Η ΟΚΔΕ είναι η ιστορικότερη και μακροβιότερη από τις οργανώσεις που κοσμούν το πολυσχιδές στερέωμα του ελληνικού τροτσκισμού, και αναμφίβολα κουβαλά στις πλάτες της μια λαμπρή ιστορία ατομικών διασπάσεων και πυρηνικών συντήξεων, η μελέτη των οποίων -δίχως υπερβολή- αναγάγει τις ρίζες της ΟΚΔΕ στην ηρωική αρχική περίοδο του παγκόσμιου τροτσκιστικού κινήματος των αρχών της δεκαετίας του 1930 -αν όχι στην ίδια την Οχτωβριανή επανάσταση του 1917... ίσως μάλιστα η ιδέα που λέγεται ΟΚΔΕ δύναται (σε σπερματική μορφή) να ανιχνευθεί ακόμα πιο πίσω, στην ηρωική κομμούνα του Παρισιού... για να μην αναφέρω την επανάσταση του Σπάρτακου και φανώ υπερβολικός.
Όμως, παρ' όλη αυτή τη λαμπρή ιστορική κληρονομιά της, η ΟΚΔΕ, τόσες δεκαετίες, βαθιά απασχολημένη με την ανάπτυξη του μαζικού εργατικού επαναστατικού κινήματος, μόλις τον Μάιο του 2012 ευκαίρησε να συμμετάσχει σε εκλογές.
Τα αποτελέσματα αυτής της πρώτης της εκλογικής συμμετοχής, υπήρξαν το δίχως άλλο θετικά και ενθαρρυντικά. Γράφαμε σχετικά σε αυτό εδώ το ποστ:
Και όντως, το θριαμβευτικό ποσοστό 0,03% που έλαβε η ΟΚΔΕ τον Μάιο του '12, κυριολεκτικά έκλεψε τις εντυπώσεις, αποδεικνύοντας ότι υπήρξε γόνιμη και καρποφόρα η επί τόσες δεκαετίες προσπάθεια της οργάνωσης για το χτίσιμο ενός μαζικού εργατικού επαναστατικού και διεθνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Είναι ακριβώς το μέγεθος αυτής της μαζικότητας, γονιμότητας και καρποφορίας που μετουσιώθηκε διαλεκτικά στο προαναφερθέν εκλογικό αποτέλεσμα του ντεμπούτου της οργάνωσης στον εκλογικό στίβο!
Ωστόσο, για λόγους που δεν γνωρίζω, παρ' όλο το εντυπωσιακό ντεμπούτο, η οργάνωση αποφάσισε να μην πάρει μέρος στην -τόσο καθοριστική, ως αποδείχτηκε- εκλογική μάχη του Ιουνίου 2012.
Θεωρώ εκείνη την απόφαση ως ιστορικό λάθος: Η ΟΚΔΕ έχασε μια μοναδική ευκαιρία, να κατορθώσει να αυξήσει -έστω και οριακά- την εκλογική της επιρροή (ενδεχομένως φτάνοντας σε νέα ιστορικά υψηλά επίπεδα του 0,04%), ενδεχόμενο που θα την καθιστούσε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων και καταλύτη των εξελίξεων στο χώρο του μαζικού εργατικού και επαναστατικού κινήματος.
Ωστόσο, αυτό που η ΟΚΔΕ έχασε τότε μέσα από τα χέρια της (με τις γνωστές αρνητικές εξελίξεις πάνω στην πολυπόθητη ενότητα του μαζικού αντικαπιταλιστικού κινήματος), έρχεται τώρα να το επαναδιεκδικήσει δυναμικά, και μάλιστα με διπλό τρόπο:
Συμμετέχοντας αφ' ενός στη μάχη των ευρωεκλογών και αφ' ετέρου κατεβάζοντας αυτόνομα δικά της ψηφοδέλτια στις δημοτικές εκλογές, διεκδικώντας -με αξιώσεις, φαντάζομαι- τη δημαρχία σε δύο κομβικούς δήμους στρατηγικής σημασίας.
Συγκεκριμένα, η ΟΚΔΕ μέσω της δημοτικής της παράταξης "Εργατική Αντεπίθεση" διεκδικεί με αξιώσεις -ενδεχομένως από τον πρώτο γύρο- τη δημαρχία στους κομβικής και στρατηγικής σημασίας δήμους Γαλατσίου και Νέας Μενεμένης.
Γνώμη μου είναι ότι σ' αυτές τις εκλογές η ΟΚΔΕ θα πάει καλά. Ιδιαίτερα στη διεκδίκηση των δύο προαναφερθέντων δήμων.
Δε λέω ότι ντε και καλά θα εκλέξει δήμαρχο από τον πρώτο γύρο, όμως πιστεύω πως έστω και δύσκολα τη δεύτερη Κυριακή τους δύο δήμους θα τους έχει στο τσεπάκι της. Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν σε αυτό.
