ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ
Και ενώ σκέφτομαι σοβαρά την ίδρυση της τάσης των Βαρεμένων, των οποίων βασικότερα αιτήματα θα είναι
1) οι αρμόδιοι να πάρουν μέτρα
2) μια πιο ανθρώπινη καταπίεση
3) καλύτερες συνθήκες σφαγής
4) το δικαίωμα στο όνειρο......
...Αιτήματα που θα διεκδικήσουμε έξω από κομματικές ταμπέλες και εξαρτήσεις ....
Εν τω μεταξύ, λέω, κάθομαι εδωνανά και διαβάζω....
και διαβάζω...
και διαβάζω...
Κι αυτός ο κωλόκαιρος δε λέει να φτιάξει...
Τρίτη, Μαΐου 31, 2011
Δευτέρα, Μαΐου 30, 2011
Κυριακή, Μαΐου 29, 2011
Παρασκευή, Μαΐου 27, 2011
Πέμπτη, Μαΐου 26, 2011
ΠΕΡΑΣΑ ΕΤΣΙ ΔΙΧΩΣ ΛΟΓΟ...
Ωραία λοιπόν, πέρασα κατά τις 6 τ' απόγευμα από το Σύνταγμα. Ωραία ήταν, βρήκα και κάνα δυο γνωστούς που δεν είχαν αγώνα αύριο (ούτε καν φεστιβάλ, λέμε), έμαθα κάτι ευχάριστα για παντός τύπου συνελεύσεις όχι υποχρεωτικά στο Σύνταγμα, χαρούμενους ανθρώπους είδα, νέα παιδιά κι άβγαλτα που η παρέα του Τζέφρι τ' ανάγκασε να βγουν να μάθουν πως διαμαρτύρεται ο κόσμος (και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να μάθει κάποιος τέτοια πράματα), ήτανε και καναδυό λαϊκοί εθνικομπαγλαμάδες με σταυροφορούσες σημαίες (βρε δεν πα να'χανε και τη σημαία του Ολυμπιακού, στα τέτοια μου και πρόβλημά τους, τι διάολο, άλλα προβλήματα έχω γω από δαύτους?), ένας κοπάναγε μια κατσαρόλα μ' ένα κουτάλι, κάποια δόση είπαμε να πάμε προς τα κάτω μιας κι ήταν λίγος ο κόσμος, κάτι αριστεριστόφατσες πήγανε ν' ανοίξουν ένα πανό, στραβομουτσουνιάσματα, το πανό δεν είχε υπογραφή οπότε τέλειωσαν και τα στραβομουτσουνιάσματα, σε μια δόση ως εκ μυστηρίου έκλεισε ο δρόμος, οι μπάτσοι κοίταγαν τον κόσμο φιλικά (ω, μυστήριο των μυστηρίων, γιατί εμένα πάντα με ψεκάζουνε?), από κάποια δόση και μετά, ακόμα δεν είχα κλείσει μισή ώρα εκεί κι ένιωσα ότι απλώς ψιλομαλακιζόμαστε, κάτι σαν το ανέκδοτο με τον μπαμπά γάτο που έχει πάρει τον υιό γάτο για να του δείξει πως γαμάνε, ε, βαρέθηκα κι έφυγα.
Γενικά καλά περνάνε αυτοί εκεί, και μακάρι να προκύψει κάτι καλό. Άλλωστε και μόνο ότι η Δαμανάκη δέχτηκε να κάνει το καραγκιοζάκι του Τζέφρι, αποδεικνύει ότι η όλη φάση έχει κάνει την κυβέρνηση (τι κυβέρνηση... σύσταση και συμμορία είναι αυτή, όχι κυβέρνηση...) να χεστεί πάνω της... Οπότε καλά κάνουν τα παιδιά στις πλατείες, άσχετα αν εγώ είμαι από αλλού -και μόνο η χαρά που αναδίνουν εξαιτίας της αίσθησης πως κάνουν κάτι σοβαρό, εμένα μου λέει πολλά.
Αυτάάάάάάάά....
Ωραία λοιπόν, πέρασα κατά τις 6 τ' απόγευμα από το Σύνταγμα. Ωραία ήταν, βρήκα και κάνα δυο γνωστούς που δεν είχαν αγώνα αύριο (ούτε καν φεστιβάλ, λέμε), έμαθα κάτι ευχάριστα για παντός τύπου συνελεύσεις όχι υποχρεωτικά στο Σύνταγμα, χαρούμενους ανθρώπους είδα, νέα παιδιά κι άβγαλτα που η παρέα του Τζέφρι τ' ανάγκασε να βγουν να μάθουν πως διαμαρτύρεται ο κόσμος (και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να μάθει κάποιος τέτοια πράματα), ήτανε και καναδυό λαϊκοί εθνικομπαγλαμάδες με σταυροφορούσες σημαίες (βρε δεν πα να'χανε και τη σημαία του Ολυμπιακού, στα τέτοια μου και πρόβλημά τους, τι διάολο, άλλα προβλήματα έχω γω από δαύτους?), ένας κοπάναγε μια κατσαρόλα μ' ένα κουτάλι, κάποια δόση είπαμε να πάμε προς τα κάτω μιας κι ήταν λίγος ο κόσμος, κάτι αριστεριστόφατσες πήγανε ν' ανοίξουν ένα πανό, στραβομουτσουνιάσματα, το πανό δεν είχε υπογραφή οπότε τέλειωσαν και τα στραβομουτσουνιάσματα, σε μια δόση ως εκ μυστηρίου έκλεισε ο δρόμος, οι μπάτσοι κοίταγαν τον κόσμο φιλικά (ω, μυστήριο των μυστηρίων, γιατί εμένα πάντα με ψεκάζουνε?), από κάποια δόση και μετά, ακόμα δεν είχα κλείσει μισή ώρα εκεί κι ένιωσα ότι απλώς ψιλομαλακιζόμαστε, κάτι σαν το ανέκδοτο με τον μπαμπά γάτο που έχει πάρει τον υιό γάτο για να του δείξει πως γαμάνε, ε, βαρέθηκα κι έφυγα.
Γενικά καλά περνάνε αυτοί εκεί, και μακάρι να προκύψει κάτι καλό. Άλλωστε και μόνο ότι η Δαμανάκη δέχτηκε να κάνει το καραγκιοζάκι του Τζέφρι, αποδεικνύει ότι η όλη φάση έχει κάνει την κυβέρνηση (τι κυβέρνηση... σύσταση και συμμορία είναι αυτή, όχι κυβέρνηση...) να χεστεί πάνω της... Οπότε καλά κάνουν τα παιδιά στις πλατείες, άσχετα αν εγώ είμαι από αλλού -και μόνο η χαρά που αναδίνουν εξαιτίας της αίσθησης πως κάνουν κάτι σοβαρό, εμένα μου λέει πολλά.
Αυτάάάάάάάά....
ΕΔΩ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥΣ
Νταξ, δεν είναι ψέμματα πως στο ΟΑΚΑ μαζεύονται 60.000 νοματαίοι όποτε παίζουνε Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός.
