ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕ 2009...

Αγαπητέ ετοιμογέννητε σύντροφε χρόνε 2009, απευθύνομαι σε σένα για να μου κάνεις κάνα δώρο, επειδή ως γνωστόν δεν τα πάω καλά με το Σάντα που υποτίθεται πως φέρνει τα πάντα.
Που λες, αγαπητέ σύντροφε 2009, θα ήθελα να σου ζητήσω ως δώρο το εξής: Στη διάρκειά σου, να ξεκινήσει το οριστικό ξεχαρβάλωμα του τελευταίου στον κόσμο ρατσιστικού κράτους. (Ναι, καλά κατάλαβες, στο Ισραήλ αναφέρομαι).
Διότι εντάξει, σύντροφε, γενικώς με τα κράτη δεν τα πάω καλά. Δεν τα χωνεύω και θεωρώ παράλογη την ύπαρξή των.
Και εντάξει σύντροφε 2009, εμείς οι μελετητές των άστρων και του Πλάτωνα, ξέρουμε ότι την εποχή που εσύ θα συμπληρώνεις το δωδέκατο έτος της ζωής σου, το εν λόγω κράτος θα αποτελεί παρελθόν και ένας βραχνάς ακόμα θα έχει φύγει από την ανθρωπότητα.
Η ανθρωπότητα θα ανασάνει όταν αυτός ο τελευταίος θύλακας ρατσισμού εξαφανιστεί.

Αλλά το ζήτημα είναι τι γίνεται ως τότε, σύντροφε νέε χρόνε.
Διότι τα σιωνιστικά γουρούνια, ως τότε είναι ικανά να έχουν εξαφανίσει τους Παλαιστίνιους. Και θα είναι κρίμα να αφήσεις να συμβεί κάτι τέτοιο, διότι είναι αδέρφια μας οι παλαιστίνιοι. Είναι ελεύθεροι, περήφανοι και υψιτενείς άνθρωποι, δεν είναι σκουλίκια που υποτάχτηκαν στα σιωνιστικά γουρούνια. Το παλεύουν οι παλαιστίνιοι, και ακριβώς επειδή το παλεύουν, επιβάλλεται να νικήσουν.

Στη φωτο, ένας σύντροφος παλαιστίνιος που το παλεύει με τρόπο που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο

Κανόνισε λοιπόν τα κοννέ σου με τον Ενυάλιο τον Άρη και τα άλλα δικά μας παιδιά, γιατί βαρέθηκε η ευαίσθητη ψυχή μου να καταριέται τους φονιάδες, χώρια που η μπάλα από τις κατάρες μου παίρνει και κάνα δυό χιλιάδες (διότι για τόσους μιλάμε) ευαίσθητους και ανθρώπους ισραηλινούς και εβραίους. Και είναι άδικο να καταριέμαι αυτή την απειροελάχιστη μειοψηφία ανθρώπων εβραίων, μαζί με την απόλυτα συντριπτική πλειοψηφία των εβραϊκών γουρουνιών.

Φεύγω τώρα σύντροφε 2009, πάω να δω τι μπορώ να κάνω για το ζήτημα, αλλά σε παρακαλώ, άμα τη αφίξει σου, κανόνισε να πράξεις τα δέοντα ώστε να πραγματοποιηθεί αυτό που σου ζήτησα.

Υμέτερος,
Συντ Ακατανόμαστος

ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΥΜΟΡΦΟΝ ΚΑΙ ΕΥΗΧΟΝ ΒΡΑΔΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Α, όλα κι όλα, η Eva Kesselring είναι κάθε άλλο παρά αμελητέα ποσότης ως ερμηνεύτρια της τζαζ. Ίσα-ίσα, θα την ονόμαζα φοβερή και τρομερή. Έτι δε περισσότερο, εφόσον συνεχίζει να είναι μαζί με τους φοβερούς και τρομερούς In Touch.

Ως εκ τούτου, το βράδυ της Κυριακής (πρώτα οι θεοί) θα είμαι παρών εις το μπάρ "Ρινόκερως" (Ιπποκράτους και Διδότου) ίνα απολαύσω απολαύσεις ηχητικάς.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
(στη φάλαγγα γεννιούνται οι συνειδήσεις)

Μη όντας χριστιανός, θα ήταν πλεονασμός να κάνω καμιά γλυκούτσικη εορταστική αναφορά στα χριστούγεννα. Άντε, το πολύ να βάλω το λινκ από το περσινό χριστουγενιάτικο ποστάκι μου, που μου φαίνεται διαχρονικό, τώρα που το ξαναβλέπω...
Αυτά, όσον αφορά το πνεύμα των χριστουγέννων.
Πάμ' παρκάτ...

Περνώντας λοιπόν προ ημερών έξω από ένα βιβλιοπωλείο, και βλέποντας κάτι περίεργους με κράνη και ασπίδες να κατηφορίζουν προς το μέρος μου, έκανα τη λογική σκέψη να μπω μέσα και ν' αγοράσω κάνα βιβλίο, μπας και ξεστραβωθώ.
Ελλείψει πολλών φράγκων, είπα να πάρω κάνα φτηνό. Με λιγότερα από 10 ευρά, τσίμπησα το βιβλίο "Σύμμικτα - Ιστορίες και μύθοι". Συγγραφεύς, ο Χριστόδουλος Σέγκος. Έκδοση του 1997, εκδόσεις Θωμά Κώτσια.

