Όλα στη ζωή είναι ρόλοι

Ρόλοι λέμε. Όχι ρολόι.

Θέλω να φάω ξύλο από συντρόφους!!!

Σε γενικές γραμμές, τα πράγματα είναι κάπως έτσι:
Όντας πλέον άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας (και με δεδομένο πως η επικρατούσα άποψη θέλει την αναρχία να είναι απλώς ένα πρόσχημα για το ξεκάβλωμα των πιτσιρικάδων), όλο και πιο συχνά μου συμβαίνει να εισπράττω απόψεις του στυλ "μα καλά, ακόμα δεν το ξεπέρασες αυτό το στάδιο?".

Έχω αρχίσει να προβληματίζομαι, εδώ που τα λέμε.
Και υποθέτω πως το ζήτημα δεν αφορά μόνο εμένα... Πιθανολογώ ότι αφορά τουλάχιστον μερικές εκατοντάδες συντρόφους της ηλικίας μου, που -πιθανολογώ- εισπράττουν αντίστοιχες και ανάλογες ερωτήσεις.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν για το πρόβλημά μας?

Η απάντηση είναι σαφής:
Δεδομένου ότι κάθε άλλο παρά σκοπεύουμε να πάψουμε να είμαστε αναρχικοί, θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος που θα μας κάνει να σιχαθούμε τους αναρχικούς.
Κάτι που θα μας κάνει να τους θεωρούμε συνώνυμο του φασίστα.
Κάτι που θα μας κάνει να τους βλέπουμε και να κάνουμε εμετό.
Κάτι που θα μας κάνει, μαζί με τους αναρχικούς, να σιχαθούμε και την αναρχία διότι ένα σύστημα αξιών που βγάζει αηδιαστικούς ανθρώπους, δεν μπορεί παρά να είναι και το ίδιο αηδιαστικό.

Τώρα βέβαια, θα μου πεις ότι η αναρχία ΔΕΝ βγάζει αηδιαστικούς ανθρώπους.
Και θα σου απαντήσω: "Λάστ Γίαρ!!!".
Διότι, η κουφάλα η εποχή της κρίσης, όλα τα μπορεί.

Δεδομένο Άλφα:
Κάθε αναγνώστης του παρόντος ευλογίου, γνωρίζει ότι έχω μια ροπή προς το αρχαιοελληνικόν, προς το αρχαιοπρεπές και προς το αρχαιόθρησκον. Βεβαίως, είμαι πεπεισμένος ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παππά, ως εκ τούτου δεν φοράω μπλουζάκια με "Μολών Λαβέ" και "Μηδέν Άγαν" και τέτοια, ωστόσο δεν θα μου φαινόταν και εγκληματικό εάν τυχόν έβρισκα ένα καλαίσθητο τέτοιο μπλουζάκι και το φορούσα.

Δεδομένο Βήτα:
Σήμερα είχε συγκέντρωση-πορεία στο Μοναστηράκι για τον απεργό πείνας Κ. Σακκά. Στο indymedia υπήρχαν ανταποκρίσεις. Ανάμεσά τους σταχυολογώ τα λεγόμενα ενός εχθρού της ανθρωπότητας:

Οι μονες στιγμες εντασης ηταν πριν το ξεκινημα της πορειας οταν ατομο με μπλουζα "μολων λαβε" βρεθηκε κοντα στην συγκεντρωση και αφου τις αρπαξε κρυφτηκε στον μπαιρακταρη περιμενοντας το εκαβ, και στο ξεκινημα ακριβως της πορειας βγηκε απο τον σταθμο στην αθηνας αλλος με φασιστικη περιβολη και αφου του βγαλανε την μπλουζα και εφαγε μερικες ξαναμπηκε στο σταθμο.

Και ένας άλλος εχθρός της ανθρωπότητας, λίγο παρακάτω αναλαμβάνει να διευκρινίσει:

Όσον αφορά το φασίστα στο Μπαϊρακτάρη, ως αυτόπτης επιβεβαιώνω πως όντως ξαφνιάστηκε. Έφαγε μία ξαφνική από σύντροφο και του είπε με απορημένο θυμό: «Τι κάνεις, ρε;» και πήγε να απαντήσει. Τότε φώναξε ένας «Φασίστας!» και μετά από ένα κλωτσομπουνίδι αλά καρτούν, πήγε για σουβλάκια.
Ο άλλος στο Μετρό είχε μπλούζα με δελφικό έψιλον. 
Από αύριο θα κυκλοφορεί με πουκαμισάκι.

