Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΠΑΖΩΝ

Το ότι εδώ και αιώνες ζούμε στην εποχή των μπάζων, είναι πασίδηλον.
Και για να μην το αμφισβητήσει κανένας, έρχονται τα γεγονότα να το επιβεβαιώσουν:

Λίγο πριν την συνταξιοδότηση του διακεκριμένου επιστήμονα κ. Θεόδωρου Σπυρόπουλου, επίτιμου εφόρου αρχαιοτήτων και διευθυντή των ανασκαφών στην Πελλάνα, είχε γίνει, από τον ίδιο,  μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη στο χωριό Πελλάνα Λακωνίας το Μάιο του 2002. Ο κ Σπυρόπουλος είχε αρχίσει τις ανασκαφές σ’ έναν αρκετά καλοδιατηρημένο Βασιλικό Τάφο δίπλα από τους άλλους που είχε βρει πριν από 22 χρόνια στη θέση «Πελεκυτή» στην ανατολική πλευρά του Μυκηναϊκού νεκροταφείου. Όταν όμως έφθασε στην είσοδο του τάφου, διαπίστωσε έκπληκτος πως αριστερά και δεξιά των τειχών του μεγάλου διαδρόμου υπήρχαν άλλοι δυο τεράστιοι τάφοι, οι οποίοι ήταν προφανώς ασύλητοι διότι καλύπτονταν από τις πλάκες που τους είχαν κτίσει.
Από δω και μπρος το μυστήριο περιπλέκεται. Για αδιευκρίνιστους λόγους και χωρίς να ενημερωθεί ο κ. Σπυρόπουλος, ο υπεύθυνος ανασκαφέας, διαπράχθηκε ένα πρωτοφανές έγκλημα που όμοιό του δεν έχει καταγραφεί πουθενά στα χρονικά της αρχαιολογίας. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.) σε συνεργασία με την Ε΄ Εφορία Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων Σπάρτης (Ε΄ ΕΚΠΑ) μπάζωσαν με 200 τόνους ακατέργαστο νταμαρίσιο χαλίκι (αντί για ποταμίσια άμμο όπως προβλεπόταν) τον μεγαλειώδη αυτόν Τάφο. Η καταστροφή του είναι προφανής. Οι άγρυπνοι φρουροί κάτοικοι της Πελλάνας φύλαγαν το μνημείο των προγόνων τους με νύχια και με δόντια μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των τυμβωρύχων που καραδοκούσαν.  Όταν τα μέτρα επιφυλακής χαλάρωσαν άδραξαν αμέσως την ευκαιρία για να επισπεύσουν το απαράδεκτο και ανεξήγητο μέχρι σήμερα, έργο τους.
Οι τότε υπεύθυνοι την ταφής για να τελειώνουν μια  ώρα νωρίτερα από την «εργασία» τους, πριν τους αντιληφθεί το εξοργισμένο στη συνέχεια πλήθος, προφανώς κατά παράβαση οδηγιών της Διεύθυνσης Αναστηλώσεως Αρχαίων Μνημείων δεν δίστασαν ακόμη και ν’ ανεβάσουν τα βαριά σκαπτικά οχήματά τους (μπουλντόζες και φορτηγά) πάνω στο ήδη γεμάτο με ρηγματώσεις τάφο. Αυτό θα μπορούσε να έχει  ως αποτέλεσμα, την κατάρρευση της οροφής του θολωτού θαλάμου του Βασιλικού Τάφου από το υπερβολικό βάρος και την πρόκληση ανεπανόρθωτων ζημιών στο επιβλητικό αυτό μνημείο. Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Το πλήρες κείμενο του  notospress υπάρχει εδώ, ένα σχετικό δημοσίευμα του dimdom υπάρχει εδώ, και, βέβαια, η εποχή της κυριαρχίας των μπάζων υπάρχει παντού τριγύρω μας, παίρνοντας τη σκέψη μας από το χέρι και οδηγώντας μας από το επιμέρους στο συνολικό -εκτός κι αν βαριόμαστε.

ΤΙ ΝΕΑ ΨΙΨΙΝΑ???

Του συστήματος η συστολή και η διαστολή
συχνά μας έχει εγκαταλείψει
σ' ένα σταθμό με μια βαλίτσα
που όμως μέσα της υπάρχει
η κόκκινη καρφίτσα
που σύντομα θα σπάσει
του σύμπαντος την πλαστική στολή.

ΣΤΙΣ 42 ΚΑΙΓΕΣΑΙ

Προσωπικά νιώθω ειλικρινής:
Εδώ και καιρό είχα ξεκαθαρίσει τη μελλοντική (δηλαδή τρόπόν τινα τη σημερινή) πολιτική μου στάση.

Όμως, ξαφνικά, σήμερα, βλέποντας κάποια δημοσίευση του κυρίου Estarian, ένιωσα τις ελπίδες μου να αναπτερώνονται!!!

Ναι, αδελφοί: Υπάρχει ακόμα ελπίς!!!
Ναι, αδελφοί!!!
Τελικώς υπάρχει όριο στην πολιτική στάση των νεοελλήνων, υπάρχει όριο στην επιλογή εκλογικής προτίμησης των νεοελλήνων:
Πάνω από 42 λάθος επιλογές α-πο-κλεί-ε-ται να κάνουν!!!

Ο Βραζιλιάνος νεαρός το απέδειξε:
Η απάντηση στην ερώτηση "Ως πότε?" είναι ένα μεγαλόπρεπο 42!!!
(Κλικ εδώ για περισσότερες λεπτομέρειες)

Άντε, πάμε και τον ύμνο του όλου πράγματος:

ΟΙ ΚΟΜΒΑΡΣΟΙ

Εντάξει, το παραπάνω βιντεάκι ερασιτεχνικό είναι.
Αλλά αξίζει να το δει κάποιος (και να το ξαναδεί... και να το ξαναδεί... και να το δει ξανά και ξανά...) ώστε η όψη που η συγκεκριμένη οπτική γωνία των πραγμάτων (res) προσδίδει στο σύμπαν που μας περιβάλλει,  να εντυπωθεί στη μνήμη του θεατή, ευγενίζοντας την ψυχή του, άγοντάς την προς νέες ατραπούς όπου μόνο η τέχνη κυριαρχεί: Η τέχνη των ήχων και της εικόνας.
Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε να είναι ένας βασικός σκοπός του σινεμά?

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Στο θέμα είχαμε ξανακάνει αναφορά ήδη από την εποχή που δεν φαινόντουσαν στον ορίζοντα τέτοια τρελλλά μέτρα λιτότητας. Δεν έχει να κάνει με τα τρέχοντα λοιπόν, το αίτημα της προσευχής είναι διαχρονικό. Και βέβαια είναι άξια λόγου η επικαιροποίηση της προσευχής από τον Χρήστο Οικονομίδη.

ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΕΣΚΑΣΕ...

Ε, μα κι εσύ, καλέ μου αναγνώστη, μια ζωή λάθος καταλαβαίνεις, μια ζωή παίρνεις στραβά τις προτροπές... 

Να, ας πούμε, τώρα είδες αυτό κι αποφάσισες να σκάσεις. 

Ε, λοιπόν, μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως δεν ήταν αυτό που σου ζήτησαν. 

Να δράσεις σου ζήτησαν. Όχι να σκάσεις. 

Αλλά εσύ πάντα εκεί, να καταλαβαίνεις -ή να κάνεις πως καταλαβαίνεις- λάθος.

Αμάν πια ρε μπαγάσα, αμάν πια: μια ζωή πας κι ακολουθάς τον πιο εύκολο δρόμο...

Ως εκ τούτου η ώρα του γλάρου πλησιάζει απειλητικά.

ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ

(ήτοι μια ακόμη ομηρική παρεξήγηση)

Τρία χρόνια πριν το θάνατό του ο Κωστής Παλαμάς, συνεπαρμένος από τον πόλεμο ενάντια στους Γερμανούς και τους Ιταλούς, είχε γράψει τους φλογερούς στίχους:

Τούτο το λόγο θα σας πω
δεν έχω άλλον κανένα:
Μεθύστε με τ' αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!

Φαντάσου λοιπόν, αναγνώστη μου, ότι είσαι λέει ο Κωστής Παλαμάς και πας μια μέρα στο καζίνο και έκπληκτος έως έντρομος βλέπεις τα τραπέζια του Black-Jack διακοσμημένα με τον στίχο σου:

"Μεθύστε με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα"!

Δεν θα το θεωρούσες ιεροσυλία?
Δεν θα ήθελες να κάνεις μήνυση στο καζίνο?
Ή, έστω, δεν θα γέλαγες μέχρι δακρύων με το γελοίον του πράγματος?

Ε, λοιπόν, τόσο κι άλλο τόσο οργισμένος θα ήταν ο Όμηρος και τόσο κι άλλο τόσο θα γέλαγε με την παρεξήγηση, κάθε φορά που θα έβλεπε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται ο στίχος του:

Είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης

Η παραπάνω φράση, είναι ένας στίχος από την Ιλιάδα.
 Ραψωδία Μ, στίχος 243. 

 Για λόγους που αδυνατώ να εννοήσω, η φράση αυτή φοριέται πολύ σε μιλιταρόφρονες στρατοκεντρικούς κύκλους -και ειλικρινά αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε τους εξηγήσω το λάθος τους ή όχι.

Όμως επειδή η ίδια φράση φοριέται πολύ και σε κύκλους ανθρώπων που εμφορούνται από φυσιολογικά πατριωτικά ιδεώδη, λέω να την αναλύσουμε λιγάκι, μπας και σταματήσει να εμφανίζεται μπροστά μου τόσο συχνά και να χρησιμοποιείται τόσο λανθασμένα.

Έχουμε και λέμε:

Όλοι ξέρουμε μέσες-άκρες την ιστορία του τρωικού πολέμου: Οι Αχαιοί εκστρατεύουν ενάντια στην Τροία προκειμένου να εκδικηθούν για ένα πλιάτσικο που προηγουμένως είχαν κάνει οι Τρώες στη γη των Αχαιών. Ανάμεσα στα υπόλοιπα, οι Τρώες έκλεψαν την Ελένη, τη γυναίκα του βασιλιά της Σπάρτης.Η εξέλιξη της εκστρατείας των Αχαιών είναι γνωστή: Ο πόλεμος κρατάει δέκα χρόνια και νικητής δεν υπάρχει: ούτε οι Αχαιοί λένε να τα παρατήσουν, αλλά και οι Τρώες μάχονται σθεναρά.

Η Ιλιάδα λοιπόν, περιγράφει ένα μικρό διάστημα (μερικών ημερών) από τον τελευταίο χρόνο της δεκαετούς πολιορκίας της Τροίας.

Έτσι όπως το θέτει ο Όμηρος το ζήτημα, στη διάρκεια αυτών των δέκα ετών η κεντρική πολεμική φιγούρα των Τρώων ήταν ο Έκτορας, ενώ η κεντρική πολεμική φιγούρα των Αχαιών ήταν ο Αχιλλέας. Χωρίς Έκτορα χάνουν οι Τρώες, χωρίς Αχιλλέα χάνουν οι Αχαιοί.  Αχιλλέας και Έκτορας είναι οι δύο υπερ-ήρωες, ένας σε κάθε στρατόπεδο.