Ούτε τον συγγραφέα είχα ακουστά, ούτε το βιβλίο. Πάντως, εκ πρώτης όψεως φαίνεται ενδιαφέρον και καλούτσικο, χώρια που η λογική του βιβλίου θυμίζει κάπως τη λογική που διέπει τον υπότιτλο του παρόντος ευλογίου.
Ως εκ τούτου, θα μπω στον πειρασμό να αναδημοσιέψω ένα από τα πολλά κειμενάκια που απαρτίζουν το βιβλίο.
Για λόγους -κατ' εμέ- επικαιρότητας, επέλεξα το κειμενάκιον που έχει να κάνει με τις συνέπειες της αρχαιοελληνικής πολεμικής φάλαγγας.

Τα σημαντικότερα επιτεύγματα του ελληνικού πολιτισμού έλαβαν χώρα κατά τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ.
Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, για λόγους που δεν είναι καθόλου εύκολο - και πιθανώς αδύνατο - να αναλυθούν, επικρατεί ένα φρόνημα απολύτως διαφορετικό από εκείνο προηγουμένων εποχών.
Πιθανολογείται ότι η συμμετοχή όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και των αριστοκρατών, στην πολεμική φάλαγγα (σχηματισμός μάχης που καθιερώθηκε πιθανώς κατά το τέλος του 8ου αιώνα π.Χ.), όπου η γενναιότητα του καθενός αποτελούσε εγγύηση για τη ζωή του διπλανού του, έδρασε σαν ένα πανίσχυρο υπνωτικό, μπολιάζοντας τους άνδρες με μιαν αλόγιστη αίσθηση ευφορίας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Διαφορές πλούτου ή κοινωνικής θέσεως έπαψαν να μετρούν, ενώ βραβεύονταν η δύναμη, το θάρρος και η πειθαρχία.
"Η εισαγωγή της φάλαγγος στην πολεμική τέχνη είχε μακροπρόθεσμες πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες. Ως φυσική προέκταση των αισθημάτων που γεννούσε η ζωή μέσα στη φάλαγγα, ένα καινούργιο πρότυπο συμπεριφοράς αρχίζει να κερδίζει έδαφος ανάμεσα στους Έλληνες.
Η επίδειξη αριστοκρατικών τρόπων φαντάζει τώρα μη ελληνική, αλλά βαρβαρική και αντίθετη με τους ισχύοντες κανόνες συμπεριφοράς.
Μέτρο του καλού άνδρα και πολίτη αρχίζει να γίνεται η μετρημένη ζωή ενός ανεξάρτητου γεωργού, που διαθέτει αρκετή γη για να ζει και να φέρει όπλα, έτοιμος να εκτελεί αντρίκια το καθήκον του στο πεδίο της μάχης.
Καθώς το ιδανικό αυτό κέρδιζε έδαφος, η αποθησαύριση ιδιωτικού πλούτου άρχισε να χάνει μεγάλο μέρος από τη μαγνητική της έλξη. Στο τέλος του 6ου αιώνα, ακόμη και οι πλούσιοι αριστοκράτες είχαν εθιστεί να ζουν και να ντύνονται με απλότητα.
Η ανταγωνιστική επίδειξη, που αποτελούσε χαρακτηριστικό γνώρισμα της αριστοκρατίας προηγούμενων αιώνων, διοχετεύεται τώρα σε καινούργια κανάλια. Οι άνθρωποι του πλούτου αρχίζουν να θεωρούν καύχημά τους τη χρηματοδότηση δημοσίων κτιρίων και υπηρεσιών, με μια γενναιοδωρία που δεν τολμούσαν ή δεν νοιάζονταν πια να επιδαψιλεύσουν στον εαυτό τους. Έτσι, ένα ζωηρό πνεύμα ισότητας και αλληλεγγύης ξεχωρίζει τον ελληνικό από ξένους (βαρβαρικούς) τρόπους ζωής"

(Το εντός εισαγωγικών απόσπασμα, είναι από: William McNeill, "Ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας", σελ. 223-225, εκδ. Παρασκήνιο, Αθήνα 1992)

Αυτά, σχετικά με το βιβλίο. Αυτά και σχετικά με την αρχαιοελληνική φάλαγγα, και σχετικά με τον πόλεμο, ο οποίος -από τότε- δεν ήταν εικόνα στις ειδήσεις, αλλά στη φάλαγγα, στη συλλογικότητα της μάχης, στο δρόμο, εγεννώντο αι συνειδήσεις.

Ο ΚΑΛΑΘΟΣ ΤΩΝ ΑΧΡΗΣΤΩΝ
(φόρος τιμής στον Θεόδωρο Πάγκαλο)

Θυμάμαι όταν ήμανε πιτσιρικάς, που ο Λεωνίδας ο Χρηστάκης είχε αναστείλει την έκδοση του "Ιδεοδρόμιου", με σκεπτικό του τύπου ότι "όχι γαμώ το κέρατό μου, δε μπορεί να θέλει να γραφτεί συνδρομητής του εντύπου μου και ο Θ. Πάγκαλος..."

Είχαμε γελάσει πολύ τότε με το γελοίο τον πάγκαλο... (Τώρα πως συμβιβάζονται οι έννοιες "γελοίος" και "πάγκαλος", είναι άλλο ζήτημα).

Γιά όσους αγνοούν, ο Πάγκαλος είναι ένας γκιοζηςκαρά που παριστάνει τον αντιπρόσωπο του έθνους. Οι απόψεις του, φιλοξενούνται τελευταίως σε φασιστότοπους.

Εν τω μεταξύ, οι υποψήφιοι συνάδελφοι του Πάγκαλου, βγάλανε κι αυτοί ανακοίνωση, που αν μη τι άλλο έχει την πλάκα της...

