ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ' ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΛΙΑ!
(ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ ΚΑΤΣΙΚΕΣ)

Από το φοβερό και τρομερό μπλογκ του Δικαιόπολι, αναδημοσιεύω μια χάρμα είδηση εκ Νιγηρίας:

Συνέλαβαν κατσίκα για ένοπλη ληστεία !!
Οταν η μαλακια δεν εχει ορια ... τα πραγματα ξεφευγουν... και οποιος γελαει... ας δει αντιστοιχιες.. και στην δικια του κοινωνια... στην δικια μας ας πουμε.. οπου συρρεουν κατα χιλιαδες μπουλοκιδον .. να προσκυνησουν ενα λειψανο.. ενα χερι ...μια εικονα θαυματουργη.. μια εικονα που κλαιει.. οταν ολοκληρο το επισημο κρατος υποδεχεται με τιμες αρχηγου κρατους καποια εικονα απο τα Ιεροσολυμα.. πολλα προσφατα παραδειγματα εχουμε.. οποτε ας μην γελαμε ευκολα με τους αλλους.. αφου και εμεις δεν παμε καλητερα..

Η Αστυνομία της Νιγηρίας συνέλαβε μία κατσίκα με την κατηγορία ότι αποπειράθηκε να κάνει ένοπλη ληστεία! Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Αρχές θεωρούν ότι ένας άνθρωπος χρησιμοποίησε μαύρη μαγεία, για να μετατραπεί σε ζώο, ώστε να γλιτώσει τη δίκη.

Την κατσίκα πήγαν στο αστυνομικό τμήμα χωρικοί, που πιστεύουν ότι προσπάθησε να κλέψει ένα αυτοκίνητο Mazda 323.

«Δεν μπορούμε να βασίσουμε τις έρευνές μας σε κάτι μυστικιστικό. Αν ένας άνθρωπος μεταλλάχθηκε σε κατσίκα, είναι κάτι που πρέπει να αποδειχθεί επιστημονικά», είπε εκπρόσωπος της Αστυνομίας.

«Δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε την ιστορία, αλλά η κατσίκα είναι στο κρατητήριο», πρόσθεσε. Εν τω μεταξύ, πολλοί άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από το αστυνομικό τμήμα, για να δουν και να φωτογραφίσουν το «μαγικό» ζώο.

Η πίστη στη μαγεία είναι αρκετά διαδεδομένη σε πολλά μέρη της Νιγηρίας, που είναι η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Αφρικής.

πηγη :zougla.gr

ΜΠΑΡΑΚ ΕΔΩ, ΜΠΑΡΑΚ ΕΚΕΙ...

Τώρα που το σκέφτομαι: Τι στο διάολο, όλους Μπάρακ τους λένε?
Μπάρακ Ομπάμα ο ένας...
Εχουντ Μπάρακ ο άλλος...
Χόσνι ΜουΜπάρακ ο παράλλος...

Τέλος πάντων, ο εγκληματίας πολέμου και αντιπρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς (της οποίας σοσιαλιστικής διεθνούς πρόεδρας είναι ο δικός μας ο σοσιαλιστής Γιωργάκης) Εχουντ Μπάρακ, επρόκειτο λέει να πάει βίζιτα στο πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ.
(Ως γνωστόν, το Τελ Αβίβ ανήκει σε ένα ρατσιστικό-φασιστικό κρατίδιο, στο οποίο έννοιες όπως "ελεύθερη διακίνηση των ιδεών" είναι αγνώριστες, καθότι έχει κάτσει πάνω τους το υπερμεγεθες τέρας του σιωνισμού και τις έχει κάνει σαν πίτα από σουβλάκι).

Κάποιοι φοιτητές, λοιπόν, αποφάσισαν να υποδεχτούν τον εγκληματία γράφοντας αυτό το σύνθημα, που τον αποκαλεί με τον τίτλο που του αρμόζει: τον τιμημένο τίτλο του ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ.

Ωστόσο, τα τιμημένα ναζιστάκια-σιωνιστάκια, ήτοι η συντριπτική πλειοψηφία όσων φοιτούν στο εν λόγω πανεπιστήμιο, ένιωσαν τις ναζιστικές τους συνειδήσεις να εξεγείρονται. Ο πρόεδρας της ένωσης των φοιτητώνε, Gil Goldenberg με τ' όνομα, είπε σχετικά:

"There is no place for such statements of hate and enmity – not at the university and not anywhere else. We will take determined action in the coming days to identify whoever sprayed these hateful messages and to put him on disciplinary trial. The Student Union, while it encourages political involvement, unequivocally condemns acts of this sort and will not abet any inciteful statements made by students against public figures."

Από την άλλη, ο χέστης Εχουντ Μπαρακ, αποφάσισε τελικά να μην επισκεφτεί το πανεπιστήμιο, μετά από αυτό το πρωτοφανές γεγονός: να ονομάσουν εγκληματία τον εγκληματία.

Μυστήριο πράμα η δημοκρατία στην κατεχόμενη Παλαιστίνη...
(Πηγή της ειδήσεως: Αυτή εδώ).

THANK YOU, DEAR ANARCHISTS

Στο σάϊτ του Alternative information center (Παλαιστίνη/Ισραήλ), ευρέθη η εξής ενδιαφέρουσα δημοσίευσις (του Michael Warschawski) :

Thank You, Dear Anarchists
Everyone has a breaking point. Last Thursday, the Israeli military slaughtered 73 people, of whom 24 were children. This black Thursday was my breaking point. I left the office of the Alternative Information Center and went home, to sleep. To escape from the sensation of helplessness, from the stench of pollution that clung to me, to all of us. I told members of the Coalition against the War that I would not come to the demonstration planned for Saturday evening in Jaffa, and they freed me from the tasks I had taken upon myself for this demonstration.

The next day, the stench subsided somewhat and I accompanied, as planned, the aid convoy organized by Physicians for Human Rights-Israel to Gaza. The next day I went to Jaffa, and for the first time in 40 years I had the opportunity to demonstrate as a protestor and not as someone responsible for the event. It was, as expected, a smaller demonstration than the one on 3 January—3,000 women and men, perhaps a few less. Smaller and much more radical—it was evident that the protesters were full of rage and shame about the crimes committed in our names and in the name of the Jewish people.

