ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΑΡΒΟΥΣ

Αλεξάντερ Πάρβους. Ένα όνομα που θα μπορούσε να είναι θρύλος (αλλά δεν είναι).

Αλεξάντερ Πάρβους. Ένα πρόσωπο-υπόδειγμα του τρόπου που η πραγματική ζωή χρησιμοποιεί προκειμένου να ανατρέψει τον ένα από τους θεμελιώδεις νόμους της νόησης -συγκεκριμένα, τον "νόμο της αντίφασης": Το Α δεν είναι και δεν μπορεί να είναι όχι Α.

Άσε τους θεμελιώδεις νόμους της νόησης να λένε ό,τι θέλουν, άσε τον παλιόκοσμο να λέει, να λέει ό,τι θέλει. Οι θεμελιώδεις νόμοι της νόησης δεν περιλαμβάνουν διατυπώσεις όπως "Το Α είναι και δεν είναι Α".

Όμως η  διαλεκτική είναι εδώ, η κίνηση είναι εδώ, η πραγματική ζωή είναι εδώ, ο Αλεξάντερ Πάρβους είναι εδώ για να αποδείξει ότι το Α μπορεί μια χαρά να είναι όχι Α.

Ο Αλεξάντερ Πάρβους με τον νεαρό Τρότσκι και τον Λεο Ντέιτς

ποζάρουν στο φακό

Δε θυμάμαι πόσες εκλογικές αναμετρήσεις έχουν περάσει από τότε, ίσως 4 ή 5, πάντως ήταν σε ένα εκλογικό περίπτερο ενός τροτσκιστικού κόμματος που πλησίασα και θέλησα να δοκιμάσω τις γνώσεις μιας όχι και τόσο νεαρής αλλά πάντως εγνωσμένα βιβλιόφιλης συντρόφισσας.

-Καλησπέρα. Υπάρχει ένα κείμενο του Τρότσκι που στα ελληνικά θα έπρεπε να έχει έναν τίτλο κάπως έτσι: "Νεκρολογία για έναν φίλο που είναι ζωντανός". Νομίζω ο τίτλος στα αγγλικά είναι "An Obituary on a Living Friend". Ξέρεις αν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά? Έχει να κάνει με τον Αλεξάντερ Πάρβους.

Η συντρόφισσα είχε ολοσχερή άγνοια. Όχι μόνο για το κείμενο του Τρότσκι αλλά και για τον ίδιο τον Αλεξάντερ Πάρβους.

Δε μπορώ να καταλάβω τι τους μαθαίνουν οι καθοδηγητές τους. Είναι αδύνατον κάποιος να εννοήσει τη θεωρία της διαρκούς επανάστασης δίχως να γνωρίζει την ύπαρξη του Αλεξάντερ Πάρβους. Και είναι αδύνατον κάποιος να έχει μελετήσει σωστά την ιστορία των επαναστατικών κινημάτων των αρχών του 20ου αιώνα, αν δεν έχει εντρυφήσει στην προσωπική ιστορία του Αλεξάντερ Πάρβους. Και είναι αδύνατον κάποιος στα σοβαρά να ονειρεύεται επαναστάσεις του σήμερα ή του αύριο, αν δεν θυμάται την (και δεν διδάσκεται από την) ιστορία του Αλεξάντερ Πάρβους -αυτής της σημαντικής προσωπικότητας των αρχών του 20ου αιώνα.

Βέβαια για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δε φταίνε μόνο οι τροτσκιστές καθοδηγητές: Ο Αλεξάντερ Πάρβους είναι μια ιστορία που τείνει να ξεχαστεί απ' όλους. Ουσιαστικά, άλλωστε, ποτέ δεν έπεσαν πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας στο βαθμό που θα του άξιζε.

Όμως αυτό είναι άδικο. Συχνά η ιστορία είναι άπονη και αδικεί κάποιους βασικούς πρωταγωνιστές της. Και ο Πάρβους ήταν όντως βασικός πρωταγωνιστής της ιστορίας του 20ου αιώνα!

Σκέψου:
Δίχως τον Πάρβους είναι πολύ πιθανό να μη νικούσαν ποτέ οι νεότουρκοι και ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Δίχως τον Πάρβους ουδέποτε θα νικούσαν οι μπολσεβίκοι και ως εκ τούτου ουδέποτε θα ανέβαινε στην εξουσία ο Στάλιν.
Δίχως τον Πάρβους ενδέχεται να μην είχε γίνει ποτέ η εξέγερση των σπαρτακιστών, η Ρόζα Λούξεμπουργκ ενδέχεται να ζούσε μέχρι τα βαθιά της γεράματα, και αν ο Πάρβους βοηθούσε αποτελεσματικά τη δημοκρατία της Βαϊμάρης ενδέχεται ο Χίτλερ και οι ναζί ποτέ να μην είχαν γίνει εξουσία.

Φαντάσου, καλέ μου αναγνώστη:

Χίτλερ, Στάλιν, Κεμάλ Ατατούρκ, τρεις από τους μεγαλύτερους σφαγείς του 20ου αιώνα, και διαλογίσου πάνω στο ενδεχόμενο και οι τρεις μαζί να άξιζαν όσο μια τρίχα απ' τ' αρχίδια του Πάρβους.

Και όμως, ο μέσος άνθρωπος αγνοεί τ' όνομά του, ακόμα κι η βιβλιογνώστρια τροτσκίστρια συντρόφισσα αγνοούσε το όνομά του, εφόσον η τσούλα η ιστορία τείνει να τον ξεχάσει...

Και μετά μου λες πως η ιστορία δεν είναι άδικη...

Βρε άδικη είναι. Όμως εμείς ας εντρυφήσουμε στις λεπτομέρειές της, ας την αφήσουμε να μας διδάξει. Ας τη μελετήσουμε.
Έχει πολλά να μας πει σχετικά με το Α που είναι και δεν είναι Α...

Reconstruction of the fables and fables of the reconstruction

Ξύπνησα τραγουδώντας σουξεδάκια απ' τα παλιά κι απ' τα καλά...

Called the fool, and the company
On his own, where he'd rather be
Where he ought to be, he sees what you
Can't see, can't you see that

Maybe he's caught in the legend
Maybe he's caught in the mood
Maybe these maps and legends
Have been misunderstood


Από το μεγαλειώδες και ιστορικόν -που μεγάλωσε γενιές και γενιές- Reconstruction of the fables and fables of the reconstruction.

Is he to be reached?
He's not to be reached
Is he to be reached?
He's not to be reached any more.

Λαλαλαλαλα...

Για το καλό των ΜΚΟ ρε γαμώτο!

Κάπως πρέπει να ζήσουνε κι οι ΜΚΟ βρε καλέ μου αναγνώστη. Κλέφτες θα γίνουνε?
Πάρε το χαμόγελο του παιδιού, για παράδειγμα. Δεν πρέπει να ζήσει κι αυτό?
Μια λύση θα ήταν να βάλουν τους κρατούμενους να σπάνε πέτρες προς όφελος του χαμόγελου του παιδιού ή κάποιας άλλης ΜΚΟ. Αλλά τι αξία θα είχαν οι σπασμένες πέτρες?
Χρειαζόταν κάτι πιο ευφάνταστο.
Άκου λοιπόν πως έχει το πράγμα:

Οι κρατούμενοι, με το ζόρι χορηγοί οργανώσεων πρόνοιας

Εισφορά έως 10.000 ευρώ σε κάποιο κοινωφελές ίδρυμα υποχρεώνονται να καταβάλλουν κρατούμενοι προκειμένου να αποφυλακιστούν. Ο νόμος αυτός ήρθε ως «λύση» για την αποσυμφόρηση των φυλακών. Όμως, για τον νομοθέτη, η ελευθερία δεν είναι ένα προνόμιο που δίνεται δωρεάν. Οροθετικοί κρατούμενοι καταγγέλλουν στην «Εποχή» ότι παραμένουν στη φυλακή, καθώς δεν έχουν τη δυνατότητα να καταβάλλουν προς το Χαμόγελο του Παιδιού το αντίτιμο της ελευθερίας που τους έχει οριστεί. Συγκεκριμένα, από τον Δ.Μ. απαιτούν 800 ευρώ, από τον Ι.Μ. 1.500 ευρώ, από τον Σ.Σ. 3.000 ευρώ και από τον Ι.Μ. 5.000 ευρώ. Μονάχα ένας κρατούμενος, ο Σ.Μ. είχε τη δυνατότητα να καταθέσει τα 800 ευρώ που του επιδικάστηκαν και αποφυλακίστηκε.

Τι και αν το 70% είναι άποροι

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Στον Ποινικό Κώδικα (άρθρο 100, παρ.3) που περιγράφει την αναστολή υπό επιτήρηση προβλέπεται η αναστολή εκτέλεσης της ποινής σε όσους έχουν καταδικαστεί σε φυλάκιση με ποινή από 3 έως 5 έτη. Δηλαδή, όποιος καταδικαστεί για πλημμέλημα αντί να οδηγηθεί στη φυλακή, του επιδικάζονται κάποιοι περιοριστικοί όροι [π.χ. απαγόρευση εξόδου από τη χώρα ή αποκατάσταση της ζημιάς που προκλήθηκε] και αφήνεται ελεύθερος.  Ανάμεσα στους όρους που μπορεί να του επιβληθούν υπάρχει και ένας που υπαγορεύει την «προσφορά ποσού, ύψους μέχρι 10.000 ευρώ σε κοινωφελές ίδρυμα».
Επειδή στις φυλακές της χώρας υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υπερπληθυσμού [σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης, στις αρχές Οκτωβρίου κρατούνταν 12.018 άνθρωποι, ενώ η χωρητικότητα των φυλακών είναι 9.286 θέσεις], την ίδια στιγμή που το 70% των κρατουμένων είναι άποροι [8.000 κρατούμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα να προμηθευτούν ούτε τα στοιχειώδη είδη προσωπικής υγιεινής και ένδυσης] , τα τελευταία τέσσερα χρόνια το άρθρο 100 του Π.Κ. έχει διευρυνθεί και αφορά επιπλέον –και κατ’ εξαίρεση- όσους κρατούμενους έχουν καταδικαστεί σε κάθειρξη έως 10 χρόνια και έχουν εκτίσει τα 2/5 της ποινής τους. Οι υπουργοί Δικαιοσύνης που έχουν λάβει αυτό το μέτρο αποσυμφόρησης των φυλακών διαβεβαίωναν από τα έδρανα της Βουλής ότι θα αποφυλακίζονταν χιλιάδες άνθρωποι. Και πράγματι, αν δεν υπήρχαν οι δεκάδες εξαιρέσεις από το ευεργετικό μέτρο, θα μπορούσαν να αποφυλακιστούν νωρίτερα αρκετές εκατοντάδες [Να σημειώσουμε ότι 839 άνθρωποι κρατούνται με ποινές φυλάκισης έως 5 χρόνια και 3.055 με ποινές κάθειρξης από 5 έως 10 χρόνια]. Όμως, ένας πρόσθετος λόγος που δεν αποφυλακίζονται είναι γιατί το δικαστήριο κρίνει ότι ο κάθε κρατούμενος προκειμένου να αποφυλακιστεί θα πρέπει να δώσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό σε κάποιο κοινωφελές ίδρυμα που επιλέγει το δικαστήριο [η πλειοψηφία των υποθέσεων αφορά το Χαμόγελο του Παιδιού].

Αποφασίζουν και διατάζουν

Ο οροθετικός κρατούμενος Δ.Μ., του οποίου επιβλήθηκε το ποσό των 800 ευρώ, δηλώνει στην «Ε» ότι εδώ και δύο μήνες βρίσκεται στη φυλακή παρότι το δικαστήριο ενέκρινε την υπό όρους αποφυλάκισή του. Καθώς ο ένας από αυτούς τους όρους δεν μπορεί να ικανοποιηθεί θα παραμείνει έγκλειστος για επτά μήνες επιπλέον, έως ότου συμπληρώσει τα 3/5 της ποινής του που απαιτούνται για την αποφυλάκισή του. Όταν τον ρωτήσαμε γιατί δεν ζήτησε τροποποίηση του όρου από το δικαστήριο, καθώς είναι άπορος αλλά και ασθενής, μας είπε «στα δικαστήρια αυτά δεν πάμε εμείς και ούτε έχουμε τη δυνατότητα να πληρώσουμε δικηγόρο. Μόνοι τους τα κάνουν, μόνοι τους αποφασίζουν. Δεν κοιτάνε την κάθε υπόθεση ξεχωριστά. Αποφασίζουν το ποσό και σε διατάζουν να το πληρώσεις, αλλιώς δεν βγαίνεις από εδώ μέσα».  