Μόνο ο Τσουκάτος δεν έβγαλε ανακοίνωση, γαμώ την πουτάνα μου... Να μας πει αν ήταν -ή όχι- λεηλατική πρακτική οι μίζες από τη Ζήμενς...
Μπορεί και ο Σημίτης να μας έλεγε αν οι μίζες ήταν λεηλασία...
Τίποτα για Σοδομημένα ομόλογα...

Τελικά, η αλήθεια ποτέ δεν πρόκειται να είναι πλήρης...

ΓΙΝΕ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟΣ:
ΜΑΘΕ ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΙΣ ΤΑ ΑΣΥΝΔΕΤΑ

Το εν λόγω μεγαλειώδες ρητόν, γεγραμμένον επί τοίχου τινος της Καισαριανής, πάντα μου ήρεσκεν. Εν προκειμένω, θα χρησιμοποιήσωμεν την λογική του ρητού, ίνα παντρέψωμεν τον αρχαίο ιστορικό Θουκυδίδη, με επεικειμένην εορταστικήν ραστώνη, που προβλέπεται να αφήσει ανυπεράσπιστα μερικά από τα πιο καλά παιδία του σήμερα.
(Στο χέρι μας είναι να γίνει αλλιώς).

(Θουκυδίδης, Ιστοριών Δ', )LXXX και εφεξής

Γιατί την ώρα που οι Αθηναίοι χτυπούσαν την Πελοπόννησο κι ιδιαίτερα τη λακωνική γη, οι Σπαρτιάτες ελπίζανε πως το καλύτερο μέσο να τους απομακρύνουν θα ήταν, αν ανταπέδιδαν σε κείνους τα χτυπήματα στέλνοντας στρατό στους συμμάχους της Αθήνας που, άλλωστε, ήταν πρόθυμοι να τον συντηρούν και τον ζητούσαν για να τους βοηθήσει ν' αποστατήσουν.
Ταυτόχρονα ήθελαν, με κάποια πιστευτή δικαιολογία, να στείλουν μακριά κάμποσους είλωτες, από φόβο μήπως, με την ευκαιρία που έδινε τη στιγμή εκείνη η κατοχή της Πύλου από τους Αθηναίους, επαναστατήσουν.
Γιατί και το ακόλουθο έκαμαν κάποτε, επειδή πάντα φοβούνταν την ορμή τους και το μεγάλο αριθμό τους (μόνιμη, άλλωστε, φροντίδα των Λακεδαιμονίων ήταν να φυλάγονται πάρα πολύ από τους είλωτες).
Προκήρυξαν πως, όσοι απ' αυτούς είχαν την αξίωση ότι πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες στους Λακεδαιμονίους με την ανδρεία τους στους πολέμους, έπρεπε να παρουσιαστούν για να κριθούν και να απελευθερωθούν.
Στην πραγματικότητα ήθελαν να τους δοκιμάσουν, γιατί πίστευαν πώς όσοι, από γενναίο φρόνημα, θα είχαν την απαίτηση ν' απελευθερωθούν πρώτοι, αυτοί προπάντων θα ξεσηκώνονταν και για να τους επιτεθούν.
Ξεδιάλεξαν δυο περίπου χιλιάδες, οι οποίοι, νομίζοντας πως έχουν πια ελευθερωθεί, φόρεσαν στεφάνια και γυρόφερναν τα ιερά οι Σπαρτιάτες όμως, λίγο αργότερα, τους εξαφάνισαν και κανείς δεν έμαθε ποτέ πως εξόντωσαν τον καθένα.

Μιλ μερσί στο μπλογκ Αφαία, που το πρωτοδημοσίεψε.

Επίσης, σωστόν και χρήσιμον είναι να παραθέσω και το αρκετάάάά χρηστικόν κείμενον του συντρόφου προέδρου Κρείτωνος Κουσουράτου, που αν και είναι κείμενον κάποιων ημερών, διατηρεί τη φρεσκάδα του.

ΤΑΧΥΡΡΥΘΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ

Και βέβαια, τώρα που είναι γιορτές, μια εξαίσια ιδέα για δώρο εις τους γαλλομαθείς αλλοδαπούς φίλους, θα ήτο η εξαιρετική μέθοδος ταχυρρύθμου εκμαθήσεως βασικών ελληνικών!

Δείγμα δωρεάν θα ευρείτε εδωνανά:
http://www.youtube.com/watch?v=RtnmHwkRTX0

ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ, Η ΓΑΖΑ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!
(Διότι είμεθα αξιοπρεπείς άνθρωποι - δεν είμεθα σιωνιστικά γουρούνια)

(Από το indy.gr)

Σκάφος με 15 ακτιβιστές απέπλευσε σήμερα από το λιμάνι της Λάρνακας σκοπεύοντας να φτάσει στη Γάζα, σπάζοντας για μια ακόμη φορά τον παράλογο, παράνομο, απάνθρωπο αποκλεισμό που έχει επιβάλλει το Ισραήλ σε 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας. Μεταφέρει βοήθεια σε φάρμακα.

Για την επικαιρότητα: σήμερα έληξε και η συμφωνία 6μηνης εκεχειρίας που είχαν συνάψει, με αιγυπτιακή μεσολάβηση, Χαμάς και Ισραήλ - η Χαμάς τόνισε ότι δεν επιθυμεί νέα συμφωνία, αφού το Ισραήλ δεν σεβάστηκε τους όρους της προηγούμενης.

Πρκλς σχόλιον:
Θα τους νικήσουμε τους καριόληδες!
Τόσο τους εδώ καριόληδες, όσο και τους εκεί καριόληδες!!!!

(Εννοείται ότι τάσσομαι με τους μαχητές της ελευθερίας. Εννοείται ότι θέλω να ξεσκίσω τους ρατσιστές - εχθρούς της ελευθερίας. Εννοείται ότι απαιτώ να νικήσει η Χαμάς, ώστε να ξεφτιλιστούν τα ρατσιστικά γουρούνια!).