Freed from any task, I had to choose beside whom I would march through the empty and dark streets of Jaffa. I choose the bloc of the anarchists. Despite the huge age difference, only next to them could I feel a compatibility between the horrors of the situation and the slogans and shouts, which took no prisoners. Only the anarchists knew to express a clear and sharp break with the criminal state, from its actions and the accepted public discourse. The anarchists leave no room for the stinking glue that holds each one of us to the tribal collective to stick to them. The divorce with the collective they issued in past years in Bil’in and Na’alin, with the tear gas and beatings they endured, in injuries from shootings and increasing violence on the part of the military and police toward them.

I learned one or two things from the anarchists, the most important of which is that only through actions—and not statements and articles, is it possible to give validity to sayings such as “not in our name” and “our hands did not spill this blood.” Moreover, they provided us with a lesson in Jewish-Arab and Israeli-Palestinian partnership, a true partnership grounded in resistance and not opinions and joint declarations. At the demonstration in Jaffa it was possible to feel this partnership, and it is no coincidence that during the march the number of Arabs who joined this bloc grew and grew.

The Anarchists against the Wall are truly a special type of anarchists, who are not silenced by political correctness, and are prepared to express their solidarity with the Palestinian people in unconventional ways for those who define themselves as atheists: during the demonstration, one of these young heathens began shouting “Allahu Aqbar”, which shook the quiet Yeffet Street. I could not halt my outburst of laughter.

Εκ δε του αθηναϊκού ινδυμηδίου, ετσίμπησα την εξής μετάφραση του παραπάνω κειμένου (για τους μη αγγλομαθείς αναγνώστες):

«Σας ευχαριστώ, αγαπητοί αναρχικοί»

Του Μάϊκλ Βαρσάβσκυ, από το Κέντρο Εναλλακτικής Πληροφόρησης

Όλοι έχουν ένα όριο αν(τ)οχής. Την περασμένη Πέμπτη, ο Ισραηλινός στρατός σφαγίασε 73 ανθρώπους, από τους οποίους τα 24 ήταν παιδιά. Αυτή η μαύρη Πέμπτη ήταν το δικό μου όριο. Έφυγα από το Κέντρο Εναλλακτικής Πληροφόρησης και πήγα σπίτι για ύπνο. Για να ξεφύγω από την αίσθηση ανημπόριας, από τη «δυσωδία» που αισθανόμουν κολλημένη πάνω μου, πάνω σε όλους μας. Είπα σε κάποια μέλη της Συμμαχίας ενάντια στον πόλεμο ότι δεν θα πήγαινα στη διαδήλωση που είχε κανονιστεί για το Σάββατο το βράδυ στη Γιάφα (σημ. η Γιάφα είναι η παλιά αραβική πόλη που βρισκόταν εκεί που είναι το Τελ Αβίβ σήμερα – τώρα είναι κάτι σαν γραφικό προάστιό του) και με αποδέσμευσαν από τις υποχρεώσεις που είχα αναλάβει γι’ αυτή.

Την επόμενη μέρα η «δυσωδία» που ένιωθα είχε κάπως καταλαγιάσει και συνόδευσα την αποστολή βοήθειας των Φυσικών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – από το Ισραήλ στη Γάζα. Την επομένη πήγα στη Γιάφα, και για πρώτη φορά σε 40 χρόνια είχα την ευκαιρία να πάω σε πορεία σαν διαδηλωτής και όχι σαν οργανωτής. Όπως αναμενόταν, ήταν μικρότερη απ’ αυτή της 3ης του Γενάρη – 3.000 άνδρες και γυναίκες, ίσως και κάπως λιγότεροι. Μικρότερη αλλά πιο δυναμική – ήταν φανερό ότι οι διαδηλωτές ήταν γεμάτοι θυμό και ντροπή για τα εγκλήματα που διαπράττονταν στο όνομά μας και στο όνομα των Εβραίων.

Αποδεσμευμένος από κάθε υποχρέωση, έπρεπε να διαλέξω δίπλα σε ποιόν θα πορευόμουνα μέσα από τους άδειους και σκοτεινούς δρόμους της Γιάφα. Διάλεξα το μπλοκ των αναρχικών. Παρά την τεράστια διαφορά ηλικίας, μόνο δίπλα σ’ αυτούς μπορούσα να αισθανθώ ότι υπήρχε κάποια συμφωνία ανάμεσα στη φρίκη της κατάστασης και τα συνθήματα και τις φωνές, που δεν χαρίζονταν σε κανένα. Μόνο οι αναρχικοί γνώριζαν πώς να εκφράσουν μια ξεκάθαρη ρήξη με το εγκληματικό κράτος, τις πράξεις του και τον δημόσια αποδεκτό Λόγο για όλ’ αυτά. Οι αναρχικοί δεν αφήνουν καθόλου να επικαθήσει και σε κείνους η βρωμερή κόλλα που κρατάει τον καθένα από μας προσκολλημένο στον εθνικό κορμό. Είναι το διαζύγιο που πήραν μαζί του τα προηγούμενα χρόνια στο Μπιλίν και το Νααλίν (σημ.: στα δύο αυτά χωριά της Δυτ. Όχθης - περίπου στα 10 χλμ από τη Ραμάλλα - και ειδικά στο Μπιλίν, γίνονται επί χρόνια και ανελλιπώς κάθε εβδομάδα πορείες και διαδηλώσεις ενάντια στο Τείχος και την κατοχή, οργανωμένες από Λαϊκές Επιτροπές Βάσης όπου κόμματα και φράξιες δεν έχουν θέση ως τέτοια – οι κάτοικοι πάνε σ’ αυτές ως άτομα και συναποφασίζουν για το χαρακτήρα της κάθε πορείας. Στο Νααλίν τελευταία οι διαδηλώσεις αυτές έχουν καταλήξει με 4 νεκρούς. Οι Ισραηλινοί αναρχικοί, παρά τα χίλια δυο εμπόδια που ο στρατός προβάλλει για να μην μπορούν να φτάσουν στα χωριά αυτά, καταφέρνουν και είναι πάντα παρόντες, σώζοντας έτσι ζωές και με πολύ προσωπικό και συλλογικό κόστος), με τους ξυλοδαρμούς και τα δακρυγόνα που υπομένουν, τα τραύματα από τους πυροβολισμούς και την αυξανόμενη βία που ασκούν ενάντιά τους η αστυνομία και ο στρατός.

