(αν τολμήσει να το κάνει, βέβαια)
Ποιοι φοβούνται το δημοψήφισμα; Όλοι του επίσημου κομματικού κατεστημένου. Δείτε με τι αμηχανία και πανικό αντέδρασαν. Ξέρουν πολύ καλά ότι δεν θα μπορούν να ξεγελάσουν τον κόσμο όπως κάνουν με τις στημένες εκλογικές αναμετρήσεις. Ορισμένοι θέλουν εκλογές και όχι δημοψήφισμα. Αν είναι τόσο δημοκράτες γιατί δεν υποστηρίζουν ένα δημοψήφισμα με το αν θέλει ή δεν θέλει ο λαός να το «διασώζει» η ΕΕ και το ΔΝΤ; Όχι βέβαια ούτε να το ακούσουν δεν θέλουν, διότι αυτό που επιδιώκουν είναι να συνεχίσουν με δεδομένες τις κεντρικές επιλογές και δεσμεύσεις της χώρας. Πώς θα μπορέσει να πει ο κ. Σαμαράς μετά από εκλογές ότι δεσμεύεται από τις υπογραφές των προκατόχων του, όταν ο λαός θα έχει τις απορρίψει με δημοψήφισμα; Πώς θα συνεχίσει την ίδια πολιτική όταν τουλάχιστον ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού θα έχει ταχθεί ξεκάθαρα ενάντια στις κεντρικές επιλογές που και ο ίδιος υπηρετεί; Γι’ αυτό ο κ. Σαμαράς, όπως και το σύνολο του πολιτικού συστήματος θέλει εκλογές και όχι δημοψήφισμα.
Στις εκλογές μπορούν να εξαπατήσουν το εκλογικό σώμα με μεγαλύτερη ευκολία από ότι σ’ ένα δημοψήφισμα που εκ των πραγμάτων θα τεθεί το ερώτημα των κεντρικών επιλογών και δεσμεύσεων της χώρας. Αυτός είναι κι ο λόγος που τρέμουν το δημοψήφισμα και οι δυνάμεις της επίσημης αριστεράς. «Είναι εκβιασμός», λένε με μια φωνή ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί; Διότι πολύ απλά με το δημοψήφισμα δεν υπάρχει χώρος για μεσοβέζικες απαντήσεις στα κορυφαία προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο. Δεν θα μπορούν να παίζουν με τις λέξεις, ούτε να αρκεστούν σε γενικόλογες καταγγελίες. Ούτε θα περνάνε οι τακτικές απομονωτισμού και διακριτών μαγαζιών. Θα αναγκαστούν να απαντήσουν με σαφήνεια ναι στον εξανδραποδισμό της χώρας και του λαού της με το ευρώ, ή όχι; Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα.
Οι μάσκες ήδη πέφτουν και όλος ο λαός διαπιστώνει πόσα απίδια χωρά ο σάκος. Γι’ αυτό και ορισμένοι μιλούν για «αποχή». Τι δυστυχία αλήθεια. Τόσο παρασκήνιο, τόσες δολοπλοκίες με στόχο τις εκλογές, τόσα μαγειρέματα για να τους τα χαλάσει ένα δημοψήφισμα. Να ποιοι μιλούν και καλούν σε «αποχή»: αυτοί που όλο αυτό το διάστημα μαγείρευαν την «εθνική συνεννόηση» μακριά και έξω από τον λαό, χωρίς να θίγονται τα κυρίαρχα διλήμματα του χρέους και του ευρώ. Αυτοί που δήθεν καίγονταν για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, αλλά δεν βγάζουν κουβέντα για την αποικιοκρατία του ευρώ. Είναι όλοι αυτοί της δήθεν αντιπολίτευσης, της αποκαλούμενης αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης που όλο αυτόν τον καιρό έριχναν κροκοδείλια δάκρια για την δανειακή σύμβαση, για την απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας, για το ξεπούλημα της χώρας, αλλά μόλις φάνηκε η δυνατότητα στον λαό για να αποφανθεί συγκεκριμένα γι’ αυτά, ανακάλυψαν ότι το δημοψήφισμα είναι έως και «αντισυνταγματικό»!
(απόσπασμα απ' το ευλόγιον του Δημ. Καζάκη)
Τώρα βέβαια αν θες τη δική μου γνώμη, καλέ μου αναγνώστη, όσο κι αν συμφωνώ (έως και κατά γράμμα) με την παραπάνω άποψη του Καζάκη, ή μάλλον ακριβώς επειδή συμφωνώ έως και κατά γράμμα, μου φαίνεται έως και απόλυτα απίθανο να οργανώσει τελικά δημοψήφισμα ο Τζέφρι.
Πιο πιθανό είναι να οργανώσει καμιά προβοκάτσια τύπου Μαρφίν -ή μεγαλύτερη.
Θα ήταν παράξενο για τον χαρακτήρα του να δεχτεί ν' αφουγκραστεί τη λαϊκή γνώμη και θέληση.
Πιο πιθανό θεωρώ το να θελήσει να καταστείλει την έκφρασή της.
Είτε ο ίδιος αυτοπροσώπως είτε μέσω άλλων παραγόντων του σκοταδιού.
Μακάρι να κάνω λάθος, βέβαια.
Άλλωστε το ιδεώδες θα ήταν να μην προλάβει. Να τον ανατρέψουν την Παρασκευή και να πάει στο καλό.
Αν και κάτι τέτοιους δύσκολα τους ξεφορτώνεται κανείς...
Έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμ' πως???
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)