Αρχιερατικός εσπερινός μετά δακρυγονοκλασίας


Όπως είναι γνωστόν εις τους πνευματικούς ανθρώπους λάϊκ μή, κάποτε, πριν από δυό χιλιάδες χρόνια, ο γλυκύτατος Ιησούς έκλανε κάθε φορά που έβλεπε άρτους.
Σοβαρολογώ απολύτως! Η Καινή Διαθήκη, γέμει σχετικών αναφορών:

Ενδεικτικώς, εις το κατά Ματθαίον 15:36, διαβάζομεν:
ἔλαβεν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ τοὺς ἰχθύας καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις.
Εις δε το κατά Μάρκον 14:22, αναγιγνώσκομεν:
Καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν λαβὼν ἄρτον εὐλογήσας ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς
Η δε Α' προς Κορινθίους επιστολή, μας δίδει την εξής πληροφορίαν:
ὁ κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτὶ ᾗ παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν

Δεν ξέρω τι κόλλημα τράβαγε ο μακαρίτης με τα δώρα της Δήμητρας. Πάντως τράβαγε ένα ορισμένο ζόρι: Όποτε έβλεπε άρτους, έκλανε.

Και γενικά, όσα λέω είναι έγκυρα και πάψτε να με αμφισβητείτε!

Εξ αιτίας αυτής της συνηθείας του κυρίου τινών, η μήτηρ τινών εκκλησία διοργανώνει ενίοτε τελετάς, ονομαζομένας “αρχιερατικός εσπερινός μετ' αρτοκλασίας”. Δεν έχω παρευρεθεί σε τέτοια τελετή, αλλά γνωρίζω ότι συνήθως εις την τελετή χοροστατεί κάποιος μητροπολίτης. Και για να χοροστατεί ο μητροπολίτης, υποθέτω πως μάλλον πρόκειται για χοροεσπερίδες. Διότι για να χοροστατεί ο εν λόγω, όλο και κάποιο τσιφτετέλι θα παίζει...
(Δεν είμαι σίγουρος, πάντως).

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συνθήματα των τελευταίων ημερών, είναι αυτό που λέει εν πλήρει απλότητι πως:
Τρεις κι εξήντα παίρνετε, κι όλο το χειμώνα
τρώτε φασολάδα – κλάνετε δακρυγόνα.

Εφηβικόν σύνθημα, βεβαίως... Αλλά δημοσιογραφικώς ορθόν!

Είναι δημοσιογραφικώς αποδεδειγμένον ότι οι μβάτσοι τυγχάνουν “χρήσται” και δη “εξαρτημένοι χρήσται” και δη χρήσται δακρυγόνων.
(Λέγουσι χαρακτηριστικώς οι δημοσιογράφοι:
“Οι άνδρες των ΜΑΤ έκαναν χρήσι δακρυγόνων”, υπαινισσόμενοι την εξάρτησιν των μβάτσων).

Όμως, το προαναφερθέν σύνθημα, υπαινίσσεται κάτι παραπάνω! Κάτι θρησκευτικότερον!
Υπαινίσσεται, ότι η χρήσις δακρυγόνων εκ μέρους των μβάτσων αποτελεί μέρος μιας θρησκευτικής τελετής, κατά την διάρκεια της οποίας η φασολάδα μετουσιώνεται ουχί εις σάρκαν και αίμα (εις σάρκαν και αίμα μετουσιώνονται μόνον τα γκλομπς και αι σφαίραι) αλλ' εις δακρυγόνον!

Η εν λόγω τελετή, δυναμένη ονομασθήναι “δακρυγονοκλασία”, επαρατήρησα πως αποτελείται από τα εξής στάδια της αρχαιοελληνικής – νεοελληνικής τραγωδίας:

α) ΠΑΡΟΔΟΣ: Μία ομάς ανθρώπωνε πλησιάζει εις σημείόν τι όπου ενεδρεύει ομάς μβάτσων.
β) ΣΤΑΣΙΜΟ: Οι μβάτσοι εμποδίζωσι την ομάδα των ανθρώπωνε να προχωρήση. Οι άνθρωποι μένουν στάσιμοι.
γ) ΧΟ(ι)ΡΙΚΟ: Οι μβάτσοι φρίττωσι -δε γουστάρωσι να συνυπάρχωσι με ανθρώπους. Αρχίζωσι να κλάνωσι δακρυγόνα.
δ) ΕΞΟΔΟΣ: Οι άνθρωποι, μη αντέχοντες τη μπόχα, αρχίζωσι να υποχωρώσι -ενίοτε άδοντες θρησκευτικούς ύμνους της τριαδικής θεότητος που λέγεται “Μβάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι”. Εις τον χώρον επικρατεί άκρατος συγκίνησις -άπαντες δακρύζωσι και κλαίουσι, μακαρίζοντες την θεάν Τύχην διά το γεγονός ότι εγεννήθησαν άνθρωποι και ουχί χοίροι.
Εκ δε του πλεονασμού της χαράς των, οι άνθρωποι νομίζωσι πως ήρθε το Πάσχα, και αρχίζωσι το παντοειδές θορυβείν, ρίπτοντες αντικείμενα, φρούτα και μβουκάλια ημι-γέμοντα βενζίνης.