Έμαθα ένα-δυο πράγματα από τους αναρχικούς, το πιο σημαντικό από τα οποία είναι ότι μόνο με τη δράση – και όχι με δηλώσεις και άρθρα – μπορεί κανείς να προσδώσει εγκυρότητα σε λόγια όπως «όχι στο όνομά μας» και «δεν είναι τα δικά μας χέρια που χύνουν αυτό το αίμα». Ακόμα περισσότερο, μας έδωσαν ένα μάθημα Αραβο - εβραϊκής και Ισραηλο – παλαιστινιακής φιλίας (σημ.: ή συνεργασίας) εδραιωμένης στην αντίσταση και όχι σε γνώμες και κοινές διακηρύξεις. Μπορούσες να νιώσεις τη φιλία αυτή στη διαδήλωση της Γιάφα και δεν είναι τυχαίο ότι στη διάρκειά της οι Άραβες που έμπαιναν στην πορεία γίνονταν όλο και πιο πολλοί.

Οι Αναρχικοί Ενάντια στο Τείχος είναι πραγματικά ένα ιδιαίτερο είδος αναρχικών, που καμιά «πολιτική ορθότητα» δεν τους κάνει να σιωπούν, είναι δε έτοιμοι να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον Παλιστινιακό λαό με εντελώς αντισυμβατικό τόπο για ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως άθεοι: κατά τη διάρκεια της πορείας, ένας απ’ αυτούς τους νεαρούς άθεους άρχισε να φωνάζει «Αλλάου Ακμπάρ» (σημ.: το «Ο Αλλάχ είναι ο Μέγιστος» που ως γνωστόν είναι το...μόττο των μουσουλμάνων) , που δόνησε την ήσυχη οδό Γιέφφετ. Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα γέλια μου.

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ, perikallosproject και karapiperim-project
(Αι βλαβεραί συνέπειαι της καφεϊνης)

Συμφώνως τη εγκρίτω "Ναυτεμπορικήι" ο καφές κάμνει παράξενα κόλπα:

Τρεις καφέδες (ή το ισοδύναμό τους σε καφεΐνη) ημερησίως τριπλασιάζουν την πιθανότητα εμφάνισης ψευδαισθήσεων σε σχέση με όσους πίνουν ένα καφέ τη μέρα, σύμφωνα με τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες Live Science και ScienceNOW.

Η σύνδεση της καφεΐνης με τις ψευδαισθήσεις εξηγείται, επειδή, όταν το σώμα στρεσάρεται, αυξάνει την παραγωγή της κορτιζόλης, μιας ορμόνης που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να βλέπουν και να ακούνε ανύπαρκτα πράγματα. Το επίπεδο της κορτιζόλης ρυθμίζεται όμως επίσης από την ποσότητα καφεΐνης,

Οι ψυχολόγοι Σίμον Τζόουνς και Τσαρλς Φέρνιχοου του βρετανικού πανεπιστημίου του Ντέραμ, σε έρευνά τους μεταξύ των φοιτητών του πανεπιστημίου, που δημοσιεύεται στο περιοδικό "Personality and Individual Differences" (Προσωπικότητα και Ατομικές Διαφορές), διαπίστωσαν ότι όντως όσο πιο πολύ καφεΐνη καταναλώνει κάποιος (πίνοντας καφέ, δυνατό τσάι κ.α.), τόσο πιο πιθανό είναι να έχει κάποιας μορφής ψευδαισθήσεις.

Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι που πίνουν πολύ καφέ, δεν φαίνεται να έχουν ψευδαισθήσεις, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, όταν τέτοιου είδους εμπειρίες ανακατεύονται με τις υπόλοιπες εμπειρίες της καθημερινότητας, ίσως εκλαμβάνονται ως ψυχωτικές, χωρίς να είναι. "Οι ψευδαισθήσεις δεν αποτελούν κατ' ανάγκην σημάδι νοητικής ασθένειας", δήλωσε ο Τζόουνς, που πρόσθεσε πως περίπου 3% των ανθρώπων ακούνε τακτικά ανύπαρκτες φωνές (ενώ ένα 10% έχουν κάποια στιγμή ακούσει τέτοιες φωνές), χωρίς αυτό να τους εμποδίζει να ζούνε κανονικές ζωές, ενώ όσοι δεν μπορούν, καταφεύγουν σε γιατρό.

Μια φορά κι έναν καιρό -πριν από κάνα χρόνο- ένας καινοφανής αστήρ έλαμψε εις διαδικτυακόν φόρουμ όπου εσύχναζα. Εσυστήθη ως χαριτόβρυτος κοπελίτσα, ήτις, άρτι ανοίξασα ένα μπλογκ, είχε βαλθεί να μας ξεστραβώσει περί τα εθνικά ζητήματα.
(Η αλήθεια είναι ότι λίαν συντόμως μας είχε ζαλίσει τον έρωταν, πλην ημείς, γνήσιοι ιππόται, κάμναμεν τους κινέζους σφυρίζοντας αδιάφορα).

Φαίνεται όμως πως, αγχωμένη ούσα εις τα περί το εθνικόν ημών ξεστράβωμα, ήρχισεν την υπερκατανάλωσιν καφέ, με αποτελέσματα ανάλογα των εν τω άρθρει της "Ναυτεμπορικής" περιγραφομένων.