Γνωρίζαμε ότι πρόκειται για ειδεχθή εγκλήματα

Πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν από αυτές τις υποθέσεις. Γιατί να υποχρεώνεται κάποιος κρατούμενος να καταβάλλει ένα ποσό σε κοινωφελές ίδρυμα προκειμένου να αποφυλακιστεί; Με ποιο κριτήριο επιλέγεται από το δικαστήριο σε ποιον θα δοθεί αυτός ο όρος αποφυλάκισης και ποιο θα είναι το ποσό; Πώς επιλέγεται το κοινωφελές ίδρυμα; Γιατί το ίδρυμα δέχεται αυτή την υποχρεωτική φιλανθρωπία;
Όσον αφορά το τελευταίο ερώτημα, επικοινωνήσαμε με το Χαμόγελο του Παιδιού προκειμένου να μάθουμε τη θέση του οργανισμού. Ο πρόεδρος του ΔΣ, Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος, δήλωσε σχετικά «Όταν ενημερωθήκαμε ότι θα υπάρξει νόμος για να καταβάλλουν κρατούμενοι με βαριά αδικήματα ένα ποσό σε κοινωφελή ιδρύματα μπήκαμε στο ηθικό δίλημμα αν θα πρέπει να δεχόμαστε αυτά τα χρήματα. Τότε μάθαμε από ένα αντίστοιχο ίδρυμα στη Γαλλία, όπου έχει ψηφιστεί αυτός ο νόμος, ότι όλα τα χρήματα πήγαιναν σε δομές για εγκλήματα κατά των παιδιών. Έτσι και εμείς, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, δεχόμαστε αυτές τις προσφορές και όλα τα χρήματα να δίνονται στο κέντρο ψυχικής υγείας παιδιών που έχουν υποστεί βασανισμό ή κακοποίηση». Στη συνέχεια της συνομιλίας μας ενημερώσαμε τον κ. Γιαννόπουλο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των κρατουμένων έχουν καταδικαστεί σε 10 χρόνια κάθειρξη σύμφωνα με το νόμο για τα ναρκωτικά ή για κλοπές και ότι όσοι καταδικάζονται για «βαριά αδικήματα»  συνήθως έχουν ισόβια. Όταν ο κ. Γιαννόπουλος άκουσε ότι έχουμε στα χέρια μας τις υποθέσεις τεσσάρων οροθετικών κρατουμένων πρόσθεσε:
«Δεν γνωρίζω περιπτώσεις ανθρώπων που βρίσκονται στη φυλακή επειδή είναι χρήστες ναρκωτικών, γεγονός που είναι απαράδεκτο. Αυτό που εμείς γνωρίζαμε είναι ότι πρόκειται για ειδεχθή εγκλήματα. Δεν θέλουμε να παίρνουμε χρήματα πατώντας επί πτωμάτων. Δεν είναι δυνατόν να ζητάνε χρήματα από ανθρώπους που δεν έχουν να τα δώσουν. Όσον αφορά τις περιπτώσεις των οροθετικών κρατουμένων, δεν κατανοώ γιατί είναι αυτοί στη φυλακή. Θα έπρεπε να είναι έξω, χωρίς κανένα όρο, για να παλέψουν για τη ζωή τους».

Απρόσφορο και δυσανάλογο μέτρο

Ο Κωνσταντίνος Κοσμάτος, λέκτορας στη Νομική σχολή του Δημοκρίτειου πανεπιστημίου, σχολίασε σχετικά: «Η πρόσθετη προϋπόθεση σχετικά με την υποχρέωση καταβολής χρηματικού ποσού σε κοινωφελές ίδρυμα αποτελεί απολύτως απρόσφορο μέτρο σε σχέση με τον σκοπό της υφ’ όρον απόλυσης. Ιδίως η επιβολή της σε οροθετικούς κρατουμένους συνιστά δυσανάλογο μέτρο που δημιουργεί τις προϋποθέσεις υποτροπής τους».
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Κλειώ Παπαντολέων, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που πρόσθεσε: «Οι κατά καιρούς ρυθμίσεις για την αποσυμφόρηση των φυλακών στέφονται από παροιμιώδη αποτυχία: Μόνο το γεγονός ότι εισάγονται σχεδόν κάθε χρόνο, εδώ και μία δεκαετία, οι ίδιες –κατά τ’ άλλα εξαιρετικού χαρακτήρα- ρυθμίσεις, συνιστά αφεαυτού του απόδειξη. Είναι λοιπόν σαφές ότι ο νομοθέτης αδυνατεί να διαβάσει τις αδυναμίες αυτών ρυθμίσεων, μία εκ των οποίων είναι η εμμονή στις “εγχρήματες” εναλλακτικές ποινές ή όρους απόλυσης. Εμμονή, ανεξαρτήτως αδικήματος και παρά το γεγονός ότι επανειλημμένα στις Αιτιολογικές Εκθέσεις διαπιστώνεται ότι υψηλότατο ποσοστό κρατουμένων είναι άποροι. Είναι ενδεικτικό λοιπόν, ότι ενώ θα μπορούσε να προτιμηθεί η κοινωφελής εργασία στα ιδρύματα αυτά -και όχι μόνο σε αυτά- ώστε να επωφεληθεί ο κρίσιμος πληθυσμός των φυλακών, η δε ρύθμιση αυτή να ενταχθεί στη λογική κοινωνικής επανένταξης, επιβάλλονται υψηλά χρηματικά ποσά ως εξαναγκαστική φιλανθρωπία με αντάλλαγμα την ελευθερία, σε άπορους, ενίοτε και άρρωστους, έγκλειστους. Είναι τουλάχιστον άστοχη, αν όχι τραγελαφική, η μετατροπή προσώπων που χρήζουν προνοιακής φροντίδας σε γενναιόδωρους “χορηγούς” των οργανώσεων πρόνοιας.» Ζητήσαμε από το υπουργείο Δικαιοσύνης να τοποθετηθεί επί του θέματος. Αρκέστηκε στην παραδοχή ότι πρόκειται για θέμα του δικαστηρίου που θα εξετάσει την κάθε υπόθεση και θα κρίνει αν και κατά πόσο πρέπει να  επιβληθεί στον κατηγορούμενο ο συγκεκριμένος όρος επιτήρησης. Όσον αφορά την αναγκαιότητα  αποσυμφόρησης των φυλακών, σχολίασε ότι στο πλαίσιο αυτό ψηφίστηκε το «βραχιολάκι»!  

Υποκρισία

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων που προσπαθεί να συγκεντρώσει τις περιπτώσεις κρατουμένων στους οποίους έχει επιβληθεί αυτός ο όρος δήλωσε στην «Ε»: «Ειλικρινά αναρωτιόμαστε από πότε η δωρεά σε κοινωφελή ιδρύματα μετατράπηκε σε χρηματική ποινή. Γιατί ένας κρατούμενος για να είναι ελεύθερος πρέπει να υποχρεωθεί να γίνει φιλάνθρωπος; Και γιατί τα ιδρύματα αυτά δέχονται να εισπράξουν ποσά από ανθρώπους που βρίσκονται υπό εκβιασμό; Είναι απαράδεκτη αυτή η λογική και  πρέπει άμεσα αυτό το εδάφιο του νόμου να αποσυρθεί. Αν μη τι άλλο είναι υποκρισία να παραδέχεται το υπουργείο ότι το 70% των κρατουμένων είναι άποροι και παρ’ όλα αυτά να απαιτεί από τους κρατούμενους να πληρώσουν για την αποφυλάκισή τους. Η στήριξη των ευπαθών κοινωνικών ομάδων είναι επιλογή και όχι υποχρέωση για όλο τον κόσμο. Για τους κρατούμενους γιατί πρέπει να είναι αντίτιμο της ελευθερίας;»

Της Ιωάννας Δρόσου, από την «Εποχή» της περασμένης Κυριακής

TO MHNYMA ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Λεγεών

Το βλέπαμε μ' ένανε και μου λέει «ρε συ, το facebook είναι κυκλωμένο από μαλάκες, μας έχουνε κυκλώσει σου λέω» κι άρχισα να του εξηγώ ότι δεν είναι θέμα facebook, να, κι εδώ στο μπλογκ ας πούμε, ο φανατικότερος αναγνώστης μου είναι ένας τρόμπας εφάμιλλος των ανωτέρω σε αυτό τελοσπάντων το γνώρισμα που χαρακτηρίζει τους ανωτέρω. Και βεβαίως το πιάσαμε φιλοσοφικά το ζήτημα, όπου καταλήξαμε στο πόρισμα πως στην περίπτωσή τους δεν είναι σωστή η έκφραση «υπάρχει ένας» αλλά θα ήταν σωστότερο το «υπάρχει τουλάχιστον ένας» ή το «άμα δεις έναν ψάξε τον δεύτερο», διότι όλων αυτών το όνομα συνήθως είναι Λεγεών (που λένε και οι συνάνθρωποί μας χριστιανοί) και ο ένας τους έλκει τον άλλο -καταρρίπτοντας το "τα ετερώνυμα έλκονται" εφόσον τους ως προς αυτούς ετερώνυμους, ήτοι τους ευφυείς ανθρώπους (οι οποίοι γενικώς έχουν την ευφυΐα να είναι αυτάρκεις και αυτόφωτοι όποτε αυτό απαιτείται), τους αποφεύγουν επιδιδόμενοι σε επαφές με τους ομώνυμους και ομοίους των- παρουσιάζοντας μια ροπή προς την αγελαία μαζικότητα και τον πολλαπλασιασμό -αν και η φιλοσοφία ουδέποτε κατάφερε να απαντήσει ικανοποιητικά στο ερώτημα «μα πως στην ευχή, με ποιά μέθοδο πολλαπλασιάζονται»? Και πάλι καλά να λέμε που υπήρξε ένας Λεμπέσης όστις ησχολήθη διεξοδικώς με την περίπτωσή τους (σε εκείνο το κλασικό και ως εκ της κλασικότητός του πάντοτε επίκαιρο κείμενο), ειδ' άλλως θα έπρεπε εμείς να κάτσουμε να γράψουμε μια μελέτη για το μαζικό αυτό φαινόμενο που μας περιτριγυρίζει, πράγμα που θα μας δυσκόλευε να απολαύσουμε τα ποτά μας.

Κάτι τέτοια συζητούσαμε και πίναμε τα ποτά μας και χαβαλεδιάζαμε με τις αρρώστιες της κοινωνίας μας, με τις οποίες δεν αξίζει ν΄ασχοληθεί κανείς περισσότερο.

Άσχετο. European Son. Καιρό είχα να τ' ακούσω

Η πλημμύρα

Περιστέρι και Μοσχάτο, τα κανε όλα άνω-κάτω

Καμίνια και Αγια-σωτήρα, τα 'πνιξε όλα η πλημμύρα.

Αν μη τι άλλο,

δοθέντος ότι το τραγούδι του Μάρκου γράφτηκε το 1934,

μπορούμε να θαυμάσουμε 

την αξιοζήλευτα επίμονη διαχρονικότητα

των αναφορών του άσματος.

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν -και πάλι- στον Βύρωνα!

Στο Αγιορείτικο Μετόχι της Αναλήψεως στον Βύρωνα Αττικής θα μεταφερθεί από τη Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Ορους το αριστερό χέρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής της μυροφόρου στις 23 Οκτωβρίου και θα παραμείνει εώς στις 26 Οκτωβρίου .

