Παρασκευή, Ιουνίου 26, 2009

ΤΟ ΞΥΡΙΣΜΑ
(αγαπημένο μου ημερολόγιο)

Εν τω μεταξύ ρε μάγκα μου, κάπως μου έκατσε χτες και ξυρίστηκα μετά από πολλούς μήνες. Το αποτέλεσμα ήταν να μη με αναγνωρίζει ο κόζμοζ. Πλάκα είχε. Ένιωθα ως αόρατος. Με έβλεπαν και δεν με κοίταγαν. Σκεφτόντουσαν πως είμαι κάποιος άλλος. Πλάκα είχε.
Όσοι με αναγνώρισαν -τους πήρε λίγη ώρα- με κολάκευαν λέγοντάς μου πως μίκρυνα πέντε χρόνια.
Πλάκα είχε.
Τους επιφυλάσσω κι άλλο χουνέρι: Να κουρευτώ κιόλας. Καιρός είναι, μετά από 5-6 χρόνια ακερσεκομίας.
Θα τους αναγκάσω να με πούνε νεογέννητο.
Είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα λύκεια.

Και εκεί που πίναμε τις καθιερωμένες μπύρες εν τω καφενείω, σκάει μια συμπαθεστάτη κυρία φιλόλογος που συνήθως δεν μας μιλάει, και αρχίζει στα καλά καθούμενα να μας απαγγέλλει
"Αρετά πολύμοχθε γένει βροτείω..."

Κουφάθηκα λέμε, λέω τι μας λέτε καλέ, κι αρχίζω να τη συμπληρώνω εν είδει δεύτερης φωνής:
"...θήραμα κάλλιστον βίω,
σας πέρι, παρθένε, μορφάς
και θανείν ζαλωτός εν Ελλάδι πότμος
και πόνους τλήναι μαλερούς ακάμαντας,
τοίον επί φρένα βάλλεις καρπόν τ' αθάνατον,
χρυσού τε κρέσσω και γονέων,
μαλακαυγητοίο θ' ύπνου...
Δε θυμάμαι το παρακάτω καλή μου κυρία...
"

και με κοίταγε σαν να' μαι ούφο:
Σου λέει, άλλο κακό να μη μας βρει παρθένα μου, ίσαμε τώρα φρικόφερνε αυτός ο τσιπουρομπυρομανής, ξέρει κι από τέτοια?
Άντε τώρα να της εξηγήσεις...

Πλάκα είχε.
Πάντα έχει πλάκα να απαγγέλλεις φρεσκοξυρισμένος ποιήματα του Αριστοτέλη ή ξερωγώ του Αρχίλοχου στην πλατεία Εξαρχείων και να γυρνάνε να σε κοιτάνε τα παιδιά αναρωτώμενα "ρε με τι μαλάκες αρχαιογκαγκάν έχουμε μπλέξει... κρίμας το παιδί, που ξυρίστηκε κιόλας..."
Πλάκα έχει.
Κι άντε να τους εξηγήσεις την ιστορία του ποιήματος και τις αντιφάσεις της ιστορίας... Κι ότι η ιστορία γενικώς χρησιμεύει ως χαράκτης δρόμων και ως οδική σήμανση για το σήμερα. Κι ότι γι' αυτούς γράφτηκαν και αυτούς περιγράφουν αυτά τα ποιήματα, κι ότι ο Ερμείας είναι απλώς το πρόσχημα-όχημα που χρησιμοποίησαν οι Μούσες και τέτοια...

Εν τω μεταξύ ένας στην παρέα που μπαίνει καμιά φορά και διαβάζει εδώ το ευλόγιον, τον είδα που είχε ένα ανήσυχο ύφος σε στυλ "ωχ-ωχ-ωχ, ακόμα δεν τέλειωσε με το Σόλωνα, να δεις που θα πιάσει και τον Αριστοτέλη τώρα..."
Αλλά δεν το βλέπω... Η θερινή ραστώνη με έχει βαρύνει πολύ.

10 σχόλια :

  1. An hmoun Theos tha rxomoun sta promitheia me ena palouki.. kai pou se ponei kai pou se sfazei...xaxaxa!
    BIA STH BIA THS EKSOUSIAS

    ...alloi skotwnoun gia ligotero apo 3 xiliarika.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. *giwrgos, τι να σου πω...
    Εγώ αν ήμουν θεός θα ξηγιόμουν πιο απλόχερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΘΕΟΝ ΕΞ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝΤΑ ΓΕΝΕΣΘΑΙ.

    Sto telos mono oi eilikrineis tha meinoun ektos psixiatreiou...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ, πάλι, πιστεύω ότι αν ήσουν Θεός τη μία θα έβγαινες ξυρισμένος και την άλλη με μισό μέτρο μούσι. Έτσι για να σπας πλάκα με τις αντιδράσεις!!! Άσε που θα θυμόσουν και τη συνέχεια του ποιήματος που ξεκίνησε να απαγγέλει η καλή κυρία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. *giwrgos, μου αρέσει που μιλάς για τους ειλικρινείς σε τρίτο πρόσωπο!!!
    Αν μη τι άλλο, το βρίσκω θετικό!

    *Σχολιαστά, καλά θα ήταν αυτά, αλλά μετά όλοι θα μου ζήταγαν χάρες, και θα τσαντιζόντουσαν αν δεν τους τις έκανα, πράγμα που θα μου την έσπαγε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ναι,διαφθορέα και καταστροφέα του ήθους της φιλομαθούσας νεολαίας,θετικό είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τσκ, τσκ, τσκ...
    Κύριε giwrgos, καρφώνεστε άσχημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. χαχαχαχα
    κι ακόμα δεν είδες τίποτα...εκμαυλιστή των νέων!
    ανήκω στο team του pateronoufrios.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μα, το γνωρίζω gewrgios...
    Το γνωρίζω...
    Μόνο που από εδώ και πέρα, δεν θα σε προστατεύω σβήνοντας...
    Ίσα-ίσα, θα συλλέγω τας ip, δια πάσαν πιθανήν χρήσιν...
    Εφόσον δεν σε προστατεύουν οι οικείοι σου επί τόσον καιρόν, ποία η χρησιμότης του να σε προστατεύω εγώ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. *Gewrgios, μη μου πεις πως πίστεψες ότι θα δημοσιεύω ανοησίας...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Mi-la-re,
mi-la-re-si