Όμως ακόμα κι αν συμβεί το απευκταίο και η σημαία της Τέταρτης Διεθνούς δεν κυματίσει στα μπαλκόνια των δύο προαναφερθέντων δήμων, η λογική λέει πως η ΟΚΔΕ θα αποτελεί την μείζονα αντιπολίτευση στο δημοτικό συμβούλιο.
Στην ακραία περίπτωση όπου η ΟΚΔΕ πάρει απλώς 12 ψήφους στο Γαλάτσι και 9 ψήφους στη Νέα Μενεμένη, ε, εντάξει, θα ισχύει το παλιό γνωμικό των ολυμπιακών αγώνων: "Το ζήτημα δεν είναι η νίκη, το ζήτημα είναι η συμμετοχή".
Διότι και μόνη η συμμετοχή της ΟΚΔΕ στη μάχη της διεκδίκησης των δύο δήμων, θα ανοίξει νέους δρόμους και νέες δυνατότητες στο μαζικό εργατικό επαναστατικό κίνημα, οξύνοντας την ταξική πάλη και οδηγώντας τη συνειδητοποίηση και τη διασκέδαση της εργατικής τάξης σε ένα νέο, ποιοτικά ανώτερο διαλεκτικό επίπεδο.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τις ευρωεκλογές:
Ακόμα κι αν διαψευστούν οι αισιόδοξες προβλέψεις και οι εν γένει ενδείξεις που δείχνουν την ΟΚΔΕ να θριαμβεύει σαρώνοντας στις ευρωεκλογές, δηλαδή ακόμα κι αν η ΟΚΔΕ δεν εκλέξει 5 ευρωβουλευτές όπως προβλέπω αλλά εκλέξει μόνο τέσσερις ή τρεις ή -έστω- δύο ή και έναν ή ακόμα κι αν -σε μια ακραία εκδοχή- δεν εκλέξει κανέναν ευρωβουλευτή, ακόμα κι αν απλώς πάρει πανελλαδικά 1223 ή 789 ψήφους ή κάτι τέτοιο, κάθε καλός μαρξιστής γνωρίζει ότι και μόνο η διαλεκτική ιδεολογική ζύμωση που θα έχει δημιουργήσει στους κύκλους των χαβαλέδων η συμμετοχή της, θα είναι αρκετή για να επιφέρει τεράστιες ποιοτικές αλλαγές στους συσχετισμούς της ταξικής πάλης τόσο σε ελληνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Είναι προφανές ότι ένα ποσοστό της τάξεως του 0,04 - 0,05% για την ΟΚΔΕ, υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων που θα φέρουν και πάλι το χαμόγελο στα χείλη του βασανισμένου ευρωπαϊκού προλεταριάτου.
Ας το θυμάσαι αυτό την ώρα της κάλπης, καλέ μου αναγνώστη και σταμάτα να γελάς σε παρακαλώ, διότι τα πράγματα δεν είναι για γέλια.
Είναι για κλάμματα.
Κι επειδή οι άντρες δεν κλαίνε, στηρίζουμε-ψηφίζουμε ΟΚΔΕ. Για την ενότητα του κινήματος!
Όμως, παρ' όλη αυτή τη λαμπρή ιστορική κληρονομιά της, η ΟΚΔΕ, τόσες δεκαετίες, βαθιά απασχολημένη με την ανάπτυξη του μαζικού εργατικού επαναστατικού κινήματος, μόλις τον Μάιο του 2012 ευκαίρησε να συμμετάσχει σε εκλογές.
Τα αποτελέσματα αυτής της πρώτης της εκλογικής συμμετοχής, υπήρξαν το δίχως άλλο θετικά και ενθαρρυντικά. Γράφαμε σχετικά σε αυτό εδώ το ποστ:
Θριαμβευτικό το ντεμπούτο της ΟΚΔΕ στον εκλογικό στίβο:
Έλαβε το μυθικό αριθμό των 2.002 ψήφων -αριθμός ψήφων που αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον του επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα.
Και όντως, το θριαμβευτικό ποσοστό 0,03% που έλαβε η ΟΚΔΕ τον Μάιο του '12, κυριολεκτικά έκλεψε τις εντυπώσεις, αποδεικνύοντας ότι υπήρξε γόνιμη και καρποφόρα η επί τόσες δεκαετίες προσπάθεια της οργάνωσης για το χτίσιμο ενός μαζικού εργατικού επαναστατικού και διεθνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Είναι ακριβώς το μέγεθος αυτής της μαζικότητας, γονιμότητας και καρποφορίας που μετουσιώθηκε διαλεκτικά στο προαναφερθέν εκλογικό αποτέλεσμα του ντεμπούτου της οργάνωσης στον εκλογικό στίβο!
Ωστόσο, για λόγους που δεν γνωρίζω, παρ' όλο το εντυπωσιακό ντεμπούτο, η οργάνωση αποφάσισε να μην πάρει μέρος στην -τόσο καθοριστική, ως αποδείχτηκε- εκλογική μάχη του Ιουνίου 2012.