Το απόγευμα της 23ης Οκτωβρίου θα γίνει υποδοχή του Αγίου Λειψάνου στον Μετόχι της Αναληψεως ( Γεωργίου Γεννηματά 5).
(...)
Να υπενθυμίσουμε οτι το αριστερό χέρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής είναι άφθαρτο και διατηρείται σε φυσική θερμοκρασία που έχει ο άνθρωπος.

Χαλαρά δηλαδή μπορεί να ανταλλάξεις χειραψία με το χέρι δίχως να αισθανθείς κάτι απόκοσμο.

Αυτά διαβάζω στο Αγιορείτικο Βήμα, όπου υπάρχει και η πληροφορία ότι το χέρι της συχωρεμένης είχε βρεθεί στα Τρίκαλα τις προάλλες -εκτενές φωτο-ρεπορτάζ από την επίσκεψη του χεριού της συχωρεμένης στα Τρίκαλα, υπάρχει εδώ.

Φύγαμε για Βύρωνα σου λέω! 

Τραγούδι.

Ούζο power

Το μάτι κάγκελο ψαράκια μασουλάει
ο κούφιος ήχος τη ζωή μου γαργαλάει
βιντεοβουλιάζω σε κινούμενες εικόνες
και κυνηγάω την αλήθεια με σφεντόνες

Αιώνιος μπέμπης, σκανδαλιάρης πειραχτήρι,
θα τους χαλάσω το στημένο μπανιστήρι,
θα τα τινάξω τα μαλλιά μου στις κολόνες
και θα γκρεμίσω τις αχόρταγες οθόνες

Ούζο, ούζο power
δε ζω, μόνο κοιτάζω
ούζο, ούζο power
το τίποτα αγκαλιάζω
είμαι χελώνα, ξέρω το ποίημα
εγώ θα κόψω πρώτος το νήμα

Όπου, βεβαίως, ως "ούζο power" θα πρέπει να εννοηθεί εκείνο εκεί το ιδιόμορφο power που διαθέτει μόνο εκείνος εκεί ο ιδιόμορφος άνθρωπος που "ου ζει", με την απαραίτητη επισήμανση ότι, βεβαίως, αυτό το "ου ζει" ελάχιστη σχέση έχει με το ούζι, αρκούμενο, απλώς, να βυθίζεται στο ούζο.

Εμείς οι ορφανοί της ημέρας...

...περάσαμε τη μέρα ακούγοντας αυτό

το μεγαλειώδες

του μεγάλου εκλιπόντος.

Βασικά προσόντα του καλού πνευματιστή...

...είναι, πρωτίστως, το μέγεθος και η δύναμη!
Εάν διαθέτει αυτά τα δύο βασικά προσόντα, ο πνευματιστής είναι έτοιμος για διεθνή καριέρα.

Η ιστορική επιστολή της ημέρας

...όπως είχε δημοσιευτεί σε κάποιο προ ετών φύλλο της εφημερίδας "Φίλαθλος"

Αναρχία και έρως

Που να ήξευρε όμως η καλή εφημερίς...

Μόλις τέσσερα  χρόνια αργότερα οι εν Πάτρα αναρχικοί απήντησαν με ένα μεγαλοπρεπές πρωτοσέλιδο: «Ο σύντροφός μας Ανδρέας Θεοδωρίδης, για να γιορτάσει το γάμο του με την συντρόφισσά μας Φωτεινή Δροσοπούλου, αποπειράται την ημέρα του γάμου του να εκτελέσει δύο γνωστούς τοκογλύφους της Πάτρας. Δυστυχώς, κατάφερε τελικά μόνο να τους τραυματίσει!». 

Και, πιθανότατα εμπνευσθείς από αυτό το περιστατικό που φανερώνει (διά μίαν ακόμη φοράν) την ελληνικήν ιδιαιτερότηταν, 70-80 χρόνια αργότερα ο λαϊκός μουσουργός εσυνέθεσεν το εξής:

Σουπίτσες και ζεστά για τον Έμπολα!

Βάζοντας στο φέισμπουκ το "Ο υιός, η υιογενής και οι χυμοί", μια φίλη, προκειμένου ν' αστειευτεί, μου έγραψε: "Χυμούς, σουπίτσες, ζεστά κι όλα εντάξει".

Έμεινε όμως αναπάντητο το μέγα ερώτημα: 

"Με τι βότανα θα φτιάχνουμε σουπίτσες και ζεστά για ν' αντιμετωπίσουμε τον έμπολα?" 

Ευτυχώς, για το καλό όλων, μια γνήσια Ελληνίδα επιστήμων (διότι σε αντίθεση με τον Ιωάννη Λαμπρόπουλο όστις τυγχάνει "Συγγραφέας-Ερευνητής", η Μαριάννα Ευαγγέλου τυγχάνει "Βιοχημικός Μsc", άρα είναι και Ελληνίδα και επιστήμων), έψαξε το ζήτημα επιστημονικά και ήδη τα πρώτα ελληναράδικα μπλογκς άρχισαν ν' αναδημοσιεύουν την απάντηση στο ερώτημα που έως τώρα παρέμενε αναπάντητο. 

Ήγουν, μάθαμε επιτέλους με τι βότανα θα φτιάχνουμε σουπίτσες και ζεστά για ν' αντιμετωπίσουμε τον Έμπολα. 

Πάρε μπλοκάκι και γράφε τον κατάλογο, καλέ μου αναγνώστη:

Καρπός από Ζαμπούκο

Φύλλα ελιάς 

Αψιθιά

Γλυκόριζα (τη χρησιμοποιούσε κι ο Τουταγχαμών -αν και πέθανε)

Φλούδα από Μελιά

(Απ' όλα τα ανωτέρω, εγώ ως Ομηρομανής ήξερα μόνο τη μελιά, αν και όχι ως φάρμακο αλλά ως το ξύλο απ' το οποίο ο κένταυρος Χείρων είχε φτιάξει το θανατηφόρο...

το μέγα, το βαρύ κοντάρι του Αχιλλέως

οπού κανείς των Αχαιών να σείσει δεν μπορούσε

και το’σειε μόνος ο Αχιλλευς από το Πήλειον όρος

κομμένο φράξο πόδωκεν ο Χείρων του πατρός του

φόνον να φέρει αφεύγατον εις τους ανδρειωμένους

Από μελιά, επίσης, πιστευόταν πως ήταν φτιαγμένο και το ρόπαλο του Ηρακλή. 

Τέλος, τα λεξικά αναφέρουν πως "Μελίας καρπός" συνήθως λεγόταν το ανθρώπινο γένος. 

Όπως και να 'χει, για τη φλούδα της μελιάς δεν είχε πει κάτι ο Όμηρος. 

Κλείνει η παρένθεση)

Αφήνοντας τον Όμηρο και επιστρέφοντας στο ερώτημα "με τι θα φτιάχνουμε σουπίτσες και ζεστά για ν' αντιμετωπίσουμε τον Έμπολα", συνιστώ, πολυμαθέστατε αναγνώστη μου, να πας να δεις μόνος σου το λινκ της κυρίας Ευαγγέλου. Για να μη σε βρει απροετοίμαστο ο Έμπολα, δίχως να έχεις στο ντουλάπι τα απαραίτητα βότανα για σουπίτσες και ζεστά.  Κλικ εδώ. 

Τέλος, να επισημάνω με ικανοποίηση ότι η αγωνία που εξέφραζα στο "Ο υιός, η υιογενής και οι χυμοί", κάθε άλλο παρά δικαιώνεται. 

Έγραφα συγκεκριμένα: 

117 φορές, 117 ελληναράδες, αναδημοσιεύουν το όμορφο επιστημονικό κείμενο του κ. Λαμπρόπουλου έτσι ακριβώς: Με τον έμπολα να είναι "υιός" που δημιουργεί μια ασθένεια "υιογενή" -η οποία προλαμβάνεται απλώς με καλή διατροφή, φρέσκους χυμούς και βιταμίνες.

Ω, ναι αναγνώστη μου, εμπιστεύομαι τυφλά τους ελληναράδες που μιλούν για τον υιό τον υιογενή και για τον υιό του θεού τον μονογενή. 

Μόνο μην κάνει καμιά εμφάνιση προς τα δω ο έμπολα και μην τους πετύχει να πίνουν χυμούς ζμπαραλία (εις την παραλία, ανόητε αναγνώστα)... διότι τους βλέπω να μας μεταλαμπαδεύουν τη γνώση τους σε χρόνο ρεκόρ... 

Τελος πάντων, βάζε κι εσύ καθημερινά στο google τη φράση "Πρόκειται λοιπόν για ασθένεια υιογενή", (όπως τη γράφω: μέσα στα εισαγωγικά) και μείνε ενήμερος σχετικά με το πόσο αυξάνεται καθημερινά ο κίνδυνος ενδεχόμενης επιδημίας έμπολα στην Ελλάδα. 

Ε, λοιπόν, με ικανοποίηση και ενθουσιασμό (αλλά και με ένα μικρό ρίγος, ομολογώ), βλέπω πως το google μου λέει ότι το εξαίσιο άρθρο του Συγγραφέα-Ερευνητού κυρίου Λαμπρόπουλου, πλέον αναδημοσιεύεται σε πάνω από 700 ελληναράδικα μπλογκς! 

Θρίαμβος!!!

Έτσι και σκάσει ο Έμπολα κατά δω, αναμένω να πιάσουμε τριπλό τζακ-ποτ και να μιλάει για τη χώρα μας όλη η οικουμένη!!!

Και ο bougas το χαβά του...

Εδώ ο κόσμος χάνεται,

χρηματιστήρια καταρρέουν,

οι ουαχαμπίτες επελαύνουν,

ο έμπολα απειλεί την ανθρωπότητα,

τα σπρεντς έχουν πάρει τον ανήφορο,

σύσσωμη η Ελλάδα είναι στραμμένη στην Αμφίπολη,

η τύχη του χαζομαλάκα του GAP αγνοείται,
η ανεργία θερίζει,

οι μπατίρηδες αναμένουν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα,

στο Χονγκ-Κονγκ χαμός,

στη Λιβύη χαμός,

παντού χαμός...

...και μόνο ο bougas έχει το γνωστό ιδιαίτερό του πρόβλημα...

Τι να πεις...

Σημεία των καιρών...

O tempora, o mores!!!

Ο Πρκλς βρήκε τον ιδεώδη υποψήφιο πρόεδρο της δημοκρατίας και σε καλεί να τον στηρίξεις!!!

Οι ψηφοφόροι του κόμματος ΛΑΟΣ ήταν και είναι κόπανοι.
Ως εκ τούτου ψήφισαν κάτι Βορίδηδες και κάτι Αδώνιδες και κάτι Πλεύρηδες και κάτι Βελόπουλους -και είδαμε τα χαΐρια τους.
Και όμως... Στις λίστες υποψηφίων του κόμματος ΛΑΟΣ υπήρχαν αξιόλογοι άνθρωποι που -κακώς, κάκιστα!- αγνοήθηκαν από τους ψηφοφόρους. Οι ψηφοφόροι πάντοτε αφήνουν τους αξιόλογους στην απέξω...

Ένας εξ αυτών των αξιόλογων ανθρώπων, ίσως ο αξιολογότερος όλων, ακούει στο όνομα Δημοσθένης Τάκος-Γάκος.

Προεκλογική αφίσα του Δημοσθένη Τάκου-Γάκου,

αλιευθείσα σε παλαιότερο αφιερωματικό ποστ του simplemanthinking

Δεν ξέρω πόσους σταυρούς ελάμβανε ο Δημοσθένης Τάκος-Γάκος όταν κατέβαινε υποψήφιος με το ΛΑΟΣ, ξέρω όμως ότι αργότερα (πρόσφατα δηλαδή) απεχώρησε από το ΛΑΟΣ και συνεκρότησε τη δική του πολιτική κίνηση με την επωνυμία "Δημοκρατία Πολιτών". 

Ιδού η ιδρυτική διακήρυξη του εν λόγω πολιτικού φορέως -για όποιον ενδιαφέρεται (εξαιρετικώς πρωτοποριακά σκηνοθετημένο βιντεάκι).