Ίσως επειδή ο αγώνας μεταδίδεται ζωντανά μόνο από ένα κανάλι και ποτέ από δύο κανάλια -ήγουν το Σκάϊ και το Σταρ.
Ωστόσο δεν λησμονώ το παλαιόν γνωμικόν που λέγει πως "Ουφ, στην Ελλάδα η επανάσταση θα ξεκινήσει με αφορμή ένα ανύπαρκτο πέναλτι".
Επομένως, ελπίζω.
Νταξ, δεν είναι ψέμματα πως στο ΟΑΚΑ μαζεύονται 60.000 νοματαίοι όποτε παίζουνε Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός.
Ίσως επειδή ο αγώνας μεταδίδεται ζωντανά μόνο από ένα κανάλι και ποτέ από δύο κανάλια -ήγουν το Σκάϊ και το Σταρ.
Ωστόσο δεν λησμονώ το παλαιόν γνωμικόν που λέγει πως "Ουφ, στην Ελλάδα η επανάσταση θα ξεκινήσει με αφορμή ένα ανύπαρκτο πέναλτι".
Επομένως, ελπίζω.
Τετάρτη, Μαΐου 25, 2011
Τρίτη, Μαΐου 24, 2011
ΑΚΡΙΒΕ ΜΟΥ ΕΛΠΗΝΩΡ! ΗΛΙΘΙΕ, ΦΤΩΧΕ ΜΟΥ ΕΛΠΗΝΩΡ!
Επίλογος από αξιόλογο κειμενάκιον που βρήκα εδώ.
Ας βάλω κι έναν ταιριαστό (ή ίσως και αταίριαστο) Γκαϊφύλια απ' τα παλιά
Μην ταράζεσαι! Συνέχισε τον ύπνο σου. Δε συμβαίνει δα και τίποτα που να μην το έχει ζήσει η Γη από την εποχή των Νεάντερταλ. Τυλίξου ανεμπόδιστα στον εφιάλτη σου. Μην μπαίνεις στον κόπο! Κι όταν ξυπνήσεις, πήδα στο κενό. Αυτό θα είναι τόπος σου και η προοπτική σου.
Εγώ…να… λίγο σοκαρίστηκα από το σύνθημα της πλατείας Del Sol: «ΜΗ ΦΩΝΑΖΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ».
Επίλογος από αξιόλογο κειμενάκιον που βρήκα εδώ.
Ας βάλω κι έναν ταιριαστό (ή ίσως και αταίριαστο) Γκαϊφύλια απ' τα παλιά
ΣΤΑΣΗ ΛΥΣΙΑΤΡΕΙΟ...
στάση του λωτού, στάση πληρωμών....
Εν τω μεταξύ, όπως στις πλατείες της Ισπανίας εξαπλώνεται το κίνημα των Ιντιγνάδος, έτσι και στις πλατείες των Αθηνών, το κίνημα των "Χαϊβανέρος" συνεχίζει να μεγαλουργεί!!!
στάση του λωτού, στάση πληρωμών....
Εν τω μεταξύ, όπως στις πλατείες της Ισπανίας εξαπλώνεται το κίνημα των Ιντιγνάδος, έτσι και στις πλατείες των Αθηνών, το κίνημα των "Χαϊβανέρος" συνεχίζει να μεγαλουργεί!!!
Κυριακή, Μαΐου 22, 2011
ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ Γ(Ρ)ΑΜΑΤΑ
Πανεπιστημιακού επιπέδου πανηγυρισμοί από τους Βουλγαράκηδες και τους Μεϊμαράκηδες του μέλλοντος.
Φοιτητές ανήκοντες στη ΔΑΠ των ΤΕΙ Πειραιά, πανηγυρίζουν για την μεγελειώδη εκλογική νίκη της παρατάξεώς των.
Διότι, έτσι γιορτάζει ο Πειραιάς!!!!
ΔΑΠ - ΝΔΦΚ ΣΤΕΦ ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ 2011 by fon1972
Και μην ξεχνάμε τα λόγια του ποιητή:
"Μην αμελήσετε να πάρετε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία"
Πανεπιστημιακού επιπέδου πανηγυρισμοί από τους Βουλγαράκηδες και τους Μεϊμαράκηδες του μέλλοντος.
Φοιτητές ανήκοντες στη ΔΑΠ των ΤΕΙ Πειραιά, πανηγυρίζουν για την μεγελειώδη εκλογική νίκη της παρατάξεώς των.
Διότι, έτσι γιορτάζει ο Πειραιάς!!!!
ΔΑΠ - ΝΔΦΚ ΣΤΕΦ ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ 2011 by fon1972
Και μην ξεχνάμε τα λόγια του ποιητή:
"Μην αμελήσετε να πάρετε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία"
Σάββατο, Μαΐου 21, 2011
ΑΦΗΕΡΟΜΑ ΣΤΥΝ ΝΕΟΕΛΗΝΙΚΟΙ ΠΥΗΣΗ
Ρίχνοντας μια ματιά στο ένα από τα δύο φεϊσμπουκικά γκρουπ αναφορικώς με τον εν τη αγορά βωμό (μιλάμε για εκείνο το γκρουπ που με οδηγεί σε νέες μορφές αυτογνωσίας), αναφώνησα "Σ' ευχαριστώ θεέ μου που βοήθησες να ξεκινήσει η μέρα μου καλά".
Διότι, ω ναι, εκεί μέσα ανέγνωσα ποίημα θεϊκής εμπνεύσεως, ποίημα μεγαλειώδες, εθνικώς ορθόν, να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει, να το βλέπεις και να λες "ναι ρε μπαγάσα, με τέτοιους πνευματικούς ανθρώπους θέλω να συναναστρέφομαι"!!!
Ο ποιητής, ονόματι Seleukos Xemandrios (δεν ξέρω πως ακριβώς προφέρεται), ένα από τα πλέον δραστήρια μέλη του εν λόγω γκρουπ, έχω την άποψη πως κυριολεκτικά "τα σπάει". Δίνει ρέστα. Δείχνει και αποδεικνύει ότι το διαχρονικό ποιητικό μεγαλείο που ανέκαθεν χαρακτήριζε τον ελληνισμό, παραμένει ολοζώντανο!
Όμηρος, Αισχύλος, Αρχίλοχος, Ευριπίδης, Αλκαίος, Αριστοφάνης, Σαπφώ, όλοι κοιτούν με θαυμασμό αυτή την ποιητική δημιουργία και τρίζουν από χαρά τα κόκκαλά τους! Το διαβάζουν και το ξαναδιαβάζουν εκεί, στα νησιά των Μακάρων και λένε: "ναι ρε πούστη, τέτοια ποιήματα έπρεπε να γράφουμε κι εμείς"!
Όμως ας μη γράψω περισσότερα!
Ας αρκεστώ στην παράθεση του ποιήματος, κι ας ελπίσω ότι οι θεοί θα σταθούν επιεικείς μαζί μας και δεν θα πέσει φωτιά να μας κάψει.
Το μεγαλειώδες ποίημα, δεν φαίνεται να έχει τίτλο. Γραμμένο σε αρχαιοπρεπή μεγαλογράμματη γραφή, λέει τα εξής:
Ω θεοί, σας ευχαριστώ που ξεκίνησε τόσο όμορφα και ποιητικά η σημερινή μέρα!
