Με αφορμή μια συζήτηση που είχα τις προάλλες και είχε ως θέμα το βιβλίο "Ο τσελεμεντές του αναρχικού", την ιστορία του βιβλίου, καθώς και την ενδιαφέρουσα μεταστροφή του συγγραφέα του προς τα χριστιανικά ιδεώδη (μπρρρρ...), είπα να βάλω εδώ καμιά συνταγή.
Δεν εννοώ συνταγή από το εν λόγω βιβλίο, αλλά μιας και πλάκωσε ζέστη αφενός και οι εξουσιαστές μας τα 'χουν κάνει καρπούζια αφετέρου, λέω να βάλω εδώ μια συνταγή για καρπουζόπιτα!
Ναι, φίλοι και φίλες! Ο prkls εζήλωσεν δόξαν Μαμαλάκη και στα πλαίσια του μότο (για το μότο ρε γαμώτο) "Λόγοι τε και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι, ατάκτως μεν ειρημένα, ψιλοχρήσιμα δε", ας μάθουμε τίνι τρόπω ξηγιούνται εις το καρπούζι οι Κυκλαδίτισσες.
Πηγή μου θα είναι το εμπεριστατωμένο magires.blogspot.com, του οποίου την τακτική ανάγνωση συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Για την καρπουζόπιτα θα χρειαστούμε...
Ένα γλυκό (καλά γινομένο) Καρπούζι (μεσσαίου μεγέθους)
1 Κιλό Ζάχαρη
1,5 Κιλό Αλεύρι μαλακό
200 γραμμάρια μέλι Θυμαρίσιο
Ελαιόλαδο
Κανέλα και Γαρύφαλο τριμμένα
Σουσάμι
Για την παρασκευή... καθαρίζουμε το καρπούζι και αφαιρούμε τα κουκούτσια... (Αυτό το στάδιο θέλει πολυυυυυ υπομονή...)
Κόβουμε το καρπούζι σε μικρά κυβάκια και πασπαλίζουμε με την ζάχαρη... Αφήνουμε λίγο το καρπούζι να βγάλει τα υγρά του...
Πλάθουμε το Καρπούζι με την ζάχαρι και συρώνουμε σε ένα μπόλ όλους τους χυμούς του Καρπουζιού...
Στο μείγμα του Καρπουζιού με την Ζάχαρη προσθέτουμε το μέλι και το αλεύρι, την κανέλα και το γαύφαλο... Ανακτεύουμε ώστε να γίνει ένα παχύρευστο μείγμα...
Βάζουμε ελαιόλαδο (αρκετό) σε ένα στρογγυλό ταψί... ρίχνουμε μέσα το μείγμα του καρπουζιού, πασπαλίζουμε με κανέλα, γαρύφαλο και σουσάμι και ψήνουμε στο φούρνο για 30 -40 λεπτά στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει...
Τρώγεται Κρύα... Και έχει υπέεεεεεεεεροχη γεύση... Έχει την μορφή του χαλβά φαρσάλων...
εγώ την είχα φάει στην Νάξο σε ένα καφενείο πρίν 4 χρόνια και έπαθα την πλάκα μου... την έφτιαχνε μια γιαγιά και την σέρβιρε σαν συνοδευτικό με το παραδοσιακό Λικέρ Νάξου...
Κι αν Νομίζεται οτι η συνταγή ήταν μόνο αυτή... ΧΑχαΧΑ... είσται γελασμένοι... Κρατήσαμε αν θυμάσται το χυμό απο το καρπούζι που είχαμε πρίν πασπαλίσει με τη ζάχαρη... Αυτό το "Ζουμί" μπορούμε να το αξιοποιήσουμε ποικιλοτρόπος...
1η Εκδοχή... Ζελέ Καρπούζι: Συρώνουμε το χυμό, τον βρ'αζουμε, και προσθέτουμε ζελατίνη σε σκόνη (εμπορίου)... Μοιράζουμε σε μπόλ... Κι έτοιμα τα ζελέ μας...
2η Εκδοχή... Χυμός Καρπούζι: Απλά συρώνουμε καλά το χυμό καρπουζιού και βάζουμε στο ψυγείο... Για 3 μέρες μπορούμε να πίνουμε ένα Δροσερό χυμό καρπουζιού ή να το προσθέσουμε σε Bacardi και να φτιάξουμε το δικό μας Breezer...
3η Εκδοχή... Λικέρ Καρπούζι: Βράζουμε το χυμό αφού το συρώσουμε, προσθέτουμε κι άλλη ζάχαρη... Φτάχνουμε έτσι ένα ωραίο Συρόπι με άρωμα Καρπούζι το οποίο στην συνέχει το προσθέτουμε (αφού κρυώσει) σε κάποιο Άοσμο Αλκοολούχο ποτό... όπως την ΚΡΗΤΙΚΗ ΡΑΚΙ (ΌΟΟΟΟΛΛΛΛΕΕΕΕΕ) και έχουμε ένα ωραιότατο Λικεράκι...
Ναι φίλοι και φίλες, διότι το καλοκαίρι θέλει την καλοπέρασή του κι εμείς, καλοπερασάκηδες κλασικού τύπου, οφείλουμε να δώσουμε μια εσάνς καλοπέρασης στη ζωή μας, έστω και χρησιμοποιώντας τα φτηνά, λιτά και απέριττα υλικά που μας παρέχουν σε τόση αφθονία και φτήνια η μαμά μας η φύση και οι μάκαρες θεοί.
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά και στην κουζίνα (αλλά και στην πισίνα) ολοταχώς!
Στην αρχή νόμιζα πως μας κορόιδευες. Διάβαζα παρακάτω κι έλεγα, να, τώρα θα το στρίψει και θα το πάει στο ζουμί. Και τελικά έφτασα στο καρπουζόζουμο πεπεισμένη πως είμαι απλά κακεντρεχής και προτρέχω. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείται πως θα δοκιμάσω την συνταγή! είμαι περίεργη να δω τι γεύση θα 'χει! Σε μερσούμε!
Ωραίο ακούγεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια κόντεψα να πάθω χλαπάτσα βλέποντας τα ορθογραφικά λάθη στην συνταγή και σκέφτηκα προς στιγμήν "Εκαρπουζώθη και Εμαστουρώθη ο Περίκαλλος;"
Όμως μετά σκέφτηκα την Ιεράν +διαδικαcίαν+ του κοπυπέηστεως και η κοραθόν μου επανήλθε θτη θέθη τηθ!
Καλό Καλοκαίρι! :)
LoLa, σου εγγυώμαι ότι πρόκειται για εξαιρετική συνταγή με εξαιρετικά αποτελέσματα!!! Απλά, το βγάλσιμο των κουκουτσιών είναι μεγάλο μανίκι!!!! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόλσε, σκέφτηκα προς στιγμήν να διορθώσω τα λάθη, αλλά τα θεώρησα ως δείγμα δροσερού αυθορμητισμού του συγγραφέα τους. Και τέτοιες μέρες, η δροσιά είναι περιζήτητη!!! :-)
"τι θεό λατρεύετε ορέ σιχαμένοι μαυριδεροί smiths εδώ μέσα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να ξύπνησα τη γειτονιά. Όταν μου έρχεται να γελάσω δεν κρατιέμαι. Καλησπέρα.
Φυσικά και το σχόλιο αφορούσε το επόμενο ποστ. Να φταίει η αϋπνία ή το γέλιο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γέλιο έχει απίστευτη θεραπευτική σημασία, ω Άνεμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)