ΕΧΕΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Ανέβαινα χτες το μεσημέρι την Ηρώδου Αττικού. Στο πεζοδρόμιο απέναντι από το Μαξίμου -προς το Στάδιο- ένας τυπάκος είχε σκύψει μέσα σ' έναν κάδο και μάζευε αλουμινένια κουτιά αναψυκτικών.

"Τον καημένο..." μονολόγησα κοιτώντας τον, και το μάτι μου έπεσε σε ένα πάκο χαρτιών Α4 που κάποιος είχε αφήσει δίπλα στον κάδο. Πλησίασα να τα δω καλύτερα. Καθαρά ήταν, πήρα δυο τρία κι έκατσα σ' ένα παγκάκι στον εθνικό κήπο να τα διαβάσω. Ήταν φανερό ότι επρόκειτο για τα χειρόγραφα ενός ποιητή. Προσχέδια ποιημάτων ή κάτι τέτοιο.

Τα περισσότερα δε νομίζω να έχουν ποιητική αξία.
Όμως...
Όμως το ένα, κυ-ρι-ο-λε-κτι-κά ήταν διαμαντάκι!!!

Το παραθέτω έτσι όπως το είχε γράψει ο άγνωστος ποιητής:

Όπως περιπλανιόμουνα μες τα στενά της Πλάκας
Ω! Γαμώ το κεφάλι μου!!! Τι σκέφτηκα ο μαλάκας!!!
Ιδέα για μεταρρύθμιση που όλοι θα θαυμάσουν,
θα κατεβούν στο Σύνταγμα και θα ζητωκραυγάσουν
και θ' αποδείξουν ο λαός εμένανε πως θέλει.
Τσακώνω το τηλέφωνο και παίρνω το Βαγγέλη: 

-Άκου Βαγγέλη φίλε μου και δώσε βάση αν θέλεις:
Πως φτιάξαν την Ακρόπολη? 
-"Με μάρμαρο Πεντέλης!

-Άκου λοιπόν το σχέδιο, τι πρέπει να ποιήσουμε: 
Θα φέρω νομοσχέδιο να αξιοποιήσουμε
το όρος το Πεντελικό. Θα ισοπεδωθεί
κι ώσπου να πεις "ανάπτυξη", ανάπτυξη θα 'ρθεί.
Θα τρέξουν όλες οι φυλές Πεντέλη ν' αγοράσουνε
με μάρμαρο πεντελικό να χτίσουν και να φτιάξουνε
ναούς, παλάτια, στάδια, Θησεία και Παρθενώνες
να 'χουν κι αυτοί ανάπτυξη για κάνα-δυό αιώνες.

Θα τρέξουνε οι Γερμανοί για ν' αγοράσουν μάρμαρο
Να φτιάξουνε Ακρόπολη, να φτιάξουν Καλλιμάρμαρο,
Άουσβιτς, Νταχάου, Μπούχενβαλντ, να τα μαρμαροστρώσουνε
και στην οικονομία μας νέα ώθηση να δώσουνε!
Θα σπεύσουν οι Αμερικανοί να φτιάξουν καλλιμάρμαρα, 
μέχρι και όπλα μη σου πω μ' εμπλουτισμένα μάρμαρα.
Κινέζοι βιομήχανοι θα σπεύσουνε με άλματα
για μάρμαρο πεντελικό να φτιάξουνε αγάλματα:
Το Βούδα με το Λάο Τσε να τρων σε συνεστίαση...
Και ποιός γαμεί αν έριξα το φόρο την εστίαση...

Και θα θαυμάσει η Λαγκάρντ για τη μικρή Ελλάδα
που πήρε σβάρνα το βουνό και το'κανε πεδιάδα.
Στον κάμπο της Πεντέλης, πια, θα χτίσει μεζονέτα
να γράφει εκεί τις λίστες της, να γράφει και σονέτα!

Και του Βαγγέλη τόνισα υπόψη του να λάβει
πως έτσι θα 'χουνε δουλειές κι οι μεγαλοεργολάβοι!
Θα ρέει το χρήμα άφθονο, ντόλαρς, ευρώ, χρυσάφι!
Κι άσ' τον Αλέξη μόνο του λογύδρια να γράφει...

"Ω! Γαμώ το κεφάλι σου! Μαλάκα!" είπ' ο Βαγγέλης
και πήγε για καλόγερος εις τη μονή Πεντέλης.

Το πιο περίεργο απ' όλα, όμως, είναι πως ξαφνικά, έτσι όπως αντέγραφα το ποίημα, με κάποιο μαγικό τρόπο το χαρτί... έσβησε!!! Έγινε εντελώς λευκό. Διαφορετικά απλώς θα το σκανάριζα και θα το ανέβαζα σκαναρισμένο, μπας και γνωρίσει κανείς το γραφικό χαρακτήρα (κυριολεκτικά ή μεταφορικά το "γραφικό χαρακτήρα") του άγνωστου ποιητή.

Θα ήθελα να του σφίξω το χέρι με το σωστό τρόπο, δηλαδή με το δεξί μου χέρι να του σφίξω το δεξί του χέρι. Αλλά, δυστυχώς, φαίνεται πως κάτι τέτοιο είναι απολύτως αδύνατον!

Ας του αφιερώσω, τουλάχιστον, ένα τραγούδι.
Θεοδωράκης, Καρυωτάκης, Παπακωνσταντίνου,
Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων