Χτες σε ένα φιλικό σπίτι πληροφορήθηκα την ύπαρξη ενός κομματιού το οποίο ίσως και να είναι ιδεώδες για πρώτο ποστ μιας νέας χρονιάς -όχι απαραιτήτως συγκεκριμένα της συγκεκριμένης.
Ως εκ τούτου δεν θα κάνω ποδαρικό με Οδύσσεια, θα κάνω ποδαρικό με τον δρόμο που τραβάω.
Ταξίδεψα σε όρη
σε σκοτεινό βυθό
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Πολέμησα στους δρόμους
Κι ακόμα πολεμώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Ξεκίνησα σαν κλέφτης
Κι αντάρτης στο βουνό
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απόφαση το πήρα
Να ελευθερωθώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απ' την πληγή μου είδα
Του κόσμου την πληγή
Γι' αυτό με εξορίσαν
Σε κόκκινο νησί
Τραγούδησα τη νίκη
40 χρόνια πριν
μα κάποιος είπε τότε
«η ήττα δεν αργεί»
Κι αντίκρισα την ήττα
Και μου'παν «ως εδώ»
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απόφαση το πήρα
Να ελευθερωθώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Σηκώθηκα, έτσι, πάλι
Με άλλο ηθικό
Κι ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Και να' μαι τώρα εμπρός σου
Το χέρι σου ζητώ
Γιατί ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Σκοτώσανε έναν άντρα
Στο Σύνταγμα μπροστά
Μα είδα τη μορφή του
Λίγο καιρό μετά
Κι απόφαση το πήρα
Και πίσω δε γυρνώ
Γιατί ο δρόμος που τραβώ
Δεν έχει τελειωμό
Ξανά θα με τραβάνε
Στο τμήμα σηκωτό
Ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Λοιπόν κι αν με σκοτώσουν
Δε θα' μαι μόνο εγώ
Ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Μαζί θα περπατάμε
Με ατέλειωτο θυμό
Ο δρόμος που τραβάμε
Δεν έχει τελειωμό
Και θα' ρθει μία μέρα
Που θα ελευθερωθώ
Μα ο δρόμος ο δικός μας
Δε θα' χει τελειωμό
Δηλαδή όπως καταλαβαίνεις μουσικά ενήμερε και ανήμερε αναγνωσταρά μου, πρόκειται για απόδοση αυτού του κομματιού στα ελληνικά και για μεταφορά του στη νεοελληνική πραγματικότητα:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Mi-la-re,
mi-la-re-si