Ενδεικτικόν παράδειγμα, έν πρόσφατον πόνημά της, φέρον τον τίτλον "ΚΩΔΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ: IBRAHIM PROJECT". Εν τω πονήματι τούτο, διαβάζομεν εκστατικοί, φράσεις όπως:

Τόσο οι πυρκαγιές του 2007 όσο και η μαζική εγκατάσταση των μουσουλμάνων στη περιοχή, είναι μέρος οργανωμένου σχεδίου από εξ ανατολών ισλαμικών κέντρων συνεργαζόμενων με μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και με εκτελεστικά όργανα τους αντεξουσιαστές. Το επιχειρησιακό σχέδιο φέρει την κωδική ονομασία "Ibrahim project" λόγω της ίδιας καταστροφής, στην ίδια περιοχή (Ηλεία, Μεσσηνία, Αρκαδία), από τον Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου το καλοκαίρι του 1827 κατά τη διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης

Ως prkls και ως άνθρωπος, τρεις παρατηρήσεις έχω να κάμω, ων εν τη κατακαημένη Ηλεία αυτήν τούτην την ώρα που συγκεκινημένος γράφω αυτάς τας γραμμάς:
α) Το perikallosproject ωχριά μπροστά στο Ibrahimproject (πράγμα που πρέπει να εκληφθεί ως απειλή: πρέπει να γίνω ακόμα καλύτερος!)
β) Αδέρφια! Να κάνετε λελογισμένη χρήσι του καφέ! Να ενθυμείσθε πως η εντατική χρήσις καφέ, δημιουργεί παντοειδείς ψευδαισθήσεις!
γ) Οι εν Πύργω φίλοι μου, μόλις έμαθαν τα περί "Ιμπραήμ πρότζεκτ" με ερώτησαν: "Τι πίνει και δεν μας δίνει"? Αχ... Που να πιστέψωσιν ότι πίνει απλώς καφέν...

SUB UMBRA ALARUM TUARUM

Θέλει προσοχή η κατασκευή ναών, αδέρφια! Διότι ζούμε εις καιρούς πονηρούς, όπου έτσι και τσιγκουνευτεί ο άλλος τα υλικά, οι πιστοί θα την έχουν άσχημα...

Αντιγράφω από την έγκριτον εφημερίδαν "Ελεύθερος Τύπος" :

Επτά νεκροί από την κατάρρευση στέγης εκκλησίας
Δευτέρα, 19.01.09

Τουλάχιστον επτά άνθρωποι σκοτώθηκαν κι άλλοι 57 τραυματίσθηκαν όταν κατέρρευσε χθες η στέγη ναού πάνω στο εκκλησίασμα στην περιοχή Καμπούσι σε νότιο προάστιο του Σαο Πάολο, ανακοίνωσαν οι υπηρεσίες διάσωσης.

Το επεισόδιο συνέβη νωρίς το απόγευμα της Κυριακής στην Αποστολική Εκκλησία του Καμπόυσι, ιδιαίτερα γνωστή στο κοινό λόγω του ότι έγινε εκεί το 2005 ο γάμος του μεγάλου σταρ του ποδοσφαίρου της χώρας, Κακά.

Σύμφωνα με πυροσβέστες, στην εκκλησία βρισκόταν τη στιγμή της κατάρρευσης άγνωστος αριθμός ανθρώπων κι ο απολογισμός ενδέχεται να διογκωθεί.

Κατά την ίδια πηγή, πολλοί από τους πιστούς εξακολουθούν να βρίσκονται εγκλωβισμένοι κάτω από τη στέγη της εκκλησίας, όμως η Εκκλησία του Καμπούσι ανακοίνωσε πως «μόλις» εξήντα άνθρωποι παρακολουθούσαν εκείνην τη στιγμή την λειτουργία.

Υπό το φως των προβολέων, μέσα στη νύκτα, οι πυροσβέστες εξακολουθούν να εργάζονται για ν’ απεγκλωβίσουν τους παγιδευμένους στα ερείπια. Περίπου 50 μονάδες της πυροσβεστικής και της αστυνομίας έχουν σταλεί στο σημείο του συμβάντος.

Επαναλαμβάνω: Θέλει προσοχή η κατασκευή ναών, αδέρφια! Διότι ζούμε εις καιρούς πονηρούς, όπου έτσι και τσιγκουνευτεί ο άλλος τα υλικά, οι πιστοί θα την έχουν άσχημα...

ΛΙΓΟ ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕ ΑΓΩΝΑ!

Και ενώ καθόμασταν σε γνωστό ουζερί της Καισαριανής και γονατίζαμε αλύπητα κάτι μεζεδάκια και κάτι τσίπουρα, ο Λευτεράκης με κοίταξε με παράπονο και είπε:

-Συντ, δεν το περίμενα από σένα! Τόσες μέρες πέρασαν, και ακόμα δεν άσκησες κριτική στην προκήρυξη του «Επαναστατικού αγώνα». Αφού διαφωνείς που διαφωνείς, γιατί δεν εκφράζεις τη διαφωνία σου, ώστε να επωφεληθούν οι μάζες?
-Να κάτσω δηλαδή και να γράψω αυτά που λέω σε σένα, κι αυτά που μου λες εσύ όταν με διορθώνεις?
-Ακριβώς ρε Συντ!
-Και να απευθυνθώ στον «Επαναστατικό αγώνα» δηλαδή? Εγώ λέω πως καλύτερα θα ήταν να απευθυνθώ προς όσους διάβασαν την προκήρυξη.
-Και τι να τους πεις?
-Να τους πω ότι κακώς κάθονται και γίνονται καταναλωτές και θεατές προκηρύξεων. Ότι κακώς μπαίνουν στη θέση των οπαδών (ή των αντιπάλων) του θρυλικού στρατηγού Κουροπάτκιν.
-Τι στα κομμάτια είναι πάλι αυτός?
-Δώσε μου λίγο το λάπτοπ, να μπω στο μπλογκ του Αθεόφοβου (και πρόσεξε μη ρίξεις τσίπουρο στα πλήκτρα)!
-Εσύ να προσέξεις, που μου το έχεις γεμίσει με καπνό απ' τα στριφτά σου!
-Λοιπόν, το βρήκα:

Αρχικά λοιπόν πρέπει να ξέρετε, που είμαι σίγουρος ότι δεν ξέρετε εκτός από αυτούς που ασχολούνται με την ιστορία , τι έγινε στη μάχη του Mukden-Σημερινή Σεν-Γιάν της Κίνας που κράτησε κοντά 20 μέρες, από τις 20 Φεβρουαρίου έως τις 11 Μαρτίου του 1905.
Εκεί έγινε η σημαντικότερη μάχη του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου.

Ο Ρώσος στρατηγός Κουροπάτκιν είχε εξαπλώσει τη στρατιά του σε 80 χιλιόμετρα κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής Από την άλλη πλευρά της γραμμής ήσαν οι Ιάπωνες με τον στρατάρχη Ογιάμα.Αυτός έστειλε αρχικά στα δεξιά του 3 μεραρχίες, αλλά στις 3 Μαρτίου έστειλε στρατεύματα στα αριστερά του για να υπερφαλαγγίσει την δεξιά πλευρά των Ρώσων.