Ρίχνοντας μια ματιά στο ένα από τα δύο φεϊσμπουκικά γκρουπ αναφορικώς με τον εν τη αγορά βωμό (μιλάμε για εκείνο το γκρουπ που με οδηγεί σε νέες μορφές αυτογνωσίας), αναφώνησα "Σ' ευχαριστώ θεέ μου που βοήθησες να ξεκινήσει η μέρα μου καλά".
Διότι, ω ναι, εκεί μέσα ανέγνωσα ποίημα θεϊκής εμπνεύσεως, ποίημα μεγαλειώδες, εθνικώς ορθόν, να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει, να το βλέπεις και να λες "ναι ρε μπαγάσα, με τέτοιους πνευματικούς ανθρώπους θέλω να συναναστρέφομαι"!!!
Ο ποιητής, ονόματι Seleukos Xemandrios (δεν ξέρω πως ακριβώς προφέρεται), ένα από τα πλέον δραστήρια μέλη του εν λόγω γκρουπ, έχω την άποψη πως κυριολεκτικά "τα σπάει". Δίνει ρέστα. Δείχνει και αποδεικνύει ότι το διαχρονικό ποιητικό μεγαλείο που ανέκαθεν χαρακτήριζε τον ελληνισμό, παραμένει ολοζώντανο!
Όμηρος, Αισχύλος, Αρχίλοχος, Ευριπίδης, Αλκαίος, Αριστοφάνης, Σαπφώ, όλοι κοιτούν με θαυμασμό αυτή την ποιητική δημιουργία και τρίζουν από χαρά τα κόκκαλά τους! Το διαβάζουν και το ξαναδιαβάζουν εκεί, στα νησιά των Μακάρων και λένε: "ναι ρε πούστη, τέτοια ποιήματα έπρεπε να γράφουμε κι εμείς"!
Όμως ας μη γράψω περισσότερα!
Ας αρκεστώ στην παράθεση του ποιήματος, κι ας ελπίσω ότι οι θεοί θα σταθούν επιεικείς μαζί μας και δεν θα πέσει φωτιά να μας κάψει.
Το μεγαλειώδες ποίημα, δεν φαίνεται να έχει τίτλο. Γραμμένο σε αρχαιοπρεπή μεγαλογράμματη γραφή, λέει τα εξής:
Η ΜΕΝΔΩΝΗ ΚΙ’ ΔΡΑΓΩΝΑ
ΔΥΟ ΜΟΥΛΑΡΕΣ Σ' ΑΧΥΡΩΝΑ
ΤΣΑΚΩΝΟΤΑΝ ΜΕ ΠΟΡΔΕΣ
ΒΡΩΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΗΧΗΡΕΣ
ΡΙΧΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΡΔΗ Η ΜΕΝΔΩΝΑ
ΠΑΡΤΗΝ ΚΑΤΩ ΤΗΝ ΔΡΑΓΩΝΑ
ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ Ο ΚΟΡΡΕΣ
ΚΟΥΦΙΕΣ ΟΙ ΠΟΡΔΕΣ ΑΥΤΕΣ
ΕΡΧΕΤ' Η ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΑ
Η ΓΝΩΣΤΗ ΕΒΡΑΙΟΠΟΥΛΑ
ΜΑ ΓΛΥΣΤΡΑΕΙ ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ
ΚΑΙ ΒΟΓΓΑΕΙ ΔΥΝΑΤΑ
ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ Ο ΕΒΡΑΙΑΣ
ΠΕΦΤΕΙ ΣΑΝ ΚΟΜΑΤΙ ΚΡΕΑΣ
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΙ' ΑΛΛΟΙ ΩΡΑΙΟΙ
ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ
ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΝ
ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΝΑ ΣΚΙΣΟΥΝ
Μ' ΑΓΡΥΠΝΑ Η ΑΘΗΝΑ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΕΡΝΕΙ ΔΥΝΑΤΑ
ΝΑ ΚΙ΄Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ
ΑΠ' ΤΗΝ ΔΗΛΟ ΜΑΚΡΥΑ
ΡΙΧΝΕΙ ΒΕΛΗ ΦΩΤΕΙΝΑ
ΚΑΙΓΟΝΤΑΣ ΤΑ ΕΡΠΕΤΑ
Ω θεοί, σας ευχαριστώ που ξεκίνησε τόσο όμορφα και ποιητικά η σημερινή μέρα!
Παρασκευή, Μαΐου 20, 2011
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!!!
Από το ευλόγιον "Δακρυγόνο -προσοχή φασισμός", αντιγράφω:
Κάτι τέτοια βλέπω και πολύ φοβάμαι, καλέ μου αναγνώστη, ότι η εγκληματικότητα έχει φτάσει σε τέτοια ύψη επειδή οι αρμόδιοι αρνούνται να πάρουν μέτρα. Μοιραία θα αναγκαστούμε να φτάσουμε στην αυτοδικία προκειμένου να σώσουμε τις ζωές και τις περιουσίες μας που κινδυνεύουν από τη σάρα και τη μάρα, από τις συμμορίες αλητών και τσογλανιών δήθεν ελληνικής καταγωγής που κυκλοφορούν ανενόχλητοι στο κέντρο της φιλόξενης πόλης μας... Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει, αλλά ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι με τους δήθεν ελληνικής καταγωγής τσογλαναράδες. Οι αρμόδιοι που τους μάζεψαν όλους αυτούς τους αλήτες στο κέντρο της Αθήνας, πρέπει να πάρουν μέτρα.
Ε, όχι και να σπάνε τα μαγαζιά συμπολιτών μας για ένα γλιφιτζούρι... Του πούστη! Για ένα γλιφιτζούρι ρε τσογλαναράδες?
Από το ευλόγιον "Δακρυγόνο -προσοχή φασισμός", αντιγράφω:
Απίστευτο βίντεο κυκλοφορεί με το πλιάτσικο ξυρισμένων πατριωτών σε μαγαζάκι πρόσφυγα. Τα ξαφρισμένα αντικείμενα ήταν ζαχαρωτά τηλεκάρτες και κέρματα…που έγιναν θυσία από τους πατριώτες ναζιστές στον αγώνα τους για “εθνική ανεξαρτησία”.Το mega προφανώς προστατεύοντας τα τάγματα εφόδου κρυβει απο τη "δικαιωσύνη" τα πρόσωπα των φασιστών που κλέβουν τον πρόσφυγα.
Κάτι τέτοια βλέπω και πολύ φοβάμαι, καλέ μου αναγνώστη, ότι η εγκληματικότητα έχει φτάσει σε τέτοια ύψη επειδή οι αρμόδιοι αρνούνται να πάρουν μέτρα. Μοιραία θα αναγκαστούμε να φτάσουμε στην αυτοδικία προκειμένου να σώσουμε τις ζωές και τις περιουσίες μας που κινδυνεύουν από τη σάρα και τη μάρα, από τις συμμορίες αλητών και τσογλανιών δήθεν ελληνικής καταγωγής που κυκλοφορούν ανενόχλητοι στο κέντρο της φιλόξενης πόλης μας... Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει, αλλά ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι με τους δήθεν ελληνικής καταγωγής τσογλαναράδες. Οι αρμόδιοι που τους μάζεψαν όλους αυτούς τους αλήτες στο κέντρο της Αθήνας, πρέπει να πάρουν μέτρα.