Η Ιλιάδα, λοιπόν, έχει να κάνει με μερικές μέρες κατά τις οποίες ο Αχιλλέας  θυμωμένος με τον αρχηγό των συμπολεμιστών του Αχαιών έχει πάει στην παραλία -εκεί που πιάνουν οι ευχές- και ζητάει από τη Θέτιδα, τη θεά-μαμά του να πείσει το Δία προκειμένου να τα φέρει έτσι ώστε να ταπεινωθούν στο πεδίο της μάχης οι Αχαιοί μπας και καταλάβουν πόσο τον έχουν ανάγκη τον Αχιλλέα. Ο Δίας πείθεται και οι Αχαιοί αρχίζουν να τον παθαίνουν μεγάλη συμφορά, ενώ ο Αχιλλέας κάθεται στην πλαζ και παίζει μπαγλαμαδάκι, δίχως να συμμετέχει στις μάχες. Απόντος του Αχιλλέα, οι Τρώες -με επικεφαλής τον Έκτορα- κάνουν ένα ζόρικο γιουρούσι και κοντεύουν να πετάξουν τους Αχαιούς στη θάλασσα.

Όμως, όπως ήδη είπαμε (και όπως ήδη έχει ξεκαθαρίσει ο Όμηρος), το γιουρούσι των Τρώων είναι πετυχημένο μόνο και μόνο για να ταπεινωθούν οι Αχαιοί και να αισθανθούν πόσο σημαντικός είναι ο Αχιλλέας. Η επιτυχία των Τρώων είναι προσωρινή, έχει όρια.

Ο Όμηρος έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως μοίρα της Τροίας είναι να καταστραφεί, εξαιτίας εκείνου του Τρώα πρίγκηπα που λεγόταν Πάρις. Ο Πάρις είχε πλιατσικολογήσει τη γη των Αχαιών παίρνοντας την Ελένη και οι Αχαιοί είχαν δίκιο να ζητάνε πίσω τα κλεμμένα.
Εφόσον οι Τρώες αρνιόντουσαν να δώσουν πίσω τα κλεμμένα, η μοίρα τους ήταν αναπόφευκτη. Θα μπορούσαν να δώσουν πίσω τα κλεμμένα και η ιστορία νε τελειώσει ειρηνικά -δεν το δέχτηκαν όμως. Ως εκ τούτου η Τροία θα αλωθεί.

Τι γίνεται λοιπόν:

Στη ραψωδία Μ, είμαστε στη φάση όπου  το γιουρούσι έχει ξεκινήσει. Οι Τρώες πλησιάζουν απειλητικά προς τα πλοία των Αχαιών και οι Αχαιοί οπισθοχωρούν. Έχουν φτιάξει κι ένα αμυντικό τείχος εκεί πέρα οι Αχαιοί, αλλά ο Έκτορας ορμάει να το διαλύσει (μερικοί τη Μ ραψωδία την ονομάζουν και "Τειχομαχία").

Κι εκεί που όλα έδειχναν να πάνε καλά για τους Τρώες, ξαφνικά εμφανίζεται ένας οιωνός:

Εμφανίζεται ένας αετός που πετάει από τα δεξιά προς τ' αριστερά και έχει τσακώσει ένα μεγάλο φίδι. Ξαφνικά το φίδι κάνει ένα μπραφ, δαγκώνει τον αετό, ο αετός παθαίνει ταράκουλο, βγάζει μια πονεμένη κραυγή και αφήνει το φίδι να πέσει στα κεφάλια των Τρώων ενώ ο ίδιος ο αετός φεύγει πετώντας από τα δεξιά προς τ' αριστερά έτσι όπως κοιτούσαν οι Τρώες.

Έχουμε ξαναμιλήσει εδώ μέσα για οιωνούς.

Η λέξη οιωνός είναι ζόρικη λέξη. Εν μέρει κατάγεται από τη λέξη "ιός" που σημαίνει "βέλος", και εν μέρει κατάγεται από το ρήμα "οίομαι" που σημαίνει "έχω την άποψη πως..." ή "έχω την ελπίδα πως..."

Βασικά οιωνός ήταν οτιδήποτε πετάει σαν το βέλος.
Ο οιωνοσκόπος ήταν ένας μάγκας που έβλεπε οιωνούς (συνήθως χάζευε το πέταγμα των πουλιών, δηλαδή) και μέσω αυτών προέβλεπε την εξέλιξη των πραγμάτων.  Ανάλογα με την εξήγηση για κάποιον οιωνό, είτε ενθάρρυνε τον ενδιαφερόμενο να προχωρήσει σε κάτι, είτε τον αποθάρρυνε.

Ο βασικός κανόνας του όλου πράγματος ήταν ο εξής:
Αν ο οιωνός πέταγε από τ' αριστερά προς τα δεξιά, δηλαδή αν ήταν επιδέξιος οιωνός ("επί τα δεξιά"), ο οιωνός εθεωρείτο άριστος οιωνός. Διότι είπαμε,  η "αριστερά" είναι αυτή από την οποία προέρχονται τα άριστα: οι άριστοι οιωνοί.

Διότι είπαμε, η λέξη "αριστερά" και η λέξη "άριστος" έχουν την ίδια ρίζα: Το άριστο προέρχεται πάντοτε από την αριστερά, και βέβαια το άριστο είναι πάντοτε "επιδέξιο": κατευθύνεται πάντοτε "επί δεξιά", προς τα δεξιά δηλαδή.

Τι έγινε λοιπόν σ' αυτή τη φάση με τον οιωνό?

Οι Τρώες ήταν αντιμέτωποι με τους Αχαιούς. Ο οιωνός πέταξε από τα δεξιά προς τ' αριστερά -έτσι όπως κοίταγαν οι Τρώες, επομένως ήταν εντελώς αρνητικός για τους Τρώες. Αντίθετα, έτσι όπως κοίταζαν οι Αχαιοί, ο οιωνός πέταξε από τ' αριστερά προς τα δεξιά. Ήταν δηλαδή "άριστος οιωνός" και "επιδέξιος οιωνός"  για τους Αχαιούς.

Εν τω μεταξύ οι Τρώες συνέχιζαν την προέλασή τους.

Ένα παληκαράκι Τρώας, ονόματι Πολυδάμας, οιωνοσκόπος με μεγάλη καριέρα, μόλις είδε τον οιωνό σκούντηξε τον Έκτορα και του είπε "μάστορη, σόρυ που σου το λέω, αλλά ο οιωνός έδειξε ότι είμαστε σε μεγάλο κίνδυνο".

Ο Έκτορας (σε αυτό το σημείο ο Όμηρος τον ονομάζει "ο θρασύς Έκτορας") του απάντησε "Τόσα πουλιά πετάνε γύρω μας, τα μισά πετάνε προς τα δεξιά, τα άλλα μισά πετάνε προς τ' αριστερά. Εδώ είμαστε για να πολεμήσουμε, όχι για να χαζεύουμε το πέταγμα των πουλιών. Άσε που ο ίδιος ο Δίας μου δίνει τη νίκη κατά των Αχαιών. Να μην ακολουθήσω το δρόμο που μου ανοίγει ο Δίας και απλώς ν' ακολουθήσω τη γνώμη σου? δε λέει.  Και στο φινάλε, ο μοναδικός άριστος οιωνός είναι η υπεράσπιση της πατρίδας. Είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης.

Δηλαδή ουσιαστικά ο Όμηρος βάζει τον Έκτορα να λέει:

"Και βέβαια ξέρω πως "έσσεται ήμαρ" κατά το οποίο θα ηττηθούμε και η Τροία θα εκπορθηθεί, και βέβαια ξέρω πως ο Δίας επιθυμεί την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και να δώσουμε πίσω την Ελένη να πάει στο διάολο και να ησυχάσουμε και να ζούμε ειρηνικά και να σώσουμε την Τροία, όμως παρ' όλο που ξέρω όλα αυτά, εγώ θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι το άδικο που έχει η πατρίδα μου, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι τελικά θα σκοτωθώ και συνεπεία του θανάτου μου η πατρίδα μου θα εκπορθηθεί αφού θα χάσει τον καλύτερο πολεμιστή της! Εγώ εκεί, θα αμύνομαι περί πάτρης, με μοναδικό αποτέλεσμα η πατρίδα μου να σβηστεί από το χάρτη. Κι αυτή την εμμονή μου -που θα φέρει τον όλεθρο στην πατρίδα μου- θα την έχω στηριγμένη πάνω στη βεβαιότητά μου ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τους οιωνούς και πολύ στα σοβαρά, ότι είναι καλό να λέμε "Άντε παράτα μας ρε Δία εσύ κι οι οιωνοί σου, Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης".  Δηλαδή θα διαπράξω την ασέβεια να μην πάρω υπόψη μου τους οιωνούς, η ύπαρξή και το σημαινόμενό τους τους ούτε που θα με απασχολήσει,  και βέβαια αυτή μου η αδιαφορία θα φέρει τον όλεθρο σ' εμένα και στην πατρίδα μου αλλά εγώ θα συνεχίσω να λέω ψωροπερήφανος ότι "Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης".

Περί αυτού πρόκειται, καλέ μου αναγνώστη και όλοι ξέρουμε την κατάληξη: Η Τροία τελικά εκπορθήθηκε, αλώθηκε και καταστράφηκε, αφού προηγουμένως ο γενναιότερος πολεμιστής της σκοτώθηκε -αμυνόμενος περί πάτρης, βέβαια, αλλά αμυνόμενος δίχως σοφία: δηλαδή δίχως να νοιάζεται για τους άριστους (ή τους κακούς) οιωνούς. Το αποτέλεσμα της στάσης του ήταν η ήττα και ο θάνατος και το σβήσιμο της πατρίδας του από το χάρτη.

Τώρα από που κι ως που οι μιλιταρόφρονες και οι στρατότροποι πήραν αυτό τον ομηρικό στίχο και τον έκαναν τσιτάτο και οδηγό ζωής, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω... Υποτίθεται πως θέλουν το καλό της πατρίδας τους, υποτίθεται πως θέλουν τον εαυτό τους νικητή και την πατρίδα τους να μεγαλουργεί, παραδόξως όμως υιοθετούν στίχους με περιεχόμενο που οδηγεί την πατρίδα τους στον αφανισμό.

Τι να πω, άβυσσος η ψυχή τους. Πάντως εσύ που είσαι αναγνώστης μου, μην την πατήσεις και μην πέσεις στη λούμπα: Έχε τα μάτια σου δεκατέσσερα κι όλα στραμμένα στους οιωνούς. Κι άσε τους εθνικιστές να υποτιμούν τους οιωνούς και να αμύνονται περί πάτρης μονάχοι τους. Δεν είναι ανάγκη να τους ακολουθήσουμε στην ασέβειά τους και στο δρόμο του ολέθρου που επέλεξαν.

ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΑΤΗΧΗΜΑΤΟΣ

Αχρείαστο να 'ναι, αλλά αν -κούφια η ώρα- κάτσει η στραβή, καλό είναι να ξέρουμε ποιός είναι ο ιδεώδης τρόπος συμπλήρωσης του σχετικού εντύπου:

ΠΑΠΑΔΕΣ ΤΗΣ ΛΟΥΤΣΑΣ

Ο μέσος χριστιανοτραφείς αντιπροσωπευτικώς δημοκράτης πολίτης ίσως και να φρίξει βλέποντας την παραπάνω φωτο, όπου τέσσερις παπαδαριοί ευλογούν τα εγκαίνια των -στη Λούτσα (φρίξον Άρτεμις)- νέων γραφείων του τάγματος της Χρυσαυγής.

Ωστόσο, ο μέσος πολυθεϊστής πολίτης, θα αναφωνίσει με ανακούφιση: 

Επιτέλους: Έγινε σαφές ποιός είναι με ποιόν. Η Χρυσαυγή είναι με τους παπάδες και οι παπάδες (όπως πάντοτε) στο πλευρό του ναζισμού.   Πράγμα που σημαίνει πως θα σταματήσουν να μας ζαλίζουν τον πούτσο -ημών των αρχαιότροπων, πολυθεϊστών και ελληνοκεντρικών- συγχέοντάς μας με τους οπαδούς του τάγματος της χριστιανικότατης Χρυσαυγής. 