Οι δύο στρατιές προσπαθούσαν όλο αυτό το διάστημα να υπερφαλαγγίσει η μία την άλλη σε ένα μήκος 10 χιλιομέτρων της σιδηροδρομικής γραμμής.
Τελικά ο Κουροπάτκιν,ουσιαστικά ηττημένος,συνέπτυξε την στρατιά του 100 χιλιόμετρα βορειότερα έχοντας χάσει 90000 άνδρες από τους οποίους οι 30000 αιχμάλωτοι.
Αλλά και οι Γιαπωνέζοι έχοντας χάσει 40000 άνδρες δεν μπορούσαν να τον καταδιώξουν.

Στην Αθήνα τώρα οι Έλληνες, και ιδίως οι απόστρατοι αξιωματικοί, παρακολουθούσαν τα γεγονότα με ενδιαφέρον και στο καφενείο του Ζαχαράτου στο Σύνταγμα γινόντουσαν ομηρικές συζητήσεις και διαφωνίες σχετικά με ποια τακτική έπρεπε να ακολουθήσουν οι Ρώσοι για να κερδίσουν.
Όπως καταλαβαίνετε τα νέα στην Αθήνα έφταναν μετά από μέρες που είχαν γίνει οι διάφορες μάχες αλλά ορισμένοι θαμώνες απτόητοι, άσχετα από αυτό, συνιστούσαν από την Αθήνα στον Κουροπάτκιν να στείλει τα στρατεύματα του δεξιότερα!
Η φράση λοιπόν –Δεξιότερα Κουροπάτκιν- έμεινε στη ιστορία και χρησιμοποιείται για όλους τους ανόητους που συμβουλεύουν από μόνοι τους εκεί που δεν τους ζήτησαν την συμβουλή τους είτε εκεί που δεν πρόκειται να εισακουστεί.

-Χαχαχαχα! Ωραίος ο Αθεόφοβος, έτσι Συντ?
-Οι μόνοι που δεν είναι ωραίοι, είναι όσοι λένε «δεξιότερα Κουροπάτκιν». Έτσι νομίζω, Λευτεράκη. Επίσης, ουδόλως ωραίοι είναι όσοι θεωρούν τον εαυτό τους ως ένα νέο είδος Κουροπάτκιν, κάτι σαν μοναχικοί Κουροπάτκιν, ας πούμε.
-Κατάλαβα… Πάλι με την κοινωνία του θεάματος τα έχεις…
-Αφού ρε συ Λευτεράκη, το όλο ζήτημα είναι για γέλια.

-Μια και λες για γέλια, έχεις δει το βιντεάκι με την πραγματική προκήρυξη του Επαναστατικού Αγώνα? Μιλάμε για τη γνήσια προκήρυξη, όχι αυτή που δημοσίεψε το "ποντίκι"! Κάνε μου πάσα το λάπτοπ και κάτσε να στη βρω, έχει τρελλό γέλιο! Ωπα, το βρήκα το βιντεάκιον! Κάνε κλικ για να το δεις!
-Χαχαχαχα!!!! Να'σαι καλά ρε Λευτεράκη που μου ανοίγεις τα μάτια!

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

"Σκληρή γλώσσα εναντίον του Ισραήλ χρησιμοποίησε για μία ακόμη φορά ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προτείνοντας να απαγορευθεί στους εκπροσώπους του η είσοδος στα κτίρια των Ηνωμένων Εθνών".
Ούτως λέγει η Καθημερινή της σήμερον.

Κι ενώ όλα δείχνουν πως ακόμα κι ο Ερντογάν άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι το ρατσιστικό αυθαίρετο που κατέχει την Παλαιστίνη πνέει τα λοίσθια και είναι θέμα χρόνου η κατεδάφισή του, (δεν εξηγείται αλλιώς η στάση του Ερντογανέως, λαμβανομένου υπόψη ότι ως λέγει και η Καθημερινή: "Το Τελ Αβίβ εμφανίζεται προβληματισμένο, αφού η Τουρκία είναι ο στενότερος σύμμαχος του Ισραήλ στην περιοχή"), τα καθ' ημάς χαϊβάνια τηρούν μούγκα ιχθύος.

Γιατί βρε τζάνεμ Καραμανλή?
Γιατί βρε δεν παραδειγματίζεσαι από τη στάση του κουμπάρου? Τι σόϊ κουμπάροι είστε αν δεν παραδειγματίζεστε ο ένας από τον άλλονα?
Εντάξει, κι εσύ βδομάδες μετράς (όπως το ρατσιστικό αυθαίρετο μετράει μήνες), αλλά, χάϊντε βρε παλληκάρι μου, αφού θα πέσεις που θα πέσεις, πέσε τουλάχιστον παλληκαρίσια...
Να έχουμε και κάτι καλό να θυμόμαστε από σένα, όχι μόνο τη φτώχεια που μας φόρτωσες.

Άντε βρε πασαδάκο μου, γιατί με τα μυαλά που κουβαλάτε τόσο εσύ όσο και ο άλλος ο ακατοίκητος, τη βλέπω τη δουλειά:
Θα είμαστε η μόνη χώρα που θα υποστηρίζει το ρατσιστικό αυθαίρετο, ακόμα κι όταν αυτό θα έχει πάψει να υφίσταται...
Ντροπής δεν είναι μπρε?

ΡΑΜΠΙ ΡΑΜΠΙ ΜΑΣΑΛΛΑ...

Πάντα πίστευα -διαισθητικά- ότι ένας ραββίνος είναι ex officcio γκαντέμης.
Διάβαζα τις προάλλες μια συνέντευξη που έδωσε στο Europe1, ο ολόφρεσκος μεγάλος ραββίνος της Γαλλίας Gilles Bernheim.

Στη συνέντευξη αυτή, προσπαθώντας να ασκήσει προπαγάνδα υπέρ του κράτους που υπάρχει προς το παρόν στην κατεχόμενη Παλαιστίνη (το κράτος αυτό το ονομάζει "Ισραήλ"), λέει μεταξύ άλλων και το εξής έξυπνο επιχείρημα:
"n'est pas question pour une démocratie comme Israël de courir au suicide simplement au nom des bons sentiments"
ενώ παρακάτω, επιμένοντας στο ίδιο μοτίβο προπαγάνδας, κατηγορεί τους παλαιστίνιους της Γάζας ότι εξέλεξαν
"un gouvernement qui veut faire la guerre en permanence à Israël et dans un état de guerre, un Etat démocratique a le droit de se défendre".