Συμπέρασμα βάσει των δεδομένων:
Όπως καταλαβαίνεις καλέ μου αναγνώστη, το πράγμα δεν έχει να κάνει με 5-6 μαλακισμένα αμόρφωτα καφρο-κωλόπαιδα που παριστάνουν τους αναρχικούς. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για ολάκερη φουρνιά από μαλακισμένα αμόρφωτα καφρο-κωλόπαιδα που παριστάνουν τους αναρχικούς.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν τίθεται το φιλοσοφικό ερώτημα:
Αξίζει τον κόπο η προσπάθεια να τα εκπολιτίσεις?
Χωράνε εκπολιτισμό τα κωλόπαιδα?
Μήπως θα ήταν προτιμότερο να τα γράψεις στ' αρχίδια σου και ν' αλλάξεις διαδρομές?
Μήπως ο θρασύτατος ολοκληρωτισμός των υποθετικώς αντιφασιστών-κωλόπαιδων, μπορεί να δώσει στους συνομήλικους μου συντρόφους την ευκαιρία να την κάνουμε σιγά-σιγά για να γλιτώσουμε από τη μπόχα?

Εκεί που είμαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα 'μαι
Για να ξεκινήσω αυτό το κείμενο, χρησιμοποίησα τη φράση "Όντας πλέον άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας..."
Λέω να κλείσω το παρόν κείμενο χρησιμοποιώντας την ίδια φράση:

Όντας πλέον άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας, μπορώ να βεβαιώσω πως έχουνε δει πολλά τα ματάκια μου. Έχω δει φανατικούς να περνάνε στο άλλο στρατόπεδο (στο μοναδικό στρατόπεδο δηλαδή διότι εμείς οι αποδώ δεν έχουμε στρατόπεδα), έχω δει σκληρούς να μαλακώνουν στο πρώτο ευκαιριακό φύσημα του ανέμου, έχω δει ντούρους αναρχικούς να γίνονται (κυριολεκτικά) καλόγεροι ή πεντηκοστιανοί ιεραπόστολοι,  και γενικά έχουνε δει πολλά τα ματάκια μου.
Αυτή η γνώση είναι που με πείθει πως δε φταίει η αναρχία για την ύπαρξη των καφρο-κωλόπαιδων. Η πουτάνα η εποχή φταίει, που γεννάει τέτοια φαινόμενα αθλιότητας.
Και είναι προς τιμήν της αναρχίας το γεγονός ότι -δεκαετίες τώρα- καταφέρνει και εν τέλει πετάει από πάνω της όλη αυτή τη σιχαμερή βρώμα του κάθε χλιμίτζουρα εχθρού της ανθρωπότητας.

Το ίδιο θα κάνει και τώρα -αργότερα ή γρηγορότερα.

Σε προσωπικό επίπεδο η πορεία παραμένει σταθερή, λοιπόν.
Σταθερά ενάντια στην εξουσία -και πολύ περισσότερο σταθερά ενάντια στην εξουσία της κάθε αυτοβούλως ή ετεροβούλως δρώσας παρέας κωλόπαιδων που διασύρει την αναρχία.

Jacob Barnett

Σήμερα θα σας πω την ιστορία του Jacob Barnett, ενός αυτιστικού παιδιού που όντας μόλις δύο ετών διαγνώστηκε με σύνδρομο Asperger και οι γνωματεύσεις των γιατρών τον ήθελαν να μην μπορεί να μιλήσει ποτέ, να μην μπορεί να μάθει ποτέ, ακόμα και να μην μπορεί να δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών του.
Τελικά όμως τι έκανε αυτό το παιδί; Κατάφερε όχι μόνο να διαψεύσει τους πάντες, αλλά κι έγινε δεκτός στο πανεπιστήμιο από την ηλικία των δέκα ετών, συνέθεσε μια νέα ριζοσπαστική θεωρία στην αστροφυσική και προσκλήθηκε να μιλήσει στο TEDx Teen όπου εκφώνησε έναν από τους πιο εμπνευσμένους λόγους που έχω ακούσει ποτέ σχετικά με το πώς να αντιμετωπίζουμε τη διαδικασία της μάθησης και τι πρέπει να κάνουμε τελικά για να ξεπεράσουμε τα καλά δομημένα στεγανά της προκειμένου να καταφέρουμε να κάνουμε αυτήν την υπέρβαση κι εκείνο το άλμα προς την πραγματική προσωπική, αυθεντική δημιουργία.

