"Σαν άστρα από καμμένη ελιά".
Υπάρχει κι αυτός ο στίχος στο άσμα, βοηθώντας να ξεγελαστεί μ' ένα χαμόγελο η θλίψη του άσματος.
Του ποιήματος δηλαδή, του Ηλία Σιμόπουλου.
Η φιλοσοφική θεολογία, με όλες τις διατυπώσεις της "ένας θεός που σέβεται την ιδιότητά του ως θεού δεν θα μπορούσε παρά να ήταν έτσι κι έτσι κι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα και πασαλιμανιώτικα", σίγουρα διαθέτει καλλιέπεια και λογική.
Αντίθετα, η πρακτική θεολογία, διαθέτει μόνο παρατηρητικότητα και μελέτη των συμπτώσεων, λέγοντας αποφθέγματα του στυλ "αδιαφορώ για το πως θα έπρεπε να είναι ο θεός, με ενδιαφέρει μόνο το πως θα καταφέρω να τον αντιλαμβάνομαι". Ζωώδης άποψη, ενδεχομένως, αλλά...
Πρώτος τον νόησε ο ταχύς Οϊλιάδης Αίας κι εστράφη προς τον Αίαντα τον Τελαμωνιάδη: Ω Αίας, κάποιος των θεών των Ολυμποκατοίκων, με την μορφήν του μάντεως κινεί μας εις την μάχην. Δεν είναι ο Κάλχας, όχι, αυτός, ο θείος χρησμολόγος. Τα θεία χνάρια καθαρά του είδα και τα σκέλη ως έφυγε. Και τους θεούς ευκόλως διακρίνεις.Και μές στα στήθη μου η ψυχή ν’ αγωνισθώ στην μάχην ζητεί με ορμήν σφοδρότερην και κρατημόν δεν έχουν επάνω δω τα χέρια μου και οι πόδες μου αποκάτω.
(Ιλιάδα, ραψωδία Ν, 66-75)
Άσε τους φιλοσοφούντες θεολόγους να λένε, καλέ μου.
Ο Όμηρος είναι σαφέστατος: Ο Αίας είδε καθαρά τα πόδια και τις κνήμες του Ποσειδώνα -και επιπλέον ο Αίας είχε την παρατηρητικότητα να προσέξει πως τα πόδια του Ποσειδώνα άφηναν στο χώμα ίχνη διαφορετικά από τα ίχνη που θα άφηναν ανθρώπινα πόδια.
Οι φιλοσοφούντες θεολόγοι θα το θεωρήσουν ανεπίτρεπτο σκάνδαλο, θα το καταγγείλουν ως φαινόμενο ανθρωπομορφισμού των θεών και θα βγάλουν μαλάκα τον Όμηρο.
Ο Αίας δεν ήταν φιλόσοφος-θεολόγος, βέβαια. Ήταν εμπειρικός-πρακτικός θεολόγος και πολεμιστής. Το μόνο που τον είχε διδάξει η εμπειρία του -και το μόνο που τον ενδιέφερε προφανώς- ήταν να αναγνωρίζει τους θεούς όταν τον πλησίαζαν, ώστε να μην κάνει καμιά μαλακία και τους προσβάλει, ας πούμε -ή κάπως έτσι- και χάσει τη μάχη.
Και η εμπειρία του τον οδήγησε στη μεγαλειωδώς απλοϊκή διαπίστωση-διατύπωση που λέει πως οι θεοί είναι "αρίγνωτοι". Πανεύκολα αναγνωρίσιμοι, δηλαδή. Έτσι και τους δεις μπροστά σου, τους αναγνωρίζεις αμέσως.
Ε, μετά πλάκωσαν οι φιλοσοφούντες θεολόγοι και το πράμα στράβωσε σε τέτοιο βαθμό που σήμερα πολλοί συνάνθρωποί μας είναι πεπεισμένοι ότι εμφανίσεις θεών δεν λαμβάνουν χώραν πλέον.
(Για πληρέστερη ανάγνωση της όλης φάσης που περιγράφει ο Όμηρος, κλικ εδώ)
Μην ξεχνάμε πως έρχεται Πάσχα των Ελλήνων...
Με όλες τις φετινές του ιδιαιτερότητες, βέβαια. Μέχρι πέρσι, το γουρουνάκι της φωτογραφίας ευχόταν "καλό πάσχα" και το αρνάκι απαντούσε κάτι σε στυλ "Άντε γαμήσου".
Φέτος, λόγω της κρίσης, ο διάλογος άλλαξε.