Στις μέρες μας, ο Δημοσθένης Τάκος-Γάκος, αξιοποιώντας τόσο την εμπειρία του από το κόμμα ΛΑΟΣ όσο και την εν γένει εμπειρία του (ωστόσο φρονώ ως η θητεία του στο ΛΑΟΣ είναι που φωτίζει τη σκέψη του), αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο για τον τόπο. 

Κεφάλαιο τόσο μεγάλο, ώστε........

Αυτοπροτείνεται για πρόεδρος της Δημοκρατίας

Την ώρα που το πολιτικό σκηνικό κινείται σε προεκλογικούς ρυθμούς ενόψει της κρίσιμης εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και το κυβερνητικό επιτελείο αναζητά πυρετωδώς ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής από την παρούσα  Βουλή για τη διαδοχή του νυν Πρόεδρου,  Κάρολου Παπούλια, στο γραφείο του προέδρου της Βουλής κατατέθηκε επίσημα η πρώτη υποψηφιότητα για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.

Ο εμπνευστής-συντονιστής και αρχηγός της πρωτοβουλίας «Δημοκρατία πολιτών»  Δημοσθένης Τάκος-Γάκος αξιώνει να είναι ο επόμενος ανώτατος άρχων της Ελλάδας.

Τι και αν το  Σύνταγμα και ο  Κανονισμός της Βουλής προβλέπει πως τις υποψηφιότητες τις καθορίζουν οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων, ο ίδιος «τολμά» να αυτοπροτείνεται και με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Βουλής,  Ευάγγελο Μεϊμαράκη, «παρακαλεί να συμπεριληφθεί στους καταλόγους των υποψήφιων Προέδρων της Δημοκρατίας».

Να σημειωθεί πως αν και τους υποψηφίους τους προτείνουν οι κοινοβουλευτικές ομάδες, ψήφοι υπέρ προσώπων που δεν έχουν προταθεί δεν θεωρούνται άκυρες, εκτός από την 6η ψηφοφορία που θεωρούνται έγκυρες μόνο οι ψήφοι μεταξύ των δύο επικρατέστερων υποψηφίων. Μάλιστα, στο αίτημα που απέστειλε ο κ. Δημοσθένης Τάκος-Γάκος προς τον Πρόεδρο της Βουλής, στις 19/9/2014, φροντίζει να γνωστοποιήσει πως εφόσον εκλεγεί στο ύπατο αξίωμα θα αποδώσει δικαιοσύνη, πρόοδο και ευημερία στην «Ελλάδα της καρδιάς μας».

Ποιος είναι

Ο 58χρονος Θεσσαλονικιός που θέλει να «μετακομίσει» στο Προεδρικό Μέγαρο μετά τη λήξη της θητείας του Κάρολου Παπούλια έχει σπουδάσει Ηλεκτρολογία, Ψυχολογία και Θρησκεία (όπως αναφέρει ο ίδιος στο βιογραφικό του σημείωμα που συνοδεύει την επιστολή υποψηφιότητάς του).

Είναι μέλος της Πανελλήνιας και Διεθνούς ομοσπονδίας Αντιστασιακών FIR και έχει τιμηθεί με αναμνηστικό μετάλλιο του Μακεδονικού Μετώπου 1916-1918. Πριν αυτοπροταθεί για το ανώτατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας είχε κάνει δύο –αποτυχημένες– προσπάθειες για να κερδίσει μια έδρα στο Κοινοβούλιο.

Στις εθνικές εκλογές, το 2009 και το 2012, έθεσε υποψηφιότητα ως βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με τον ΛΑΟΣ, όμως, δεν κατάφερε να εκλεγεί σε καμία από τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Επίσης, υπήρξε υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας τον Νοέμβριο του 2011, όμως ούτε κι εκεί κατάφερε να εκλεγεί. Ετσι, περίπου έναν χρόνο πριν, τον Οκτώβριο του 2013, συγκρότησε τη δική του πολιτική κίνηση, την ονόμασε «Δημοκρατία πολιτών», αποφασίζοντας να θέσει και πάλι τον εαυτό του στην «εκλογική αρένα», αυτήν τη φορά για το ύπατο αξίωμα.

Αυτά γράφει η Άννα Καραβοκύρη στο ρεπορτάζ του paraskhnio.gr και το παρόν μπλογκ, συνεπαρμένο, κυριολεκτικά ενθουσιασμένο με την ιδέα να είναι ο Τάκος-Γάκος επόμενος πρόεδρος της δημοκρατίας, καλεί άπαντες τους αναγνώστες του (και ειδικά εσένα, καλέ μου αναγνώστη), να στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις την υποψηφιότητα του Τάκου-Γάκου.

TAKOS-GAKOS FOR PRESIDENT !
Soyons réalistes, demandons l' impossible !
Ήτοι, προς χάριν της δημοκρατίας μας,
Ας είμαστε ρεαλιστές, ας απαιτήσουμε το ακατόρθωτο!

Δηλαδή το να έχει η δημοκρατία μας τον πρόεδρο που της αξίζει!!!

Ο υιός, η υιογενής και οι χυμοί

Θεωρώ αρκετά παρήγορο και αισιόδοξο το γεγονός ότι αναζητώντας  στο google τη φράση "Πρόκειται λοιπόν για ασθένεια υιογενή",  έλαβα μόλις 117 αποτελέσματα.

Ήγουν, μέχρι στιγμής, μόλις 117 μπλογκ και σάιτ (του ελληναράδικου, εννοείται, χώρου) αναδημοσιεύουν ένα σημαντικό και επίκαιρο πόνημα του (προφανώς) ιατρού-επιδημιολόγου κυρίου Ιωάννου Λαμπροπούλου, ο οποίος από σεμνότητα προφανώς, αρκείται να δηλώνει "Συγγραφέας-Ερευνητής". 

Το πόνημα του εν λόγω συγγραφέως-ερευνητού, έχει ως αντικείμενο τη μετάδοση του έμπολα. Σημειώνει χαρακτηριστικά ο συγγραφεύς: 

...πρέπει  να μιλήσουμε και λίγο για την ουσία  και την επικινδυνότητα του υιού “έμπολα” και να δούμε που βρίσκεται η αλήθεια,  για να καταλάβουμε ποιοί παίζουν με την ζωή μας και την νοημοσύνη μας.

Πρόκειται λοιπόν για ασθένεια υιογενή, που πάει να πεί με απλά λόγια, πως δεν προλαμβάνεται με εμβολιασμό  και δεν θεραπεύεται με αντιβιοτικά. Κάνει λοιπόν τον λεγόμενο κύκλο του ο υιός και περνάει.  Αυτό σημαίνει πως τον αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου.

Και σε άλλο σημείο προσθέτει: 

Πρόκειται  λοιπόν για  άλλη μία υιογενή λοίμωξη, που την ονόμασαν “έμπολα”  που ένας φυσιολογικός άνθρωπος που τρέφεται κανονικά  και δεν έχει ιατρικά βεβαρημένο ιστορικό,  μπορεί να την αντιμετωπίσει όπως αντιμετωπίζει οποιαδήποτε ίωση.  Κανένα εμβόλιο δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα περισσότερο, από τα αντισώματα που θα δημιουργήσει ο ίδιος ο οργανισμός. Και τίποτα δεν μπορεί να ενισχύσει τον οργανισμό περισσότερο,  από την καλή διατροφή, τους φρέσκους  χυμούς και τις βιταμίνες.

117 φορές, 117 ελληναράδες, αναδημοσιεύουν το όμορφο επιστημονικό κείμενο του κ. Λαμπρόπουλου έτσι ακριβώς: Με τον έμπολα να είναι "υιός" που δημιουργεί μια ασθένεια "υιογενή" -η οποία προλαμβάνεται απλώς με καλή διατροφή, φρέσκους χυμούς και βιταμίνες.

Ω, ναι αναγνώστη μου, εμπιστεύομαι τυφλά τους ελληναράδες που μιλούν για τον υιό τον υιογενή και για τον υιό του θεού τον μονογενή. 

Μόνο μην κάνει καμιά εμφάνιση προς τα δω ο έμπολα και μην τους πετύχει να πίνουν χυμούς ζμπαραλία (εις την παραλία, ανόητε αναγνώστα)... διότι τους βλέπω να μας μεταλαμπαδεύουν τη γνώση τους σε χρόνο ρεκόρ... 

Τελος πάντων, βάζε κι εσύ καθημερινά στο google τη φράση "Πρόκειται λοιπόν για ασθένεια υιογενή", (όπως τη γράφω: μέσα στα εισαγωγικά) και μείνε ενήμερος σχετικά με το πόσο αυξάνεται καθημερινά ο κίνδυνος ενδεχόμενης επιδημίας έμπολα στην Ελλάδα. 

80 χρόνια ΟΚΔΕ

80 χρόνια από την ίδρυση της ΟΚΔΕ συμπληρώνονται φέτος και εν όψει της σειράς εκδηλώσεων που οργανώνει η οργάνωση για να τιμήσει την επέτειο, το παρόν μπλογκ, ως δικό του φόρο τιμής στην ιστορία, αποφάσισε να μην ασχοληθεί με τις προηγηθείσες και επακολουθήσασες μνημειωδώς απανωτές διασπάσεις στο χώρο των Ελλήνων τροτσκιστών, αλλά να κάνει αναφορά σε μια -ίσως και τη μοναδική- ενοποιητική στιγμή μέσα στο χωροχρόνο του ελληνικού τροτσκισμού, δημοσιεύοντας ένα κείμενο του ιστορικού Δημήτρη Λιβιεράτου.  Το κείμενο δείχνει να έχει γραφτεί στις αρχές της δεκαετίας του '90, αλλά η ιστορική του αξία παραμένει ίδια.

Τώρα, αν κάποιος -για κάποιο λόγο- θα ήθελε να εμβαθύνει περισσότερο σε αυτή την ιστορική ενοποιητική στιγμή του ελληνικού τροτσκισμού, θα μπορούσε να διαβάσει και αυτό εδώ το κείμενο, όπου θα διαπιστώσει πως η ενοποιητική στιγμή υπήρξε κυρίως "στιγμή" και δευτερευόντως "ενοποιητική", εφόσον ο αναγνώστης θα πληροφορηθεί πως μόλις 6 μήνες μετά από το ενοποιητικό συνέδριο... "αποχωρούν από το νεοσύστατο κόμμα οι ντεφετιστές (ομάδα Στίνα), παρ’ ότι ο Κ. Καστοριάδης τους εκπροσώπησε στο δεύτερο συνέδριο της Τέταρτης Διεθνούς, τον Απρίλιο του 1948, μέσα από τις γραμμές του Γαλλικού PCI. Σύντομα, όμως, θα συγκρουστεί και ο Καστοριάδης με τον τροτσκισμό και θα αποχωρήσει".

Κλασικές τροτσκιστικές καταστάσεις, δηλαδή, που όμως ακριβώς επειδή εκδηλωνόντουσαν μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένου χαλασμού, αν μη τι άλλο υπογραμμίζουν την τόλμη και την εμμονή στην ιδεολογική συνέπεια όσων συμμετείχαν σε αυτά τα εγχειρήματα!

ΤΟ ΕΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΩΝ, ΙΟΥΛΗΣ 1946. 

Το συνέδριο συνήλθε τέλη Ιουλίου 1946 κάτω από συνθήκες παρανομίας. Οι αντιπρόσωποι είχαν ειδοποιηθεί να είναι έτοιμοι οποιαδήποτε μέρα να κληθούν και θα έπρεπε να απουσιάσουν τουλάχιστον τρεις μέρες. Να φέρουν μαζί τους σκέπασμα και φαγητό όσοι μπορούν. Το μέρος δεν ανακοινώθηκε σε κανέναν. Μόνο η επιτροπή που είχε αναλάβει την προετοιμασία είχε βρει το μέρος, ήξερε που να κατευθυνθούν. Οι αντιπρόσωποι κατά ομάδες συγκεντρώθηκαν σε ορισμένα σημεία του κέντρου της Αθήνας. Ύστερα ειδοποιήθηκαν να κατευθυνθούν σαν εκδρομείς και να φτάσουν στο τέρμα. Από εκεί θα πάρουν οδηγίες. Άρχισαν να φτάνουν την Παρασκευή απόγευμα 26 Ιουλίου 1946. Τους περίμενε σύνδεσμος να τους οδηγήσει. 

