Ωστόσο, η παρακάτω εικών δείχνει πως της κοινωνίας η διαφορά φέρνει στα κρανία μεγάλη συμφορά. Διότι, καλές οι προθήκες, όμως που τόπος για προθήκες όταν η παραγωγή είναι μαζική... Το πολύ να καταλήξεις σε μια ντάνα μαζί με άλλους συναδέλφους σου, αποτελώντας απλό ντεκόρ για νοσταλγικά τουριστικά ενσταντανέ όπως το παρακάτω:
Ωστόσο, αξιοζήλευτη είναι η μοίρα εκείνων που ένα αόρατο χέρι τους έταξε στην υπηρεσία της τέχνης! Βεβαίως κι αυτοί, επίσης, χάνονται μέσα στην ομοιομορφία και την ανωνυμία, πλην όμως η μοίρα τους επιφύλαξε σαφώς πιο γκλαμουράτες και αμπιγιέ οδούς ακινήτου δόξης!!! Χώρια που η τυχόν υπερπαραγωγή δεν μένει αναξιοποίητη! Ιδού τι εννοώ:
Ε, τώρα αν μετά από αυτά εσύ, καλέ μου αναγνώστη, επιμένεις ντε και καλα να μη χαθεί το όνομά σου και η μνήμη σου από τα ενδιαφέροντα των μεταγενεστέρων, οκέϋ, υπάρχουν κάμποσοι παλαιοί και καλοί τρόποι: Η μέθοδος μπατίκ, ας πούμε, ή έστω η μέθοδος της πυρογραφίας (αυτή η τελευταία, χρησιμοποιείται στην περίπτωση που οι μεταγενέτεροι σε θυμούνται με εκείνο το περίεργο είδος αρνητικής νοσταλγίας...). Ιδού σχετικόν δείγμα:
Το ηθικό δίδαγμα είναι πως η ορθοδοξια μας διδάσκει τη μεγάλη αλήθεια: λύσεις υπάρχουν, τόσο για ένα ζόρικο μεταθανάτιο "λάθε βιώσας" (ή ίσως "λάθε αποβιώσας") όσο και για την τυχόν επιθυμία σου να κοιτάς (τρόπος του λέγειν "να κοιτάς", βέβαια) τους μεταγενέστερους περιηγητές, απευθύνοντάς τους το μεγαλειώδες υπαρξιακό ερώτημα: "Ξέρεις ποιός είμαι (ή μάλλον "ποιός ήμουν") εγώ ρε"?
μιλάμε για μίασμα μέχρι την δευτέρα παρουσία
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρανίου τόπος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην δευτέρα παρουσία πάντως τον Θεόδουλο σίγουρα δεν θα τον μπερδέψουμε μα κάποιον άλλον τώρα που είναι και με την βούλα Χριστιανός
ΑπάντησηΔιαγραφή*Χρήστο, και δεν το ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας, οπότε τι να κάνει κι ο φτωχικός Ενιπέας, νομίζω... :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή*Αθεόφοβε, α, ώστε αυτό είναι κρανίου τόπος? :-)
*Ανώνυμε, έτσι είναι. Παρεξήγηση δεν πρόκειται να υπάρξει! :-)