(Για τις λοιπές παραμέτρους του ζητήματος, κλικ εδώ)

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν βάζω διαφημίσεις, αλλά αυτή εδώ η διαφήμιση (που την πέτυχα εδώ) είχε περιεχόμενο που με άγγιξε -οπότε λέω: δεν τους δίνω τζάμπα διαφημιστικό χώρο?

ΓΝΩΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΒΗΤΗΣ

Εις το παρακάτω μυητικόν σύμβολον... ενυπάρχει το ερώτημα: 

τι κάνει ο διαβήτης στον γνώμονα?

Ή, ενδεχομένως, τι κάνει ο γνώμων στον διαβήτη?

Ήτοι: τι του κάνει μάνα μου?

Μια βαρυσήμαντος ερώτησις, που για να την απαντήσει κάποιος πρέπει να έχει γνώσεις, 

να είναι προσωπικότης και σοβαρός άνθρωψ με διεθνή αναγνώριση,

ικανός να βγάλει το έθνος και τη χώρα από την κρίση. 

ΠΩΣ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΖΟΚΕΡ

Είδαμε σε παλαιότερο ποστ ότι οι συνολικές πιθανές στήλες του τζόκερ είναι
1.221.759 Χ 20 = 24.435.180
Και το συμπέρασμα βγήκε αβίαστα: Ο παππούς Πυθαγόρας -αν ζούσε- θα διακήρυττε πως οι πιθανότητες για να κερδίσεις το τζόκερ είναι τόσο μικρές που για να κερδίσεις 5+1 θα πρέπει να 'χεις το θεό μπάρμπα (πράγμα που ίσως εξηγεί γενικότερα την πυθαγόρεια φιλοσοφία).

Όμως κάποιοι φίλοι με ρώτησαν:
"Ρε Συντ, γιατί δε λες τι πιθανότητες υπάρχουν να κερδίσει κάποιος οποιαδήποτε από τις μικρότερες κατηγορίες κερδών του τζόκερ?"

Ωραία λοιπόν, μιας και δεν έχω άλλη δουλειά να κάνω, ας δούμε και τις υπόλοιπες πιθανότητες...

Είσοδος πρακτορείου προ-πο, προτρέπουσα τον πελάτη

να ανοίξει την πόρτα και να μπει

Ως μοντέλο μελέτης, θα εξετάσουμε τι πιθανότητες έχει κάποιος που παίζει μία στήλη: Μια πεντάδα στο πεδίο "5 από 45" και έναν αριθμό τζόκερ.

α) Κατηγορία 5+0
Τα πράγματα είναι απλά: Εφόσον μια πεντάδα κληρώνεται στο πεδίο "5 από 45" και συνδυάζεται με τον τυχερό αριθμό τζόκερ, ευνόητο είναι πως η ίδια πεντάδα ΔΕΝ κερδίζει στους συνδυασμούς της με τους υπόλοιπους 19 αριθμούς τζόκερ.
Επομένως, σε κάθε κλήρωση, από τις 24.435.180 στήλες υπάρχουν 19 στήλες που κερδίζουν 5+0.

β) Κατηγορία 4+1
Ας δούμε τώρα τις πιθανότητες να κερδίσει κάποιος στην κατηγορία κερδών 4+1.
Κάθε πεντάδα αριθμών που κληρώνεται, αποτελείται από 5 τετράδες αριθμών. Αυτό το βρίσκουμε μέσω του τύπου

5Χ4Χ3Χ2

        ----------- = 5

4Χ3Χ2Χ1

Αυτές οι 5 τετράδες, συνδυαζόμενες με τους υπόλοιπους 40 αριθμούς (είπαμε, υπάρχουν 45 αριθμοί στο πεδίο "5 από 45". Μείον τους 5 που κληρώθηκαν, μένουν 40), μας δίνουν 5Χ40 = 200 πεντάδες αριθμών που περιλαμβάνουν 4 από τους κληρωθέντες αριθμούς του πεδίου "5 από 45".
Αυτές οι 200 πεντάδες, συνδυάζονται σωστά με τον αριθμό τζόκερ που κληρώθηκε.
Επομένως, σε κάθε κλήρωση, από τις 24.435.180 στήλες, υπάρχουν 200 στήλες που κερδίζουν 4+1.

γ) Κατηγορία 4+0
Οι ίδιες 200 στήλες (που κερδίζουν "4 στα 5" στο πεδίο "5 από 45"), κερδίζουν απλώς "4+0" (τεσσάρι χωρίς τζόκερ)  όταν συνδυάζονται με τους υπόλοιπους 19 αριθμούς τζόκερ που δεν κληρώθηκαν.
Επομένως, σε κάθε κλήρωση, από το σύνολο των 24.435.180 στηλών, υπάρχουν 3.800 στήλες που κερδίζουν 4+0.

δ) Κατηγορία 3+1
Η πεντάδα αριθμών που κληρώνεται, αποτελείται από

 5Χ4Χ3

   --------- =10

3Χ2Χ1

τριάδες. Ας δούμε πόσες στήλες σχηματίζουν οι 10 αυτές τριάδες συνδυαζόμενες με όλες τις δυάδες που σχηματίζουν οι 40 αριθμοί που ΔΕΝ κληρώθηκαν. 

Οι δυάδες που σχηματίζονται από 40 αριθμούς, είναι 

40Χ39

          -------- = 780

2Χ1

Επομένως, οι σχηματιζόμενες 5άδες είναι 780 Χ 10=7.800. Αυτές οι 7.800 στήλες, συνδυαζόμενες με τον τυχερό αριθμό τζόκερ, σχηματίζουν 7.800 στήλες που κερδίζουν 3+1. 

Μιλάμε, βέβαια, για 7.800 στήλες από το σύνολο των 24.435.180 στηλών.

ε) Κατηγορία 3+0
Αυτές οι 7.800 στήλες που κερδίζουν 3 από τα 5, αν τις συνδυάσουμε με τους 19 αριθμούς τζόκερ που ΔΕΝ κληρώθηκαν, βλέπουμε ότι δημιουργούνται 148.200 στήλες που κερδίζουν 3+0.

κλπ κλπ κλπ, την ίδια μεθοδολογία ακολουθούμε για να βρούμε πόσες από τα 24.435.180 στήλες κερδίζουν 2+1, 1+1 κλπ κλπ κλπ

Όποτε δεν βαριέσαι, καλέ μου αναγνώστη, μπορείς να ακολουθήσεις την ίδια μεθοδολογία προκειμένου να δεις τι γίνεται και με τις μικρότερες κατηγορίες κερδών.
Πάντως εγώ, για να σε βγάλω απ' τον κόπο, έκατσα και σου υπολογίζω τα αποτελέσματα:

Αφού ακολουθήσουμε αυτή τη μεθοδολογία, θα διαπιστώσουμε πως οι 24.435.180 στήλες που αποτελούν τις συνολικές πιθανότητες του τζόκερ, μετά από κάθε κλήρωση διαιρούνται ως εξής:

1 στήλη πιάνει 5+1
19 στήλες πιάνουν 5+0
200 στήλες πιάνουν 4+1
3800 στήλες πιάνουν 4+0
7.800 στήλες πιάνουν 3+1
148.200 στήλες πιάνουν 3+0
98.800 στήλες πιάνουν 2+1
465.950 στήλες πιάνουν 1+1
1.877.200 στήλες πιάνουν 2+0
8.682.050 στήλες πιάνουν 1+0
658.008 στήλες πιάνουν 0+1
12.502.152 στήλες πιάνουν 0+0 (δηλ. δεν πιάνουν τίποτα -μα τίποτα).

Παρατηρούμε ότι: 

α) Σε κάθε κλήρωση, από τα 24.435.180 στήλες, πάνε άκλαυτες -και δεν κερδίζουν τίποτα- 23.719.410 στήλες, δηλαδή ποσοστό 97,07%, που αντιστοιχεί στις κατηγορίες 2+0, 1+0 και 0+1. 

Πράγμα που σημαίνει ότι ο παίκτης του τζόκερ έχει ΜΟΝΟ 2,93% πιθανότητες (παίζοντας μια και μόνο στήλη) να κερδίσει έστω κι ένα δίευρο. 

β) Στις κατηγορίες 1+1, 2+1 και 3+0, αντιστοιχούν 712.950 στήλες, δηλαδή ποσοστό 2,91% του συνόλου των 24.435.180 στηλών κερδίζουν ενάμισι με δύο ευρώ -για να πάρει μία τσίχλα ο νικητής.

γ) Μόνο 11.600 στήλες -από το σύνολο των 24.435.180 στηλών-  κερδίζουν 3+1 ή 4+0 και αντιστοιχούν σε μυθικά κέρδη ενός πενηντάευρου -να έχει να φάει κάνα σουβλάκι ο παρατρίχα θριαμβευτής του τζόκερ.

δ) Μόνο 200 στήλες -από το σύνολο των 24.435.180 στηλών- αποδίδουν σε κάθε κλήρωση 4+1 επιτυχίες, οι οποίες ζεσταίνουν την τσέπη του παίκτη με δυόμισι χιλιάρικα εκάστη.

ε) Τέλος, μόνο 19 στήλες (από το σύνολο των 24.435.180 στηλών) κερδίζουν κάτι αξιοπρεπές της κατηγορίας 5+0 η οποία αποφέρει καμιά τριανταριά χιλιάρικα, ενώ μόνο μια στήλη φέρνει τα γαμάτα λεφτά του τζακ-ποτ. 

στ) Συνολικά, οι στήλες που κερδίζουν έστω και ένα πενηντάρικο ή περισσότερο από πενηντάρικο, αντιστοιχούν σε ποσοστό 0,0483% του συνόλου, ή αν προτιμάτε, 483 στήλες ανά εκατομμύριο στηλών-πιθανοτήτων, ή αν προτιμάτε, τέσσερις στήλες ανά 10.000 στηλών.

Η επιγραφή της πόρτας τώρα δικαιώνεται

Οι πιθανότητες που εκθέσαμε παραπάνω, άραγε αντιστοιχούν στην πραγματικότητα? 

Ας δούμε την κλήρωση της 17/11/2011.
Παίχτηκαν 5.170.838 στήλες. 

Καμιά δεν κέρδισε 5+1, 

5 κέρδισαν 5+0, 

51 κέρδισαν 4+1,

950 κέρδισαν 4+0,

1477 κέρδισαν 3+1,

34.034 κέρδισαν 3+0, 

18.726 κέρδισαν 2+1,

84.889 κέρδισαν 1+1. 

Επομένως, από τις συνολικά 5.170.838 στήλες που παίχτηκαν, οι 5.030.706 στήλες πήγαν άκλαυτες. Δηλαδή, άκλαυτο πήγε το 97,28% των στηλών που παίχτηκαν. 

Επομένως οι υπολογισμοί μας βγήκαν σωστοί κατά εκπληκτική προσέγγιση, εφόσον παραπάνω είπαμε πως: 

Παρατηρούμε ότι: 
α) Σε κάθε κλήρωση, από τα 24.435.180 στήλες, πάνε άκλαυτες -και δεν κερδίζουν τίποτα- 23.719.410 στήλες, δηλαδή ποσοστό 97,07%, που αντιστοιχεί στις κατηγορίες 2+0, 1+0 και 0+1. 
Πράγμα που σημαίνει ότι ο παίκτης του τζόκερ έχει ΜΟΝΟ 2,93% πιθανότητες (παίζοντας μια και μόνο στήλη) να κερδίσει έστω κι ένα δίευρο.