Ε, όχι και να σπάνε τα μαγαζιά συμπολιτών μας για ένα γλιφιτζούρι... Του πούστη! Για ένα γλιφιτζούρι ρε τσογλαναράδες?
Τετάρτη, Μαΐου 18, 2011
ΠΑΣΟΚOΠΙΤΤΑ
-μια συνταγή τίγκα στα λιπαρά
-Από το ανέκδοτο βιβλίο μου "Μαγειρεύοντας με τον πρκλς"
Την ιδέα για την παρακάτω συνταγή, την εμπνεύστηκα βλέποντας αυτό το συνθηματίδιον:
Πείνα έρχεται, οπότε καλό είναι να μας βρει προετοιμασμένους.
Δοκίμασέ το καλέ μου αναγνώστη, και θα γλείφεις τα δάχτυλά σου!!!
-μια συνταγή τίγκα στα λιπαρά
-Από το ανέκδοτο βιβλίο μου "Μαγειρεύοντας με τον πρκλς"
Την ιδέα για την παρακάτω συνταγή, την εμπνεύστηκα βλέποντας αυτό το συνθηματίδιον:
Πείνα έρχεται, οπότε καλό είναι να μας βρει προετοιμασμένους.
ΠΑΣΟΚΟΠΙΤΤΑ
ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΜΕ:
Μισό κιλό λάδι λαδώματος
250 γρ. μιζέλαιο
100 γρ. προεκλογικά φούμαρα
300 γρ. λεφτά υπάρχουν
Ένα μεταλλικό συρτάρι από τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ
Θαλασσινό νερό από ένα υποβρύχιο Τσοχατζό
Ένα παλούκι από το στέγαστρο Καλατράβα
Δύο δομημένα ομόλογα
Τρεις μετοχές Γενικών Αποθηκών
Ένας Πασόκος της γειτονιάς
Δυο μέτρα καλώδιο της Ζίμενς
Ένα Σι φορ Άϊ
ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ:
Ζεσταίνουμε σε σιγανή φωτιά το μιζέλαιο μέσα στο μεταλλικό συρτάρι από τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Μόλις κάψει, προσθέτουμε το λάδι λαδώματος και το θαλασσινό νερό από το υποβρύχιο Τσοχατζό. Ψιλοκόβουμε τα προεκλογικά φούμαρα και τα λεφτά που υπάρχουν. Τα αναμειγνύουμε. Το μίγμα το κοπανάμε με το παλούκι από το στέγαστρο Καλατράβα ωσότου γίνει μια εύπλαστη μάζα. Στρώνουμε τα δυο δομημένα ομόλογα μέσα σε μικρό ταψάκι και πάνω τους απλώνουμε το προαναφερθέν μίγμα. Από πάνω, απλώνουμε τις τρεις μετοχές Γενικών Αποθηκών. Βάζουμε το ταψάκι στο φούρνο και περιμένουμε να ροδίσει.
Εν τω μεταξύ, δένουμε τον Πασόκο της γειτονιάς με το καλώδιο της Ζίμενς και τον πετάμε μέσα στο μεταλλικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, όπου λογικά θα έχει κοχλάσει το μιζέλαιο, το λάδι λαδώματος και το θαλασσινό νερό από το υποβρύχιο Τσοχατζό.
(Προαιρετικά, μπορούμε προηγουμένως, για καλύτερο αποτέλεσμα, να κοπανήσουμε με το στέγαστρο Καλατράβα τον πασόκο, ώστε να γίνει πιο τρυφερός).
Αφήνουμε τον Πασόκο να βράσει μέσα στο ζουμί του ταμείου του ΠΑΣΟΚ.
Μόλις μας ειδοποιήσει το Σι Φορ Άϊ ότι έχει ροδίσει το ταψί που είναι στο φούρνο, το βγάζουμε και το περιχύνουμε με το ζουμί από το ταμείο του ΠΑΣΟΚ, που λογικά θα έχει πλέον κοχλάσει εντελώς.
(Σημείωση: Τον πασόκο που περισσεύει, δεν τον πετάμε!!! Τον κρατάμε στον καταψύκτη, για να του βάλουμε την κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου, τα χριστούγεννα)
Δοκίμασέ το καλέ μου αναγνώστη, και θα γλείφεις τα δάχτυλά σου!!!
ΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑ
- Look over your shoulder
Το τραγουδάκιον της ημέρας από το σάουντρακ του θρυλικού "O Lucky Man", όπου μακάριοι όσοι το έχουν δει και μακάριος όποιος τυχόν το ανεβάσει ξερωγώ σε κάνα τόρεντ, ίνα το ξαναϊδώ...
- Look over your shoulder
When there's a bluebird singing by your window pane,
And the sun shines bright all day through.
Don't forget boy -
Look over your shoulder.
'Cause there's always someone coming after you.
When everything in life seems just as it should be,
At last success seems just around the door.
Don't forget boy -
Look over your shoulder.
'Cause things don't stay the same forever more.
Hope springs eternal in a young man's breast,
And he dreams of a better life ahead.
Without that dream,
you are nothing, nothing, nothing.
You have to find out for yourself that dream is dead.
Το τραγουδάκιον της ημέρας από το σάουντρακ του θρυλικού "O Lucky Man", όπου μακάριοι όσοι το έχουν δει και μακάριος όποιος τυχόν το ανεβάσει ξερωγώ σε κάνα τόρεντ, ίνα το ξαναϊδώ...
Κυριακή, Μαΐου 15, 2011
Σάββατο, Μαΐου 14, 2011
Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ
Ζήτω το έθνος!!!
Κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι Έλληνες ενωμένοι μεγαλουργούν!!!
Και όταν λέμε "μεγαλουργούν", το εννοούμε!!!
13 τόνοι σαλάτα, δεν είναι και μικρό πράμα, ε?
Εν τω μεταξύ, μιλώντας για σαλάτα, θυμήθηκα μια εξαιρετική σαλατοειδή εικαστική σύνθεση με την οποία είχα βρεθεί αντιμέτωπος το καλοκαίρι στον Πόρο:
Γκρικ σάλαντ σου λέω!!!!
Ζήτω το έθνος!!!
Κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι Έλληνες ενωμένοι μεγαλουργούν!!!
Και όταν λέμε "μεγαλουργούν", το εννοούμε!!!
13 τόνοι σαλάτα, δεν είναι και μικρό πράμα, ε?
Εν τω μεταξύ, μιλώντας για σαλάτα, θυμήθηκα μια εξαιρετική σαλατοειδή εικαστική σύνθεση με την οποία είχα βρεθεί αντιμέτωπος το καλοκαίρι στον Πόρο:
Γκρικ σάλαντ σου λέω!!!!
ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ
Ρώτησα τον σκύλο μου το Ρίβα άμα νιώθει
Έλληνας αυτόχθονας ή κάτι σχετικό.