Η άφιξη των αντιπροσώπων και των συμπληρωματικών συντρόφων που θα πρόσεχαν και θα μετακινούνταν, ολοκληρώθηκε το Σάββατο 27 Ιουλίου. Έγινε στο βουνό της Παλαιάς Πεντέλης και συγκεκριμένα από τη σημερινή μεγάλη πλατεία, με κατεύθυνση προς τα δεξιά όπως φτάνουμε, προς περιοχή Γέρακα περίπου είκοσι λεπτά με μισή ώρα πορεία. Σε μια μικρή χαράδρα, κατεβασιά νερού, όπου εκεί κοντά υπήρχε μια μικρή πηγή για νερό, ανάμεσα σε πυκνά δέντρα. 
Με την τρομοκρατία που υπήρχε τότε δεν γινόταν συζήτηση να βρεθεί σπίτι. Γι΄αυτό διαλέχτηκε το βουνό που τότε ήταν έρημο και χωρίς παρακολούθηση. Η επιτροπή το παρακολούθησε μέρες για να αντιληφθεί ενδεχόμενη κίνηση. Μαζεύτηκαν περίπου πενήντα άνθρωποι: 35 αντιπρόσωποι, 4 της Διεθνούς και οι υπόλοιποι συμπληρώθηκαν για την περιφρούρηση του συνεδρίου. Αντιπρόσωποι της Διεθνούς ήταν ο Σέρρυ Μάγκαν (Πατρίς) συνοδευόμενος από τη γυναίκα του και ο Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο) συνοδευόμενος από τη σύντροφό του Έλλη Δυοβουνιώτη. 

Όλοι κοιμήθηκαν εκεί στο ύπαιθρο με τα σκεπάσματα που είχαν φέρει. Πλενόντουσαν και έπιναν νερό από την πηγή. Για τα τρόφιμα, ψωμί, ελιές, τυρί, ντομάτες, σταφύλια κλπ. Όσα έλειψαν συμπληρώθηκαν από τους συντρόφους της περιφρούρησης που μπορούσαν να μετακινηθούν. Από τους συνέδρους κανένας δεν απομακρύνθηκε κατά τη διάρκεια των ημερών που κράτησε η συνεδρίαση. 
Όταν άρχισε το συνέδριο ανακοινώθηκε από τον Κυριάκο Βλαδίκα ότι στο δρόμο που ερχόντουσαν πιάστηκαν τρεις αντιπρόσωποι από την αστυνομία για έλεγχο ταυτοτήτων και δεν θα παραβρεθούν. Το συνέδριο δεν κινδύνευε επειδή κανένας τους δεν γνώριζε το μέρος που θα πήγαιναν. Ακόμα δεν είχαν συναντήσει το σύνδεσμο. 

Οι τάσεις ήταν τρεις: 
1) της Πλειοψηφίας του ΕΔΚΕ, με την πλειοψηφία της Θεσσαλονίκης και τους προερχόμενους από την "ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ" νέους, 
2) της μειοψηφίας του ΕΔΚΕ, με την μειοψηφία της Θεσσαλονίκης, 
3) του ΔΕΚΕ (ντεφαιτιστές). 

Αντιπρόσωποι απ' ότι θυμάμαι: 
Λουκάς Καρλιάφτης (Κώστας Καστρίτης), Γιάννης Θεοδωράτος (Μαστρογιάννης), Χρίστος Αναστασιάδης (Θαλασσινός Αθανασιάδης), Άγις Στίνας (Σπύρος Πρίφτης), Σωτήρης Γουδέλης, Γιώργος Δαλαβάγκας, Δημήτρης Λιβιεράτος, Σταμάτης Στανίτσας, Παναγιώτης Βασιλειάδης (Θεσσαλονίκης), Κώστας Καροτσέρης (Θεσσαλονίκης), Τάσος Σούλας, Νίκος Κονδυλίδης, Θόδωρος Αραβαντινός, Ρωμύλος Ντόκος, Μίμης Δασκαλόπουλος, Κυριάκος Βλαδίκας (Λεωνίδας), Βλαδίκας Μιχάλης, Κλεάνθης Δεπαπής, Γρηγόρης Μελιδόνης, Λάζαρος Τουρνόπουλος, Σωτήρης Σμυρλής, Χαριτωνίδης Βαγγέλης, Τάκης (Φλώρινα). 
Συμπληρωματικοί: Σταύρος (ταξιτζής), Χρήστος Περκαντές (Κόρακας), Διαμαντής Μεγκλής, Χρύσανθος Χρήστου. 
Στο συνέδριο έγινε μεγάλη συζήτηση και αναφέρθηκαν αναλυτικά όλα τα θέματα. Επίσης έγινε μια έκθεση για τις δραστηριότητες της Διεθνούς και τα τμήματα που διέθετε σε όλο τον κόσμο. Ιδεολογικές μετακινήσεις δεν φανερώθηκαν μέσα στο συνέδριο και οι τάσεις παρέμειναν με τη δύναμη που είχαν όταν άρχισε. Με αυτή την αναλογία έγινε και η εκλογή της νέας Κεντρικής Επιτροπής. Δηλαδή από τους έντεκα επίτροπους η πλειοψηφία εξέλεξε τους πέντε, η μειοψηφία τους 3 και οι ντεφαιτιστές επίσης τρεις. 
Το Κόμμα που προήλθε από την ενότητα όλων των τεταρτοδιεθνιστικών δυνάμεων πήρε το όνομα ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ύστερα από επέμβαση της αντιπροσωπείας της Διεθνούς η οποία είπε ότι με αυτόν τον τίτλο ονομάζονται πλέον όλα τα τμήματα, εκτός αν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο εμπόδιο, όπως ήταν με το αμερικάνικο. Η νομοθεσία της χώρας απαγόρευε σε κάποιο αμερικάνικο κόμμα να ανήκει σε διεθνή οργάνωση και πειθαρχία. Το "ελληνικό τμήμα της 4ης Διεθνούς" δεν θα έμπαινε μέχρι να επικυρωθεί η αποδοχή του κόμματος από την Εκτελεστική Επιτροπή της Διεθνούς που είχε αυτή την αρμοδιότητα. 

Την τελευταία μέρα, Δευτέρα μεσημέρι περίπου, φάνηκε ξαφνικά ένας άνθρωπος με εμφάνιση χωρικού, αλλά καλοντυμένου για την εποχή εκείνη και ρώτησε αν είχαν δει το γαϊδαρό του που είχε χάσει. Επειδή η στάση του φάνηκε ύποπτη επισπεύτηκε η αναχώρηση των αντιπροσώπων προς διάφορες κατευθύνσεις. Αλλωστε το συνέδριο είχε ουσιαστικά τερματιστεί και συζητούσαν μερικές λεπτομέρειες. 
Η αντιπροσωπεία της Διεθνούς και μερικοί αντιπρόσωποι είχαν αναχωρήσει. Αυτοί που είχαν μείνει καθόριζαν μερικά διαδικαστικά προβλήματα της νέας ενοποιημένης οργάνωσης. 
Στις 12 Αυγούστου 1946 επανεξεδόθη (στην πραγματικότητα δεν σταμάτησε η έκδοση) η "ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ", όργανο του ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (4η Διεθνής). Κάτω από τον τίτλο έγραφε: ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ, ΧΡΟΝΟΣ A' - ΦΥΛΛΟ I. 
Η διοίκηση του Κόμματος, Πολιτικό Γραφείο, που ανελάμβανε, προερχόταν από την παλιά μειοψηφία του ΕΔΚΕ. Με την νέα αρίθμηση ήθελε να δείξει ότι η εφημερίδα δεν είχε σχέση με την προηγούμενη και είναι σαν να αρχίζει από την αρχή. Το Π.Γ. προερχόταν όπως είπαμε από την τριμελή μειοψηφία, που είχε όμως ψηφιστεί, και από τα τρία μέλη της τάσης του πρώην ΔΕΚΕ. Έλεγαν ότι παρόλο που δεν συμφωνούσαν μαζί τους, ψήφιζαν αυτούς για να εφαρμόσουν τη γραμμή της Διεθνούς, αφού ήταν οι μόνοι που συμφωνούσαν μαζί της. 
Πράγματι οι 15 αντιπρόσωποι της πλειοψηφίας στο συνέδριο και οι 10 του ΔΕΚΕ (των ντεφαιτιστών) είχαν διαφωνήσει με την γραμμή της Διεθνούς. Μόνον οι 7 της μειοψηφίας είχαν συμφωνήσει. Έτσι η ζωή του νέου Κόμματος αρχίζει με κάποια παραδοξότητα που δημιουργούσε αντιδικίες. 
Σ' αυτό το φύλλο δημοσιεύτηκε και η ανακοίνωση για το συνέδριο που δημοσιεύουμε παρακάτω: 

‘'ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ’' 
Στα τέλη του Ιούλη του 1946 συνήλθε στην Αθήνα το Ενωτικό Συνέδριο των ελληνικών τεταρτοδιεθνιστικών οργανώσεων. Σ' αυτό πήρανε μέρος το Εργατικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας (εφημερίδα "Εργατική Πάλη"), το Διεθνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Ελλάδας (εφημερίδα "Εργατικό Μέτωπο"), η ανεξάρτητη τεταρτοδιεθνιστική Περιφερειακή Οργάνωση Μακεδονίας (εφημερίδα "Σπίθα") και μια ομάδα τεταρτοδιεθνιστών που αποσπάστηκε από την ΕΛΔ - ΣΚΕ, όλες δηλαδή οι οργανώσεις που γενικά διακηρύττουν ότι παραδέχονται το πρόγραμμα της 4ης Διεθνούς. Αντιπροσωπεία της Διεθνούς Γραμματείας της 4ης Διεθνούς παραβρέθηκε στο Συνέδριο. 
Αποφασίστηκε ομόφωνα η ενοποίηση όλων των αντιπροσωπευόμενων δυνάμεων, με βάση την πειθαρχία στο πρόγραμμα και στην πολιτική της 4ης Διεθνούς και στις αποφάσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής σε μια ενιαία οργάνωση, το ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ Δ1ΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ, που θα διεκδικήσει την αναγνώρισή του σαν επίσημο τμήμα του Παγκόσμιου Κόμματος για τη Σοσιαλιστική Επανάσταση (4η Διεθνής). Το Συνέδριο αποφάσισε την έκδοση της "Εργατικής Πάλης" (νέα περίοδος) σαν κεντρικού πολιτικού οργάνου του ενιαίου Κόμματος της "4ης Διεθνούς" (νέα περίοδος) σαν θεωρητικού, καθώς και ενός "Εσωτερικού Δελτίου" . 
Το Π.Γ. της Κ.Ε. 

Στο ίδιο φύλλο δημοσιεύεται μια "Διακήρυξη της αντιπροσωπείας της 4ης Διεθνούς" που είχε πάρει μέρος στο συνέδριο. Επίσης μια απόφαση του συνεδρίου ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί ο τίτλος "ελληνικό τμήμα της 4ης Διεθνούς" μέχρι να γίνει δεκτή η αίτηση του τμήματος για να αναγνωριστεί επίσημα από την Εκτελεστική Γραμματεία. 
Η περίοδος γινόταν ακόμα πιο δύσκολη, επειδή οι τροτσκιστές καταλάβαιναν ότι η επανάσταση είχε ηττηθεί και δύσκολα η εργατική τάξη θα ξανάρχιζε μετά τις προδοσίες του Λιβάνου, της Βάρκιζας κλπ. Και οι τροτσκιστές συνέχιζαν τον αγώνα αποδεκατισμένοι από τις δολοφονίες όμως με θάρρος επειδή καινούργιοι σύντροφοι ερχόντουσαν να προστεθούν και να κλείσουν τα κενά από τις απώλειες. Δυστυχώς όμως άρχιζε άλλη μια σκληρή νύχτα αντίδρασης που θα κρατήσει πολλά χρόνια. 