Βλέπουμε λοιπόν πως ό,τι κι αν λένε οι δύσπιστοι, η στατιστική επιβεβαιώνεται από τη ζωή.
Και εν προκειμένω, το δίδαγμα της στατιστικής λέει: "Για ποιό λόγο άραγε οι άνθρωποι παίζουν τζόκερ"?

Για τον ίδιο που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ: Για ακόμα καλύτερες μέρες, δηλαδή.
Δεν εξηγείται αλλιώς!!!

Update 07/09/2013:

Πολλοί φίλοι  αναγνώστες συνεχίζουν να ρωτούν: 

"Ωραία όλα αυτά, όμως ποιούς αριθμούς να παίξω?"

Σε αυτούς τους πολυάριθμους φίλους αναγνώστες αποφάσισα να κάνω ένα ειδικό δώρο -το οποίο βέβαια όλοι μπορούν να το εκμεταλλευτούν!!! 

Ιδού ο ένας και μοναδικός τρόπος με τον οποίο θα μπορείς 

να γνωρίζεις εκ των προτέρων τους τυχερούς αριθμούς του ΚΙΝΟ, του Τζόκερ, του Λόττο...

Κλικ εδώ για περισσότερες λεπτομέρειες!!!

THE BOOK I READ

I' m writing about the book I read

I have to sing about the boom I read

I 'm embarassed to admit it hit the soft spot in my heart

κλπ κλπ κλπ

Ηράκλειτου Άπαντα των εκδόσεων Ζήτρος.

Προτείνεται με τα μπούνια, διαβάζεται το πρωί, χωνεύεται το βράδυ.

THE BOOK I READ -TALKING HEADS

ΜΗ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΣΟΥ

Ο μουσιού μεσσίας και ο 666

Είπα λοιπόν, τώρα που (όπως φαίνεται στο παραπάνω σκίτσο) φανερώθηκε επιτέλους ο Μεσσίας, εμείς να ρίχναμε λίγο τη μπάλα άουτ και να ψάχναμε να βρούμε (λεξαριθμικώς) τον 666. 

Αν ενδιαφέρεσαι λοιπόν, καλέ μου αναγνώστη, κάνε κλικ σε αυτό εδώ το λινκ και στη σελίδα που θ' ανοίξει ράψε με αγγλικούς χαρακτήρες τίποτα επώνυμα πρώην πρωθυπουργών μας. 

Ξέρεις: 

Karamanlis

ή έστω 

Simitis

ή έστω

Papandreou 

ή έστω 

Zolotas

ή έστω

Mitsotakis

κλπ κλπ κλπ

Που ξέρεις? Μπορεί το άθροισμα ενός εξ αυτών (αγγλιστί γραφέν και μετρούμενον) να είναι 666 και να τον έχουμε κάνει τσακωτό το μπαγάσα. 

Είπαμε άλλωστε: Ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι...

Κανείς

Το παρακάτω ωραίον κειμενάκιον το βρήκα στο anarchypress, κι επειδή πολύ μ' αρέσουν τα ωραία κειμενάκια, είπα να το αναδημοσιέψω κι εδώ να υπάρχει -μέρες που 'ναι.

«Φωτίου βγες αμέσως έξω».


«Μα τι έκανα κύριε;» διαμαρτυρήθηκε ο νέος μαθητής, που κατά τα άλλα ήξερε τι έκανε, γιατί μιλούσε με κανα δυο ακόμα και είχε να κοιτάξει προς τον καθηγητή αρκετή ώρα, όπως συνήθως άλλωστε.


«Δε θα το συζητήσουμε», του απάντησε αυστηρά ο καθηγητής. Βγες έξω αμέσως. Θα πάρεις μια ωριαία.


«Μα δεν έκανε τίποτα κύριε», παρενέβη αυτός που καθόταν από πίσω του.


«Έξω κι εσύ Κώνστα, και γρήγορα».


«Κύριε αυτό δεν είναι σωστό», πετάχτηκε ο διπλανός του πρώτου, ο οποίος εξ αρχής συμμετείχε στη συζήτηση και τη φασαρία.


«Πολύ ωραία», απάντησε ο καθηγητής, «μία απουσία και για σένα. Φέρε μου το απουσιολόγιο», είπε προς το μαθητή που το είχε, ο οποίος χωρίς πολύ προθυμία του το έδωσε.


«Και στο διάλειμμα θα ’ρθείτε και οι τρεις μαζί μου στο διευθυντή».


Με κάποιες διαμαρτυρίες βγήκαν και οι τρεις έξω, κάτι που από τη μία δεν ήταν κακό γιατί θα γλυτώναν αυτή τη βαρετή ώρα με αυτόν τον ξινισμένο καθηγητή, από την άλλη όμως είχε περάσει πάνω από τη μισή ώρα και κανείς δεν θέλει τσάμπα απουσίες. Αν ήταν έτσι, θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν κάνει κοπάνα.


Στο τέλος της ώρας, ανένδοτος ο καθηγητής τους μετέφερε και τους τρεις και τους παρουσίασε μπροστά στο λυκειάρχη, ο οποίος δεν έδειξε και μεγάλο ενδιαφέρον, όμως μετά από τις επίμονες προσπάθειες του δασκάλου, τους έδωσε και τους τρεις αποβολή για την επόμενη μέρα.


*


«Τι βλάκας είναι αυτός ο Μήτρου ρε φίλε. Μ’ έχει χρεώσει πολύ άσχημα όλη τη χρονιά», είπε στους άλλους δύο ο Φωτίου στο δρόμο προς τα σπίτια τους μετά το σχολείο.


Αυτός, αν και όχι και οι άλλοι δύο, ήταν σχετικά καλός μαθητής, αν και κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει ότι στην τάξη έκανε φασαρία και δεν πρόσεχε.


«Είναι αγάμητος ρε», είπε ο Κώνστας, που οι φίλοι του τον φώναζαν με το μικρό του, Χρήστο.


«Καλά αυτό στάνταρ», είπε ο Φωτίου. «Αν οι μισοί καθηγητές γαμιόταν λίγο περισσότερο η ζωή μας θα ήταν πολύ καλύτερη».


Εκείνη τη στιγμή περνούσαν από έναν κεντρικό δρόμο και είχαν σχεδόν φτάσει στα σπίτια τους, μέναν και οι τρεις πολύ κοντά. Σε ένα σημείο του δρόμου είδαν δύο αστυνομικούς να έχουν σταματήσει κάποιον, που απ’ ότι φαίνεται ήταν πεζός, και του έκαναν έλεγχο, μάλλον για ταυτότητες και τέτοια, σκέφτηκαν. Δεν είναι κάτι σπάνιο, αν ζεις στην πρωτεύουσα. Κάποιος διερχόμενος περαστικός πλησίασε προς το μέρος των αστυνομικών και φάνηκε να τους μιλάει. Οι τρεις συμμαθητές και φίλοι ήταν στο απέναντι πεζοδρόμιο και δεν άκουγαν τη συνομιλία. Ο ένας αστυνομικός γύρισε πολύ απότομα σ’ αυτόν που είχε παρέμβει και απ’ ότι φαίνεται του ζήτησε την ταυτότητά του, καθώς αυτός άρχισε να ψάχνει στο μπουφάν του και το παντελόνι του. Φαινόταν να είναι παρόλα αυτά ήρεμος. Όμως όσο περνούσε η ώρα και δεν έβρισκε την ταυτότητα, ο αστυνομικός που του μίλαγε φαινόταν να εκνευρίζεται. Του έκανε κάτι νοήματα να τον ακολουθήσει και αυτός προς το περιπολικό, όπου ο άλλος αστυνομικός έβαζε τώρα τον πρώτο που είχαν σταματήσει για έλεγχο.


«Τι γίνεται ρε»; είπε ο Αλέκος, αυτός που κάθεται στην τάξη μαζί με το Φωτίου.


«Μάλλον θα τους μαζέψουν και τους δύο», του είπε αυτός, ψιλογελώντας και ελπίζοντας κατά βάθος να μην είναι αυτό.


Ο αστυνομικός τώρα τραβούσε πιο έντονα το δεύτερο πεζό προς το περιπολικό. Οι τρεις κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, απορώντας αν αυτό που έβλεπαν είναι η ιστορία να επαναλαμβάνεται.


«Τι θα γίνει, πάμε μήπως προς τα κει;» είπε ο Χρήστος.


«Ρε φίλε, θα μας τραβάνε για δεύτερη φορά σήμερα και χειρότερα;» του είπε ο Φωτίου, που όμως ήθελε πολύ να πλησιάσει για να καταλάβει τι συμβαίνει και που δεν έβρισκε σωστό να μην προσπαθήσει να βοηθήσει τους δύο που βάζανε στο περιπολικό, πόσο μάλλον αυτόν που είχε προσπαθήσει να βοηθήσει τον πρώτο και που προφανώς δεν τον γνώριζε προσωπικά, αλλά από ενδιαφέρον είχε βρει τον εαυτό του τώρα να πηγαίνει για μια βόλτα στο τμήμα. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και βγήκε από τα βλήματα το συμπέρασμα να πλησιάσουν, αλλά σιγά σιγά στην αρχή, μην κάνοντας ακόμα καμιά κίνηση προς τους αστυνομικούς, οι οποίοι δεν φαίνονταν να είναι και στα καλύτερα κέφια τους. Πλησίασαν μερικά μέτρα πλαγίως προσπαθώντας να δείχνουν αδιάφοροι προς τη σκηνή και άκουσαν τον δεύτερο τύπο που είχε παρέμβει και είχε αποπειραθεί να βοηθήσει τον πρώτο και τώρα είχε βρεθεί και αυτός μπλεγμένος, ότι ήξερε πως ήταν δικαίωμά του να μην ακολουθήσει τους αστυνομικούς καθώς δεν είχε κάνει τίποτα. Ο αστυνομικός δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται και του υπενθύμισε έντονα ότι δεν είχε καν μαζί του την αστυνομική του ταυτότητα και ότι αυτή ζυγίζει είκοσι μόνο γραμμάρια και άλλη φορά να μην μπλέκεται εκεί που δεν έχει δουλειά. Ο πρώτος που είχαν σταματήσει οι αστυνομικοί κοιτούσε τώρα με θαυμασμό μέσα από το περιπολικό αυτόν που είχε προσπαθήσει να γίνει ο ευεργέτης του, αλλά μάλλον δεν τα κατάφερνε και πολύ καλά σ’ αυτό. Οι τρεις συμμαθητές είχαν πλησιάσει προς το μέρος τους χωρίς να τους παρατηρήσει κάποιος συγκεκριμένα. Άκουσαν τον τύπο που ήταν ακόμα έξω από το περιπολικό να λέει στους αστυνομικούς πώς τύχαινε ο δικηγόρος του που ήταν και καλός του φίλος, σκόπευε να συναντηθεί μαζί του σε ένα σημείο που ήταν δύο λεπτά μακριά από εκεί που βρισκόταν τώρα, όπου και πήγαινε πριν γίνει αυτό το περιστατικό. Οι αστυνομικοί του είπαν ότι δεν τους ενδιέφερε καθόλου αλλά αυτός είχε ήδη βγάλει το κινητό του και τηλεφωνούσε στο φίλο του ο οποίος απ’ ότι φάνηκε το σήκωσε αμέσως. Μετά από ελάχιστες στιγμές διαπληκτισμού ακόμη, ο φίλος και δικηγόρος ήρθε, και μάλλον έτρεξε τα τελευταία μέτρα, αντιλαμβανόμενος την κατάσταση. Ήταν κι αυτός κατά τα άλλα, όπως και ο φίλος του, πολύ ήρεμος. Εξήγησε στους αστυνόμους, οι οποίοι είχαν εκνευριστεί με την παρουσία και κάποιου τρίτου, πόσο μάλλον δικηγόρου ακόμη περισσότερο, πως δεν είχαν δικαίωμα να μεταφέρουν το φίλο του στο τμήμα και συνέχισε λέγοντας πως αν ο πρώτος κύριος που βρισκόταν στο περιπολικό ήταν εκεί και αυτός επειδή δεν είχε ταυτότητα, τότε δεν είχαν δικαίωμα να πάνε στο τμήμα ούτε αυτόν και πως γνώριζε το νόμο αρκετά καλά καθώς τον εξασκούσε αρκετά χρόνια.