Με λίγα λόγια, ο τυπάς προσπαθεί να μας πείσει ότι αυτό που αποκαλεί "Ισραήλ" είναι ένα δημοκρατικό κράτος.
Εδώ που τα λέμε, αν και δεν ξέρω πόσο καλός ραββίνος είναι, τον βρίσκω μια χαρά προπαγανδιστή. Διότι δεν τον θεωρώ βλάκα για να υποθέσω ότι δεν ξέρει πως στο "Ισραήλ" η έννοια της δημοκρατίας είναι πολύ περίεργη.

Τέλος πάντων, ήρθαν οι ίδιοι οι (υποθετικώς) δημοκράτες του "Ισραήλ" να του δείξουν ότι δεν έχουν και μεγάλη σχέση με τη δημοκρατία.
Όπως διαβάζουμε στην "ηλεκτρονική ιντιφάντα", οι δημοκράτες του "Ισραήλ" αποφάσισαν και διέταξαν τον αποκλεισμό των τριών αραβικών κομμάτων της Κνεσετ από τις εκλογές που θα γίνουν τον επόμενο μήνα στο "Ισραήλ":

Israel bars Arab parties from election
The only three Arab parties represented in the Israeli parliament vowed yesterday to fight a decision by the Central Elections Committee to bar them from running in next month's general election.

In an unprecedented move signaling a further breakdown in Jewish-Arab relations inside Israel, all the main Jewish parties voted on Monday for the blanket disqualification. Several committee members equated the Arab parties' vocal support for the Gazan people with support for terrorism.

The decision follows the arrest of at least 600 Arab demonstrators since the outbreak of the Gaza offensive and the interrogation by the secret police of dozens of Arab community leaders. The three parties -- the National Democratic Assembly, the United Arab List and the Renewal Movement -- have seven legislators out of a total of 120 in the Israeli parliament, the Knesset.

The elections committee barred all three from putting up candidates for the 10 February election on the grounds that they had violated a 2002 law by refusing to recognize Israel as a Jewish state and by supporting a terrorist organization.

Ahmed Tibi, the leader of Renewal, denounced the decision as "a political trial led by a group of fascists and racists who are willing to see the Knesset without Arabs and want to see the country without Arabs."

A petition against the disqualification will be heard by a panel of high court justices this week.

Hassan Jabareen, the director of the Adalah legal rights group, which represents the Arab parties, noted that the disqualification motion had been introduced by far right-wing parties.

Such parties include Yisrael Beiteinu, which campaigns for the country's 1.2 million-strong Arab minority to be stripped of citizenship.

"It is absurd that the committee is backing a motion from racist parties in the Knesset to exclude the Arab parties whose platform is that Israel must be made into a proper democracy treating all its citizens equally."

The elections committee is composed of representatives from all the major parties. Although it has voted for disqualification of Arab candidates before, it is the first time both that the left-wing Labor Party has backed such a motion and that all the Arab parties have been included in the ban.

Α, και να επαναλάβω ότι στο φοβερό και τρομερό Labor Party του "Ισραήλ", επικεφαλής είναι ο σημερινός υπουργός άμυνας (με την οργουελική έννοια η άμυνα), Εχουντ Μπαρακ, όστις τυγχάνει αντιπρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς.
Πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς, είναι ο δικός μας δημοκράτης, ο Γιωργάκης.

Υποθέτω ότι η συνεργασία μεταξύ των δύο δημοκρατών και σοσιαλιστών, είναι αψογη.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΒΟΡΙΓΙΝΕΣ!

Σύμφωνα με δημοσίευμα του εγκρίτου Ιndependent, μια από τις πιο αγαπημένες μου φυλές επί γης, την έχει άσχημα...

Aborigines in the harsh Outback will be among the Australians hardest hit by climate change, with higher rates of disease likely and spiritual suffering too when forced to see their ancestral lands ravaged, according to an expert report.

The report published in the most recent Medical Journal of Australia urges federal and state governments to act immediately to "mitigate some of the worst impacts of climate change in these communities".

"Elevated temperatures and increases in hot spells are expected to be a major problem for indigenous health in remote areas, where cardiovascular and respiratory disease are more prevalent and there are many elderly people with inadequate facilities to cope with the increased heat stress," the authors wrote.

Higher rates of dengue fever, a mosquito-spread virus, and communicable diseases such as bacterial diarrhea, which are common in hot and dry conditions, may increase with climate change unless new preventative action is taken, said the report.

It also said that because of Aborigines' close connection to tribal land, land degradation due to climate change will make indigenous inhabitants "feel this 'sickness' themselves."
(...)
"The psychological well-being of indigenous people is frequently connected to the well-being of the land, the spiritual connection and the whole cohesion of the community itself," said Ms Green, a New South Wales University climate change researcher.

Αδέρφια, τα πράματα δεν πάνε καλά... Καθόλου καλά...
Ήτοι, εξ αντικειμένου "είμαστε όλοι Αβοριγίνες" κι ας μην το ξέρουμε...
Ήγουν, είμεθα είδος υπό εξαφάνιση...

ΚΟΠΡΙΤΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ

Μόλις ανεγνώσθη άκρως ενδιαφέρουσα δημοσίευσις από το φοβερόν και τρομερόν jungle-report. Η δημοσίευσις αρχίζει με τα εξής λόγια:

Ένα ακόμη βίντεο ανέβηκε στο γιουτιούμπι, που αποδεικνύει πως, όταν οι φιλήσυχοι πολίτες θέλουν, μπορούν, αρκεί να αγαναχτήσουν!

Που αποδεικνύει πως κι η αστυνομία, δεν είναι προκατειλημμένη απέναντι σε όσους φορούν κουκούλα και πετούν πέτρες, φτάνει μόνο να επιθυμούν ευνομίαν και ευταξίαν.

Και πάνω απ' όλα να λαχταράν τη δημοκρατία!
(...)

Για την ενδιαφέρουσα συνέχεια, κλικ εδώ.