Εκείνος χασμουρήθηκε, επέστρεψε στον ύπνο
κι η ανάσα του ήταν όμορφη σαν κύμα στο γιαλό.
Εό! Γαμώ το φασισμό
Γυρνώ στην άγρια ροδιά και την ρωτώ τα ίδια
αν Ελληνίς αισθάνεται λουσμένη από το φως.
"Πήρα σκυτάλη για ζωή,για θάνατο σκυτάλη"
μου απαντάει ο κόκκινος στα κλώνια της ανθός.
Εό! Σαπίλα ο φασισμός
Εν τω μεταξύ, έριξα μια ματιά σ' όσα γράφονται σε ένα από τα δύο γκρουπ που υπάρχουν στο φέϊσμπουκ σχετικά με την διάσωση και ανάδειξη του εν τη αγορά βωμού.
Όχι, δεν έκανα εμετό με τις ύβρεις εναντίον των θεών που διάβασα, γραμμένες από διάφορα ναζιστικά σκουλήκια που προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα όσια και τα ιερά των Ελλήνων.
Απλώς αγανάκτησα με όσους υπέθαλψαν αυτά τα σκουλήκια.
Κρίμα.
Ρώτησα τον σκύλο μου το Ρίβα άμα νιώθει
Έλληνας αυτόχθονας ή κάτι σχετικό.
Εκείνος χασμουρήθηκε, επέστρεψε στον ύπνο
κι η ανάσα του ήταν όμορφη σαν κύμα στο γιαλό.
Εό! Γαμώ το φασισμό
Γυρνώ στην άγρια ροδιά και την ρωτώ τα ίδια
αν Ελληνίς αισθάνεται λουσμένη από το φως.
"Πήρα σκυτάλη για ζωή,για θάνατο σκυτάλη"
μου απαντάει ο κόκκινος στα κλώνια της ανθός.
Εό! Σαπίλα ο φασισμός
Εν τω μεταξύ, έριξα μια ματιά σ' όσα γράφονται σε ένα από τα δύο γκρουπ που υπάρχουν στο φέϊσμπουκ σχετικά με την διάσωση και ανάδειξη του εν τη αγορά βωμού.
Όχι, δεν έκανα εμετό με τις ύβρεις εναντίον των θεών που διάβασα, γραμμένες από διάφορα ναζιστικά σκουλήκια που προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα όσια και τα ιερά των Ελλήνων.
Απλώς αγανάκτησα με όσους υπέθαλψαν αυτά τα σκουλήκια.
Κρίμα.
Παρασκευή, Μαΐου 13, 2011
10511 / 11511
Η γνώση είναι μνήμη.
Αυτός που έκπληκτος πληροφορείται πως το κράτος δολοφονεί, δεν έχει μνήμη.
Αυτός που ενδεής αναμένει από το κράτος να πατάξει τον κοινωνικό κανιβαλισμό που το ίδιο δημιουργεί, δεν έχει μνήμη.
Αυτός που χαζεμένος αδυνατεί να δει τη σχέση που συνδέει το ναζιστικό σκυλολόϊ με τη φράση "οι αρμόδιοι να πάρουν μέτρα", δεν έχει μνήμη.
Κι όπως καταλαβαίνεις, αν δεν υπάρχει μνήμη δεν υπάρχει γνώση.
Ούτε επίγνωση του γεγονότος πως έχουμε πόλεμο. Αιώνες τώρα.
Σ' αυτό τον πόλεμο η επιλογή στρατοπέδου δεν έχει τόσο πολιτικό χαρακτήρα. Κυρίως έχει χαρακτήρα θεολογικό.
Κι εγώ ειρηνικός άνθρωπος είμαι, όμως ο πόλεμος είναι δεδομένος, αιώνες τώρα.
Το μοναδικό διακύβευμα είναι η επιλογή θεών-συμμάχων-οδηγών-προτύπων.
Βοθήματα δι' αρχαρίους:
Από την Ε ραψωδία τις Ιλιάδας, αφού τη διαβάσουμε πρώτα ολόκληρη, επικεντρωνόμαστε στους στίχους:
461-462 (κλικ εδώ για λεπτομέρειες)
762-765 (κλικ εδώ για λεπτομέρειες)
784-786 (κλικ εδώ για λεπτομέρειες)
825-828 (κλικ στο παραπάνω λινκ)
888-909 (ξανά μανά κλικ στο παραπάνω λινκ)
Δεν είναι ώρα για φιλολογίες, ωστόσο ο Όμηρος είναι σαφής:
Ο Άρης δεν πεθαίνει, επομένως ο πόλεμος δεν πεθαίνει.
Μέρος της φύσεως είναι, επομένως ο Δίας τον επαναφέρει στα ίσα του.
Νικιέται όμως -πάντοτε νικιέται- από την Αθηνά. Και την Ήρα.
Αι οποίαι ασκούν την πρέπουσα βία στη βία και τον πρέποντα πόλεμο στον πόλεμο.
Και νικούν. Με τις ευλογίες του Δία. Ο οποίος διασώζει και τον Άρη, τελικά.
Η Ε ραψωδία της Ιλιάδας λέγεται και "Αριστεία Διομήδους"
(και όχι, δεν πρόκειται για ονοματεπώνυμο Κύπριας νοικοκυράς).
Όχι τυχαία, το όνομα "Διομήδης" εκ του Δίας + μήδεα (εκ του "μέδω-μέδομαι").
Τα "μήδεα" είναι που έφεραν την αριστεία.
(Σχετικά με τα μήδεα, κλικ εδώ, σε παλιότερο ποστ εδώ μέσα).
Με τον Άρη λοιπόν ή με την αήττητη Αθηνά -κι εν τέλει με τον ίδιο το Δία?
Δηλαδή πόλεμος χωρίς φρόνηση ή πόλεμος με φρόνηση?
Αυτά, και είθε οι θεοί να είναι μαζί μας καθώς θα τσακίζουμε τα πάσης φύσεως ναζιστικά σκουλήκια της διπλανής ή της απέναντι πόρτας, αλλά και τους παιδαγωγούς τους, βέβαια.
Όταν ακόμα κι ο Δίας δεν είναι ουδέτερος -αντίθετα, είναι με το μέρος μας- σ' αυτό τον πόλεμο, θα ήταν γελοίο να είμαι ουδέτερος εγώ, ένας κοινός θνητός.
Να, κι αν δεν με πιστεύεις ρώτα τ' αδέσποτα σκυλιά.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ:
Το κειμενάκιον είχε ανέβει χτες, αλλά εξαιτίας του ναυαγίου του blogger.com, το 'φαγε η μαρμάγκα. Το ξανανέβασα λοιπόν, έτσι, επειδή θεωρώ σημαντική την επιστροφή στον Όμηρο... :-)
Η γνώση είναι μνήμη.
Αυτός που έκπληκτος πληροφορείται πως το κράτος δολοφονεί, δεν έχει μνήμη.
Αυτός που ενδεής αναμένει από το κράτος να πατάξει τον κοινωνικό κανιβαλισμό που το ίδιο δημιουργεί, δεν έχει μνήμη.