...Αλλά, σε όλα τα πράγματα, όσες ιδιαιτερότητες κι αν τύχει να κατά καιρούς να υπάρξουν, η ουσία της σφαγής θα παραμένει ίδια -και μακάριοι όσοι τη διαβλέπουν:
Εντάξει, μπήκε η άνοιξη, ανέβηκε η θερμοκρασία, οκέϋ.
Όμως αν είναι να περιμένουμε την παρέλαση της 25ης μπας και ζεσταθεί λίγο το κλίμα... ε, τότε πα να πει πως το ψοφόκρυο συνεχίζεται.
Με αυτό ως δεδομένο, σκέφτηκα να βάλω ν' ακούσουμε κανένα μπλουζάκι.
Αλλά, λέω,γιατί ντε και καλά μπλουζάκι και όχι σακάκι?
Στρέφω λοιπόν την προσοχή μου σε τέσσερα σακάκια παντός καιρού:
Πάλιωσε το σακάκι μου -λάϊβ παρακαλώ...
...αλλά και η ιστορία που αφηγείται ο Ανέστος σχετικά με ένα σακάκι...
...χωρίς να υποτιμάται η σημαντική συνεισφορά του Κώστα Ψυχογιού στη σακακολατρεία...
...σακακολατρεία η οποία εμφανώς επηρέασε και το σχωρεμένο το Νικόλα -εδώ σε μια κάπως σπάνια λάϊβ ηχογράφηση
Μέρες δόξας για τον GAP.
Το πνεύμα του ηγέτη GAP, αυτό το εύστροφο και σπινθηροβόλο πνεύμα που κρυβόταν πίσω από αυτό το εύστροφο και διεισδυτικό βλέμμα του ηγέτη, μεταλαμπαδεύεται στις νέες γενιές μέσω των συλλογών GAPkids και BabyGAP (για περισσότερα, κλικ στο http://www.gap.com/).
Όμως, η (πιθανή) είδηση είναι αλλού:
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πλεροφορίες, το Χόλιγουντ κάθεται στα αναμμένα κάρβουνα ενόψει των προετοιμασιών για τη νέα υπερπαραγωγή που θα σαρώσει τα Όσκαρ!
Η ταινία-σταθμός, θα είναι εμπνευσμένη από τα οράματα και την πρακτική εφαρμογή των οραμάτων του ηγέτη GAP.
Τίτλος της ταινίας αναμένεται να είναι κάτι παραπλήσιο του θρυλικού "V for Vendetta":
Η σαύρα των τροπικών δασών τής νότιας και κεντρικής Αμερικής, "βασιλίσκος", έχει τη μοναδική ικανότητα να περπατάει στο νερό. Για το λόγο αυτό, έχει χαρακτηριστεί ως σαύρα Ιησούς Χριστός.
Το βρήκα εις την Ελεύθερη Έρευνα, όπου το άρθρο εμπεριέχει τας εξής ιεροσύλους πληροφορίας:
Το συγκεκριμένο είδος σαύρας αναπαράγεται με παρθενογέννεση, όταν η θηλυκή μυρίσει κάποιο νούφαρο. Τρέφεται από το σώμα και το αίμα της. Σε επόμενη δημοσίευσή μας θα σάς παρουσιάσουμε κατ΄αποκλειστικότητα τη σαύρα Ιησού Χριστό, να μετατρέπει το νερό τής λίμνης σε οίνο...
Τι να είπω, αναγνώστα μου...
Ας βάλωμε και ένα σχετικό άσμα των Violent Femmes ίνα άδωμεν όλ τουγκέδερ:
Όπως κάθε λογικός άνθρωπος, έτσι κι εγώ το ΠΑΣΟΚ το έχω γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι -και βέβαια τις εσωτερικές κομματικές διαδικασίες του τις θεωρώ αντάξιες του διανοητικού επιπέδου των οπαδών του.
Ωστόσο, για ιστορικούς κυρίως λόγους αντιστασιακότητας, το Γιώργο Ανωμερίτη τον είχα -ακόμα- σε κάποια εκτίμηση.
Ε, φαίνεται πως πιάστηκα μαλάκας: Ούτε ο Ανωμερίτης δεν αξίζει την εκτίμησή μου.