Όμως, κάμνω την σημαντικήν παρατήρησιν ότι πλείστοι των ανθρώπων, συχνάκις αρχίζουσι την ρίψιν λίθων προς το μέρος των μβάτσων.
Η τάσις αύτη των ανθρώπων, φρονώ πως έχει θρησκευτικάς ρίζας:

Πηγάζει εκ της πεποιθήσεως των ανθρώπων, ότι η ιστορία του Δευκαλίωνος εστί αληθής. Ήτοι, όταν ρίπτωσι λίθους προς τους μβάτσους, το πράττωσι με την ελπίδαν ότι εκ των λίθων θα ξεπεταχθώσι άνθρωποι, οίτινες θα αντικαταστήσωσι τους μβάτσους, ή, έστω, ότι οι μβάτσοι ώσιν άνθρωποι.

Τι να είπω... Ίσως έχωσι δίκαιον οι άνθρωποι... Ίσως να υφίσταται ακόμη τοιαύτη ελπίς...
Αλλά δεν το πολυβλέπω...

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"

Πάνω κάτω μέχρι την εποχή του Κρόμγουελ, όταν κάποιος μίλαγε για Δημοκρατία, εννοούσε την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία. Άλλη δημοκρατία που να πληρεί τους όρους να λέγεται έτσι, ΔΕΝ είχε υπάρξει, ως εκ τούτου η αθηναϊκού τύπου δημοκρατία ήταν η μόνη έως τότε ιστορικώς υπάρξασα δημοκρατία.

Βέβαια, τα πράγματα άλλαξαν στα χρόνια του Κρόμγουελ: Τα μασονικά εργαστήρια της εποχής, δούλεψαν πυρετωδώς και κατάφεραν να κατασκευάσουν ένα είδος πολιτεύματος που το ονόμασαν "αντιπροσωπευτική δημοκρατία".
Με το πέρασμα των δεκαετιών και συνεργούσης της ικανότητος των μασόνων στις δημόσιες σχέσεις, φτάσαμε στο σήμερα, όπου η "αντιπροσωπευτική δημοκρατία" θεωρείται (ψευδέστατα) ως συνέχεια της αθηναϊκής δημοκρατίας...

Το 1876 ιδρύθηκε στην Πάτρα ο "Δημοκρατικός Σύνδεσμος του Λαού".
Επρόκειτο για μια αναρχική οργάνωση, που πιθανόν είχε ως σκληρό πυρήνα 12 μέλη (είπαμε, ο αριθμός 12 είναι ζόρικος αριθμός).
Σύντομα, ο Δημοκρατικός Σύνδεσμος του Λαού απέκτησε μεγάλη επιρροή, τόσο στην Πάτρα όσο και σε άλλες πόλεις της Πελοπονήσου.
Ο Δημοκρατικός Σύνδεσμος του Λαού ήταν σε επαφή και επικοινωνία με την Ένωση της Γιούρα (ήτοι την διεθνή τάση των οπαδών του μεγιστοτεράστιου Μιχαήλ Μπακούνιν), και συμμετείχε στο συνέδριο της Βέρνης το 1877.
Η Association Internationale, ήτοι οι διεθνείς οπαδοί των ιδεών του Μπακούνιν, αναγνώριζαν πως ο Δημοκρατικός Σύνδεσμος του Λαού "είναι η πρώτη οργάνωση στην Ελλάδα που σήκωσε ψηλά το λάβαρο του μοντέρνου σοσιαλισμού, υιοθετώντας την άποψη πως η λύση του κοινωνικού ζητήματος δεν είναι δυνατή παρά μόνο με κοινωνική επανάσταση".

Ο Δημοκρατικός Σύνδεσμος του Λαού, το 1877 εξέδωσε στην Πάτρα την εφημερίδα του, η οποία, αν και αναρχική εφημερίδα, δεν θα μπορούσε παρά να έχει τον τίτλο "Ελληνική Δημοκρατία".

Ήταν η πρώτη φορά που -μετά από τόσους αιώνες- κάποιος Έλληνας μιλούσε για "Ελληνική Δημοκρατία"!
Γιατί απέφευγαν τόσους αιώνες να μιλήσουν για "ελληνική δημοκρατία"?

Μα είναι απλό:
Η "ελληνική δημοκρατία", εθεωρείτο ταυτόσημη της αναρχίας!

Ακόμα και ο περιβόητος "ανώνυμος Έλλην" που συνέγραψε τη θρυλική "Ελληνική Νομαρχία", απέφυγε επιμελώς να χρησιμοποιήσει τον τίτλο "ελληνική δημοκρατία" στον τίτλο, εξαιτίας του φόβου ότι τοιουτοτρόπως οι Έλληνες θα εθεωρούντο σαν αναρχικοί που δεν σέβονται τους νόμους... Και κατασκεύασε τη λέξη "νομαρχία" ως αντίθετη της λέξεως "αναρχία"...

Εν πάση περιπτώσει, στους αναρχικούς της Πάτρας ανήκει η τιμή να είναι οι πρώτοι που μίλησαν για "Ελληνική Δημοκρατία". Προμετωπίδα της εφημερίδας τους, ήταν το φοβερό και τρομερό σλόγκαν "Η επανάστασις είναι ο νόμος της προόδου".
(Το ίδιο σλόγκαν χρησιμοποίησε αργότερα και ο Πλάτων Δρακούλης ως προμετωπίδα σε δικά του έντυπα).

Τι εννοούσαν όμως οι αναρχικοί της Πάτρας, όταν μίλαγαν για "Ελληνική Δημοκρατία"?

Όπως διευκρίνιζε ο Διονύσιος Αμπελικόπουλος -καθηγητής μαθηματικών και ιδρυτικό στέλεχος του Συνδέσμου- σε επιστολή του προς τη Διεθνή:
"Ό,τι σημαίνει στη Δύση ο όρος "κομμουνισμός" ή "σοσιαλισμός", εκφράζεται στην Ελλάδα με τον πανάρχαιο όρο "Δημοκρατία".