Αυτός που χαζεμένος αδυνατεί να δει τη σχέση που συνδέει το ναζιστικό σκυλολόϊ με τη φράση "οι αρμόδιοι να πάρουν μέτρα", δεν έχει μνήμη.
Κι όπως καταλαβαίνεις, αν δεν υπάρχει μνήμη δεν υπάρχει γνώση.
Ούτε επίγνωση του γεγονότος πως έχουμε πόλεμο. Αιώνες τώρα.
Σ' αυτό τον πόλεμο η επιλογή στρατοπέδου δεν έχει τόσο πολιτικό χαρακτήρα. Κυρίως έχει χαρακτήρα θεολογικό.
Κι εγώ ειρηνικός άνθρωπος είμαι, όμως ο πόλεμος είναι δεδομένος, αιώνες τώρα.
Το μοναδικό διακύβευμα είναι η επιλογή θεών-συμμάχων-οδηγών-προτύπων.
Βοθήματα δι' αρχαρίους:
Από την Ε ραψωδία τις Ιλιάδας, αφού τη διαβάσουμε πρώτα ολόκληρη, επικεντρωνόμαστε στους στίχους:
461-462 (κλικ εδώ για λεπτομέρειες)
762-765 (κλικ εδώ για λεπτομέρειες)
784-786 (κλικ εδώ για λεπτομέρειες)
825-828 (κλικ στο παραπάνω λινκ)
888-909 (ξανά μανά κλικ στο παραπάνω λινκ)
Δεν είναι ώρα για φιλολογίες, ωστόσο ο Όμηρος είναι σαφής:
Ο Άρης δεν πεθαίνει, επομένως ο πόλεμος δεν πεθαίνει.
Μέρος της φύσεως είναι, επομένως ο Δίας τον επαναφέρει στα ίσα του.
Νικιέται όμως -πάντοτε νικιέται- από την Αθηνά. Και την Ήρα.
Αι οποίαι ασκούν την πρέπουσα βία στη βία και τον πρέποντα πόλεμο στον πόλεμο.
Και νικούν. Με τις ευλογίες του Δία. Ο οποίος διασώζει και τον Άρη, τελικά.
Η Ε ραψωδία της Ιλιάδας λέγεται και "Αριστεία Διομήδους"
(και όχι, δεν πρόκειται για ονοματεπώνυμο Κύπριας νοικοκυράς).
Όχι τυχαία, το όνομα "Διομήδης" εκ του Δίας + μήδεα (εκ του "μέδω-μέδομαι").
Τα "μήδεα" είναι που έφεραν την αριστεία.
(Σχετικά με τα μήδεα, κλικ εδώ, σε παλιότερο ποστ εδώ μέσα).
Με τον Άρη λοιπόν ή με την αήττητη Αθηνά -κι εν τέλει με τον ίδιο το Δία?
Δηλαδή πόλεμος χωρίς φρόνηση ή πόλεμος με φρόνηση?
Αυτά, και είθε οι θεοί να είναι μαζί μας καθώς θα τσακίζουμε τα πάσης φύσεως ναζιστικά σκουλήκια της διπλανής ή της απέναντι πόρτας, αλλά και τους παιδαγωγούς τους, βέβαια.
Όταν ακόμα κι ο Δίας δεν είναι ουδέτερος -αντίθετα, είναι με το μέρος μας- σ' αυτό τον πόλεμο, θα ήταν γελοίο να είμαι ουδέτερος εγώ, ένας κοινός θνητός.
Να, κι αν δεν με πιστεύεις ρώτα τ' αδέσποτα σκυλιά.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ:
Το κειμενάκιον είχε ανέβει χτες, αλλά εξαιτίας του ναυαγίου του blogger.com, το 'φαγε η μαρμάγκα. Το ξανανέβασα λοιπόν, έτσι, επειδή θεωρώ σημαντική την επιστροφή στον Όμηρο... :-)
Τρίτη, Μαΐου 10, 2011
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ
(μια ταυτολογία, δηλαδή)
Η παραπάνω φωτο του εικονιζόμενου αδιάφθορου και πρωτοπόρου δημοκράτη που πρωτολάνσαρε τη φράση "οι πολιτικοί δεν υπάρχουν για να σέρνονται πίσω από τις πλειοψηφίες"...
Αναπόφευκτα μου φέρνει στο μυαλό αφενός το φοβερόνε και τρομερόνε βιβλίονε "Κράτος και Επανάσταση" του Λένιν...
Και αφετέρου, δεν ξέρω πως, μου φέρνει στο μυαλό τις λέξεις "Βίλλα Κιοσέογλου".
Τι στον πούτσο είναι αυτή η Βίλλα Κιοσέογλου, ούτε που ξέρω.
Περίεργον... Ίσως πρέπει να βάλω στο google τις λέξεις "Βίλλα Κιοσέογλου" μπας και βρω καμιά άκρη σχετικά με το κράτος και τη διαφθορά...
(μια ταυτολογία, δηλαδή)
Η παραπάνω φωτο του εικονιζόμενου αδιάφθορου και πρωτοπόρου δημοκράτη που πρωτολάνσαρε τη φράση "οι πολιτικοί δεν υπάρχουν για να σέρνονται πίσω από τις πλειοψηφίες"...
Αναπόφευκτα μου φέρνει στο μυαλό αφενός το φοβερόνε και τρομερόνε βιβλίονε "Κράτος και Επανάσταση" του Λένιν...
Και αφετέρου, δεν ξέρω πως, μου φέρνει στο μυαλό τις λέξεις "Βίλλα Κιοσέογλου".
Τι στον πούτσο είναι αυτή η Βίλλα Κιοσέογλου, ούτε που ξέρω.
Περίεργον... Ίσως πρέπει να βάλω στο google τις λέξεις "Βίλλα Κιοσέογλου" μπας και βρω καμιά άκρη σχετικά με το κράτος και τη διαφθορά...
Δευτέρα, Μαΐου 09, 2011
Κυριακή, Μαΐου 08, 2011
Παρασκευή, Μαΐου 06, 2011
ΑΡΧΑΙΟΙ ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ
Ψάχνοντας τ' αρχεία μου, έπεσα πάνω σ' ένα άρθρο ημι-αρχαίο (Φεβρ. 2000) που είχα μεταφράσει από το τροτσκιστικό wsws.org, δηλαδή το σάϊτ της Διεθνούς Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς (μιλάμε εγώ τη Διεθνή Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς την είχα αφήσει να έχει έδρα στην Αγγλία... αλλά φαίνεται πως έχω χάσει επεισόδια με Διεθνείς Επιτροπές, Ενιαίες Γραμματείες και τα συναφή).
Το άρθρο έλεγε τα εξής:
(Οκέϋ, αστειεύομαι).
Άμα τυχόν έχεις υπόψη σου καμιά ακρη, καλέ μου αναγνώστη, μη διστάσεις να μου την υποδείξεις!
Σχετικόν λίνκιον:
Αυτό εδώ, ας πούμε
Ψάχνοντας τ' αρχεία μου, έπεσα πάνω σ' ένα άρθρο ημι-αρχαίο (Φεβρ. 2000) που είχα μεταφράσει από το τροτσκιστικό wsws.org, δηλαδή το σάϊτ της Διεθνούς Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς (μιλάμε εγώ τη Διεθνή Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς την είχα αφήσει να έχει έδρα στην Αγγλία... αλλά φαίνεται πως έχω χάσει επεισόδια με Διεθνείς Επιτροπές, Ενιαίες Γραμματείες και τα συναφή).