Το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω και δεν μπορώ να χωνέψω ότι είπε τέτοιο πράγμα ο δήμαρχος Αθηναίων κύριος Καμίνης:
"Βάσει των στοιχείων η πορνεία έχει αυξηθεί κατά 1.500%, τη στιγμή που σε όλη την Αθήνα υπάρχει μόνο ένας οίκος ανοχής που λειτουργεί με άδεια, όπως είπε ο δήμαρχος Αθηναίων, Γ. Καμίνης".
Τι να πω...
Φρίττω!
Διότι σκέψου το και μόνος σου, αναγνώστη μου:
Αν οι εκλεγμένοι δημοτικοί άρχοντες εκφράζονται με τέτοιες διφορούμενες φράσεις, τότε εγώ κι εσύ -που νοιαζόμαστε για το καλό του πολιτεύματος- πες μου με ποιόν τρόπο θα καταφέρουμε να πείσουμε τους διαδηλωτές να μη φωνάζουν "να καεί - να καεί το μπουρδέλο η βουλή" ή ξερωγώ "φωτιά - φουρνέλο σε τούτο το μπουρδέλο" και τα συναφή.
Θέλει προσοχή το πως εκφραζόμαστε και τι λέμε -όταν, τουλάχιστον, ασχολούμεθα με τα κοινά.
Πότε θα φτάσει το καράβι να σαλπάρουμε και το κατάρτι θα φανεί στον ουρανό... Να ρίξει άγκυρες και να μπαρκάρουμε για το ταξίδι της χαράς το μακρινό.
Κι αν κουραστήκαν οι καρδιές μας, υπομένουμε. Για μας δεν στέρεψε ποτέ η υπομονή. Έχουμε δύναμη και περιμένουμε πως κάποια μέρα το καράβι θα φανεί.
Για μας που ζήσαμε, που είδαμε, που πάθαμε, ήταν ατέλειωτος της πίκρας ο καιρός. Θα ταξιδέψουμε εμείς που μάθαμε με πόση δύναμη χτυπάει ο κεραυνός.
Με αυτό το πανέμορφο τραγούδι του Βαγγέλη του Κορακάκη (τραγουδισμένο από το μεγιστοτεράστιο Μανώλη Πάππο), υποψιάζομαι ότι αρμόζει -όλοι εμείς που περιμένουμε "το κατάρτι να φανεί στον ουρανό"- να μπούμε σ' ένα τριπ ομηρικό και ταξιδιάρικο, ρίχνοντας μερικές ματιές (ξανά-μανά) στην καθαρή ποίηση, αυτήν εκεί που μας σηκώνει μέχρι τον ουρανό (όπου αναμένουμε το προαναφερθέν κατάρτι να φανεί αιθεροβαμονικό και ωραίο).
Στη μπάντα λοιπόν επικαιρότητα, ερρέτω και ερπέτω, το παρόν μπλογκ επιστρέφει (για κάποιο διάστημα, τουλάχιστον) στις αξίες που το γέννησαν.
Όπου, βέβαια, μια βασική αξία που γέννησε το παρόν μπλογκ είναι και τα ταξίμια. Μιας και αναφέρθηκα λοιπόν στον Πάππο, ε, ταιριαστό θα ήταν να κλείσουμε αυτό το σημείωμα μ' ένα μεγαλοφυές και ολοζώντανο ταξίμι του.
