Το χέρι

"Κι αν έφυγες κι αν έκλαψα
να σ' αγαπώ δεν έπαψα!
Το χέρι σου το έκοψα
να το 'χω σουβενίρ!
..........................
Τώρα το χέρι σου κρατάω αλλά όμως
δεν είν' το ίδιο. Δεν υπάρχεις πια εσύ!
Λείπει -αλίμονο- ο άσπρος σου ο ώμος.
Και ο λαιμός σου. Κι η παλάμη σου η μισή".

Αυτοί οι εξαιρετικοί στίχοι (πιθανώς του Κώστα Τριπολίτη, αν θυμάμαι καλά), που περιλαμβάνονται στο παραπάνω βίντεο, μου ήρθαν στο μυαλό τη στιγμή που -αναμφίβολα σοκαρισμένος από τη σοκαριστική είδηση της κλοπής του χεριού του αγίου Πολυκάρπου- κοιτούσα τις φωτογραφίες της λάρνακας που περιείχε το χέρι του αγίου... Διότι αυτή η λάρνακα ήταν που έκανε διάσημη τη μονή της Αμπελακιώτισσας στη Ναύπακτο -αν κρίνω από αυτό το δημοσίευμα του Ορθόδοξου συναξαριστή.

Τι να πω...
Έχουν ανησυχητικά αυξηθεί οι ανώμαλοι...

Διότι πως αλλιώς αν όχι ανώμαλους θα ονομάσω εκείνους που πήγαν κι έκλεψαν το χέρι του αποθανόντος?

Ας ελπίσουμε ότι θα το επιστρέψουν σύντομα!
Και, ας κάνουμε ό,τι μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση, ήτοι προς την κατεύθυνση του να τους πείσουμε να επιστρέψουν το χέρι το οποίο παρανόμως έχουν οικειοποιηθεί!

Κλείνω με ένα ταιριαστό τραγούδι απ' τα παλιά:
Νοστράδαμος, "Δως μου το χέρι σου"