Το άρθρο έλεγε τα εξής:
Και τα κόκκαλα πήγαν στην Νέα Υόρκη...Το μέγα επιστημονικό αρώτηγμα που εγείρω, έχει να κάνει με το εάν και κατά πόσον η συγκεκριμένη έρευνα οδήγησε σε οποιοδήποτε πόρισμα -κι εάν τυχόν δόθηκε απάντηση στο ερώτημα "τι έπιναν οι Αθηναίοι και γινόντουσαν δημοκράτες ενώ γύρω ο κόσμος ήταν σχεδόν καθ' ολοκληρίαν ολιγαρχοαπολυταρχούμενος".
Οι αρχαιολόγοι ανακοίνωσαν πως η ανακάλυψη το 1998 ενός ομαδικού τάφου 200-250 αποτεφρωμένων σωμάτων, σε κάποιο τόπο ανασκαφών στην Αθήνα, ενδέχεται να περιέχει τα λείψανα των στρατιωτών που πολέμησαν για τη δημοκρατική Αθήνα εναντίον της ολιγαρχικής Σπάρτης τα πρώτα χρόνια του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.Χ.), ο οποίος παρατεταμένος πόλεμος ανάμεσα στις 2 υπερδυνάμεις της αρχαίας Ελλάδας, έληξε με ήττα της Αθήνας.
Κεραμεικά ευρήματα χρονολογούν τον τάφο από το 421-431 π.Χ. Αν και τα λείψανα είναι αποτεφρωμένα, πολλά τμήματα οστών παραμένουν άθικτα, συμπεριλαμβανομένων σαγονιού, λεκάνης, και σπόνδυλου. Τα οστά βρέθηκαν εκεί που ήταν το δημόσιο νεκροταφείο της Αθήνας, όχι μακριά από την Ακαδημία του Πλάτωνα.
Τα λείψανα έχουν αποσταλεί στο Adelphi University, στο Γκάρντεν Σίτυ της Νέας Υόρκης για λεπτομερή ανάλυση, που ενδέχεται να αποκαλύψει το διαιτολόγιο, και τον εν γένει τρόπο ζωής μερικών από αυτά τα άτομα. Ο δρ. Αναγνώστης Αγγελαράκης, ο ανθρωπολόγος που είναι υπεύθυνος για τη μελέτη των οστών στο Adelphi, ήδη υποθέτει ότι ενδείξεις πίεσης ίσως φανερώνουν ότι κάποιοι από τους στρατιώτες ήταν μέλη του ιππικού.
Το εύρημα είναι συγκλονιστικό, διότι ίσως πρόκειται για τους ίδιους εκείνους Αθηναίους στρατιώτες, στην ταφή των οποίων ο Περικλής εκφώνησε τον περίφημο επιτάφιο λόγο, που αποδίδεται από τον ιστορικό Θουκυδίδη στο σύγχρονο του «Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου», ένα από τα πρώτα κείμενα επιστημονικής ιστορίας.
Ο Θουκυδίδης, σχεδόν σίγουρα άκουσε με τα αυτιά του τον Περικλή να εκφωνεί τον λόγο το 431. Αν και είναι απίθανο να διέσωσε το ακριβές κείμενο της ομιλίας, ωστόσο είναι σίγουρο πως ότι απέδωσε επακριβώς το νοημά της.
Ο επιτάφιος του Περικλή δεν είναι μόνο μια από τις πιο εύγλωττες δημόσιες ομιλίες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, είναι επίσης και μια από τις πρώτες πλήρεις υπερασπίσεις των ιδεωδών της δημοκρατίας και της κοινωνικής ισότητας. Η ουσία της ομιλίας του Περικλή ήταν πως οι Αθηναίοι νεκροί δεν ήταν οποιηδήποτε στρατιώτες που πολεμούσαν για οποιοδήποτε κοινωνικό καθεστώς, αλλά ότι πολέμησαν για ένα πιο δίκαιο και ίσο κοινωνικό σύστημα, ενάντια σ’ ένα κράτος, τη Σπάρτη, που ήθελε να επιβάλλει την εξουσία των λίγων πάνω στους πολλούς, στην Ελλάδα του 5ου αι. π.Χ.
Το νόημα που αναδύεται από αυτή την ομιλία, είναι πως αυτοί οι στρατιώτες ήξεραν για τι πολεμούσαν και ήταν οι ίδιοι συμμέτοχοι σε ένα από τα παγκοσμίως πρώτα δημοκρατικά καθεστώτα, ή όπως ο ίδιος ο Περικλής το έθεσε «σε μια διδασκαλία για όλη την Ελλάδα».
(...)
Η αρχαιολογία έχει τώρα την ευκαιρία να μας πει πως οι συγκεκριμένοι στρατιώτες, ή έστω κάποιοι σαν αυτούς, ζούσαν την υλική ζωή τους, πως έμοιαζαν, και πως η πολιτεία τους έθαψε. Όλα αυτά είναι σημαντικά στοιχεία για μια βαθύτερη κατανόηση της αρχαίας Αθήνας.
(...)
(Οκέϋ, αστειεύομαι).
Άμα τυχόν έχεις υπόψη σου καμιά ακρη, καλέ μου αναγνώστη, μη διστάσεις να μου την υποδείξεις!
Σχετικόν λίνκιον:
Αυτό εδώ, ας πούμε
Τετάρτη, Μαΐου 04, 2011
ΟΔΟΣ ΚΥΔΑΘΗΝΑΙΩΝ
-και Κυδελλήνων γωνία
Η λέξη "κύδος", ειπωμένη απ' τους αρχαίους ημών προγόνους, ήταν μυστήρια λέξη:
Ως ουδέτερο ("το κύδος") σήμαινε κάτι σαν "φήμη, δόξα, τιμή, καμάρι, πολεμική αρετή".
Ως αρσενικό ("ο κύδος") σήμαινε κάτι σαν "μομφή, λοιδορία, ύβρις, συκοφαντία, όνειδος".
Με ρίζα αυτή την αμφίστομη και δίκοπη λέξη, ο Όμηρος σκάρωσε τις φράσεις "κυδιάνειρα αγορά" και "κυδιάνειρα μάχη".
Κυδιάνειρα μάζωξη, δηλαδή, και κυδιάνειρα μάχη.
Κυδιάνειρα εκ του "κύδος + ανήρ".
Τι κύδος όμως? Διότι, είπαμε: "κύδος" είναι δύο αντίθετα πράγματα.
Οι ομηριστές είναι σίγουροι πως ο Όμηρος μιλούσε για "το κύδος", εννοώντας:
Μάχη που δίνει δόξα στους άνδρες, συνέλευση που δίνει δόξα στους άνδρες, ή εναλλακτικά: Μάχη ανάμεσα σε ένδοξους άνδρες, συνέλευση ένδοξων ανδρών.