Ποιο όμως είναι τελικά το μυστικό της επιτυχίας; Ο Jacob μας εξομολογείται ότι το μυστικό βρίσκεται στην αμφισβήτηση:
“Για να πετύχετε πρέπει να κοιτάζετε τα πάντα μέσα από το δικό σας μοναδικό πρίσμα. Όταν σκέπτεστε πρέπει να σκέπτεστε με τον δικό σας δημιουργικό τρόπο κι όχι να αποδέχεστε τα πάντα που ήδη υπάρχουν εκεί έξω.”
Ο λόγος του είναι ένας ύμνος στη δημιουργική μάθηση, στην εξερεύνηση του εαυτού και τον ορίων του εγκεφάλου ο οποίος έχει τη δύναμη να ξεπερνά και να υπερβαίνει τις κατεστημένες θεωρίες και παραδοσιακές σχολές της γνώσης, πάντοτε ανασυνθέτωντας και αναδημιουργώντας. Για να γίνει κατανοητός, αναφέρει δύο παραδείγματα επιστημόνων που το όνομα τους έγινε συνώνυμο της φυσικής: του Ισαάκ Νιούτον και του Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Οι δύο αυτοί επιστήμονες, παρόλο που έζησαν σε μακρινή χρονική απόσταση ο ένας από τον άλλο μοιράζονταν κάτι κοινό. Το 1665 ο Νιούτον φοιτούσε στο Κέμπριτζ όμως το πανεπιστήμιο εκείνη την εποχή αναγκάστηκε να κλείσει λόγω της πανούκλας. Οπότε ο Νιούτον δεν είχε κανένα τρόπο να συνεχίσει να μαθαίνει και αναγκάστηκε να κάνει πειράματα μόνος του, να ξεπεράσει τις συμβατική γνώση της εποχής του και να φτάσει στο σημείο να ανασυνθέσει τη γνώση με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Το αποτέλεσμα; Εκείνη την εποχή διένυσε την πιο παραγωγική φάση της ζωής του επειδή ακριβώς αναγκάστηκε να σταματήσει να μαθαίνει αρχίζοντας παράλληλα να σκέφτεται με τον δικό του μοναδικό τρόπο και να δημιουργεί.
Ο Αϊνστάιν πάλι, την εποχή που συνέλαβε τη θεωρία της σχετικότητας βρισκόταν σε μια κατάσταση που δεν είχε τρόπο να μάθει, επειδή είχε αποκλειστεί ως Εβραίος από το πανεπιστήμιο, και το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να αρχίσει κι αυτός να σκέφτεται τα προβλήματα της φυσικής που τον απασχολούσαν. Το αποτέλεσμα; Κατάφερε να βρει τα κενά της θεωρίας του Νιούτον, κάνοντας τη δική του υπέρβαση αντιλαμβανόμενος το πρόβλημα με ένα δικό του μοναδικό τρόπο.
Κι ερχόμαστε στην περίπτωση του Jacob. Όταν ήταν μικρός η σκέψη του τον υπερέβαινε. Σκεφτόταν τον κόσμο με τόση λεπτομέρεια που φαινόταν σαν να μην σκέφτεται καθόλου και τίποτε. Μπορεί να επιδείκνυε παταγώδη αποτυχία στις καθημερινές δραστηριότητες ενός φυσιολογικού παιδιού, όμως μέσω της παρατήρησης άρχισε να κατανοεί εις βάθος τον φυσικό κόσμο. Κι όλα αυτά συνέβησαν γιατί έκανε τη μετάβαση από την μάθηση, στη σκέψη κι έπειτα στη δημιουργία.
Ποιο είναι όμως το μήνυμα του Jacob; Κι άλλοι άνθρωποι έχουν υψηλό IQ, αλλά δεν καταφέρνουν να κάνουν κάτι δημιουργικό, αντισυμβατικό και καινοτόμο. Η ουσία βρίσκεται στο να σταματήσουμε να αποδεχόμαστε άκριτα ότι μας δίνουν ως τροφή του πνεύματος και να αρχίσουμε να αναδημιουργούμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο ώστε να καταφέρουμε να αποκολληθούμε από το γνωστό και το οικείο για να κατακτήσουμε την πραγματική δημιουργία του νέου, αυτού που μπορεί να ξαφνιάσει και να πάει το παιδί μας, την οικογένεια μας, ίσως και μεγαλειωδώς την ανθρωπότητα ένα βήμα παραπέρα.
Ας εξερευνήσουμε τα όρια της γνώσης λοιπόν, ας πειραματιστούμε κι ας δοκιμάσουμε νέα πράγματα. Εμπνεόμενοι κι εμπνέοντας τους άλλους.

Αν και δεν συνηθίζω να αναδημοσιεύω αυτούσια κείμενα, το παραπάνω κείμενο -που το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον και καλογραμμένο- είναι αυτούσια αναδημοσίευση από το http://poseginamana.gr

Άλλο σχετικό κείμενο για το ίδιο θέμα: Κλικ εδώ.