-Μπες στο περιπολικό αμέσως, του είπε ο ένας αστυνομικός ενώ ο άλλος τον έπιανε από το μπράτσο σπρώχνοντάς τον προς το όχημα. Ο άλλος αστυνομικός πήρε το φίλο του από το χέρι και παρότι και οι δύο έμεναν ακόμη ήρεμοι, δεν μπορούσαν πια να μην μπουν καθώς τους έβαζαν εκεί με το ζόρι. Εν τω μεταξύ το όλο περιστατικό είχε αρχίσει να δημιουργεί σκηνή στον κεντρικό δρόμο όπου διαδραματιζόταν. Ο φίλος δικηγόρος είπε στο φίλο του να μην αγχώνεται, κάτι που δε φαινόταν να κάνει άλλωστε, και πως όταν πάνε στο τμήμα θα ξεκαθάριζαν το θέμα εκεί με κάποιον υπεύθυνο.


Οι τρεις φίλοι βρισκόταν πλέον πολύ κοντά στη σκηνή, και παρότι ντρέπονταν που τόση ώρα δεν παρενέβαιναν, ήξεραν τι θα γινόταν αν το κάνανε. Γύρω γύρω είχαν μαζευτεί ακόμη τέσσερις πέντε και από καθαρή περιέργεια για αυτό τον κόσμο, ένας ένας έρχονταν και άλλοι. Οι αστυνομικοί θεωρώντας πως ήδη αυτό είχε τραβήξει αρκετά τους έβαλαν στο περιπολικό.


-«Καλά δεν ντρέπεστε;» τους είπε μια ηλικιωμένη γιαγιά πριν ο δεύτερος μπει στο αυτοκίνητο. Αυτός την κοίταξε με ένα βλέμμα που έλεγε: «Γιαγιά, αν δε θέλεις να τους ακολουθήσεις, άσε μας ήσυχους».


«Τι, θα συλλάβεις και τη γιαγιά;» είπε κάποιος δυνατά μέσα από την ασφάλεια του πλήθους, καθώς δεν ήταν σε αυτούς που στεκόταν μπροστά μπροστά και έτσι οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να δουν ποιος το είπε.


Αυτός που δεν είχε μπει ολόκληρος μέσα στο αυτοκίνητο, έκανε μια κίνηση και βγήκε έξω, κοιτώντας προς το μέρος του κόσμου, προσπαθώντας να καταλάβει ποιος μίλησε. Οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί δε φαινόταν να είναι εκείνη τη μέρα σε θέση να δεχτούν τέτοια σχόλια.


«Εσύ το είπες;» είπε στο Φωτίου και αυτός σκέφτηκε αμέσως «γαμώ την πουτάνα μου». Κούνησε το κεφάλι του «όχι» και ο αστυνομικός δεν έδειξε να θέλει να ασχοληθεί μαζί του, του άρεσε όμως που τον φόβισε για λίγο.


«Δεν ντρέπεσαι, να μπλέκεις το παιδάκι», είπε πάλι η γιαγιά με την κομμένη από τα χρόνια φωνή της, που ήταν η μόνη που δεν την ένοιαζε καθόλου να δείξει την αντίθεσή της με αυτό που γινόταν. Ο αστυνομικός πάλι στάθηκε για μια στιγμή, προσπαθώντας να μην ενδώσει στην επιθυμία του να συλλάβει και αυτή τη γριά που του τα ’πρηζε και τον έκανε να φαίνεται χαζός.


«Έλα γιαγιά σταμάτα και άσε μας να κάνουμε τη δουλειά μας», της είπε.


«Ουου», ακούστηκε από κάποιον. Το είχε κάνει ο Αλέκος που πονηρά είχε πάει πίσω από τον κόσμο για να είναι απαρατήρητος. Το παράδειγμα ακολούθησαν σχεδόν αμέσως και δυο τρεις άλλοι.


«Πάμε να φύγουμε», είπε στον αστυνομικό που ήταν έξω από το περιπολικό αυτός που καθόταν στο τιμόνι και είχε τόση ώρα βάλει μπρος τη μηχανή. Ο άλλος κάτι μουρμούρισε και έσκυψε από το παράθυρο του συνοδηγού να του μιλήσει.


Την ίδια ώρα οι παρευρισκόμενοι άρχισαν να ξεθαρρεύουν και διάφορες φωνές ακούστηκαν προς το περιπολικό και τους αστυνομικούς. Ο οδηγός έβαλε μπροστά τη σειρήνα για μια στιγμή για να δείξει ότι έπρεπε να κάνουνε χώρο για να ξεκινήσει το αυτοκίνητο και κάποιοι που καθόταν μπροστά παραμέρισαν. Είχαν μαζευτεί καμιά εικοσιπενταριά άτομα πια τριγύρω και σιγά σιγά θα μαζευόταν και άλλοι, όπως συνήθως γίνεται με το πλήθος.


«Ναι, σηκωθείτε φύγετε!» φώναξε η γιαγιά. Αυτός που ήταν στη θέση του συνοδηγού πήρε τον ασύρματο και κάτι φαινότανε να λέει, που όμως δεν ακουγόταν έξω από το περιπολικό. Βγήκε γρήγορα έξω από το αυτοκίνητο και χτύπησε την πόρτα.


«Αυτό ήτανε γιαγιά, έρχεσαι μαζί μας», της είπε και την άρπαξε από το μπράτσο.


Κάποιοι κάνανε πίσω. Ο Χρήστος και άλλοι δυο από αυτούς που είχανε μαζευτεί μπήκαν μπροστά, κρατώντας από το άλλο χέρι τη γιαγιά.


«Τι θα κάνεις;» είπε ο ένας από αυτούς στον αστυνομικό, «θα μας συλλάβεις όλους ; Δε χωράμε στο περιπολικό σου τριάντα άτομα».


Ο οδηγός βγήκε και αυτός έξω.


«Κάντε όλοι πίσω!», φώναξε. «Τώρα θα φύγουμε και η γιαγιά θα έρθει μαζί μας και αν είναι εντάξει, τότε θα την αφήσουν αργότερα από το τμήμα».


Οι φωνές μεγαλώνανε. Εν τω μεταξύ ο οδηγός είχε περάσει χειροπέδες σε αυτούς που είχε ήδη στο αυτοκίνητο για να μην μπορέσουν να ξεγλιστρήσουν μέσα στην κατάσταση που ξεδιπλωνόταν.


«Ντροπή!» φωνάζανε κάποιοι.


Ακούστηκε μία σειρήνα και ο ήχος ερχότανε από πίσω τους. Όταν το κατάλαβε ο κόσμος ότι η σειρήνα που ακουγόταν είναι άλλου περιπολικού, γύρισε προς τα εκεί να κοιτάξει. Το περιπολικό σταμάτησε, ένας αστυνομικός βγήκε έξω και ο συνοδηγός του πρώτου αυτοκινήτου τον πλησίασε και κάτι του είπε από κοντά. Άλλοι δύο αστυνομικοί βγήκαν έξω από το καινούργιο περιπολικό. Πιάσανε δυο τρεις από αυτούς που βρισκότανε πιο κοντά από το χέρι και αμέσως τους πήγανε προς το αυτοκίνητο. Ο συνοδηγός του αρχικού περιπολικού μπήκε στο δικό του και εν τω μεταξύ ο άλλος είχε βάλει τη γιαγιά μέσα χωρίς χειροπέδες, στο πίσω κάθισμα μαζί με τον πρώτο που είχαν σταματήσει για έναν τυχαίο έλεγχο, αυτόν που είχε σταματήσει από ενδιαφέρον να τον βοηθήσει και το φίλο του το δικηγόρο. Όλοι οι αστυνομικοί μπήκαν μέσα στα δύο περιπολικά, έκλεισαν τις πόρτες και ξεκίνησαν τα αυτοκίνητα. Έβαλαν μπρος και φύγανε, καθώς το πλήθος έκανε στην άκρη, αφού αυτά προχωρούσαν ανάμεσά τους. Τέσσερα άτομα στο πρώτο περιπολικό και τρία σε αυτό που ήρθε μετά, ήταν αυτοί που θα ακολουθούσαν αυτούς τους όχι και πολύ ευδιάθετους και ευγενικούς αστυνομικούς.


Ο υπόλοιπος κόσμος που είχε μαζευτεί έμενε να κοιτάζει, προσπαθώντας να δει με χιούμορ αυτή την παράλογη κατάσταση. Κατά τα άλλα όμως κανείς δεν το έβρισκε και τόσο αστείο.


«Πήραν και τη γιαγιά ρε φίλε», είπε ο Αλέκος στους άλλους δύο.


Κοιτάχτηκαν όλοι μεταξύ τους απορώντας.


*


Το περιστατικό, καθώς είχε συμβεί σ’ έναν κεντρικό δρόμο της πόλης και είχε κρατήσει αρκετή ώρα ώστε να τραβήξει την περιέργεια περαστικών, δεν άργησε να γίνει γνωστό. Το απόγευμα οι κλασσικές βρώμες λέγανε ότι μπορεί να έχουν συλλάβει εννιά άτομα, μπορεί και δώδεκα. Επίσης οι βρώμες έλεγαν ότι οι προσαχθέντες δεν είχαν αφεθεί ακόμη ελεύθεροι, φήμη που προς το βράδυ αποδείχτηκε αληθινή. Κάποια συγκεκριμένη κατηγορία δεν υπήρχε, όμως οι δύο αρχικοί αστυνομικοί φαίνεται πως έκαναν τα πάντα για να τους κρατήσουν μία μέρα τουλάχιστον στο κρατητήριο.


Το επόμενο πρωί έξω από το τμήμα της περιοχής είχε μαζευτεί μία ομάδα ατόμων, καμιά πενηνταριά, που είχανε συγκεντρωθεί για να γνωστοποιήσουν την αντίθεσή τους σε αυτή την ιστορία, να δείξουν τη συμπαράστασή τους σε αυτούς που βρισκόταν στο τμήμα και να τους υποδεχτούνε καθώς θα βγαίνανε. Δύο διμοιρίες από ΜΑΤ βγήκανε από δύο παράπλευρους δρόμους και πολύ σύντομα συνέλαβαν όσους ήτανε απ’ έξω.


Λίγη ώρα πέρασε και στο τμήμα έφτασαν δικηγόροι, κάποιοι των πρώτων συλληφθέντων και κάποιοι άλλοι που είχαν έρθει προς υπεράσπιση της ομάδας που είχε πιαστεί το πρωί. Συζητήσεις είχαν αρχίσει να υπάρξει μία μοναδική εκπροσώπηση για όλους από μία ομάδα δικηγόρων, καθώς όλοι ίσως θα αντιμετώπιζαν την ίδια κατηγορία, αν και δε γνώριζαν ποια ήταν αυτή. Οι συζητήσεις κατέληξαν να εκπροσωπηθούν όλοι μαζί οι συλληφθέντες από μία ομάδα τεσσάρων δικηγόρων με κοινό στόχο. Οι τέσσερις μπήκαν στο τμήμα και εκεί συνελήφθηκαν από τον αστυνομικό που ήταν συνοδηγός στο αρχικό επεισόδιο και που τους περίμενε ακριβώς μετά την είσοδο του αστυνομικού τμήματος.