Όμως, σε πείσμα των ομηριστών, η εμπειρία δείχνει ότι σ' αυτές τις περιπτώσεις η απόσταση ανάμεσα "στο κύδος" και "στον κύδο" είναι απλώς μια λεπτή τεθλασμένη γραμμή:
Ένα κλικ περισσότερο και δοξάζεσαι, ένα κλικ λιγότερο και ξεφτιλίζεσαι.
Μια μαγκιά παραπάνω και ξεφτιλίζεσαι, μια μαγκιά λιγότερη και δοξάζεσαι.
Τόσο στην "αγορά" όσο και στην μάχη. Στο σύνολο της πραγματικής ζωής, δηλαδή. Στη διαπάλη των ιδεών και στην υλοποίηση των ιδεών.
Υπό αυτή την έννοια, όταν ο μεγιστοτεράστιος Όμηρος μιλάει για "κυδιάνειρα μάχη" και για "κυδιάνειρα αγορά", πιθανότατα το κάνει για να μας ξεστραβώσει, για να μας οδηγήσει να εμβαθύνουμε στη διαλεκτική ενότητα των αντιθέτων, όπου κάθε τι εμπεριέχει σπερματικώς την διαλεκτική του άρνηση -άλλο αν εμείς ουδόλως χαμπαριάζουμε.
Υπό αυτή την έννοια, πάντως, κάθε φρέντο και κάθε μπυροκατάνυξη στην οδό Κυδαθηναίων αποτελεί μια ζόρικη ευκαιρία αυτογνωσίας και ετερογνωσίας, μια ευκαιρία βύθισης στο φιλοσοφικό ζήτημα:
Κυδαθηναίων εκ του "Κύδος + Αθηναίοι", οκέϋ, όμως τι νοείται ως κύδος των Αθηναίων του σήμερα?
Έλα μου ντε...
Έχοντας αυτά υπόψη, εγώ και ένα συγγενικό μου πρόσωπο πολύ είχαμε γελάσει προ ετών, όταν είχαμε πληροφορηθεί πως ο μακαρίτης ο Φουράκης είχε αποφασίσει να τιτλοφορήσει ένα από τα τελευταία βιβλία του με τον βαρύγδουπο τίτλο "Κύδος Ελλήνων". Ίσως ο Φουράκης χρησιμοποίησε αυτό τον τίτλο συνειδητά ως λογοπαίγνιο, ίσως όχι. Δεν ξέρω, διότι τελικά το εν λόγω βιβλίο ουδέποτε το διάβασα (πιθανότατα ούτε καν το έπιασα στα χέρια μου).
Είναι αυτό που μου λένε κάτι φίλοι: "Ρε μπαγάσα Περίκαλλε, άμα δε διαβάζεις Φουράκη, άμα αρκείσαι να μελετάς Όμηρο, πως στα κομμάτια περιμένεις να προκόψεις στη ζωή σου?"
Τι να πω δεν ξέρω... Ο καιρός θα δείξει.
-και Κυδελλήνων γωνία
Η λέξη "κύδος", ειπωμένη απ' τους αρχαίους ημών προγόνους, ήταν μυστήρια λέξη:
Ως ουδέτερο ("το κύδος") σήμαινε κάτι σαν "φήμη, δόξα, τιμή, καμάρι, πολεμική αρετή".
Ως αρσενικό ("ο κύδος") σήμαινε κάτι σαν "μομφή, λοιδορία, ύβρις, συκοφαντία, όνειδος".
Με ρίζα αυτή την αμφίστομη και δίκοπη λέξη, ο Όμηρος σκάρωσε τις φράσεις "κυδιάνειρα αγορά" και "κυδιάνειρα μάχη".
Κυδιάνειρα μάζωξη, δηλαδή, και κυδιάνειρα μάχη.
Κυδιάνειρα εκ του "κύδος + ανήρ".
Τι κύδος όμως? Διότι, είπαμε: "κύδος" είναι δύο αντίθετα πράγματα.
Οι ομηριστές είναι σίγουροι πως ο Όμηρος μιλούσε για "το κύδος", εννοώντας:
Μάχη που δίνει δόξα στους άνδρες, συνέλευση που δίνει δόξα στους άνδρες, ή εναλλακτικά: Μάχη ανάμεσα σε ένδοξους άνδρες, συνέλευση ένδοξων ανδρών.
Όμως, σε πείσμα των ομηριστών, η εμπειρία δείχνει ότι σ' αυτές τις περιπτώσεις η απόσταση ανάμεσα "στο κύδος" και "στον κύδο" είναι απλώς μια λεπτή τεθλασμένη γραμμή:
Ένα κλικ περισσότερο και δοξάζεσαι, ένα κλικ λιγότερο και ξεφτιλίζεσαι.
Μια μαγκιά παραπάνω και ξεφτιλίζεσαι, μια μαγκιά λιγότερη και δοξάζεσαι.
Τόσο στην "αγορά" όσο και στην μάχη. Στο σύνολο της πραγματικής ζωής, δηλαδή. Στη διαπάλη των ιδεών και στην υλοποίηση των ιδεών.
Υπό αυτή την έννοια, όταν ο μεγιστοτεράστιος Όμηρος μιλάει για "κυδιάνειρα μάχη" και για "κυδιάνειρα αγορά", πιθανότατα το κάνει για να μας ξεστραβώσει, για να μας οδηγήσει να εμβαθύνουμε στη διαλεκτική ενότητα των αντιθέτων, όπου κάθε τι εμπεριέχει σπερματικώς την διαλεκτική του άρνηση -άλλο αν εμείς ουδόλως χαμπαριάζουμε.
Υπό αυτή την έννοια, πάντως, κάθε φρέντο και κάθε μπυροκατάνυξη στην οδό Κυδαθηναίων αποτελεί μια ζόρικη ευκαιρία αυτογνωσίας και ετερογνωσίας, μια ευκαιρία βύθισης στο φιλοσοφικό ζήτημα:
Κυδαθηναίων εκ του "Κύδος + Αθηναίοι", οκέϋ, όμως τι νοείται ως κύδος των Αθηναίων του σήμερα?
Έλα μου ντε...
Έχοντας αυτά υπόψη, εγώ και ένα συγγενικό μου πρόσωπο πολύ είχαμε γελάσει προ ετών, όταν είχαμε πληροφορηθεί πως ο μακαρίτης ο Φουράκης είχε αποφασίσει να τιτλοφορήσει ένα από τα τελευταία βιβλία του με τον βαρύγδουπο τίτλο "Κύδος Ελλήνων". Ίσως ο Φουράκης χρησιμοποίησε αυτό τον τίτλο συνειδητά ως λογοπαίγνιο, ίσως όχι. Δεν ξέρω, διότι τελικά το εν λόγω βιβλίο ουδέποτε το διάβασα (πιθανότατα ούτε καν το έπιασα στα χέρια μου).
Είναι αυτό που μου λένε κάτι φίλοι: "Ρε μπαγάσα Περίκαλλε, άμα δε διαβάζεις Φουράκη, άμα αρκείσαι να μελετάς Όμηρο, πως στα κομμάτια περιμένεις να προκόψεις στη ζωή σου?"
Τι να πω δεν ξέρω... Ο καιρός θα δείξει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