Η μεγαλοστομία και το "επαναστατικό" υβρεολόγιο ήταν συνήθεια εκείνου του καιρού. Ο καθένας έπρεπε να χρησιμοποιεί την υποτιθέμενη γλώσσα του αυστηρού λενινισμού, για να κατακεραυνώνει τους ιδεολογικούς του αντιπάλους- συντρόφους. Διαβάζοντας τα κείμενα, κάποιος που δεν έζησε τους ανθρώπους, θα νόμιζε ότι είναι έτοιμοι να φαγωθούν. Στην πραγματικότητα επρόκειτο περί των αγαθότερων συντρόφων και ανθρώπων. Εννοώ συντρόφων, επειδή κάθε φορά που υπήρχε ανάγκη βοηθούσαν. Ελάχιστοι οδήγησαν το φραστικό φανατισμό μέχρι την καθημερινή πράξη. Και αυτοί ενοχλούσαν τις τάσεις τους και στο τέλος βρισκόντουσαν απομονωμένοι. 

Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα κατάλογο, που βέβαια δεν είναι πλήρης, των μελών των διαφόρων ομάδων που έλαβαν μέρος στις διαδικασίες για το συνέδριο. Αυτούς βέβαια που είχαν δραστηριότητες στην περίοδο 1945-46. Μια πραγματικά δύσκολη περίοδο. Πρόκειται για παλιούς και νέους συντρόφους, τότε, που αγωνίστηκαν σε σκληρές συνθήκες καταδιώξεων και παρανομίας. Συγκρουόμενοι επίσης με τους σταλινικούς, οι οποίοι παρά τα τραγικά τους σφάλματα, εξακολουθούσαν να καταδιώκουν τροτσκιστές παρ΄όλο που και αυτοί καταδιωκόντουσαν. 

Όμως οι Τροτσκιστές που εδώ αναφέρουμε δεν είναι όλοι. Πολλοί απομονωμένοι, αποκομμένοι από τις οργανώσεις, χωρίς συνδέσεις, κάτω από τρομοκρατία, υπάρχουν και δρουν σε διάφορες περιφέρειες. Ομάδες ή και άτομα, κρατάνε όσο μπορούνε. Μερικοί έπεσαν, άλλοι πήγαν στις εξορίες, στο εξωτερικό, χωρίς να έχουμε πολλές πληροφορίες. 
Υπήρχαν στην Καλαμάτα, Τρίπολη, Κεφαλονιά, Κέρκυρα, Αγρίνιο, Φλώρινα, Λάρισα, Καρδίτσα, Ήπειρο. Έτσι δεν μπορούμε να έχουμε μια πλήρη εικόνα. Προσπαθήσαμε να μαζέψουμε κομμάτια μαρτυριών. Δουλειά πολύ δύσκολη, όταν ακόμα στην Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη πολλοί επιζώντες σύντροφοι ξέχασαν ή ακόμα αρνούνται να θυμηθούν. Η προσπάθεια όμως πρέπει να συνεχιστεί.

Με αλφαβητική σειρά: 
ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ φοιτητής 
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΙΑΚΩΒΙΔΗ ΑΓΛΑ δημοτ. Υπαλ. Αυτοκτόνησε το 1948 
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ - ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ Δημοσιογράφος 
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΘΑΛΗΣ Γιατρός ΩΡΛ 
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΟΥΡΑΝΙΑ - ΡΟΖΑ γιατρός 
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ Πολιτικός μηχανικός 
ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΣ ΘΟΔΩΡΟΣ εργαζόμενος σε λεωφορεία Βάθη, Αθήνα 
ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Εκτελωνιστής 
ΑΛΕΚΟΣ Μάγειρος 
ΑΡΧ0ΝΤΟΥΛΑ εργάτρια, Νέα Ιωνία 
ΑΡΧΥΤΑΣ ΑΛΕΞΗΣ φοιτητής, Πολύγωνο Αθήνα 
ΑΜΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Τσαγκάρης, Καλλιθέα 
ΒΑΣΑΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ σπουδαστής-οικοδόμος, Βύρωνας 
ΒΑΣΑΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ σπουδαστής, Βύρωνας 
ΒΑΣΙΛΑΔΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Μεταλεργάτης, 
Αθήνα ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ υπάλληλος, Θεσσαλονίκη 
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ οδηγός, Καλλιθέα 
ΒΗΧΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, Καπνεργάτης, Πειραιάς 
ΒΑΡΙΚΑΣ ΒΑΣΟΣ Δημοσιογράφος – Κριτικός 
ΒΙΤΣΩΡΗΣ ΠΩΡΓΗΣ Ηθοποιός (στο εξωτερικό) 
ΒΑΡΔΑΚΗΣ ΑΑΕΚΟΣ φοιτητής 
ΒΛΑΔΙΚΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ - ΛΕΩΝΙΔΑΣ σπουδαστής 
ΒΛΑΔΙΚΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ Υπάλληλος 
ΒΟΥΛΙΓΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ εργάτης, Μάνη - Αθήνα 
ΒΟΥΤΣΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Τσαγκάρης 
ΒΡΥΧΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Λογιστής, Αθήνα 
ΒΥΡΩΝ Εργάτης, Θεσσαλονίκη 
ΓΑΖΕΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ελαιοχρωματιστής, Καλλιθέα 
ΓΑΖΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ (ΣΤΑΦΙΛΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ) Τσαγκάρης 
ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ εργάτης, Αθήνα 
ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ - ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ Αθήνα, Υπάλληλος 
ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Δικηγόρος 
ΓΙΑΝΝΑΡΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Μυλεργάτης, Πειραιάς 
ΓΙΑΝΝΑΤΟΣ ΜΗΤΣΟΣ Σερβιτόρος, Κεφαλονιά, Αθήνα, Βάθη 
ΓΚΙΚΑΣ ΝΑΠΟΛΕΩΝ Εμποροϋπάλληλος, Αθήνα 
ΓΚΛΟΡΙΚΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ Δάσκαλος 
ΓΟΥΔΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Φοιτητής, Αθήνα 
ΓΟΥΔΕΛΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Μαθηματικός, Αθήνα 
ΓΟΥΛΙΑΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ Ράφτης, Θεσσαλονίκη 
ΔΑΛΑΒΑΓΓΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Υπάλληλος, Σπουδαστής, Θησείο 
ΔΑΟΥΣΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Σπουδαστής, Αθήνα 
ΔΑΟΥΣΗΣ ΣΠΥΡΟΣ Δικηγόρος, Αθήνα 
ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΜΗΣ Φοιτητής 
ΔΕΠΑΠΗΣ ΚΛΕΑΝΘΗΣ -
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΤΟΣ - ΚΡΟΝΤΟΣ Οικοδόμος, Καισαριανή 
ΔΕΠΑΠΗ ΜΑΡΙΑ Εργάτρια, Καισαριανή 
ΔΕΠΟΣ Γ Βασίλης Φοιτητής 
ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Φοιτητής 
ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΒΙΒΗ Φοιτήτρια 
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Φοιτητής 
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΑΣΟΣ Λινοτύπης, Αθήνα 
ΔΥΟΒΟΥΝΙΩΤΗ ΕΛΛΗ στο εξωτερικό 
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ ΚΛΗΜΗΣ Υδραυλικός, Καλλιθέα 
ΕΡΜΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Κουρέας, Καλλιθέα 
ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Οδηγός, Βάθη 
ΖΑΡΒΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Σπουδαστής, Αμφιάλη 
ΖΑΧΑΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Επαγγελματίας, Αθήνα 
ΗΛΙΑΣ Ράφτης, Κολωνός 
ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ -ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Οικοδόμος, Αθήνα 
ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ Βιβλιοδέτης, Αθήνα 
ΙΑΤΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Φοιτητής 
ΙΕΡΟΠΑΙΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ Φοιτητής, πέθανε 23.3. 1945 
ΙΩΑΚΕΙΜ Τσαγκάρης, Πειραιάς, Κοκκινιά 
ΙΩΑΝΝΑΤΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ Σταθμάρχης λεωφορείων, Αθήνα 
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ Τραπεζοϋπάλληλος, Αθήνα 
ΚΑΒΙΑΣ ΦΩΤΗΣ Αρτεργάτης, Πειραιάς 
ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Εστιάτορας, Θήβα 
ΚΑΜΙΝΑΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Τσαγκάρης, Βάθη, Αθήνα 
ΚΑΡΑΜΥΤΗΛΙΝΙΟΣ Αγρότης, περιοχή Θεσσαλονίκης 
ΚΑΡΑΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ Βιοτέχνης - Συνεταιριστής, Βύρωνας 
ΚΑΡΑΠΑΤΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Εργάτης, Αθήνα 
ΚΑΡΛΙΑΦΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ - ΚΑΣΤΡΙΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Εμποροϋπάλληλος, Αθήνα 
ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ ΗΛΙΑΣ Οικοδόμος, Νέα Ιωνία 
ΚΑΡΜΠΟΥΛΩΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Φοιτητής 
ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ Φοιτητής στο εξωτερικό 
ΚΑΤΣΑΛΙΔΗΣ ΜΑΡΙΟΣ Μηχανικός υποδηματομηχανών, Ψυρρή, Αθήνα 
ΚΑΤΣΑΛΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ 
ΚΑΤΣΑΛΙΔΗΣ ΤΑΚΗΣ Φοιτητής, Ψυρή, Αθήνα 
ΚΑΡΟΤΣΕΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Γουνοποιός, Θεσσαλονίκη 
ΚΕΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Κυτιοποιός, Καλλιθέα 
ΚΕΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 
ΚΟΒΑΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Τυπογράφος, Αθήνα 
ΚΟΒΑΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Τυπογράφος - Φοιτητής, Αθήνα 
ΚΟΚΚΩΝΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ Ξυλογλύπτης, Βάθη, Αθήνα 
ΚΟΝΔΥΛΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ Μηχανικός, κινηματογράφου 
ΚΟΛΑΝΔΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Αγρότης, περιοχή Θεσσαλονίκης 
ΚΟΣΜΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ Ράφτης, Αθήνα 
ΚΟΥΤΡΑΦΟΥΡΗΣ ΝΙΚΟΣ Σπουδαστής 
ΚΟΥΤΡΟΥΛΗΣ ΜΕΛΙΟΣ Αγρότης, περιοχή Θεσσαλονίκης 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ Δημοσιογράφος 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ Δικηγόρος, Καλλιθέα 
ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ υπάλληλος ΟΛΠ, Θησείο, Αθήνα 
ΚΟΥΡΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Τσαγκάρης 
ΚΟΥΛΑΝΔΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ Φοιτητής, Θεσσαλονίκη 
ΚΟΥΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ Ζαχαροπλάστης, Αθήνα 
ΛΑΖΑΡΟΣ Ράφτης, Πειραιάς 
ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ- ΛΑΜΠΡΙΔΗΣ Φοιτητής 
ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Εμποροϋπάλληλος - Τυπογράφος, Πετράλωνα 
ΛΙΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ Μεταφραστής, Αθήνα 
ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Τεχνικός Τηλεφωνικής 
ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ Υπάλληλος, Αθήνα 
ΜΑΚΡΙΔΗΣ Υπάλληλος, Πειραιάς 
ΜΑΝΙΑΤΌΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ Τραπεζικός - Φοιτητής 
ΜΑΡΓΩΝΗΣ ΛΟΥΚΑΣ Ελαιοχρωματιστής, Θήβα 
ΜΑΥΡΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ Τυπογράφος, Πετράλωνα 
ΜΕΓΑΡΙΩΤΉΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ Έμπορος, Καλλιθέα 
ΜΕΪΝΤΑΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Μεταλλεργάτης, Πειραιάς - Δομβραίνα Θηβών 
ΜΕΓΚΛΗΣ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ Φοιτητής, Αθήνα 
ΜΕΛΙΔΟΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Εργάτης - Λεωφορεία, Βάθη, Αθήνα 
ΜΗΤΣΟΥΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ Φοιτητής, Αθήνα 
ΜΙΧΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ - ΜΟΥΓΓΟΣ Σπουδαστής, Θίσβη Θηβών 
ΜΟΥΡΟΥΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Ελαιοχρωματιστής, Καλλιθέα 
ΜΠΕΛΟΣ ΝΕΣΤΩΡ Ράφτης, Θεσσαλονίκη 
ΜΠΕΝΕΤΑΤΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Τσαγκάρης, Αθήνα 
ΜΠΗΤΡΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Σιδηρέμπορος, Πειραιάς 
ΜΠΙΤΣΙΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Αγρότης, Πολύγυρος 
ΜΠΟΥΡΑΣ Δ. Φοιτητής 
ΜΠΟΤΖΟΓΙΟΓΛΟΥ ΝΕΛΗ Γιατρός 
ΜΥΤΑΡΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Τσαγκάρης 
ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗΣ I. Καπνεργάτης, Καβάλα 
ΝΙΚΑΙΝΑΣ Εργάτης 
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ ΕΚΤΩΡ Τραπεζοϋπάλληλος, Πειραιάς 
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ Κ. Φοιτητής 
ΝΙΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ Φοιτητής 
ΝΙΚΟΛΙΝΑΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ Υπάλληλος ΟΛΠ, Πειραιάς 
ΝΤΟΚΟΣ ΡΩΜΥΛΟΣ Σπουδαστής, Βύρωνας 
ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑΝΑ Φοιτήτρια, Παγκράτι 
ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Φοιτητής 
ΠΑΝΑΓΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Μικροπωλητής - Βιβλιοπώλης, Καλλιθέα 
ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Λογιστής, Θεσσαλονίκη 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Τσαγκάρης, Καλλιθέα 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ Ράφτης, Θεσσαλονίκη 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Σπουδαστής, Θεσσαλονίκη 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ Σπουδαστής, Θεσσαλονίκη 
ΠΑΡΑΣΧΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ Φοιτητής -Τραπεζικός 
ΠΑΡΑΣΧΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Τροχιοδρομικός, Καισαριανή 
ΠΕΡΚΑΝΤΕΣ ΧΡΗΣΤΟΣ - ΚΟΡΑΚΑΣ Καθηγητής Φιλόλογος, Βάθη 
ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Μεταλλεργάτης, Πειραιάς 
ΠΗΛΙΤΣΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Ξενοδοχοϋπάλληλος, Πειραιάς 
ΠΙΤΣΑΔΙΩΤΟΥ ΚΟΥΛΑ Φοιτήτρια 
ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ ΝΙΚΟΣ Φοιτητής 
ΠΡΙΓΚΟΥΡΗΣ Καφετζής 
ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Καπνεργάτης, Καβάλα 
ΡΑΠΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Οικοδόμος, Πειραιάς 
ΡΑΠΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ στο εξωτερικό 
ΡΗΓΑΣ Τεχνικός Τηλεφωνικής, Αθήνα 
ΡΙΖΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ Αρτεργάτης 
ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΣ Πέθανε 20.3.1945 
ΣΗΜΙΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ Λογοτέχνης, Πειραιάς 
ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ράφτης, Θεσσαλονίκη 
ΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΣ Τσαγκάρης, Αθήνα 
ΣΑΡΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Λινοτύπης, Νέα Σμύρνη 
ΣΑΒΒΑΣ Ράφτης, Νέα Ιωνία 
ΣΙΔΕΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Υπάλληλος, Νέα Ιωνία 
ΣΚΑΦΙΔΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Μαθηματικός - Υπάλληλος Γκαζιού, Αθήνα 
ΣΜΥΡΛΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Μυλεργάτης, Πειραιάς, Καλαμάτα 
ΣΤΑΥΡΟΣ οδηγός, Ακομινάτου, Αθήνα 
ΣΟΥΛΑΣ ΤΑΣΟΣ Εργάτης, Αθήνα 
ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ Δάσκαλος, Αθήνα 
ΣΤΕΦΟΠΟΥΛΟΣ Γ. - ΒΑΣΟΣ Φοιτητής 
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΙΤΣΟΣ Ξυλουργός - Αγρότης, Θίσβη Θηβών 
ΣΤΙΝΑΣ ΑΓΙΣ - ΠΡΙΦΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ Λογιστής, Αθήνα, Κέρκυρα 
ΣΤΡΑΤΗΓΑΚΟΣ ΗΛIΑΣ Σπουδαστής, Αθήνα 
ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ - ΡΕΓΚΛΑΝ Βαφέας μετάλλων, Πειραιάς 
ΣΠΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΜΙΡΚΑ Θεσσαλονίκη 
ΤΑΚΗΣ Φλώρινα 
ΤΑΜΤΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Τσαγκάρης, Θεσσαλονίκη 
ΤΑΣΣΙΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Τσαγκάρης 
ΤΖΑΒΑΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ - ΡΗΓΑΣ Έμπορος-Βιοτέχνης, Αθήνα 
ΤΖΑΒΑΡΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ 
ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ζαχαροπλάστης, Αθήνα 
ΤΕΡΙΤΖΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Ωρολογοποιός, Πειραιάς, Κοκκινιά 
ΤΟΥΡΝΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ Τσαγκάρης, Αθήνα 
ΤΟΥΡΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΟΥΡΤΗ ΜΑΡΙΑ Εργάτρια, Αθήνα, Πέθανε 11.4.1945 
ΤΡΙΜΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Τραπεζικός, Πετράλωνα 
ΤΣΑΚΝΑΚΗ ΜΑΡΙΚΑ-ΜΙΡΚΑ Θεσσαλονίκη 
ΤΣΑΚΑΛΟΠΑΝΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ Ξυλουργός, Πολύγωνο 
ΤΣΑΪΛΑΣ Φοιτητής 
ΤΣΑΝΤΑΣ Εργάτης 
ΤΣΟΥΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Αθήνα-Τρίπολη 
ΤΣΟΛΚΑΣ ΑΛΕΚΟΣ Υπάλληλος, Αθήνα, Αϊ-Γιάννης, Δάφνη 
ΤΖΑΛΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ αρτεργάτης, Αθήνα 
ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Δικηγόρος, Αθήνα 
ΦΛΕΣΣΑ ΚΑΙΤΗ Δικηγόρος, Πετράλωνα 
ΦΙΛΗ ΟΥΡΑΝΙΑ - ΝΙΤΣΑ Φοιτήτρια, Πλ. Αττικής 
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Μεσολόγγι 
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ (αδελφός του) 
ΧΑΡΙΤΩΝΙΔΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ Σπουδαστής, Αμφιάλη 
ΧΑΤΖΉΪΑΚΩΒΟΥ ΚΩΣΤΑΣ Ράφτης, Αθήνα 
ΧΑΤΖΗΜΙΧΕΛΑΚΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Επαγγελματίας, Λογοτέχνης, Παγκράτι 
ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ - ΛΙΑΜΗΣ Αγρότης, Θίσβη, Θηβών 
ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ Φοιτητής 
ΧΙΛΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Σχεδιαστής υποδημάτων 
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Φοιτητής 
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ γυναίκα του 
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΣ Τσαγκάρης, Αθήνα 
ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ Τσαγκάρης, Αθήνα 
ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ-ΣΛΟΒΟΣ Ξυλουργός, Αθήνα 


Οι τροτσκιστές είναι από τις ελάχιστες ομάδες στην Ιστορία που έζησαν και επιβεβαιώθηκαν. Μια μικρή, απέραντα μικρή μειοψηφία που κράτησε ζωντανές ορισμένες επαναστατικές ιδέες. Πολλές φορές με ανεξήγητη δύναμη, ενώ άλλα μεγαλύτερα ρεύματα έσβησαν, διαλύθηκαν. Από τη συνεχή μελέτη που έκαναν πίστευαν ότι θα δικαιωθούν. Έζησαν και το είδαν στη μεγάλη χώρα όπου έγινε η επανάσταση που συγκλόνισε τον κόσμο. Κι αν ακόμα πισωγυρίσει, ακόμα μια φορά, για ένα διάστημα, τώρα είναι σίγουρο ότι οι αναλύσεις σε γενικές γραμμές ήταν σωστές. Τιμή ανήκει σε εκείνους που κράτησαν αυτή την παράδοση. Πολλοί σκοτώθηκαν, άλλοι έμειναν πίσω, μερικοί κουράστηκαν, νέοι τους αντικατέστησαν. Ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ. Όμως είναι σίγουρο ότι είχαν δίκιο.

Ο Ιπποκράτης, οι ιώσεις και η αντιμετώπιση του έμπολα

Πόσο ν' αντέξω πια τόση γνώση, πόσο ν' αντέξω πια τόση πρόοδο της ιατρικής... Πόσο ν' αντέξω πια τη διαπίστωση ότι επί αιώνες η ιατρική βρισκόταν σ' έναν σκοτεινό μεσαίωνα και μόλις τα τελευταία χρόνια σημειώνεται κάποια πρόοδος στο χώρο της ιατρικής επιστήμης... Δεν μπορώ να σηκώσω τόση γνώση! Έλεος πια. Δεν αντέχω. Θέλω να πεθάνω. Δεν αντέχω.

Πάρε για παράδειγμα την αντιμετώπιση των ιώσεων. Χρειάστηκε να περάσουν τόσες δεκαετίες μέχρι το ελληναράδικο ιατρικό ίντερνετ να βρει το γιατρικό!

Aπό το επιστημονικό σάϊτ "katohika", αντιγράφω σύντομο επιστημονικό σημείωμα του επιδημιολόγου ιατρού Ζαχαρία Μυτιληνιού:

Οι ιώσεις... ο Ιπποκράτης και η αιθαλομίχλη. 

Γιατί οι ιώσεις μειώθηκαν τα τελευταία χρόνια;

Η ΑΙΘΑΛΟΜΙΧΛΗ που σχηματίζεται από τη καύση προϊόντων ξύλου και μας έγινε γνωστή από την περίοδο της κρίσης, τελικά θα αποδειχθεί ευεργετική.

Στην αρχαία Αθήνα όταν η πόλη είχε προσβληθεί από λοιμό που αποδεκάτιζε τον πληθυσμό ρώτησαν τον Ιπποκράτη τι να κάνουν. Αυτός του απάντησε ότι η μόνη λύση ήταν να απολυμανθεί η ατμόσφαιρα γιατί πλέον ο ιός ήταν αερόβιος.

Πράγματι λοιπόν οι Αθηναία έβαλαν παντού φωτιές και πάνω από τα ξερόχορτα έβαζαν και χλωρά για να γίνεται περισσότερος καπνός καθώς και φυτά που είχαν αποδεδειγμένα αντιβιοτική και αντισηπτική δράση (Φασκόμηλο, Δενδρολίβανο, τσουκνίδα, θυμάρι, ρίγανη κλπ).

Η σύγχρονη επιστήμη απέδειξε ότι ο φαινομενικά καθαρός αέρας είναι απολύτως πρόσφορος για την μετάδοση των ιών.

Οπότε να και ένα καλό της αιθαλομίχλης ειδικά στην χρονιά του Έμπολα...

Όπως καταλαβαίνεις, καλέ μου αναγνώστη, τόση και τέτοιας ποιότητας γνώση, με ξεπερνάει ως άνθρωπο, ως χιουμορίστα και ως μπλόγκερ, ως εκ τούτου το παρόν σημείωμα δεν θα μπορούσε παρά να τελειώσει με ένα όμορφο και πονεμένο τραγούδι-προτροπή:
Καζαντζίδης, "Κάψε-κάψε τι θα κάψεις".
Κάθε άλλο παρά τυχαία, οι στίχοι είναι του Πυθαγόρα!

Σύμπραξη

Η διαφαινόμενη σύμπραξη των δύο μεγαλύτερων stand-up comedians των ημερών μας, αναμένεται να σκορπίσει νέο άφθονο γέλιο, ενώ σημαντικά αναμένεται να είναι και τα οφέλη για την ορθοδοξία.

Πόσα γκολ να βάλει, πόσα αγάλματα να φτιάξει πια ο Γιώργος Σαμαράς?