Η θέση αυτή των Ελλήνων αναρχικών, έγινε δεκτή από τη Διεθνή, ως αυτονόητη αλήθεια. (Οι μόνες αντιρρήσεις της διεθνούς, είχαν να κάνουν με τις ήπιες εκφράσεις του Αμπελικόπουλου, σχετικά με το ρόλο του κατώτερου κλήρου στην Ελλάδα - είπαμε: Κλήρος και Μπακούνιν είναι έννοιες αντίθετες).

Είναι όμως προφανές, πως όταν οι πρωτοπόροι Έλληνες αναρχικοί της Πάτρας μιλούσαν για "Ελληνική Δημοκρατία", εννοούσαν "Δημοκρατία σαν αυτή της αρχαίας Ελλάδας". Δηλαδή, αυτό που σήμερα λέμε Άμεση Δημοκρατία.
Ουδόλως εννοούσαν "Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία του Ελλαδιστάν".

Πάντως γεγονός είναι ότι -για πολλούς και διάφορους λόγους- η έκδοση του πρώτου φύλλου της "Ελληνικής Δημοκρατίας" κατατρομοκράτησε τους λακέδες του "Βασιλείου της Ελλάδος": Το πρώτο -και μοναδικό- φύλλο της εφημερίδας κατασχέθηκε, και τα μέλη του Συνδέσμου υπέστησαν βαρβάτες διώξεις...

Πάντως, από αυτό το πρώτο φύλλο, μπορούμε να βρούμε τους σκοπούς και τις επιδιώξεις του Συνδέσμου:
Να εξαλείψει τους δύο μεγαλύτερους εχθρούς του λαού, τη φτώχεια και την αμάθεια, μέσα από τη χειραφέτηση του λαού διά της Αλήθειας, της Δικαιοσύνης και της Ηθικής, έχοντας ως μέσο "την άκραν αποκέντρωσιν και τελείαν αυτοδιοίκησιν των Δήμων" και την κατάκτηση "της πλήρους ελευθερίας του ατόμου".

Με κάτι τέτοια αποκεντρωτικά, γίνεται σαφές ακόμα και στον πιο δύσπιστο, ότι οι άνθρωποι μίλαγαν για άμεση δημοκρατία. Η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την κοινωνική μπουρδελοποίηση που προϋποθέτει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Μερικές δεκαετίες αργότερα, το μπλοκ των καταπιεστών της κοινωνίας απέκτησε και προοδευτική πτέρυγα, αντιβασιλική. Η πτέρυγα αυτή, το 1920τόσο, όταν έστειλε στο διάολο το βασιλιά, βρέθηκε στην ανάγκη να μετονομάσει κάπως το "Βασίλειον της Ελλάδος".
Το βάφτισαν "Ελληνική Δημοκρατία". Φυσικά, ουδόλως εννοούσαν "δημοκρατία αρχαιοελληνικού τύπου". Εννοούσαν απλώς "αντιπροσωπευτική δημοκρατία του Ελλαδιστάν".

Σε αυτή την αντιπροσωπευτική δημοκρατία ζούμε σήμερα. Τας συνεπείας της υφιστάμεθα. Γι' αυτό οι μπάτσοι είναι παντού. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία απαιτεί μπάτσους. Πολλούς μπάτσους. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος ύπαρξής της.

Βέβαια, και η "άμεση δημοκρατία", κράτος δημιουργεί. Αλλά χαλαρό κράτος. Σαφώς η άμεση δημοκρατία δεν είναι παρά ένα στάδιο προς την αναρχία. Σαφώς δεν μιλάμε για "Εδώ και τώρα αναρχία".

[Άλλη πονεμένη ιστορία το "εδώ και τώρα"... Θυμάμαι ότι εμείς οι πιτσιρήδες του τότε, μεγαλώσαμε ακούγοντας τους ηλικιακά μεγαλύτερους αναρχικούς να χρησιμοποιούν το σύνθημα "εδώ και τώρα αναρχία" και το γουστάραμε πολύ.
Ώσπου κάποια μέρα, πριν από τις εκλογές του 1981 που πρωτοέγινε κυβέρνηση το Πασόκ, οι Πασόκοι έπαθαν μια παράκρουση και απαλλοτρίωσαν το σύνθημα, μετατρέποντάς το σε "Εδώ και τώρα αλλαγή"...]

Τέτοιοι είναι οι οπαδοί της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας: Μας κλέβουν τις ιδέες, μας κλέβουν τα λεφτά, μας κλέβουν τα συνθήματα... Μέχρι και τα ονόματα των εφημερίδων μας κλέβουν, και τα κάνουν ονόματα κρατών...

Αλλά είμαστε αστείρευτοι σε συναισθήματα και ποιήματα, σε συνθήματα και σε ιδέες! Διότι ναι μεν αυτοί έχουν τις τράπεζες μαζί τους, εμείς όμως έχουμε μαζί μας τις Μούσες!

Όσο και να κλέψουν, την ιστορία πάντα θα την κινούμε εμείς:
Οι εχθροί της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Εμείς, οι μοναδικοί και πλέον φανατικοί οπαδοί της!

"ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ
ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών"

Δεδομένης της χτεσινής βροχής, είχα την ελπίδα ότι σήμερα τα γουρούνια (ήτοι τα γνωστά κρατικά γουρούνια) δεν θα χτυπούσαν τα παιδιά που σκόπευαν να κάνουν καθιστική διαμαρτυρία έξω από τον "σπίτι" της ΓΑΔΑ.
Πίστευα πως η ελπίδα μου ήταν βάσιμη, δοθέντος ότι είχαν σχηματιστεί (σε δρόμους και πλατείες) αρκετοί λάκκοι γεμάτοι βορβορώδη λάσπη, η οποία -ως γνωστόν- είναι τόσο προσφιλής στα γουρούνια, που είναι ιστορικώς εξακριβωμένο ότι αρέσκονται να κυλιούνται στη λάσπη.