"... Υπεράνω όλων βρίσκεται το εθνικό καλό, εντός του οποίου εντάσσονται τα επιμέρους συμφέροντα και όχι η αύξηση του θρησκευτικού ποιμνίου από προσχώρηση αλλοδαπών. Εστιαζόμενο στο κοσμικό κράτος, στο έθνος, στην κοινωνία, στον πολίτη και στη χρηστή, δίκαιη και προοδευτική διοίκηση της πολιτείας, το Ελληνικό κίνημα δεν έχει θεοκρατικές αντιλήψεις, δεν αποσκοπεί στην προώθηση κάποιας ορισμένης θρησκείας εις βάρος μιας άλλης. Την κοινωνία που το κίνημά μας πρεσβεύει είναι, συνεπώς, ανεξίθρησκη, όπως πρέπει να είναι κάθε σύγχρονη κοσμική κοινωνία, η οποία οφείλει να επιτρέπει την πλήρη θρησκευτική ελευθερία των πολιτών. Όμως η θρησκευτική ελευθερία δεν είναι ταυτόσημη με τη θρησκευτική ασυδοσία. Οι θρησκείες που υπάρχουν ή πιθανώς να υπάρξουν στο μέλλον, πρέπει να μην αντιτίθενται στο εθνικό καλό και εθνικό συμφέρον, να μην αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα στην ανύψωση του Έλληνα, να μην αντιστρατεύονται τον σχηματισμό ελληνικού έθους, παρά να συμβάλλουν στην ηθική ανάπλαση των Ελλήνων και γενικώς να υπηρετούν το έθνος και την πολιτεία. (...) Να μην ειδωλοποιεί η χριστιανική εκκλησία τα πράγματα εις βάρος του έθνους μας. Αν χρειάζεται μύθο και παράσταση για τους πιστούς, ας το συνδέσει με την εθνική μας γη, ας ιεροποιήσει την Ελλάδα. Ας παίρνει πασχαλινό φως από τα Μετέωρα ή από την Πάτμο ή από την Τήνο. (...) Ως συμπέρασμα εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι αναζητείται μια εθνική θρησκεία που θα ξανακάνει τον Έλληνα ένα αξιοπρεπές, δυναμικό και ελεύθερο ον. Αυτή δε η θρησκεία πρέπει να μας προσφέρει τα τέσσερα ανωτέρω περιγραφέντα γνωρίσματα: να μας δίδει εθνική θεογονία, επιστημονική κοσμογονία, ελληνική εθνογονία και ελληνική ηρωογονία, αφού αυτά τα τέσσερα γνωρίσματα μαζί με ό,τι περιέχουν, συνιστούν τον χαρακτήρα του έθνους μας. Διότι αν θέλουμε να θανατώσουμε ένα έθνος, είναι αρκετό να του αποκεφαλίσουμε μια από αυτές τις δοξασίες της υπάρξεώς του".
Τι να πει κανείς... Διαβάζω και ξαναδιαβάζω με θαυμασμό ανακράζοντας "Α ρε κατακαημένε Προμηθέα, α ρε κατακαημένε Δία, α ρε κατακαημένοι..."
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο "Ιδέες και προτάσεις για Ελληνική Αναγέννηση" (σελ. 60-61). Συγγραφέας ο Τρύφωνας Ολύμπιος.
Κοίτα τώρα, θα πάω κι εγώ να πάρω κάμποσες πατάτες άνευ μεσαζόντων και ξερωγώ μέλι και λάδι κι όλα τα καλά των θεών, αλλά εντάξει, η άποψή μου για το κίνημα της πατάτας συνεχίζει να είναι συγκεκριμένη: Το μόνο σίγουρο είναι πως "των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς πατάτες αγοράζομεν".
Όχι, καλέ μου αναγνώστη: Η φωτιά ουδόλως σβήνει με πατατόζουμο, το αποδεικνύει η κάτωθι εικών:
Πήγαμε λοιπόν χτες, Κυριακή, στο Μαρούσι Πλάζα και είδαμε την απολογία του Σωκράτη θεατροποιημένη από το Ραδάμανθυ Αναστασάκη, με το Ραδάμανθυ στο ρόλο του Σωκράτη.
Καλά ήταν (έχοντας πάντοτε, βέβαια, στο μυαλό, ότι το καλό είναι ο εχθρός του καλύτερου) και αναμφιβόλως είναι ωφέλιμο να οργανώνονται τέτοιες εκδηλώσεις, μπας κι αρχίσει καμιά ευγενής ζύμωση στα μυαλά.
Τώρα βέβαια θα μου πεις ότι ο Σωκράτης είχε όλους τους Αθηναίους (ακόμα και τους αντιπάλους του) μάρτυρες για το γεγονός πως όλη τη διδασκαλία του την έκανε χωρίς να αποσκοπεί σε οικονομικό αντάλλαγμα, αμισθί και δίχως δίδακτρα. Ενώ στις μέρες μας η οικονομία έχει κάτσει στο σβέρκο του μυαλού όλων, όλοι αποσκοπούν στα φράγκα και έχει επικρατήσει η άποψη πως οι διδασκαλίες, προκειμένου να είναι αξιόλογες, οφείλουν να γίνονται επί πληρωμή.
Αλλά εντάξει, μην ξεχνάς ότι και στην εποχή του Σωκράτη το ίδιο συνέβαινε. Ναι μεν ο Σωκράτης ήταν η άφραγκη εξαίρεση, όμως οι υπόλοιποι δάσκαλοι της εποχής του ήταν ο κανόνας. Και πληρωνόντουσαν χοντρά.
Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν, που λέει κι ο λαός.