Τραγούδι. 

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΝ ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΟΝ

Να γινόταν στο Κλαμπ Εκάλη, να πω εντάξει, να πάω.
Να γινόταν στην Πολιτεία, να πω εντάξει, να πάω.

Σιγά τώρα μην πάω να ξεπέσω εις το Ποδηλατοδρόμιον του ΟΑΚΑ.

Τραγουδάκιον σχετικόνε.

Βέβαια η απουσία μου από το εφετινό αντιρατσιστικόν φεστιβάλιον ίσως γίνει αισθητή -ίσως και όχι.
Εδώ που τα λέμε, αισθητή ή όχι, θα επιφέρει κι ένα καλό:
Δεν θα αναγκαστώ να διαπραγματευθώ την είσοδόν μου σε στυλ Δεν περνάς κυρά Μαρία αν δε σκάσεις 5 ευρώ, Δεν περνάς κυρά Μαρία, Δεν περνώ, Περνώ.

Πάντως, καλού-κακού, για να μην αφήσω ορφανή την όλη φάση, έκατσα εκεί πέρα και έγραψα με τα χεράκια μου και με το μυαλουδάκιόν μου ένα αλληλεγγύης  κειμενάκιον που θα ψιλο-διανέμεται, ούτως ώστε το Σύντειον συντακτικόν και πνεύμα να είναι παρόν την ώρα που το Σύντειον σώμα θα απουσιάζει.

Πω-πω!!!

Δύο απόψεις για το ίδιο ζήτημα.

Μία βλακώδης άποψη γίνεται γνωστή κάνοντας κλικ εδώ...

και μια σοβαρότερη θεώρηση του ζητήματος γίνεται γνωστή κάνοντας κλικ εδώ.

Η ποιοτική διαφορά είναι προφανής και πασίδηλος.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! Ο ΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!!!!

Ναι καλέ μου αναγνώστη!
Όπως τ' ακούς: Ο Δίας στην κυβέρνηση!!!

Διότι σ' αυτό εδώ το μπλογκ μαθαίνεις πράγματα δυσεύρετα και σπάνια!

Πάμε λοιπόν να δούμε αναλυτικά τα δεδομένα του όλου πράγματος, σύμφωνα με τα στοιχεία που βρήκα εδώ:

ΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΡΙΟ
Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς
Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Υπουργός: Γιάννης Βρούτσης

Υπουργείο Υγείας   Υφυπουργός: Αντώνης Μπέζας

Υπουργείο Τουρισμού  Υπουργός: Όλγα Κεφαλογιάννη
Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου



ΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΤΑΥΡΟ
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Αναπληρωτής Υπουργός: Φώφη Γεννηματά
Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Υπουργός: Κωστής Χατζηδάκης
Υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Σταμάτης


ΔΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΔΥΜΟΥΣ
Υπουργείο Οικονομικών Υφυπουργός : Γιώργος Μαυραγάννης
Υπουργείο Εσωτερικών Αναπληρωτής Υπουργός : Λεωνίδας Γρηγοράκος
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Υπουργός: Δημήτρης Αβραμόπουλος
Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Υφυπουργός: Αθανάσιος Σκορδάς
Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Αναπληρωτής Υπουργός: Σταύρος Καλαφάτης


ΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ
Υφυπουργός Εξωτερικών: Δημήτρης Κούρκουλας


ΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ
Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Υπουργός : Κυριάκος Μητσοτάκης
Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Υφυπουργός: Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου
Υφυπουργός Εξωτερικών: Άκης Γεροντόπουλος
Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Υπουργός : Μιχάλης Χρυσοχοϊδης
Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Υφυπουργός: Ασημάκης Παπαγεωργίου

ΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟ
Υπουργείο Οικονομικών Υπουργός : Γιάννης Στουρνάρας
Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Υπουργός: Γιάννης Μανιάτης
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Αναπληρωτής Υπουργός: Μάξιμος Χαρακόπουλος
Υπουργείο Ναυτιλίας  Υπουργός: Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης


ΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΖΥΓΟ
Αντιπρόεδρος και Υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος
Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού Υπουργός: Πάνος Παναγιωτόπουλος
Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Υπουργός : Χαράλαμπος Αθανασίου

ΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΣΚΟΡΠΙΟ
Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού Υφυπουργός Αθλητισμού: Γιάννης Αδριανός
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Υπουργός : Αθανάσιος Τσαυτάρης

ΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΞΟΤΗ
Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων Υπουργός: Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος
Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Υπουργός: Νίκος Δένδιας
Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης  Υπουργός: Θεόδωρος Καράογλου

ΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΙΓΟΚΕΡΩ
Υπουργείο Εσωτερικών  Υπουργός : Γιάννης Μιχελάκης
Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Υφυπουργός : Παναγιώτης Μηταράκης
Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων Υφυπουργός: Κωνσταντίνος Γκιουλέκας
Υπουργείο Υγείας  Υπουργός : Άδωνις Γεωργιάδης

ΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΧΟΟ
Υπουργείο ΟικονομικώνΑναπληρωτής Υπουργός: Χρήστος Σταϊκούρας
Υπουργείο Εθνικής ΆμυναςΥφυπουργός: Αθανάσιος Δαβάκης
Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων Υφυπουργός: Συμεών Κεδίκογλου
Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Υφυπουργός : Βασίλειος Κεγκέρογλου

ΔΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΙΧΘΕΙΣ
Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Υφυπουργός: Μιχάλης Παπαδόπουλος

Πρώτες σκέψεις για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης

Πέρα από την πλάκα (δηλαδή: πολύύύ πέρα από την πλάκα), υπάρχουν κάποια πράγματα στη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, τα οποία πραγματικά με ιντριγκάρουν!

Για παράδειγμα, ενώ όλοι αναρωτιούνται από που κι ως που ο Μπουμπούκος έγινε υπουργός υγείας, υπάρχει μια μικρή μειοψηφία μυημένων (στην οποία πιθανολογώ πως περιλαμβάνομαι) η οποία γνωρίζει με ποιόν τρόπο και από πότε άρχισε η επαφή του Σπυρίδωνος με τη σύγχρονη ιατρική, τις σύγχρονες θεραπείες και τον εκσυγχρονισμό του συστήματος υγείας.

Ναι, καλέ μου αναγνώστη: Για όλα φταίει ο Δόκτωρ Φλάντζας!!!
Ω, ναι! Δίχως τον Δόκτορα Φλάντζα, ο Μπουμπούκος δεν θα είχε γίνει υπουργός!
(Κλικ εις το σχετικό αποκαλυπτικό ντοκουμέντο)

Ένα άλλο πρόσωπο που ετράβηξε την προσοχή μου, είναι ο ιατροδικαστής Γεροντόπουλος. Όσο να 'ναι, στην τοποθέτηση ενός ιατροδικαστή στη θέση του υφυπουργού εξωτερικών, υπάρχει άφθονος συμβολισμός και αποκαλυπτική ένδειξη προθέσεων. Για σκέψου το λίγο, αναγνώστα μου.

Όπως και να'χει, το παρόν μπλογκ -σε ανύποπτο χρόνο- έχει κάνει μια διθυραμβική αναφορά στο λαϊκό έρεισμα του Γεροντόπουλου και στην ικανότητά του να διαλύει συγκεντρώσεις.
Κλικ εδώ.

Γενικά, πρόκειται για μια εξαιρετική κυβέρνηση που υπόσχεται άφθονο γέλιο και ενδυνάμωση της ελπίδας μου ότι η εξέγερση πλησιάζει όλο και πιο κοντά.

Απίστευτη γκάφα Βενιζέλου! Εξαφάνισε το στικάκι με τη λίστα των νέων υπουργών!!!

Σύμφωνα με πληροφορίες που διαρρέουν καλά πληροφορημένες πηγές που βρίσκονται πού κοντά του Μαξίμου -και τα λεγόμενά τους επιβεβαιώνουν τόσο ένα συντριβάνι στην Ιπποκράτους όσο και ένα spa στο Κολωνάκι-  κωμικοτραγικές σκηνές εκτυλίχτηκαν αμέσως μετά την έναρξη της πολυαναμενόμενης συνάντησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

Συγκεκριμένα, και ενώ ο Σαμαράς ήταν έτοιμος να παρουσιάσει στον Βενιζέλο την επικαιροποιημένη συμφωνία και τα ονόματα του νέου υπουργικού συμβουλίου... Ξαφνικά έγινε αντιληπτό ότι έλειπε το στικάκι που περιείχε τη λίστα των υπουργών!!!

Έξαλλος ο Σαμαράς έβαλε τις φωνές στους στενούς του συνεργάτες, οι οποίοι μάταια προσπαθούσαν να τον πείσουν πως το στικάκι με τη λίστα των υπουργών είχε εξαφανιστεί επειδή πολύ απλά... ο Βενιζέλος το είχε καταπιεί περνώντας το για σοκολατάκι!

Τελικά αποφασίστηκε να ζητηθεί η συνδρομή της γαλλικής και της γερμανικής κυβέρνησης προκειμένου διά της διπλωματικής οδού  να σταλεί από τις Βρυξέλλες μια νέα -επικαιροποιημένη- λίστα με τα ονόματα των υπουργών, ώστε ο ελληνικός λαός να πάψει να αδημονεί για το φλέγον ζήτημα που δεν είναι άλλο από το ποιός καραγκιόζης θα αναλάβει το τάδε ή το δείνα υπουργείο.

