Στην Κνωσό οι σαύρες προσεύχονται στη σοφία του Μίνωα. Αινούν με την κοιλιά τους τη φλογισμένη δικαιοσύνη του Ραδάμανθυ. Ζητούν να σταματήσει η λαφυραγωγία της αγαπημένης τους Ευρώπης.
Ο γαλάζιος πίθηκος της Κνωσού, συλλέκτης ευγενών καρπών και ανθέων, οργισμένος ουρεί τους μεταλλαγμένους χρηματοπιστωτικούς πιθήκους. Αναζητεί αυθεντικότητα στην παράνοια των φρενιασμένων αγορών.
Τσακίζει τα πολυδαίδαλα σαγόνια των Χρηματιστηρίων. Πιάνει τους ιστόνες του χαλασμένου είδους να αντιστρέψει στο Φως τους σκοτεινούς ορίζοντες. Πίσω στη φύση του είδους, εμπρός στην Αρμονία Κοινωνίας - Φύσης.
Μπαινοβγαίνει στους συλλογισμούς της κατεστραμμένης ευτυχίας, ανασυγκροτεί τα ερείπια των στοχασμών στους Λαβυρίνθους των τεχνολογικών δικτύων.
Οι έννοιες των μεγάλων οραμάτων ανακλαδίζονται, μικρές πυρκαγιές ανάβουν στο φόκο των λέξεων. Αστράφτουν στα απρόσωπα-πρόσωπα. Ο χάλκινος Τάλως με τη μία φλέβα πηδά από κορφή σε κορφή της Κρήτης, πηδά από νησί σε νησί του Αιγαίου με τους γραμμένους νόμους του Μίνωα στην πλάτη του.
Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Ισότητα, Αδερφοσύνη. Ο ξένος που δεν έχει κάνει φόνο είναι ικέτης των θεών. Ο πρόσφυγας είναι ιερό πρόσωπο στην Πολιτεία των πολιτών.
Τρέχει πάνω–κάτω ο Τάλως με την αγωνία του Ανθρώπου που αγωνίζεται για τον Άνθρωπο.
Ένα ρομπότ της Κοινωνίας των Πολιτών, αντίθετο στα ρομπότ των επιχειρηματικών και εξουσιολάγνων συμφερόντων, μάχεται για τον χαμένο Πολιτικό Ανθρωπισμό της Ευρώπης, μάχεται για τη χαμένη τιμή της Ανθρωπότητας. Χαϊδεύει τα ρημαγμένα όνειρα των προσφύγων, τυλίγει τους νεκρούς πρόσφυγες στα μουσικά πουκάμισα των ανέμων.
Τα κορμιά των πνιγμένων παιδιών γίνονται ωστικά κύματα αθωότητας στον διαχρονικό ύπνο του Επιμενίδη, παφλάζουν στην αφιλόξενη ακτή των Ευρωπαϊκών Κοινοβουλίων. Συνεγείρουν την ψυχή των υποταγμένων: ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ.
Έλιωσε ο χαλύβδινος Τάλως από τα δάκρυα. Στην επιφάνεια των κυμάτων του Αιγαίου λικνίζεται ο σιωπηλός του Λόγος, σε έναν αέναο ρυθμό. Τα μάτια των ψαριών καθρεπτίζουν τον σφυγμό της μεγάλης του φλέβας.
Ραγίζει η παλιά και Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ο Λόγος των κυμάτων του Αιγαίου, Λόγος του Ομήρου και των Προσωκρατικών Φιλοσόφων αποδομεί τη συσσωρευμένη Ύβρη των δολοφονηθέντων προσφύγων.
Τα πουλιά στην Κνωσό υψώνουν στα ράμφη τους τον μίτο του Λόγου τυλιγμένο στα δάκρυα και στον πόνο των καταφρονεμένων ψυχών. Είναι ο νέος Λόγος των αδυνάτων της Ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Mi-la-re,
mi-la-re-si