Αντίθετα με τις ελπίδες μου, τελικά τα γουρούνια χτύπησαν τη διαμαρτυρία των παιδιών.

Δεν ξέρω τι έφταιξε. Ίσως να έφταιξε η κακή ποιότητα της λάσπης.
Πάντως ήμανε εκεί όταν μια ομάδα ευτραφών γουρουνιών είχε βάλει κάτω ένα μάλλον αδύνατο και μάλλον μικροκαμωμένο παιδί και το χτύπαγαν αν και ακινητοποιημένο. Μάλιστα, κάποια στιγμή ένας (εσωτερικά και εξωτερικά) χοντρογούρουνος, έκανε το ανδραγάθημα να αρχίσει να ψεκάζει το εν λόγω παιδί με μια φυσούνα δακρυγόνων.

Απ' όσο είδα, τη σκηνή την κατέγραφαν κάμερες, επομένως υποθέτω πως θα μεταδοθεί από τα δελτία ειδήσεων. Θα είναι μια σκηνή που θα μας κάνει εθνικά υπερήφανους!
Όσοι δεν κατεβαίνετε στους δρόμους, κάντε ζάπινγκ, ώστε να δείτε και να ξαναδείτε τη συγκεκριμένη σκηνή: Θα σας γεμίσει περηφάνεια! Θα δακρύσετε από συγκίνηση (όπως δάκρυσαν και οι παριστάμενοι κοντά στη σκηνή).

Για να είμαι αντικειμενικός, όλα ξεκίνησαν όταν μια ομάδα παιδιών άρχισε να πετάει στα γουρούνια τροφές: Αυγά, γιαούρτια, αλεύρι, κάτι λίγες ντομάτες κλπ.

Ίσως να μη γινόταν τίποτα, αν τα παιδιά πέταγαν στα γουρούνια άλλες τροφές. Αποδείχτηκε περίτρανα, ότι τα γουρούνια δεν αρέσκονται στα αυγά, τα γιαούρτια, το αλεύρι και τις ντομάτες.

Είναι ζήτημα διατροφικών συνηθειών...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ
(μα καλά, κράτος δεν υπάρχει?)

Όπως είναι γνωστό, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν σοφοί άνθρωποι.
Έφτιαχναν και πρωτότυπες λέξεις.
Μια από αυτές, ήταν η λέξη "Κράτος".

Όπως είναι γνωστό, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ζούσαν οργανωμένοι σε πόλεις.
Σήμερα βέβαια, εμείς λέμε πως ζούσαν οργανωμένοι σε πόλεις-κράτη, αλλά πιθανολογώ πως αν μας άκουγαν να λέμε κάτι τέτοιο, θα μας μούτζωναν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Διότι, το πιθανότερο είναι ότι ούτε καν γούσταραν να ακούν τη λέξη "κράτος". Με το όνομα "Κράτος", ονομάτιζαν μια σχεδόν αποτρόπαιη θεότητα, την οποία πιθανότατα πολύ θα γούσταραν να ξορκίσουν και να διώξουν από τις ζωές τους.

Με αυτό το σκεπτικό κάθησαν και σκάρωσαν την εξής γενεαλογία για το Κράτος:

Έφταξαν μια κόρη του Ωκεανού, η οποία λεγόταν "Στυξ" (ή Στύγα, αν θέλετε). Το όνομά της προέρχεται από το ρήμα "στυγέω" που σημαίνει: μισώ, απεχθάνομαι. Από εκεί προέρχεται και το επίθετο "στυγερός" (που το χρησιμοποιούμε και σήμερα: ο στυγερός φονιάς, ο στυγερός μπάτσος, κλπ).

Και, επειδή οι αρχαίοι ημών πρόγονοι όταν έλεγαν "Ωκεανός" εννοούσαν κάτι σαν ένα μεγάλο ποτάμι, να πούμε, υπέθεσαν ότι η κόρη του Ωκεανού, η Στυξ, δεν θα μπορούσε παρά να είναι κι αυτή ένα ποτάμι.

Αλλά όχι σαν τα άλλα ποτάμια: Τη Στύγα την τοποθέτησαν στην Κάτω Κόσμο, μαζί με κάτι ποταμάκια που κι αυτά είχαν αντίστοιχου φορτίου ονόματα:
"Αχέρων" από το "άχος", που σημαίνει "θλίψη".
"Κωκυτός" από το ρήμα "κωκύω" που σημαίνει "θρηνώ"
"Πυριφλεγέθων" (από το πυρ + φλεγέθω, δηλαδή αυτός που έχει πύρινες φλόγες).
Και βέβαια, κάπου δίπλα έρρεαν και τα νερά της Στυγός.

Αυτή τη Στύγα, λοιπόν, την έβαλαν να παντρεύεται έναν Τιτάνα, που λεγόταν Πάλλαντας. Από την ένωσή τους, απέκτησαν τέσσερα μυστήρια παιδάκια: Το Κράτος, τη Βία, το Ζήλο και τη Νίκη.

Τα δύο από αυτά τα παιδάκια, τα βρίσκουμε πολύ συχνά να συνεργάζονται:
Ας πούμε, στον "Προμηθέα Δεσμώτη", τη βρώμικη δουλειά του δεσίματος του Προμηθέα, την κάνουν από κοινού το Κράτος και η Βία.
Την είχαν ψυλιαστεί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: Όπου υπάρχει το κράτος, κάπου εκεί δίπλα υπάρχει και η βία. Ήτοι, τα δύο από τα παιδία της Στυγός (που είπαμε ότι το όνομά της σημαίνει "μίσος και απέχθεια").