Απίστευτες πολιτικές εξελίξεις! Υπουργοποιείται και ο Γιώργος Παπανδρέου?

Σαν βόμβα έχει σκάσει στα δημοσιογραφικά γραφεία εδώ και λίγη ώρα η πληροφορία ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα μετάσχει στο νέο κυβερνητικό σχήμα!

Συγκεκριμένα, η ανεπιβεβαίωτη πληροφορία αναφέρει ότι ο αναμφίβολα επιτυχημένος πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου θα είναι ο Α' αντιπρόεδρος του νέου κυβερνητικού σχήματος (με τον Βενιζέλο σε ρόλο Β' αντιπροέδρου), ενώ παράλληλα θα υπάρξει αφαίρεση μέρους των αρμοδιοτήτων του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Οι αρμοδιότητες που θα αφαιρεθούν από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, αναμένεται να αποτελέσουν το βασικό αντικείμενο ενός νέου υπουργείου το οποίο θα αναλάβει ο τέως πρωθυπουργός και νυν πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς.

Φημολογείται ότι το νέο υπουργείο που θα σχηματιστεί, θα έχει ως βασική του αρμοδιότητα τα μαλακά πίτουρα, ενώ η ονομασία του νέου υπουργείου πιθανολογείται πως θα είναι Υπουργείο Μαλακού Πίτουρου.

Μένει να δούμε αν οι πληροφορίες θα επιβεβαιωθούν.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ, Ε?

ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Δύο παμπάλαιες, εξόχως διορατικές δημιουργίες.
Διότι οφείλουμε να αναγνωρίζουμε την διορατικότητα των καλλιτεχνών.
Μιλάμε για κάπου 40 χρόνια πριν, ε?

"Ευρώπη" -στίχοι μουσική του Θωμά Μπακαλάκου...


...και "Κοινή Αγορά" -στίχοι μουσική Άκη Πάνου, τραγουδάει ο Μενιδιάτης

Συνθηματολογική εξέλιξη

Αν τα θυμάμαι καλά τα πράγματα, εδώ και μια πενταετία είναι που ανθεί η μόδα με τα συνθήματα εις -όνι.
Όπως είναι πανθομολογούμενο, η μαζικού επιπέδου εμφάνισις των συνθημάτων εις -όνι έκανε την εμφάνισή της εκεί γύρω στις αρχές του 2009.

Μιλάω για τα συνθήματα-απογόνους του θρυλικού
"Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει: Μπάτσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι".

Αναφέρομαι δηλαδή σε συνθήματα του τύπου
"Το τσίπουρο μου τέλειωσε κι η μπύρα με φουσκώνει, Μπάτσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι"
ή στο
"Μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά, στους κάμπους πέφτει χιόνι, Μπάτσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι"
ή στο
"Την παίρνω στο τηλέφωνο κι αυτή δεν το σηκώνει, Μπάτσοι Γουρούνια-Δολοφόνοι"
κλπ κλπ κλπ που μας συντρόφεψαν σε τόσες και τόσες νυχτερινές πορείες και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις (ενδεικτική συλλογή υπάρχει εδώ), δημιουργώντας την αναγκαιότητα για την ύπαρξη της συντομογραφίας "Μ-Γ-Δ".

Και, ως γνωστόν, όταν εμφανίζεται η συντομογραφία, το σημαινόμενον της συντομογραφίας έχει καταντήσει ανούσιο ή μη-πρωτότυπον.

Φαίνεται πάντως ότι εις το ζαχαροπλαστείο της κινηματικής συνθηματολογίας, αρχίζει να ψήνεται μια φουρνιά ολόφρεσκων συνθημάτων εις -νιά.

Οι υποψήφιες φράσεις της καθημερινής ζωής, είναι πάμπολλες -όπως φαίνεται και στην εικόνα (ερανισθείσα από το ευλόγιον του Εργοδότου). Το αν υπάρξει η ανάλογη και η πρέπουσα συνθηματολογική παραγωγικότητα, μόνο ο καιρός μπορεί να το δείξει. 

Ελπίζω, ωστόσο, ότι αυτή τη φορά το (φοβερόν και τρομερόν, ως γνωστόν) κίνημα, θα επιδείξει την απαιτούμενη αυτοσυγκράτηση, ξεφεύγοντας από την απλοϊκού και σεξιστικού τύπου χρησιμοποίηση της καταληκτικής συλλαβής -νιά. Αλλέως, θα κινδυνεύσει να εμπλακεί στις ανούσιες αντιπαραθέσεις  που είχαμε εντοπίσει κατά το παρελθόν.

