ΕΝΑ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ


Άγνωστο πως και γιατί, χτες το απόγευμα εγενόμην εν πνεύματι και ξαφνικά (τσούπ!) ευρέθην μυστηριωδώς στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ξαφνικά, στα καλά καθούμενα, εμφανίστηκε μπροστά μου ολοζώντανη η μνήμη του Μάριου Χάκκα.
Τώρα, σχετικά με το ποιός είναι (ή μάλλον σχετικά με το ποιός υπήρξε) ο Μάριος Χάκκας... μπορεί κάποιος να διαβάσει εδώ, στο μπλόγκιον του "δυτικού ανέμου".

Θυμάμαι ότι πριν από καμιά εικοσαετία-τριακονταετία με είχαν συναρπάσει οι γραφές του Χάκκα. Και δως του ο μικρός Συντ να διαβάζει "Τυφεκιοφόρο του εχθρού" και "Μπιντέ" και "Κοινόβιο". Ε, μετά, με τα χρόνια ξέχασα την ύπαρξη των εν λόγω βιβλίων, ώσπου χτες στο σκοπευτήριο κάτι μου τα ξαναθύμισε. (Για την ακρίβεια, ένα μικρό χαρτάκι ήταν η αιτία να τα ξαναθυμηθώ).

Να μου το θυμηθείτε, κάτι παίζει στο σκοπευτήριο. Κάτι σε στυλ "Έξω η σκοπευτική" και τέτοια. Βέβαια το ζήτημα δεν το κατέχω επακριβώς, αλλά μου φαίνεται σωστό και δίκαιο ως αίτημα.
Διότι όπως έθετε το ζήτημα ο Μάριος Χάκκας:

Να δείτε που στο τέλος θα το κάνουν οικόπεδα - έξι μέτρα φάτσα και δώδεκα βάθος το καθένα, τσίμα τσίμα όσο επιτρέπεται για να είναι άρτιο. Για οικόπεδα θα συμφωνήσουνε όλοι, δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι, παρά τις οποιεσδήποτε διαφορές τους, κοινός παρονομαστής τους το "οικοπεδάκι".

Στην αρχή θα το βάλει ο "Προσφυγικός", άσχετα σε ποια παράταξη ανήκει η διοίκηση. Μετά θα μπει στο χορό η "Εργατική Εστία" για αν στεγάσει εργάτες. Κατόπιν το κράτος για να μοιράσει κλειδιά. Βέβαια θα κτιστεί κι ένα κάποιο σχολείο, χωρίς προαύλιο όμως και τα παιδιά θα κάνουν διάλειμμα έξω στο δρόμο.

Δεν ξέρω αν τελικά θα σωθεί το δασάκι. Το σωστό είναι να εξολοθρευτεί κι αυτό έτσι που να μην υπάρχει χώρος για προτομές, ν' αποκλειστεί οποιαδήποτε περίπτωση για ηρώον, κενοτάφια, καντήλια.

Φυσικά δεν πρόκειται να οικοπεδοποιηθεί ο χώρος πάνω απο το νεκροταφείο. Αντίθετα θα τον στολίζουν και θα τον εξωραΐζουν συνέχεια. Τελευταία μάλιστα βάλαν κι ένα μεγάλο τσιμεντένιο σταυρό για να θυμίζει την "πηγάδα". Ψάχνεις και δε βρίσκεις όχι πηγαδάκι αλλά ούτε λακκούβα. Πάντως σιγά σιγά ο χώρος αυτός θα κερδίσει την καινούρια ονομασία του από τα συχνά μνημόσυνα και τις επισκέψεις των σχολείων για καταθέσεις στεφάνων κι ο μελλοντικός επισκέπτης θα σκέφτεται πως ίσως εκεί κοντά υπήρξε κάποια "πηγάδα" που γέμισε με πτώματα εθνικοφρόνων.

Πιθανόν να μείνει κι η ονομασία "Σκοπευτήριο", ουδέτερα όμως, χωρίς καμία ειδική σημασία, αλά πλατεία Συντάγματος, θα φέρνει στα μυαλά των ανθρώπων τους αργόσχολους που κάναν βολή σε χάρτινους στόχους, σε πιατάκια πήλινα και σε περιστέρια. Σε ανθρώπους, ποτέ. Κατά τη γερμανική κατοχή; Μα συνέβηκε ποτέ τέτοιο πράγμα;

Τώρα, άματις τυχόν κάποιος θέλει να διαβάσει περισσότερο Χάκκα (τζαμπέ, ήτοι χωρίς αγορά βιβλίου), μπορεί να βρει μια ποικιλία αποσπασμάτων στο διαδίκτυο. Αν και εγώ προσωπικά έχω μια αδυναμία στη σελίδα του καλού ανθρώπου Τουκιθεμπλόμ ο οποίος στην τελική είναι και αξιόλογος μπλόγκερ, χώρια που συνυπήρχαμε κάποτε σε ένα φόρουμ.