Κατόπιν των ανωτέρω, ως γνήσιος απόγονος σοφών προγόνων, εθνικά σκεπτόμενος, πιστεύω πως είναι εξόχως λογικό κάποιος να απεχθάνεται τα δύο αυτά τέκνα της απέχθειας-Στυγός: Το Κράτος και τη Βία.

Όμως, το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό!
Σύμφωνα με άλλες απόψεις, άλλων προγόνων μου, το Κράτος ήταν μπάσταρδο τέκνο της Στυγός με τον Δία.
Η συγκεκριμένη φράξια των προγόνων μου, μας αφήνει να υποθέσουμε ότι ο τιτάνας Πάλλαντας είχε άξιους και όμορφους απογόνους: Την Ηώ-Αυγή, και βέβαια τη Βία, τον Ζήλο και την Νίκη.
Εμμέσως, η άποψη αυτή μας ωθεί να υποθέσουμε ότι υπήρχε κάποια κοντρίτσα για κληρονομικά ζητήματα, ανάμεσα στα γνήσια παιδιά του Πάλλαντα και της Στυγός από τη μιά, και στο μούλικο παιδί: Το Κράτος.

Ενδεχομένως λοιπόν, αυτά που ζούμε τις τελευταίες μέρες, δεν είναι παρά ακόμα μια υλική φανέρωση αυτής της κοντρίτσας. Ήτοι, η Ηώ, (που για μερικούς εθεωρείτο αδερφή του Ήλιου), ο Ζήλος, η Νίκη και η Βία, συγκρούονται με το μπάσταρδο Κράτος.

Όποια από τις δύο μυθολογικές εκδοχές κι αν υιοθετήσουμε, βλέπουμε πως για τους αρχαίους, το Κράτος και η Βία είχαν άμεση συσχέτιση: Είτε ως συνεργάτες και σύμμαχοι, είτε ως εχθροί, όπου υπάρχει Κράτος υπάρχει και Βία.

Ίσως -ίσως λέω- αν καταργηθεί το κράτος, ίσως τότε να μην υπάρχει και βία.
Ίσως αυτό να εννοούσε και το άτομο που έγραψε -με μεγάλα, ωραία γράμματα- στην πλατεία Συντάγματος:
ΑΛΕΞΗ, ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΩΛΟΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΣΟΥ!

ΚΑΘΗΣΤΕ ΜΕΣΑ!!!!

Εξαιρετικόν (και σφόδρα-σφόδρα επίκαιρον) ταινιάκιον!
Να το δείτε!

http://www.youtube.com/watch?v=Z7hCi9eOrQg&feature=channel_page

ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ...

Ε, ρε, γλέντια...
Ξέμειναν, λέει, οι μπάτσοι από δακρυγόνα και θα παραγγείλουν, λέει, μια καραβιά δακρυγόνα από το Ισραήλ.
Ήτοι, θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά τους, ως Παλαιστίνιους. Ως εχθρούς.

Στην κατωτέρω φωτό, νεοκατήχητος της εβραϊκής θρησκείας, εκφράζει -με τη γνωστή χειρονομία- τον ενθουσιασμό του για την περιτομή την οποία σκοπεύει να υποστεί.


Κατά τα άλλα, απ' ό,τι μαθαίνω, βγήκαν λέει κάτι Μπατσόκοι (Άννα Διαμαντοπούλου, Μπίστης, Βενιζέλος και τα ρέστα) και άρχισαν να τραγουδάνε διάφορα για τον Σύριζα.
Καλά κάνουν, εδώ που τα λέμε.
Ήτοι, άρχισαν τα καλαματιανά, μπας και ξεχαστεί ας πούμε η ιστορία με τον Τσουκάτο και τις μίζες που τσέπωναν όλοι τους από τη Siemens.

Φυσικά, ο κόσμος τους έχει χεσμένους. Τους φτύνει. Δεν έχει ξεχάσει τις μίζες.
Ιδίως τα πιτσιρίκια, έχουν χεσμένους τόσο το Μπατσόκ όσο και το Σύριζα.

Αλλά εντάξει, πέρα από τα πιτσιρίκια, εμείς οι μεγαλύτεροι θα θέλαμε να μάθουμε ένα ακριβές ποσό: Πόσα τσέπωσε ο Τσουκάτος, πόσα τσέπωσαν οι άλλοι Μπατσόκοι.
Διότι τα παράσιτα πρέπει να τσέπωσαν φράγκα μπόλικα. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι ακόμα μετράνε να δουν πόσα εν τέλει τσέπωσαν.
Αλλά τελικά πόσα τσέπωσαν από τις μίζες της Siemens?
Περισσότερα ή λιγότερα από το σύνολο των καταστροφών τις τελευταίες μέρες?
Αυτό είναι το ερώτημα που οφείλουν να απαντήσουν.

Τα υπόλοιπα καλαματιανά που τραγουδάνε, κανέναν μας δεν ενδιαφέρουν.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΖΑΡΕΙ

Αποκλειστική φωτογραφία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Ειδικά αυτός με το παλούκι, μοιάζει για εντελώς-εντελώς αντιπροσωπευτικό δείγμα αντιπροσωπευτικού δημοκράτη...
Επίσης, να διευκρινίσουμε ότι οι εικονιζόμενοι δημοκράτες, ουδέποτε άσκησαν "ωμή βία".
Συνήθως ασκούν "καλοψημένη βία", ουδέποτε όμως η βία που ασκούν δεν είναι "ωμή".