ΓΗ ΠΟΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΙΔΡΩΤΑ

Εντάξει, όντως κάνει ζέστη και ο ιδρώτας τρέχει και σκάμε από τη ζέστη κλπ κλπ.

Να λοιπόν μια καλή ευκαιρία για να θυμηθούμε -έστω από σπόντα και από παρεξήγηση- τα λόγια του παππού Ησίοδου:

τῆς δ᾽ ἀρετῆς ἱδρῶτα θεοὶ προπάροιθεν ἔθηκαν ἀθάνατοι

Οι αθάνατοι θεοί, ακριβώς πριν από την αρετή τοποθέτησαν τον ιδρώτα.

Βούλα Πάλλα, "Γη ποτιμένη με ιδρώτα".
Έπος!

ΣΥΝΘΕΣΗ

Ξυπνάει πρωί-πρωί με τη δροσούλα ο άλλος ο Πολύδροσος, πίνει καφέ, μπαίνει στο αμάξι και ξεκινάει για το γραφείο έχοντας την πεποίθηση πως είναι οπαδός του ορθού λόγου. Και ξαφνικά βρίσκεται μπροστά στην αλληλοαναίρεση των εννοιών:

"Επ!!! Μα τι γίνεται εδώ?" αναρωτιέται, ενθυμούμενος ότι μέχρι πρότινος (δεν με έχει χτυπήσει ακόμα το αλτσχάϊμερ, διάολε), υπήρχε μόνο το σύνθημα με τα κόκκινα γράμματα. Τίθεται λοιπόν το φιλοσοφικό ερώτημα: Εφόσον το σύνθημα με τα μαύρα γράμματα διαφωνεί οριζοντίως και καθέτως με το κόκκινο σύνθημα, ε, τότε δια ποίον λόγον οι γράψαντες τα μαύρα γράμματα εσεβάσθησαν το σύνθημα με τα κόκκινα γράμματα, θέτοντες σύνορα στην πλανητική και πανανθρώπινη αξία του αποπάνω συνθήματος? Δηλαδή, για ποιό λόγο οι συνοριοφύλακες του αποκάτω εσεβάσθησαν τους διεθνοποιητές του αποπάνω?

Λίγα μέτρα παρακάτω, η απάντηση καραδοκεί, κραδαίνουσα μια επεξήγηση η οποία με κάνει να σκέφτομαι ότι λόγω ηλικίας έχω χάσει επεισόδια της δημιουργικής πορείας ενός είδους σύνθεσης η οποία, βεβαίως, ουδόλως με αφορά ...

ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (με ερτζιανές αυδές και ομφές)

Οι λέξεις "αυδή" και "ομφή" είναι ελληνικές λέξεις.

Σοβαρά μιλάω, ελληνικές είναι. Μην κοιτάς που ο μέσο νεοέλληνας δεν τις γνωρίζει.
Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, ο μέσος νεοέλληνας χρησιμοποιεί συχνά δύο παράγωγα της λέξης "αυδή":
Αφ' ενός το παράγωγο "έμεινα άναυδος" και αφετέρου το λατινότροπο "audio", "audio system" κλπ. (Τα αυτοκίνητα Audi δεν ξέρω αν έχουν σχέση).

Τι στα κομμάτια σημαίνει "αυδή"?
Αυδή σημαίνει "φωνή". Ανθρώπινη φωνή.
Και τι στα κομμάτια σημαίνει "ομφή"?
Ομφή σημαίνει επίσης "φωνή". Όχι όμως ανθρώπινη αλλά θεϊκή.

Οι δύο λέξεις λοιπόν μοιάζουν να είναι ταυτόσημες, όμως στην ουσία τους σημαίνουν έννοιες αντίθετες.

Η χρήση τους από τους αρχαίους, συχνά γινόταν με βάση το δημοσιογραφικό δόγμα που λέει πως "είδηση δεν είναι το να έχει δαγκώσει κάποιος σκύλος κάποιον άνθρωπο, όχι, είδηση είναι κάποιος άνθρωπος να έχει δαγκώσει κάποιον σκύλο".

Έτσι και για τους αρχαίους, αξιοσημείωτο δεν ήταν τόσο κάποιος άνθρωπος να ασκεί την "αυδή" του, να μιλάει ανθρώπινα δηλαδή, όχι, είδηση ήταν το να είναι κάποιος θεός εκείνος που μιλάει με αυδή, με ανθρώπινη φωνή δηλαδή. Για παράδειγμα, η Καλυψώ, μιλούσε με ανθρώπινη φωνή, ως εκ τούτου ο Όμηρος, εκστατικός, βάζει τον Οδυσσέα να την αποκαλεί "αυδήεσσα", θεά που ασκεί την αυδή, δηλαδή, εξαίρεση δηλαδή.