ΚΕΙΜΕΝΑΚΙΟΝ ΖΟΡΙΚΟΝ

Κειμενάκιον ζόρικον και εμβριθές, που εδιανέμετο χθες εν Ομονοία, έπεσεν εις τας χείρας του υποφαινομένου, ός υπό προϋποθέσεις συμφωνών τα μάλα με το ύφος και το περιεχόμενον του κειμενακίου, το αναδημοσιεύει αυτολεξεί εις αυτό εδώ το διαδικτυακόν μετεωριζόμενον μετερίζιον.

YOU CAN'T DANCE TO BEETHOVEN
ή
ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΒΑΛΤΟΥΣ Ή ΟΧΙ

Η βία δεν μας σοκάρει. Είναι πρωταρχικό συστατικό του πολιτισμού μας, του τρόπου ζωής μας. Τη ζούμε καθημερινά. Στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, στις εργασιακές μας σχέσεις, σε κάθε έκφανση του κοινωνικού μας βίου. Είναι το θεμέλιο αυτού του οργανωτικού οικοδομήματος που βασίζεται στα πατριαρχικά, αυταρχικά, ιεραρχικά, συγκεντρωτικά ήθη και ιδεώδη. Είναι η αρχή και το τέλος του ευνομούμενου, φιλελεύθερου, κράτους. Είναι το ίδιο το κράτος.

Ο φετιχισμός της βίας δεν μας τρομάζει. Μας θλίβει. Είναι η ανικανότητά μας να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Μας μειώνει σαν υποκείμενα που δρουν πρώτιστα για τη δικιά τους απελευθέρωση. Μας εγκλωβίζει σ' ένα μεταφυσικό σύμπλεγμα μέσα στο οποίο πράττουμε σαν άβουλα αντικείμενα υπόλογα στη μαμή της ιστορίας.

Δεν είμαστε εργαλεία καμιάς μηχανής.
Δεν θέλουμε να είμαστε χριστιανοί.
Δεν είμαστε χριστιανοί.
Δεν είμαστε θρησκόληπτοι.
Δεν είμαστε ηλίθιοι.

Δεν αποδεχόμαστε το δόγμα "οφθαλμός αντί οφθαλμού". Δεν δεχόμαστε να συμμετάσχουμε σ' ένα παιχνίδι που τους όρους έχει θέσει εκ των προτέρων το κράτος. Δεν δεχόμαστε την εξίσωσή μας με τους πιο κατασταλτικούς μηχανισμούς της εξουσίας. Δεν επιδιώκουμε την εκτόνωσή μας. Δεν θα γυρίσουμε το άλλο μάγουλο.

Επιδιώκουμε την ανταρσία. Επιζητούμε την εξέγερση. Θέλουμε να ορίσουμε εμείς οι ίδιοι ο καθένας για τον εαυτό του τους όρους της αντιπαράθεσης με την εξουσία. Γνωρίζουμε πως η τρομοκρατία "επαναστατική" ή κρατική μας θέλει απλώς ενατενιστές. Υπάκουους καταναλωτές άλλου ενός υπερθεάματος. Μας θέλει απλώς θύματα. Δεν θα αγοράσουμε. Με κανένα τρόπο δεν θα γίνουμε άλλο ένα νεκροταφείο.

Θεωρούμε πως ο ρομαντισμός της παρανομίας τελείωσε. Το ίδιο το κράτος παρανομεί έναντι των δικών του θεσμίσεων. Το ίδιο το κράτος δολοφονεί. Ξέρουμε καλά πως δεν υπάρχουν εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Έχουμε γνώση των συνεπειών του κράτους δικαίου και γι' αυτό απαιτούμε την κατάργηση της αστυνομίας. Δεν θα είμαστε πια ευαίσθητοι εγκληματίες.

Απέναντι σε κάθε πρωτοπορία ένοπλη ή μη δείχνουμε απλώς τους αγωγούς της αποχέτευσης. Δυστυχώς γι' αυτούς αποστρεφόμαστε το θάνατο. Είμαστε θνητοί. Είμαστε οπλισμένοι με τη βεβαιότητα ότι η ανθρώπινη επικοινωνία δεν επιδέχεται στεγανοποίησης. Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι ο άνθρωπος δεν είπε την τελευταία του κουβέντα.

Ξέρουμε καλά ότι ο αγώνας ενάντια στο κράτος είναι αγώνας ενάντια στο θάνατο.

Υ.Γ. Ιδού μια πρόκλησις για κάθε μιλιταριστή σύντροφο: Εάν ποτέ νιώσετε τη θανάσιμη ανάγκη να ξεσκίσετε τα ρούχα σας και να βουτήξετε γυμνοί σ' ένα λουτρό αίματος, φροντίστε να έχετε τη διαύγεια μιας λεπίδας και την κόψη μιας αναπνοής. Μην κρίνετε τούτη την ενέργειά σας ως αυτοκτονική ή έστω αυτοκαταστροφική, αλλά σαν κάτι που αρμόζει στην ανθρώπινη σας φύση.

τσου ρε μαλάκες
(φράξια των ταξιαρχιών σουρρεαλιστών ουρακοτάγκων ρέμπελων)

ΑΡΕΣ ΑΝΑΞ

Κι ενώ το μακελειό στη Γάζα συνεχίζεται (αλλά παρ' όλα αυτά οι σιωνιστές τον πίνουν κανονικότατα -ασχέτως του αριθμού των αμάχων που δολοφονούν),
κι ενώ εγώ στεγνώνω από το λουτρό μου για να πάω στην αντιρατσιστική πορεία στην Ομόνοια (διότι σαν πολλοί μετανάστες βρίσκονται νεκροί τελευταία στην Π. Ράλλη),
κι ενώ στα κατεχόμενα άπαντες είναι καλεσμένοι στο πάρτυ

κι ενώ κοιτάζω με ενδιαφέρον -πλην, φευ, εξ αποστάσεως- την φρέσκια κατάληψη στο πολιτιστικό κέντρο του δήμου Βύρωνα,
αλλά ρίχνω και ματιές στην εξίσου φρέσκια κατάληψη της Ένωσης Συντακτών,
έρχεται και δένει με την πολυποίκιλη ψυχολογία μου το εύμορφον τούτο βιντεάκιον, όπου οι φοβεροί και τρομεροί "Κάβειρος" άδουν ενδιαφερόντως καλά στίχους από τον Ορφικό ύμνο του Άρεως, ο οποίος -για όποιον ενδιαφέρεται- πάει κάπως έτσι:

Άρρηκτ', ομβριμόθυμε, μεγασθενές, άλκιμε δαίμον,
οπλοχαρής, αδάμαστε, βροτοκτόνε, τειχεσιπλήτα,
Άρες άναξ, οπλόδουπε, φόνοις πεπαλαγμένος αιεί,
αίματι ανδροφόνω χαίρων, πολεμόκλονε, φρικτέ,
ός ποθέεις ξίφεσίν τε καί έγχεσι δήριν άμουσον
στήσον έριν λυσσώσαν, άνες πόνον αλγεσίθυμον,
εις δέ πόθον νεύσον Κύπριδος κώμους τε Λυαίου
αλλάξας αλκήν όπλων εις έργα τά Δηούς,
ειρήνην ποθέων κουροτρόφον, ολβιοδώτιν.