Τελοσπάντων, όταν τέλειωσε το έργο φύγαμε και συζητούσαμε με ενδιαφέρον για το ενδεχόμενο ο Ραδάμανθυς να ξεκινήσει τίποτα μαθήματα αρχαίων ελληνικών ή ξερωγώ τίποτα μαθήματα ορθοφωνίας στο Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού.
Καλή φάση θα ήταν, δεδομένου πως όσοι με ξέρουν γνωρίζουν πως έχω εντελώς χάλια άρθρωση και εκφορά λόγου.
Εκεί λοιπόν που βαδίζαμε και πλησιάζαμε στο σπίτι, ξαφνικά και απροσδόκητα, θυμήθηκα την πλατωνική φράση "Pany yeah!!!"
Η αγγλόφωνη αυτή φράση, εμφανίζεται κατά κόρον στους πλατωνικούς διαλόγους. Ας πούμε, ο Σωκράτης έχει φτάσει σε κάποιο συμπέρασμα και ρωτάει το συνομιλητή του: "Καλά δεν τα λέω?"
Ο συνομιλητής, αφοπλισμένος, απαντάει: "Pany yeah!!!"
(Κάτι σαν το "fucking yeah!!!" των σύγχρονων αμερικανών).
Πολύ συχνά μάλιστα, το "Pany yeah!!!" εναλάσσεται με το όνομα του αρχαίου Κινέζου στρατηγού "Πάνυ Μεν Ούν".
Για παράδειγμα, ο διάλογος παίρνει την εξής μορφή:
-Συμφωνούμε λοιπόν ότι η ιδανική πολιτεία θα πρέπει να θέσει εκτός νόμου τα ομηρικά έπη?
-Pany yeah!!!
-Και ότι θα πρέπει να τιμωρείται όποιος τα διδάσκει?
-Πάνυ Μεν Ούν.
-Και ότι πρέπει να τιμωρείται, επίσης, όποιος τα μελετά?
-Pany yeah!!!
Δεν έχω εμβαθύνει στο ζήτημα, αλλά κάτι μου λέει ότι τόσο η φράση "Pany yeah!" όσο και το όνομα του αρχαίου Κινέζου στρατηγού, έχουν κεφαλαιώδη και μυστηριακή σημασία μέσα στο έργο του Πλάτωνος.
Ίσως σε κάποιο άλλο σημείωμα να επανέλθουμε για να εξετάσουμε σε βάθος τη σημασία τους.
Μέχρι τότε, όμως, ας αρκεστούμε στις διαβεβαιώσεις των φιλολόγων που σκίζουν τα πτυχία τους ορκιζόμενοι ότι τόσο η φράση "Πάνυ γε" όσο και το όνομα του Κινέζου στρατηγού "Πάνυ μεν ούν" σημαίνουν απλώς κάτι ανάμεσα στην έννοια "Ναι βρε, εντάξει, πάμε παρακάτω" και στην έννοια "Και πολύ μάλιστα".
Απόψε, μια βροχή έκανε καλύτερη δουλειά απ' ότι εκατοντάδες δακρυγόνα, διαλύοντας σε μερικά δευτερόλεπτα τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην πλατεία Συντάγματος. Ίσως στο μέλλον αποδειχτεί πως αυτό το τυχαίο γεγονός σφήνωσε νέες ιδέες τρόπων καταστολής στην εξουσία. Όποιος ειρωνευτεί τους αποψινούς "αγωνιστές" επειδή έτρεξαν να κρυφτούν είτε επειδή κρύωναν, είτε επειδή φοβήθηκαν μήπως και κρυώσουν και κολλήσουν μετά το παιδάκι τους, ασχέτως αν πρόκειται να το μεγαλώσουν σε έναν κόσμο όπου θα απαγορεύονται τα όνειρα, προφανώς θα είναι κακοπροαίρετος. Όποιος πάλι, τολμήσει να συγκρίνει την συμπεριφορά των "αγωνιστών" με αυτή των οπαδών ομάδων ποδοσφαίρου που προκειμένου να κατακτήσουν μία καθ' όλα πρόσκαιρη νίκη, είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν πολύ χειρότερες καιρικές συνθήκες τραγουδώντας συγχρονισμένα, δε θα είναι απλά κακοπροαίρετος αλλά και άνευ λόγου εμπαθής.
(Αντιγραφή από σημερινό κείμενο του Thorivox. Συμβαίνει να συμφωνώ απόλυτα, υπό την έννοια ότι δεν θέλω να είμαι εμπαθής, βέβαια, διότι αγωνιστές είναι αυτοί, δεν είναι παίξε-γέλασε).