Κατά τον ίδιο τρόπο, για τους αρχαίους είδηση δεν ήταν το να προέρχεται από κάποιον θεό κάποια ομφή, όχι, είδηση ήταν το να υπάρχει κάποιος άνθρωπος που μιλάει τόσο γλυκά ώστε η "αυδή" του να θυμίζει περισσότερο "ομφή".

Άλλωστε η λέξη "ομφή" υποτίθεται πως προέρχεται από το "η οψ -της οπός -την όπα", όπου παρεμβάλλεται ένα "μ" και προκύπτει η "ομφή"... η οποία, αν το πράμα είναι έτσι, είναι ομόρριζη με τη Μούσα Καλλιόπη, που το όνομά της σημαίνει  "αυτή που δίνει καλλιέπεια", η οποία Μούσα Καλλιόπη ήταν προστάτιδα και εμπνεύστρια των ρητόρων και των ραψωδών και όσων έγραφαν έπη.
Υπό αυτή την έννοια, ο απαγγελόμενος ποιητικός λόγος, αν και σε φυσικό επίπεδο είναι απλώς "αυδή", ενδέχεται -όταν είναι εμπνευσμένος- να εμπεριέχει στοιχεία "ομφής".

Άλλωστε, καμιά φορά, για τους αρχαίους ακόμα και το κρώξιμο ή το κελάηδισμα κάποιου πτηνού, ενώ δεν μπορεί να είναι "αυδή" (καμιά σχέση δεν έχει με ανθρώπινη φωνή), ενδέχεται να αποτελεί "ομφή":
μείδησε δὲ Μόψος ἀκούσας ὀμφὴν οἰωνοῖο θεήλατον
λέει κάπου ο Απολλώνιος ο Ρόδιος μιλώντας για τον Μόψο, έναν ωραίο τυπάκο που συμμετείχε στην Αργοναυτική εκστρατεία και ο οποίος μπορούσε, λέει, να καταλαβαίνει τη γλώσσα των πουλιών και ο οποίος, στη συγκεκριμένη σκηνή, όντως άκουγε τι "ομφή" του έλεγε ένα πουλί πετούμενο, ένας οιωνός.

Βλέπουμε λοιπόν ότι το νόημα των λέξεων "αυδή" και "ομφή" ενώ είναι σαφές (η ομφή προέρχεται από τους θεούς και η αυδή από τους ανθρώπους), στην πραγματικότητα τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ πιο μπερδεμένα: Υπάρχουν θεές "αυδήεσσες" και άνθρωποι ή πουλιά που λένε "ομφές".

Είναι μέσα σ' αυτό το πλαίσιο θεώρησης των πραγμάτων, που οι δαιμόνιοι νεοέλληνες έφτιαξαν την παροιμία "φωνή λαού - οργή θεού". Δηλαδή, οι νεοέλληνες, διαλεκτικά σκεπτόμενοι προχωρούν στο διαλεκτικό ξεπέρασμα της μαζικής "αυδής" τοποθετώντας τη στο επίπεδο της "ομφής", ως θεόσταλτο μήνυμα ή προμήνυμα θεϊκής οργής.

Πράγματι, όσο κι αν η παροιμία "φωνή λαού - οργή θεού" θυμίζει λαχανιασμένη λογική αυτοϊκανοποίησης, η εμπειρία έχει δείξει ότι κάθε φορά που ΟΝΤΩΣ υπάρχει "φωνή λαού" (και όχι κάποιο ηλίθιο  μειοψηφικό κακέκτυπο που αυτοαποκαλείται "φωνή λαού"), αναπόφευκτα έρχεται "οργή θεού" πάνω σε αυτούς που χλευάζουν το λαό.

Πράγμα που εμένα με κάνει ν' αναρωτιέμαι μήπως, όντως η "αυδή λαού" είναι "ομφή θεού", μήν τυχόν η "φωνή λαού" κατά βάθος έχει αρχοντική προέλευση, δηλαδή.

Γι' αυτό είναι που περνάω από την ΕΡΤ τις τελευταίες μέρες:
Όχι για τη βαβούρα και την αυδή του όλου πράγματος, αλλά με τις κεραίες ανεβασμένες και απλωμένες και σε ετοιμότητα να εντοπίσουν και ν' αντιληφθούν την -ενδεχόμενη- ομφή του όλου πράγματος.

Κάτι αχνοφαίνεται που και που.