Καλοκαιρινό και αντι-μουντιαλικό το πανό με το ομοιοκατάληκτο σλόγκαν (που μην το θεωρήσεις αμιγώς τρικαλινό... Το είχα δει εκείνες τις ένδοξες μέρες να κοσμεί την πρόσοψη της Εθνικής τράπεζας στο Χαλάνδρι, άρα υποθέτω πως ήτο πανελλήνιας εμβέλειας).
Όμως, όπως όλα τα καλά που κάποτε τελειώνουν, έτσι και το μουντιάλ τελείωσε (αν και ο Ρουβάς παραμένει ατελείωτος).  Στο υπόγειο στρατηγείο κατασκευής τροφής της συνείδησης του ελληναρά επικράτησε πανικός, με τους στρατηγικούς διατροφολόγους της συνείδησης του ελληναρά να συσκέπτονται και ν' αναρωτιούνται μεγαλοφώνως:
"Με τι θα τραφεί τώρα η συνείδηση του ελληναρά"?

Ξάφνου ένας διατροφολόγος της συνείδησης του ελληναρά τράβηξε ένα Α4 απ' το ντοσιέ του.
"Κύριοι, ιδού μια προσωρινή λύση" είπε, κι έδωσε το Α4 στον διπλανό του, αυτός στον διπλανό του και σύντομα το Α4 είχε κάνει τον γύρο του τραπεζιού.

Το prkls.blogspot.com κατάφερε να εξασφαλίσει το απόρρητο Α4 και το παρουσιάζει -διότι οι αναγνώστες του παρόντος μπλογκ ΠΡΕΠΕΙ να είναι έγκαιρα ενημερωμένοι!

ΕΝΑΣ ΥΠΟΓΕΙΟΣ θάλαμος που περιέχει 130 αρχαία ελληνικά αγάλματα ανακαλύφθηκε στην Αθήνα πριν από 25 χρόνια. Αλλά κανείς μέχρι τώρα δεν έχει κατορθώσει να νικήσει το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας που εμποδίζει το άνοιγμα της καταπακτής, ώστε τα αγάλματα να έρθουν στο φως. 

Πρόκειται για μια ακόμη «σκοτεινή» ιστορία, σχετικά με ανακαλύψεις που παραμένουν στο σκοτάδι, επειδή υπάρχει μεγάλη απροθυμία από τις Αρχές. Και αυτό τη στιγμή που ξένοι λαοί, που εμφανίστηκαν πολύ όψιμα στο προσκήνιο της ιστορίας, προσπαθούν να οικειοποιηθούν την παράδοση και τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων. 

Η δικαιολογία που προβάλλει το Υπουργείο Πολιτισμού είναι ότι η μυστηριώδης υπόγεια αίθουσα βρίσκεται σε ιδιωτικό χώρο και κανείς δεν θέλει να εμπλακεί σε μια νομική μάχη με τους ιδιοκτήτες. 

Ο θάλαμος ανακαλύφθηκε τυχαία, όταν δύο φίλοι παρατήρησαν στο χώρο που χτιζόταν μια οικοδομή, ένα άνοιγμα στο έδαφος, δίπλα στα θεμέλια του νέου κτιρίου. Ρίχνοντας στην τρύπα ένα αναμμένο χαρτί, είδαν ότι υπήρχαν σκάλες που οδηγούσαν βαθιά μέσα στο έδαφος. Οι δύο φίλοι κατέβηκαν τη σκάλα με τη βοήθεια κεριών. Και αυτό που είδαν τους άφησε άναυδους. 

O Κωνσταντίνος Κυπαρίσσης, ένας από τους δύο φίλους που έκαναν την ανακάλυψη, περιγράφει το γεγονός: 

«Πετάξαμε μέσα την αναμμένη εφημερίδα και οι φλόγες αποκάλυψαν την αρχή μιας σκάλας. Στο τέλος της, και σε βάθος τριών μέτρων ή λίγο περισσότερο, υπήρχε ένα δωμάτιο ∙ στα δεξιά του δωματίου υπήρχε το άγαλμα μιας θεάς με ύψος περίπου 1,80 μέτρα – έναν μεγαλοπρεπές άγαλμα. Η αριστερή πλευρά του προσώπου της ήταν ημιτελής. Στη δεξιά πλευρά της θεάς υπήρχε το άγαλμα ενός λιονταριού και δίπλα το γυμνό άγαλμα του Διογένη (του ιδρυτή της κυνικής φιλοσοφίας). Πιο δίπλα υπήρχε το άγαμα της θεάς Αθηνάς. Το δωμάτιο ήταν μακρόστενο, και στις πλευρές του, δεξιά κι αριστερά, υπήρχαν πολλά ολόσωμα αγάλματα. Μετά από είκοσι μέτρα δεν υπήρχε οξυγόνο, αλλά το δωμάτιο συνεχιζόταν κι άλλο…» 

O Κωνσταντίνος Κυπαρίσσης μαζί με το φίλο του μέτρησε συνολικά 130 ακέραια αγάλματα. 

Υπάρχει η φήμη ότι το δωμάτιο, με τον πλάτους 4 μ. σαν σήραγγα διάδρομο, ήταν ένα από τα εργαστήρια του κορυφαίου γλύπτη, ζωγράφου και αρχιτέκτονα Φειδία, του σημαντικότερου από τους καλλιτέχνες της κλασικής εποχής. 

Άλλοι πάντως συμπεραίνουν από τον μεγάλο αριθμό των αγαλμάτων, ότι ο υπόγειος διάδρομος οδηγούσε πιθανώς σε έναν ναό. 

Θα περίμενε κανείς ότι μια τόσο σημαντική ανακάλυψη θα κινητοποιούσε το Υπουργείο Πολιτισμού και την Αρχαιολογική Υπηρεσία να σπεύσουν επί τόπου για να διεξάγουν περαιτέρω έρευνες. Ευτυχώς, όμως, κάτι τέτοιο δεν έγινε, γιατί θα ερχόταν σε αντίθεση με την ακολουθούμενη νεοελληνική πρακτική της πλήρους αδιαφορίας. 

Ο Κωνσταντίνος Κυπαρίσσης μίλησε με έναν δικηγόρο, ο οποίος τον συμβούλεψε να μην πει τίποτε σε κανέναν, αλλά να γράψει μια επιστολή προς το Υπουργείο Πολιτισμού με την οποία θα γνωστοποιούσει την ανακάλυψη. Έτσι και έγινε. Η πρώτη επιστολή εστάλη στο υπουργείο την 1η Μαρτίου 1988. Έκτοτε ακολούθησαν πολλές άλλες επιστολές. Χάθηκαν όμως στους λαβύρινθους του υπουργείου, καθώς με κάθε αλλαγή της κυβέρνησης γινόταν και αλλαγή υπουργού. 

Αρχαίοι ελληνικοί θησαυροί. Οι ξένοι τους προβάλλουν, ενώ εμείς τους αποκρύπτουμε, παρ’ όλο που είναι εθνική κληρονομιά. Πού οφείλεται αυτή η ολιγωρία; Είναι τυπικό παράδειγμα γραφειοκρατικής ανικανότητας, ή υπάρχουν άλλοι λόγοι που ό,τι κάνουν το κάνουν στα κρυφά; 

Μια ακόμη επιστολή στάλθηκε στις 20 Αυγούστου 2003. Το 2004, και μη έχοντας πάρει καμιά απάντηση, ο κ. Κυπαρίσσης απευθύνθηκε στον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και το ίδιο έκανε το 2006 και το 2007. 

Όμως, στου κουφού την πόρτα… 

Παρ’ όλα αυτά, γίνονται και θαύματα. Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά την ανακάλυψη, ο κ. Κυπαρίσσης έλαβε την πρώτη του απάντηση. Στις 20 Μαρτίου 2007, το Υπουργείο Πολιτισμού έστειλε μια επιστολή με την οποία τον ευχαριστούσε για το… ενδιαφέρον του και του ζητούσε να… δηλώσει αυτά που είχε βρει. Εναρμονισμένη με τα πολιτικά ειωθότα, η επιστολή ανέφερε ότι, εάν το πράξει, θα λάβει ανταμοιβή και αναγνώριση. 

Την ίδια μέρα, ο κ. Κυπαρίσσης έλαβε μια δεύτερη επιστολή, η οποία του ζητούσε να οδηγήσει τους αρχαιολόγους της υπηρεσίας στον τόπο της ανακάλυψης. 

Αμ' έπος, αμ' έργον. Μια ομάδα 17 ατόμων, αποτελούμενη από αρχαιολόγους, κυβερνητικούς παράγοντες και νομικούς επισκέφθηκε την επίμαχη τοποθεσία. Στο μεταξύ η είσοδος είχε καλυφθεί με άσφαλτο. Παρ’ όλα αυτά, το στρώμα της ασφάλτου ήταν λεπτό και μπορούσε άμεσα να μετακινηθεί, αποκαλύπτοντας την μαρμάρινη είσοδο, χωρίς να χρειαστεί περαιτέρω ανασκαφή.  

Την επόμενη μέρα, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης απέστειλε νέα επιστολή στον κ. Κυπαρίσση με την οποία τον ενημέρωνε ότι επειδή ο τόπος ανήκει σε ιδιώτη και η είσοδος καλύπτεται με άσφαλτο, δεν επιτρέπεται η ανασκαφή και ως εκ τούτου δεν μπορούν να ελέγξουν αν οι ισχυρισμοί του ήταν αληθείς ή όχι. Φαίνεται πως αγνοούσαν ότι υπάρχουν συσκευές που μπορούν εύκολα να εντοπίσουν αν υπάρχει κενός χώρος κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και ότι αυτό δεν απαιτεί καμία γεώτρηση). 

Η ιστορία δεν σταματά εδώ. Λίγες μέρες αργότερα, ο δικηγόρος του κ. Κυπαρίσση πήγε στην περιοχή και διαπίστωσε ότι η άσφαλτος πάνω από την είσοδο ήταν νωπή, που σημαίνει ότι κάποιος είχε σκάψει στο σημείο αυτό και στη συνέχεια το σφράγισε πάλι. 

Έκτοτε, άκρα του τάφου σιωπή. Τίποτα δεν ακούστηκε ξανά ούτε από το Υπουργείο Πολιτισμού ούτε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. 

Ο δικηγόρος του κ. Κυπαρίσση επικοινώνησε με το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και τους έδωσε όλα τα σχετικά έγγραφα και τις επιστολές, καθώς και λεπτομέρειες σχετικά με τον τόπο και την υφιστάμενη κατάσταση. Το Αρχαιολογικό Συμβούλιο εξεπλάγη διότι δεν ενημερώθηκε ποτέ γι’ αυτό. Τα μέλη του έδειξαν ενθουσιασμένα με τις πληροφορίες και υποσχέθηκαν ότι θα διερευνήσουν άμεσα την υπόθεση και ότι θα τον ενημερώσουν σχετικά. Κάτι που δεν συνέβη ποτέ. 

Στο βίντεο που ακολουθεί, ο δικηγόρος του κ. Κυπαρίσση αναφέρεται στην περίεργη αυτή υπόθεση.

Υ.Γ: Το παραπάνω κείμενο -όπως και το παραπάνω βίντεο- τα βρήκα δημοσιευμένα στο makeleio του Χίου, και με μια πρόχειρη ματιά διαπίστωσα έντρομος ότι το κείμενο -όπως συβαίνει πάντα με τις τροφές της συνείδησης του ελληναρά- έχει πλημμυρίσει το ελληναράδικο τμήμα του διαδικτύου.  

Υ.Γ.2: Το βίντεο είναι από κάποια τηλεοπτική εκπομπή του Βαγγέλη Μπεξή. Οι παλαιότεροι ελληναράδες (ή μη) τηλεθεατές, θα ενθυμούνται (ελπίζω) το ιστορικό μέγεθος της τηλεοπτικής προσφοράς του Βαγγέλη Μπεξή προς το ελληναράδικο κοινό, προσφορά που ίσως αρχίζει από την εποχή που ο Άδωνις Γεωργιάδης ήτο απλώς ένας φιλόδοξος νεαρός και  κάποιος έπρεπε να επωμιστεί τον άχαρο ρόλο τού να τον παρουσιάσει στο ευρύ κοινό. Για το καλό της Ελλάδας ρε γαμώτο.