Και επειδή δεν είναι όλοι σαν εμένα να το κατέχουν το αρχαίο και να το παίζουν στα δάχτυλα (λέμε τώρα), η μεταγλώττιση του όλου πράματος είναι κάπως έτσι:

Ακατάβλητε, ισχυρόκαρδε, μεγαλοδύναμε, ρωμαλέε θεέ,
πού χαίρεσαι στα όπλα, ανίκητε, πού σκοτώνεις ανθρώπους και γκρεμίζεις τείχη
άνακτα Αρη, πού έχεις όπλα, πού είσαι πάντοτε μπερδεμένος με φόνους
πού χαίρεσαι στο αίμα των ανδρών πού σκοτώνονται, και σηκώνεις το θόρυβο του πολέμου εσύ πού προκαλείς φρίκη
και ποθείς τη μάχη με ξίφη και με δόρατα, την άγρια τη μάχη,
σταμάτα την λυσσασμένη μάχη πού προκαλεί θλίψιν στην καρδιά,
ασχολήσου επιτέλους με τον πόθο της Αφροδίτης και με τά πανηγύρια του Διόνυσου
και αντί για την ίσχύ των όπλων ασχολήσου με τα έργα της Δηούς
ποθώντας την ειρήνη πού τρέφει τους νέους και μας παρέχει την ευτυχία.

Ωραίος ύμνος δεν είναι?
Απλά εγώ, πριν από τους τελευταίους στίχους θα του προσέθετα και το εξής:
"Και βάλε στην καρδιά του Νασράλα να ξηγηθεί φυστίκι Αράπικο
αμολώντας κάνα πυραυλάκι ζόρικο προς το Τελ Αβίβ και τα περίχωρα,
και αν γίνεται, πείσε και τους Ιρανούς να πράξουν αναλόγως,
ώστε να γίνουν στάχτη και μπούρμπερη οι οίκοι των σιωνιστών
ώστε να μπορούμε να ασχοληθούμε με τα έργα της ειρήνης".

Αλλά εντάξει, ίσως τα παραλέω, μη-όντας εγώ ο ίδιος ορφικός...

Ο ΣΟΦΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ

Ο παππούς μου, θυμούμαι ότι ήντονε σοφός άνθρωψ.
Κάποια μέρα, ενόσω εγώ ακόμη ήμανε ενιάμιση χρονώνε περίπου, ο πάππος μου με τσάκωσε παράμερα και μου είπε:

-Και είπαμε, ε?

Το να βρεις κάνα όπλο είναι πανεύκολο!
Το να βρεις μαγκιά να το χρησιμοποιήσεις, είναι λιγάκι πιο δύσκολο.
Το να το χρησιμοποιήσεις σε σωστό τόπο και χρόνο, είναι σχεδόν αδύνατον!

Αυτά μου είχε πει τότες ο παππούς μου, κι εγώ τα ενεθυμήθην αυτές τις μέρες, με αφορμή όσα συμβαίνουν εσχάτως στα κατεχόμενα.

ΕΥΜΟΡΦΟΝ ΠΡΑΓΜΑ Ο ΠΛΑΓΙΑΥΛΟΣ!

Έτσι, για να μπει με το καλό η νέα χρονιά, ας το ξεκινήσω ηπίως, παραθέτων τους στίχους τραγουδακίου παλαιού και ευφροσύνου, που μας το επρωτοσύστησαν οι φοβεροί και τρομεροί "Χάνομαι γιατί ρεμβάζω" κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 80...
(Ω ρε μπαγάσα, τι έμαθα με το κλείσιμο του παλιού έτους? Θα ξαναβγάλουσι δουλειά, λέει, οι εν λόγω? Τι καλάάάάά!!!)

Διάφανος κυλάω υγρός
πάντα εσύ με ανασταίνεις
αλήθεια μου, Απόλλωνα ρυθμός
για που, για που με παρασέρνεις?

Μέσα σ' ατέλειωτους διαδρόμους
περνώντας πόρτες σκοτεινές
αφήνω πίσω μου ανθρώπους
που έχουν πέτρινες μορφές.

Διάφανος, διάφανος κυλάω
μέσα σε κήπο το ρυθμό.
Tις πίκρες μου ξορκίζοντας, πετάω
φυσώντας τον πλαγίαυλο

Με δισταγμούς κι' αμφιβολίες
τιμή μου, ναι τ' ομολογώ:
έρχομαι να διαλύσω τις θρησκείες
που μας χωρίζουνε καιρό.

Το ξέρω είναι δύσκολο στ' αλήθεια
κι' οδυνηρό είναι στην αρχή,
ξεχνώντας κάθε μου πολύχρονη συνήθεια
να δραπετεύω από τη στείρα μου σιωπή.

Διάφανος, διάφανος κυλάω
μέσα σε κήπο το ρυθμό
τις πίκρες μου ξορκίζοντας, πετάω
φυσώντας τον πλαγίαυλο.

Τώρα όσον αφορά τις ευχές για το νέον έτος, θα αρκεστώ στην ευχή που έκανε (μπορεί και προφητικώς) κάπου στα 1939, ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, στο ποίημα "Ψαλμός και ψηφιδωτό για μιάν άνοιξη στην Αθήνα" (από την συλλογή "Τα ετεροθαλή") :

Χάϊντε η ριξιά να βρει το ζάρι της
κι η τζαμαρία το θαρραλέο λιθάρι της!!!

Έρρωσθε!