Θεωρώ εκείνη την απόφαση ως ιστορικό λάθος: Η ΟΚΔΕ έχασε μια μοναδική ευκαιρία, να κατορθώσει να αυξήσει -έστω και οριακά- την εκλογική της επιρροή (ενδεχομένως φτάνοντας σε νέα ιστορικά υψηλά επίπεδα του 0,04%), ενδεχόμενο που θα την καθιστούσε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων και καταλύτη των εξελίξεων στο χώρο του μαζικού εργατικού και επαναστατικού κινήματος.
Ωστόσο, αυτό που η ΟΚΔΕ έχασε τότε μέσα από τα χέρια της (με τις γνωστές αρνητικές εξελίξεις πάνω στην πολυπόθητη ενότητα του μαζικού αντικαπιταλιστικού κινήματος), έρχεται τώρα να το επαναδιεκδικήσει δυναμικά, και μάλιστα με διπλό τρόπο:
Συμμετέχοντας αφ' ενός στη μάχη των ευρωεκλογών και αφ' ετέρου κατεβάζοντας αυτόνομα δικά της ψηφοδέλτια στις δημοτικές εκλογές, διεκδικώντας -με αξιώσεις, φαντάζομαι- τη δημαρχία σε δύο κομβικούς δήμους στρατηγικής σημασίας.
Συγκεκριμένα, η ΟΚΔΕ μέσω της δημοτικής της παράταξης "Εργατική Αντεπίθεση" διεκδικεί με αξιώσεις -ενδεχομένως από τον πρώτο γύρο- τη δημαρχία στους κομβικής και στρατηγικής σημασίας δήμους Γαλατσίου και Νέας Μενεμένης.
Δε λέω ότι ντε και καλά θα εκλέξει δήμαρχο από τον πρώτο γύρο, όμως πιστεύω πως έστω και δύσκολα τη δεύτερη Κυριακή τους δύο δήμους θα τους έχει στο τσεπάκι της. Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν σε αυτό.
Όμως ακόμα κι αν συμβεί το απευκταίο και η σημαία της Τέταρτης Διεθνούς δεν κυματίσει στα μπαλκόνια των δύο προαναφερθέντων δήμων, η λογική λέει πως η ΟΚΔΕ θα αποτελεί την μείζονα αντιπολίτευση στο δημοτικό συμβούλιο.
Στην ακραία περίπτωση όπου η ΟΚΔΕ πάρει απλώς 12 ψήφους στο Γαλάτσι και 9 ψήφους στη Νέα Μενεμένη, ε, εντάξει, θα ισχύει το παλιό γνωμικό των ολυμπιακών αγώνων: "Το ζήτημα δεν είναι η νίκη, το ζήτημα είναι η συμμετοχή".
Διότι και μόνη η συμμετοχή της ΟΚΔΕ στη μάχη της διεκδίκησης των δύο δήμων, θα ανοίξει νέους δρόμους και νέες δυνατότητες στο μαζικό εργατικό επαναστατικό κίνημα, οξύνοντας την ταξική πάλη και οδηγώντας τη συνειδητοποίηση και τη διασκέδαση της εργατικής τάξης σε ένα νέο, ποιοτικά ανώτερο διαλεκτικό επίπεδο.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τις ευρωεκλογές:
Ακόμα κι αν διαψευστούν οι αισιόδοξες προβλέψεις και οι εν γένει ενδείξεις που δείχνουν την ΟΚΔΕ να θριαμβεύει σαρώνοντας στις ευρωεκλογές, δηλαδή ακόμα κι αν η ΟΚΔΕ δεν εκλέξει 5 ευρωβουλευτές όπως προβλέπω αλλά εκλέξει μόνο τέσσερις ή τρεις ή -έστω- δύο ή και έναν ή ακόμα κι αν -σε μια ακραία εκδοχή- δεν εκλέξει κανέναν ευρωβουλευτή, ακόμα κι αν απλώς πάρει πανελλαδικά 1223 ή 789 ψήφους ή κάτι τέτοιο, κάθε καλός μαρξιστής γνωρίζει ότι και μόνο η διαλεκτική ιδεολογική ζύμωση που θα έχει δημιουργήσει στους κύκλους των χαβαλέδων η συμμετοχή της, θα είναι αρκετή για να επιφέρει τεράστιες ποιοτικές αλλαγές στους συσχετισμούς της ταξικής πάλης τόσο σε ελληνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Είναι προφανές ότι ένα ποσοστό της τάξεως του 0,04 - 0,05% για την ΟΚΔΕ, υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων που θα φέρουν και πάλι το χαμόγελο στα χείλη του βασανισμένου ευρωπαϊκού προλεταριάτου.
Ας το θυμάσαι αυτό την ώρα της κάλπης, καλέ μου αναγνώστη και σταμάτα να γελάς σε παρακαλώ, διότι τα πράγματα δεν είναι για γέλια.
Είναι για κλάμματα.
Κι επειδή οι άντρες δεν κλαίνε, στηρίζουμε-ψηφίζουμε ΟΚΔΕ. Για την ενότητα του κινήματος!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Mi-la-re,
mi-la-re-si