Σύντομα τα νέα διαδόθηκαν και κάποιοι από τις οικογένειες αυτών που βρισκόταν στο κρατητήριο κατέβηκαν προς εκείνη την περιοχή. Βρισκόταν μητέρες, πατέρες και μερικά αδέρφια, μαζί με επιπλέον δικηγόρους. Αρκετοί αστυνομικοί τους συνέλαβαν όλους, μαζί με αρκετά μέλη οργανώσεων που παρευρίσκονταν ώστε να ελέγχουν την ομαλή λειτουργία της κατάστασης. Η φήμη του περιστατικού άρχισε να μεγαλώνει και τελικά έφτασε στα αυτιά των μέσων μαζικής ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι που έφτασαν στο σημείο, γύρω στους δέκα, συνελήφθησαν. Μαζί με αυτούς μπήκαν στο κρατητήριο και μέλη από φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, του δημοτικού συμβουλίου και κάποιοι οδοκαθαριστές που δούλευαν στο σημείο. Σύντομα, στο κρατητήριο βρισκόταν και ο δήμαρχος.


Αργότερα το βράδυ, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε έξω από το τμήμα. Και σε διάφορα άλλα σημεία της πόλης γινόταν παράλληλα διαμαρτυρίες και πορείες μικρών ή μεγαλύτερων ομάδων. Ανάμεσά τους ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου, οργανώσεις για τα δικαιώματα των πολιτών, μαθητικές οργανώσεις, τα ΚΑΠΗ και κλαμπ τριών ποδοσφαιρικών ομάδων της πρωτεύουσας, καθώς κάποια μέλη τους βρισκόταν ανάμεσα σε αυτούς που είχαν συλληφθεί. Σε μία κίνηση που κανείς από αυτούς που ήταν στους δρόμους και διαδήλωνε δεν περίμενε, σε δύο κεντρικές πλατείες όπου υπήρχαν οι πολυπληθέστερες συγκεντρώσεις, δυνάμεις της αστυνομίας αρκετών διμοιριών, με αιφνιδιαστική κίνηση συνέλαβαν μεγάλο αριθμό διαδηλωτών, που πια δεν ανήκαν σε κανένα συγκεκριμένο κοινωνικό στρώμα. Ακόμη, αρκετά μέλη των ΚΑΠΗ βρέθηκαν στα κρατητήρια, όπως και η αρχική γιαγιά, προς υποστήριξή της. Οι συλληφθέντες πλέον μοιράζονταν στα κρατητήρια διαφόρων τμημάτων της πρωτεύουσας, καθώς αυτό του πρώτου τμήματος είχε γεμίσει προ πολλού.


Καθώς η νύχτα προχωρούσε, στους δρόμους εμφανίστηκαν ομάδες ατόμων που στεκότανε κοντά στις δυνάμεις της αστυνομίας και τους έλεγαν πως χρόνια το περίμεναν αυτό και πως κάτι τέτοιο έπρεπε να χε γίνει εδώ και καιρό. Συνελήφθησαν. Ίσως γιατί οι αστυνομικοί το είδαν σαν κριτική και όχι σαν επιβράβευση, σαν να τους έλεγαν ότι είχαν αργήσει τόσα χρόνια να κάνουν το σωστό και το αυτονόητο. Οι πιο παράλογες ίσως συλλήψεις ήταν αυτές με θύματα βουλευτές, της κυβέρνησης καθώς μέλη μικρών αριστερών κομμάτων είχαν ήδη συλληφθεί από το μεσημέρι. Αυτό ήταν όμως που έφερε την και την αντίδραση ατόμων που είχαν περισσότερη δύναμη από μερικούς αστυνομικούς που νόμιζαν ότι θα είχαν τον έλεγχο. Αυτό εξόργισε τα υψηλά στελέχη της κυβέρνησης πιο πολύ και από τους ελεύθερους πολίτες. Αν κάποιος έχει τον έλεγχο και δεν έχει σκοπό να τον αφήσει από τα χέρια του είναι αυτοί, σκεφτόταν. Πολύ τράβηξε το αστείο με τους παράφρονες αστυνομικούς που είχαν χάσει κάθε μέτρο, συλλαμβάνοντας αδιακρίτως, ακόμη και μέλη του κόμματος της εξουσίας. Κάποια πράγματα απλά δεν μπορούν να συνεχίζονται. Στο γραφείο του πρωθυπουργού, καθώς είχε επιστρατευτεί και ο ίδιος αυτοπροσώπως, συγκαλέστηκε έκτακτη σύσκεψη και σύντομα πάρθηκαν αποφάσεις άμεσης διακοπής αυτής της κατάστασης. Το γραφείο σύντομα επισκέφτηκαν αρκετοί αστυνομικοί και συνελήφθη όλο το υπουργικό συμβούλιο, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, καθώς οι φρουρές τους αποτελούνταν από μέλη της αστυνομίας.


Στο πρώτο τμήμα της αστυνομίας, εκεί όπου είχαν μεταφέρει τους αρχικούς κρατούμενους, τον πρώτο τυχαίο πεζό, αυτόν που σταμάτησε να τον βοηθήσει, το φίλο του το δικηγόρο και τους υπόλοιπους, γινόταν το αδιαχώρητο. Είχαν προσπαθήσει να χωρέσουν πρώτα όσους μπορούσαν εκεί πριν χρειαστεί να επιστρατευτούν κι άλλα κρατητήρια της πρωτεύουσας, τα οποία ήταν τώρα όλα σχεδόν γεμάτα. Ίσως θα έπρεπε στη συνέχεια να πάνε κάποιους σε φυλακές, αν χρειαζόταν. Οι αρχικοί εφτά κρατούμενοι είχαν σχεδόν γίνει φίλοι κατά τη διάρκεια της ημέρας, ξεκινώντας να κάνουν αστεία όταν τους έφεραν προς το απόγευμα και κάποιους άλλους, όμως τώρα, καθώς είχε σχεδόν ξημερώσει η επόμενη ημέρα, ήταν δύσκολο να μιλήσει κάποιος με οποιονδήποτε, από τον πολύ κόσμο που είχε μαζευτεί σε αυτό το μικρό χώρο. Εκνευρισμός, όπως ήταν αναμενόμενο, είχε αρχίσει να δημιουργείται. Καθώς οι αστυνομικοί δεν είχαν χρόνο να κάνουνε σωματική έρευνα σε όλους όσους συνελάμβαναν, κάποιοι είχαν ακόμη μαζί τους τα κινητά τους και έτσι μάθαιναν την κατάσταση στην υπόλοιπη πόλη και στα άλλα αστυνομικά τμήματα, κάτι που μεγάλωνε περισσότερο τη δυσαρέσκεια και την ανυπομονησία για το πότε και πώς θα βγουν έξω, αφού οι δικηγόροι τους ήταν και αυτοί μέσα στα κρατητήρια, σε μερικά ακόμη και κάποιοι δικαστές. Μόνο ένα άτομο διατηρούσε ανέπαφο το ταμπεραμέντο του.


«Γελοίοι!» φώναξε η γιαγιά, κατευθείαν στο πρόσωπο των δύο αστυνομικών που την είχαν συλλάβει. Αυτός που ήταν συνοδηγός το μεσημέρι και ο οδηγός του περιπολικού είχαν από το βράδυ μείνει μέσα στο τμήμα και κάπως επέβλεπαν την κατάσταση, εμψυχώνοντας τους συναδέλφους τους να συνεχίσουν την καλή δουλειά. Ήταν οι εμπνευστές των δράσεων αυτής της ημέρας που δε φαινόταν να έχει τέλος.


«Σκάσε γιαγιά», της είπε ο συνοδηγός, που ήταν το πάνω χέρι αυτού του δυναμικού διδύμου.


«Δεν το χω σε τίποτα να μπω στο κελί και να σε κοπανήσω!» της είπε. «Και όλοι σας! Βγάλτε το σκασμό και να μην ακούσω κανέναν! Άντε να μη βγούμε έξω και τους συλλάβουμε όλους!»


-«Τι όλους ρε κωλοπαίδι; Δεν έχει μείνει κανείς!» του απάντησε η γιαγιά, χωρίς να φαίνεται να έχει κάποιο ίχνος φόβου απέναντί του.


Αυτό φαίνεται να προβλημάτισε το συνοδηγό. Αν δεν υπήρχε κανείς, ποιον θα συλλάμβαναν τώρα; Το σχέδιο που είχε στο μυαλό του δεν είχε κάποια εξέλιξη πέραν του να συλλαμβάνει ασύστολα. Αν δεν υπήρχε κανείς να συλλάβει, το σχέδιο έχανε την ουσία του. Πήγε προς το παράθυρο και κοίταξε κάτω στο δρόμο. Το παράθυρο έβλεπε σε ένα κεντρικό δρόμο. Δεν έβλεπε κανέναν. Κατέβηκε τις σκάλες και βγήκε στο δρόμο. Πήγε στα διπλανά τετράγωνα. Κανείς. Τώρα; Ανέβηκε πάλι πάνω.


«Βλάκα!» του φώναξε η γιαγιά που τώρα γελούσε, καταλαβαίνοντας ότι το μυαλό του αστυνομικού δεν πήγαινε πιο πέρα από το να τους συλλάβει όλους. Αυτός γυρνούσε στο δωμάτιο έξω από το κρατητήριο, τηλεφωνώντας σε συναδέλφους του προσπαθώντας να ενημερωθεί για την κατάσταση. Τα νέα δεν ήταν καλά. Δεν έβρισκε κανείς κάποιον να συλλάβει.


Ο οδηγός του μεσημεριανού περιπολικού πήγε να τον παρηγορήσει, πιάνοντάς τον από τον ώμο.


«Γαμώ την πουτάνα μου, πώς την πατήσαμε έτσι;» είπε ο συνοδηγός.


«Ρε βλάκες, βγάλτε μας έξω», τους φώναξε η γιαγιά.


«Να βγάζαμε μερικούς, σαν ένδειξη καλής θέλησης;» του πρότεινε ο οδηγός.


«Τι;» του είπε ο άλλος.


«Τι νόημα έχει;» του είπε αυτός. Μπορούμε να βγάλουμε μερικούς, να ηρεμήσουμε τα πνεύματα, ίσως όλοι να έχουν στραφεί εναντίον μας έτσι.


«Πούστη τη γάμησες. Προδότη!» του φώναξε.


Του έριξε μια γροθιά στην κοιλιά και μετά μία στο πρόσωπο. Του φώναζε και τον έβριζε. Του έριξε μερικές κλωτσιές. Ο άλλος σηκώθηκε και τον χτύπησε κι αυτός. Ο συνοδηγός ήταν σε έξαλλη κατάσταση. Τον πέταξε στον τοίχο και τον γύρισε πλάτη με το πρόσωπο προς τον τοίχο. Του πέρασε χειροπαίδες, τον πέταξε μέσα στο κρατητήριο και πήγε και κάθισε μόνος του.

ΑΔΩΝΙΔΟΣ ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ, ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΓΡΑΦΟΙ

Και πάλι καλά να λέμε που για το ζήτημα δεν πήρε θέση ο Χίτλερ ή ο Ιωάννης Μεταξάς ή έστω ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής.
Διότι, εν τοιαύτη περιπτώσει, οι τυφλώς εμπιστευόμενοι τους λόγους των θα είχαν χρησιμοποιήσει τα δικά των αποφθέγματα εν τη αφίση, πράγμα που θα έκανε το ρεζιλίκι της εμπνεύσεως σαφώς μεγαλύτερον.

