αχλή μιας προδομένης κοινωνίας, από τους εισερχόμενους και εξερχόμενους της Βουλής, που τα τελευταία 30 χρόνια δεν κάνει καμία άλλη δουλειά από το ν’ ασχολείται με τουςυβριστές και τους υβριζόμενους, τους ανήθικους του ενός κόμματος εναντίον των ανήθικων του ετέρου κόμματος, τους κλέπτες της μιας πλευράς εναντίον των κλεπτών της άλλης πλευράς. Και θέτω το θλιβερό ερώτημα: Πού οδεύει αυτή η χώρα; Ποια μοίρα της επιφυλάσσει το σκοτεινό πεπρωμένο της;
Γιατί άραγε, Πανάγαθε Θεέ, εμείς οι πολίτες αυτών των καιρών, να συζούμε με τόσους πολλούς ημέτερους εχθρούς; Γιατί να μην υιοθετούμε το μίσος που πρέπει να τρέφουμε εναντίον τους και αντί να τους στήνουμε στο απόσπασμα, τρέχουμε στις κάλπες και τους ψηφίζουμε; Γιατί Θεέ μου δε φωτίζεις το μυαλό της συμμορίας των graffiti, να πάρουν αερογράφους και μπογιές να μουτζουρώσουν, μέσα κι έξω τη Βουλή, για να καταλάβουν επιτέλους, όλοι αυτοί που είναι μέσα ότι ήρθε η ώρα να ενεργοποιήσουν το Νόμο, ν’ αρπάξουν τους μουτζουροποιούς της Βουλής,να τους χώσουν βαθειά για βαθειά στο μπουντρούμι, για να μπορέσει επιτέλους, η μάνα μας η Ελλάδα να σταματήσει να κλαίει με λυγμούς για το κατάντημα αυτών που την εκπροσωπούν;
