Χρειάζονται θυσίες και μεταρρυθμίσεις

Θυσία δέλφακος (θυσία γουρουνόπουλου δηλαδή)

Παράσταση αττικής ερυθρόμορφης κύλικος

Για να βγούμε από την κρίση χρειάζονται θυσίες και μεταρρυθμίσεις. Απαιτούνται μεταρρυθμίσεις και θυσίες προκειμένου να βγούμε από την κρίση. Δίχως θυσίες και μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται να βγούμε από την κρίση. Μόνο με μεταρρυθμίσεις και θυσίες θα βγούμε από την κρίση. Δεν θα βγούμε από την κρίση αν δεν υπάρξουν μεταρρυθμίσεις και θυσίες.

Οι πολυποίκιλες παραλλαγές αυτής της φράσης έχουν εμποτίσει σα νικοτίνη τους τοίχους του κοινοβουλίου και των τηλεοπτικών/ραδιοφωνικών στούντιο, έχουν εμποτίσει σα νικοτίνη το χαρτί των καθημερινών και κυριακάτικων εφημερίδων.

"Φτάνει πια, το εμπεδώσαμε! Μας έχετε ζαλίσει τον έρωτα με τις θυσίες και τις μεταρρυθμίσεις" θα αναφωνούσε ο μέσος άνθρωπος.

Μόνο οι ανώτεροι άνθρωποι (εγώ, ας πούμε) όταν ακούν αυτή τη φράση κοιτούν με αδημονία προς την πλευρά των Ελλήνων πολυθεϊστών, προσδοκώντας πότε θα έρθει εκείνο το έρμο το ήμαρ που έσεται, κατά το οποίο ήμαρ θα βγουν μπροστά οι Έλληνες πολυθεϊστές και θα πουν:

"Θυσίες είπατε? Είμαστε οι καθ' ύλην αρμόδιοι!" και δεν ξέρεις καμιά φορά, ενδέχεται να βρεθεί πεδίο συνεννόησης, ιδίως με εκείνους τους πολιτικούς που ενίοτε δε ζητάνε από όλους μας απλώς θυσίες αλλά "αιματηρές θυσίες".

"Ωραία, εμείς βάζουμε τις αιματηρές θυσίες και εσείς βάλτε τις μεταρρυθμίσεις" θα μπορούσαν να πουν οι Έλληνες παγανιστές.

Η μπάλα παίζεται στο γήπεδό τους. Παίζουν εντός έδρας. Το σύστημα χρησιμοποιεί την ορολογία τους. Ας το εκμεταλλευτούν κατοχυρώνοντας τα θρησκευτικά τους δικαιώματα, ειδάλλως (όπως είχε γράψει κι ένας άσχετος με το θέμα) "Εκείνη τη στιγμή που ανεβαίνει το κύμα πρέπει να γίνει η ανατροπή. Αν περιμένεις το επόμενο κύμα, τότε θα περιμένεις κάποιο άλλο κύμα".

Τραγούδι. 

Άντζελα Δημητρίου, "Ποιά θυσία".