Διότι -όπως και να το κάμνομεν- έχει κάποια σχετική ισχύ το ρητόν που λέγει ότι "δείξε μου τίνος τα λόγια εμπιστεύεσαι και θα σου πω τι μυαλά κουβαλάς".

Ως εκ τούτου, όταν είδα την αφίσα κολλημένη κάπου στον περίπατό μου, απλώς την προσπέρασα ευχόμενος να τελειώσει κάποια στιγμή αυτή η ξεφτίλα και ήρχισα ψάλλων τον αρχαίον ύμνον της ωριμότητος που πάει κάπως έτσι: 

Ωριμότης εσύ, ευειδής, καλούς καρπούς άγουσα,

ελθέ μάκαιρα, ελθέ,

μπας και δούμε θεού πρόσωπο...

Ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

Όποιος τυχόν έχει δει την ταινιάρα με τίτλο "Πολίτικη Κουζίνα", θα θυμάται ότι -πέραν όλων των άλλων- η ταινία περιστρέφεται γύρω από την παράδοξη  ιδέα που λέει πως "η λέξη γαστρονόμος κρύβει μέσα της τη λέξη αστρονόμος".

Να, για τους δύσπιστους ιδού ένα σχετικό απόσπασμα από την ταινία:

Επηρεασμένος λοιπόν εγώ από τέτοιες ιδέες και από τέτοιες λεκτικές ακροβασίες, μόνο απορριπτέα δεν θεώρησα την άποψη του συντρόφιμου Λυκόφρονα, άποψη η οποία επισημαίνει πως "η φράση νέος φόρος κρύβει μέσα της τη λέξη Εωσφόρος".

Βέβαια όλοι ξέρουμε -κι όσοι δεν ξέρουμε ας τσακιστούμε να μάθουμε- ποιός και τι είναι ο Εωσφόρος, για να μην παρασυρόμεθα από την πίστη του πόπολου και της πλέμπας.
Να, ας πούμε, κάνοντας κλικ εδωνανά θα βρει κανείς μια θεολογικώς και κοινωνιολογικώς ορθότατη περί Εωσφόρου ανάλυση, γραμμένη από τον Θέσπη.

Τελοσπάντων, για να μην τα πολυλογούμε, θα αρκεστούμε να κρατήσουμε την κεντρική ιδέα πως επί αιώνες η λέξη Εωσφόρος σημαίνει "αυτός που φέρνει το φως". Γιατί όσο και να το ξεψειρίσει κάποιος ετυμολογικώς το ζήτημα, όλα δείχνουν πως τις λέξεις "Ηώς", "Εώς" και "Φως" μέχρι και ταυτόσημες μπορείς να τις πεις.

Είτε Εωσφόρος πεις, είτε Ηωσφόρος πεις, είτε Φωσφόρος πεις, ένα και το αυτό είναι.
(Να, σχετικά με το όνομα Φωσφόρος αντί του ονόματος Εωσφόρος, δες κι εδω αν δε με πιστεύεις -και σταμάτα να είσαι ταλιμπανέζος).

Ξεφεύγοντας όμως από το θεωρητικό μέρος του πράγματος, τίθεται το ερώτημα:
Μπορεί το γνωστό αισχρό χαράτσι μέσω της ΔΕΗ ("έκτακτο ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων δομημένων επιφανειών - ΕΕΤΗΔΕ") να θεωρηθεί ως "φόρος στο φως" -και ως εκ τούτου  να ονομαστεί "Εωσφόρος"?

Και, επιπροσθέτως, δεδομένου πως αυτός ο νέος Εωσφόρος πιθανότατα θα οδηγήσει στο να υπάρχουν πολλά σπίτια με κομμένο ηλεκτρικό, θα ήμασταν άραγε υπερβολικοί να πούμε πως μόνο οπαδοί του σκότους θα μπορούσε να διανοηθούν την επιβολή ενός τέτοιου Εωσφόρου? Ενός Εωσφόρου στη θέση του κανονικού -του δωρεάν- Εωσφόρου, δηλαδή... Ενός ΑντιΕωσφόρου, δηλαδή (ξες τώρα: Αντιεωσφόρος όπως λέμε Αντίχριστος)...

Ω, πόσο αποκαλύπτονται στις μέρες μας τα έργα των οπαδών του σκότους...

ΔΥΟ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ

-και μία για την εξουσία


Η πρώτη περί κόκα-κόλας άποψις από τον μεγιστοτεράστιο Θάνο Αδριανό

και η δεύτερη που χρόνια μετά προέκυψε από τους Απολίτιστους

όπου βέβαια οι στίχοι είναι ίδιοι -του Καλαμίτση.

Αλλά μιας και μιλήσαμε για Αδριανό και Καλαμίτση, θα ήταν κρίμα να μην εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία ν' ακούσουμε και το "Εξουσία - Προδοσία" ίνα κλείσωμεν πλήρεις.
Ένα τραγούδι με διαχρονικότητα.

ΠΟΥ ΠΑΣ ΜΕ ΨΕΥΤΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ;;;

Σου είπαν ψέμματα πολλά,
ψέμματα σήμερα σου λένε ξανά
κι αύριο ψέμματα ξανά θα σου πουν,
ψέμματα σου λένε οι εχθροί σου
μα κι οι φίλοι σου, σου κρύβουν την αλήθεια.

Ψεύτικη δόξα σου τάζουν οι ψεύτες
μα κι οι φίλοι σου με ψεύτικες αλήθειες σε κοιμίζουν,
πού πας με ψεύτικα όνειρα;
πού πας με ψεύτικα όνειρα;

Καιρός να σταματήσεις,
καιρός να τραγουδήσεις,
καιρός να κλάψεις και να πονέσεις,
καιρός να δεις.

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

-να χαιρόμαστε τον νέο πρωθυπουργό μας 

(και τον παλιό, βέβαια: φίλοι είναι)

Ωραία λοιπόν. 

Το 1973 ένας φραγκάτος ψυχάκιας ονόματι Ντέιβιντ Ροκφέλερ, μαζί με κάτι άλλους φραγκάτους ψυχάκηδες ιδρύει την Τριμερή Επιτροπή. 

Μια από τις βασικές εμμονές του ψυχάκια Ροκφέλερ, ήταν ο έλεγχος του παγκόσμιου πληθυσμού ώστε να καταπολεμηθεί ο υπερπληθυσμός.

 Έβρισκε υπερβολικό τον αριθμό των ζώντων ανθρώπων ο ψυχάκιας και προτιμούσε να τους δει νεκρούς. Ευνόητο είναι, βέβαια, πως στόχος του δεν ήταν οι φραγκάτοι αλλά οι φτωχοί. 

Κι εφόσον (κακώς, βέβαια) το ανθρώπινο γένος αποτελείται κυρίως από φτωχούς, το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα: Ο Ροκφέλερ ήταν ένας εχθρός του ανθρώπινου γένους (και δεν ήταν ο μόνος, βέβαια).

Μια άλλη εμμονή του ψυχάκια Ροκφέλερ, ήταν η ευγονική: Ο άνθρωπος είχε το όνειρο πως κάποια μέρα οι λιγοστοί εναπομείναντες άνθρωποι θα σφύζουν από υγεία, ώστε αυτός και οι όμοιοί του να έχουν υγιείς δούλους. Οι ανάπηροι και οι ασθενείς δεν χωρούσαν στον κόσμο των ονείρων του. 

(Κάτι φήμες λένε πως χρηματοδότησε και τον δόκτορ Μένγκελε, αν μ΄εννοείς).

Λοιπόν, για να εκπληρώσει τα όνειρά του, ο ψυχάκιας ο Ροκφέλερ θα έπρεπε να προωθήσει ένα είδος παγκόσμιας επιβολής των πλούσιων πάνω στους φτωχούς. 

Άρχισε να χώνει φράγκα δεξιά κι αριστερά -με σημαντική επιτυχία- ιδρύοντας κύκλους, κυκλώματα και διεθνείς οργανώσεις. Μια απ' αυτές τις οργανώσεις είναι κι η Τριμερής Επιτροπή. 

Το 1998 φαίνεται πως υπήρξε μια καλή χρονιά για την Τριμελή Επιτροπή:

Ένας λαμπρός Έλλην καθηγητής ονόματι Λουκάς Παπαδήμος, έγινε το νέο λαμπρό μέλος της!!!

Δίπλα του, καμαρωτός, καθόταν ένας λαμπρός Ιταλός άνθρωπος του πνεύματος: Ο Μάριο Μόντι. 

Σήμερα, 13 χρόνια μετά,  ο Λουκάς Παπαδήμος είναι ο νέος δοτός πρωθυπουργός της Ελλάδας, ενώ ο Μάριο Μόντι (που παρεπιπτόντως είναι πρόεδρος του ευρωπαϊκού τμήματος της Τριμερούς Επιτροπής) ετοιμάζεται να γίνει δοτός πρωθυπουργός της Ιταλίας. 

Όπως καταλαβαίνεις, αναγνώστη μου, ψωνίσαμε από σβέρκο.

Αν περιμένεις πως άτομα που ανήκουν σε τέτοιες οργανώσεις θα φροντίσουν έστω και κατ' ελάχιστον την υγεία των αδυνάτων ή την επιβίωση των συνταξιούχων ή τα επιδόματα των αναπήρων  ή τα επιδόματα των πολύτεκνων ή -έστω- την καταπολέμηση των ναρκωτικών... λυπάμαι, έχασες: 

Πρεσβεύουν άλλες αρχές.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!

Επιτέλους, διότι είχα αρχίσει να ανησυχώ που θα πάει το πράγμα με όλους αυτούς τους αγανακτισμένους που γέμιζαν τις πλατείες.

Φωτο ερανισθείσα από εδώ

Και με τους εξεγερμένους, βέβαια, που μόλις έβλεπαν μαζικοποίηση των αγανακτισμένων, τσούπ, έσκαγαν μύτη κι αυτοί προκειμένου να εξεγερθούν για καμιά ωρίτσα.
(Μέχρι και αγγελία στη Χρυσή Ευκαιρία σκεφτόμουν να βάλω: "μην είδατε τους εξεγερμένους? " Κάπως έτσι τη σκεφτόμουν την αγγελία, διότι τις τελευταίες μέρες, ενόψει του Παπαδήμου που ενέσκυψε μου έλειψαν όλα αυτά).

Παπαδήμος λοιπόν και η φύσις ησυχάζει και θα ησυχάζει μέχρι ν' αρχίσει ο νέος γύρος του σφαγείου.
Αλλά προς το παρόν ησυχάζει.
Μιλάμε ησυχάζει πολύ -προς το παρόν.
Ησυχάζει και τον υποδέχεται αγκαζέ με την απουσία αγανακτισμένων τε και εξεγερμένων, τραγουδώντας του νοσταλγικά τραγουδάκια -πάντα έτσι συμβαίνει μέχρι τη στιγμή που σταματά να συμβαίνει.

Το ενθαρρυντικό είναι πως η σαπίλα απλώνεται, η γάγγραινα επιδεινώνεται και ο κόσμος καταρρέει -επομένως όλη αυτή η κακόγουστη φάρσα δεν έχει και πολύ μέλλον.

(Α, να μην το ξεχάσω: Οι αστρολογικές προβλέψεις του ζητήματος είναι σαφέστατες -κλικ εδώ)

ΞΟΡΚΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ

Διότι κοίτα να δεις τι γίνεται:

Με δαύτους που έχουμε μπλέξει,  το πράγμα απαιτεί ενδοσκόπηση και επιστροφή στο ρετρό ίνα λάβωμεν δύναμιν και να μας πάει καλά η μέρα και η πανσέληνος...

ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ Ο ΝΕΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ!!!

Την είδηση μόλις μετέδωσε το olympia.gr. Ζούμε κοσμοϊστορικές στιγμές. Περισσότερες λεπτομέρειες σε λίγο... Μείνετε συντονισμένοι!

ΤΑ ΝΕΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Κι ενώ σύσσωμος ο ελληνικός λαός λικνίζεται στους ρυθμούς του εμβατηρίου "Έρχεται ο Παπαδήμος που δεν έρχεται" ή έστω του εμβατηρίου "Φεύγει ο Τζέφρι που μένει" (πρόκειται για παραλλαγή του παλιού εμβατηρίου "φεύγουν οι βάσεις που μένουν" -είχε γραφτεί την εποχή που ο πατέρας Παπατζής έδιωχνε τις αμερικάνικες βάσεις από την Ελλάδα υπογράφοντας συμφωνία για να μείνουν μέχρι να φύγουν)...


...την ίδια στιγμή εντείνονται οι φήμες πως ήδη τυπώνονται τα νέα χαρτονομίσματα...
Δραχμές, κύριοι!!!

Όπως καταλαβαίνεις καλέ μου αναγνώστη, το παρόν έγκυρο μπλογκ όφειλε να ψάξει και να δει αν ευσταθούν οι φήμες.
Και -έκπληκτοι όλοι- πεισθήκαμε πως οι φήμες ευσταθούν!!!
Να, αν δεν με πιστεύεις, δες τις μήτρες των νέων χαρτονομισμάτων, έτσι όπως τις απεικόνισε δαιμόνιος συνεργάτης μας με άκριες και κονέ (μιλάμε, αυτό το μπλογκ που διαβάζεις, καλέ μου αναγνώστη, είναι τίγκα στις αποκλειστικότητες)!!!
Στα νέα χαρτονομίσματα απεικονίζονται διάφοροι τεχνοκράτες οραματιστές που άνοιξαν νέους δρόμους στην παγκόσμια οικονομική σκέψη:

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Σοφόν άθλημα το ποδόσφαιρο. Σοφόν και διδακτικόν.

Η ομάς πρέπει να είναι ενωμένη όπως η κυβέρνησις εθνικής ενότητος που θα σώσει το έθνος κλπ κλπ,
όμως συχνότατα μερικοί έχουν μακρύ χέρι, οπότε συμβαίνουν και αυτά:

ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

Διασκεδάζω αφάνταστα με όλο αυτό το τηλεοπτικό τζέρτζελο των τελευταίων ημερών!!!

Είναι προφανές πως όλο αυτό το ριάλιτι σόου, ο μηχανισμός προπαγάνδας του Τζέφρι -και γενικά του καθεστώτος- το ξεκίνησε μπας και συγκινήσει κανέναν.
Ε, δεν έμεναν και πολλές ελπίδες στο καθεστώς...

Αλλά είναι απίστευτο το γέλιο που προκαλεί στον απλό κόσμο η ελληνική τηλεοπτική  εφαρμογή της προπαγάνδας του σοκ...

Να 'ναι καλά οι άνθρωποι!!!

Βέβαια, στην παραπάνω γελοιογραφία ο Καλαϊτζής βάζει ακόμα και τα γουρούνια να ξερνάνε με την εμετικότητα του όλου θεάματος...

ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΕΣ ΑΝΑΓΡΑΜΜΑ

Είπαμε, δεν είπαμε?


Αστεροειδής με διάμετρο 400μ (1.300 πόδια) θα περάσει δίπλα από τη Γη την Τρίτη, πιο κοντά ακόμη και από τη Σελήνη.
Δεν παρουσιάζει κανένα κίνδυνο για τη Γη και θα είναι αόρατος με γυμνό μάτι.
Ο αστεροειδής 2005 YU55 θα έχει την πλησιέστερη προσέγγιση, σε απόσταση 325.000 χιλιομέτρων (202.000 μίλια), στις 23.28 ώρα Γκρήνουιτς (GMT). Είναι ο πλησιέστερος αστεροειδής που έχει περάσει από τη Γη τα τελευταία 200 χρόνια.

(βλέπε σχετικά κάνοντας κλικ εδώ, ας πούμε)

Και βέβαια, η τέχνη των αναγραμματισμών ασχολήθηκε με το ζήτημα δίνοντάς μας τους εξής αποκαλυπτικούς αναγραμματισμούς:

Asteroid to Narrowly Miss Earth = A disaster nearly hits tomorrow


αλλά και


Asteroid To Narrowly Miss Earth = Whoa, a disaster! Mostly in terror!


Τι να σου πω σουλτάνα μου, μάνα μου ματζουράνα μου, δεν ξέρω αν το ζήτημα έχει να κάνει με τις σατανικές μανούβρες του Τζέφρι ή έχει να κάνει με τον Τζέφρι προσωπικά...

Η ΓΙΑΓΙΑ PUNK

ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ λέμε.
Η γιαγιά πανκ, λέμε.

Δώσεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΚΟΜΜΑ

Ανάμεσα στα διάφορα που άκουσα αυτές τις μέρες, κορυφαίο θεωρώ το εξής:

Η δασκάλα στο σχολείο μου έλεγε:
"Παιδί μου πρόσεχε, γιατί ένα λάθος κόμμα μπορεί να σου καταστρέψει τη σύνταξη".
Μόλις τώρα κατάλαβα ότι εννοούσε το ΠΑΣΟΚ...

ΚΑΛΑ, ΑΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ, ΓΡΑΨΕ ΜΟΥ...

Σιγά μην παραιτηθεί. 

Το βασικό ερώτημα είναι με όχι με ποιό πρόσχημα ΔΕΝ θα παραιτηθεί, αλλά πότε και με ποιό πρόσχημα θα αναστείλει ξερωγώ μερικά άρθρα του Συντάγματος και πότε θα περιορίσει μερικές ατομικές και πολιτικές ελευθερίες... 

Εύχομαι να κάνω λάθος βέβαια, αλλά...

ΛΟΙΠΟΝ, ΔΡΑΧΜΗ Ή ΕΥΡΩ?

Όχι να το παινευτώ, αλλά σε ανύποπτο χρόνο (Δεκέμβριος του 2009) και στα πλαίσια ενός ανύποπτου ποστ, είχα οδηγηθεί να αποκαλύψω στο ευρύτατο αναγνωστικό κοινό μου τον πλήρη και οριστικό και απόλυτο αποσυμβολισμό του ευρώ, αποκωδικοποιώντας την παρακάτω εικόνα -που σαφώς αποδεικνύει πως το ευρώ ΔΕΝ είναι ένα σφύζον νόμισμα...

Επομένως, σε τυχόν δημοψήφισμα που θα έθετε το δίλημμα "Ευρώ ή Δραχμή", η απάντηση των ψηφοφόρων πράγματι ενδέχετο να είναι απορριπτική προς το ευρώ.

ΟΙ ΕΛΑΣΙΤΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ

 και τα κουλουβάχατα της ιστορίας


Ένας αναγκαίος όρος για την επιτυχή σιδερόφρακτη επιβολή του Τζέφρι πάνω στην ελληνική κοινωνία, είναι η εμπνευσμένη και επιτυχής παρουσία της πέμπτης φάλαγγας που θα εφαρμόσει την αρχή του "διαίρει και βασίλευε".

Ως εκ τούτου, μου φάνηκε εξαιρετική η σημερινή σημαίνουσα παρέμβαση που κάποιοι (καλώς ή κακώς) αναρχικοί θεώρησαν σκόπιμο να κάνουν στη λαϊκή του Πολύδροσου, στο Χαλάνδρι. 

Διότι είναι πράγματι εμπνευσμένη επιλογή το να στηρίζεις τον Τζέφρι μη βρίσκοντας ούτε λέξη για να τον κατηγορήσεις, καταδεικνύοντας έτσι πως για σένα ο Τζέφρι είναι σύμμαχος ή έστω ουδέτερος παράγων, ενώ ο εχθρός σου είναι όποιος οργανώνει κινητοποιήσεις κατεβάζοντας κόσμο στο δρόμο ενάντια στο Τζέφρι και τη ληστοσυμμορία του. 

Κι άμα θέλει και οι εκδηλώσεις του να είναι ειρηνικές (γιατί έτσι νομίζει) τότε γίνεται εχθρός...

Πάμε λοιπόν: Ο προπάππους του προπάππου του προπάππου του παππού μου...

Όπου οι καμιά διακοσαριά εξεγερμένοι -που, ρε μπαγάσα, θυμούνται να εξεγερθούν μόνο όποτε υπάρχουν μαζικές διαμαρτυρίες και ποτέ δεν ξεκινάνε μια εξέγερση μόνοι τους ρε παιδί μου- τα βάζουν που λες και μαζί μου, επειδή τους λέω συνέχεια ότι αντικειμενικά είναι προβοκάτορες -κι αν θέλουν να μην τους λέει προβοκάτορες ο κόσμος, ας κάνουν ό,τι θέλουν σε δικές τους εκδηλώσεις και όχι σε εκδηλώσεις άλλων. 

Βέβαια το παρακάτω υποθέτω πως το τύπωσαν απευθυνόμενοι στο ΚΚΕ, αλλά κατά βάθος ξέρουν πως απευθύνονται σε όλους τους αντίπαλους του καθεστώτος...

...παθαίνουν ένα ιστορικό κλακάζ και θεωρούν τον εαυτό τους ΕΛΑΣίτη, (αναρχικοί ελασίτες... θου κύριε...) και θυμώνουν για τη Βάρκιζα: 

Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΒΑΡΚΙΖΑ

έλεγε ένα τρικάκι που ξέχασα να φωτογραφίσω. 

Αλλά φωτογράφισα το παρακάτω, που εμφανώς αθωώνει τα εγκλήματα του παππού Παπανδρέου και της δεξιάς. Είπαμε: Ο βασικός εχθρός είναι το ΚΚΕ!

Ποιός λησμονεί, αλήθεια, εκείνη την αθέλητη εξομολόγηση του Χρυσοχοϊδη ("έχω φίλους αντιεξουσιαστές") και ποιός δε θυμάται τις δηλώσεις του καθεστώτος: "Εκφράζουμε τη θλίψη μας για τον νεκρό, όμως είναι ντροπή για το ΚΚΕ να προσπαθεί να βγάλει πολιτική υπεραξία από ένα ατυχές συμβάν". 

Αχ, ωραία πράγματα ετοιμάζει ο Τζέφρι και οι φίλοι του... Το διαισθάνομαι!!! Θα χορτάσουμε προβοκάτσια!!!

ΦΩΤΟΒΟΛΤΕΣ

Συζητούσα λοιπόν μ' έναν πρωτόγονο, έναν γκάου-μπίου, έναν που έχει χάσει τόσους και τόσους αιώνες ανάπτυξης της ανθρωπότητας, προσπαθώντας να του δώσω να καταλάβει τι σημαίνει ηλιακή ενέργαια, τι σημαίνουν φωτοβολταϊκά, τι σημαίνει το πρότζεκτ Ήλιος και τέτοια.

Γυρνάει λοιπόν ο δικός σου και μου λέει:
-Κατάλαβα! Ο φωτισμένος σας ηγέτης θα σας μάθει να κατεβάζετε φωτιά από τον ουρανό!

Μιλάμε, έμεινα να τον κοιτάζω οργισμένος και δεν ήξερα με ποιό τρόπο να του εξηγήσω ότι το όλο έργο δεν θα μπορούσε να υπάρξει δίχως στήριξη από την Ευρωπαϊκή ένωση...

Άει σιχτίρ πια... Όλοι υπονοούμενα πετάνε...