Αμείωτο το διεθνές ενδιαφέρον
αναφορικώς με τη μέτρηση του IQ
του τέως πρωθυπουργού, κυρίου GAP.
Το αμείωτο διεθνές ενδιαφέρον για το εν λόγω φαινόμενο,
διαφαίνεται καθαρά μέσα από την ανακοίνωση
που εξέδωσε το γραφείο του τέως πρωθυπουργού.
Η ανακοίνωση (που καποιος μπορεί να την διαβάσει εδώ),
τονίζει το διεθνές ενδιαφέρον μεγάλων πανεπιστημίων της υφηλίου,
τα οποία παραμένουν διατεθειμένα να διαθέσουν σημαντικά χρηματικά ποσά
προκειμένου οι φοιτητές τους να έχουν την ευκαιρία
να αναλύσουν εκ του σύνεγγυς
τη μορφή σκέψης αυτού του ιδιόμορφου σύγχρονου διανοητή
-τον οποίο, ως γνωστόν, αυτός ο δύσμοιρος τόπος
είχε την ευκαιρία να τον απολαύσει
στο ρόλο του πρωθυπουργού.
Τραγούδι.
Ποιός Γιώργος?
Θα ξέρεις, Περίκαλλε, ότι κάθε χρόνο κυκλοφορούν πίνακες με την κατάταξη των Πανεπιστημίων και συνήθως κλαιγόμαστε για τη θέση των ελληνικών ΑΕΙ. Τις αξιολογήσεις αυτές τις διενεργούν κυρίως οι 1) QS World University rankings, 2) Academic Ranking of World Universities (του πανεπιστημίου της Σαγκάης), και 3) THE World University Rankings (των TIMES).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε ένας απ' αυτούς τους "οργανισμούς" χρησιμοποιεί διάφορα κριτήρια όπως τη φήμη που έχει κάθε Πανεπιστήμιο στην ακαδημαϊκή κοινότητα, τη γνώμη που έχουν σχηματίσει οι εργοδότες για τους αποφοίτους του, τον αριθμό των αναφορών ανά ερευνητή για τις εργασίες που παράγονται σ’ αυτό, την αναλογία φοιτητών προς διδάσκοντες, τον αριθμό των αλλοδαπών φοιτητών που σπουδάζουν εκεί, τον αριθμό των αλλοδαπών καθηγητών που προσελκύει, τον αριθμό των καθηγητών κατόχων βραβείων Νόμπελ, τον αριθμό των αποφοίτων με βραβείο Νόμπελ επίσης, τον αριθμό των διδασκόντων με τις περισσότερες αναφορές στο έργο τους, τον αριθμό των εργασιών που έχουν δημοσιευτεί στα υψηλού κύρους περιοδικά Nature και Science καθώς και τον συνολικό αριθμό των δημοσιεύσεων σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, τα εισοδήματα του πανεπιστημίου από παροχή υπηρεσιών προς τη βιομηχανία και άλλα διάφορα.
Ένα από κριτήρια αξιολόγησης των Πανεπιστημίων είναι και το πόσοι πρώην αρχηγοί κρατών διδάσκουν σ' αυτά. Αυτό το κριτήριο εξηγεί το γιατί τα μεγάλα Πανεπιστήμια προσκαλούν και πληρώνουν αδρά πρώην Προέδρους και Πρωθυπουργούς (Κλίντον, Κορμπατσώφ, Παπανδρέου και άλλους πολλούς). Όχι βέβαια γιατί εκτιμούν "τη μορφή σκέψης αυτού του ιδιόμορφου σύγχρονου διανοητή", όπως γράφεις, αλλά για να διατηρήσουν τη υψηλή θέση τους στους πίνακες κατάταξης και τη φήμη τους...
Α, Aldebaran, όλα κι όλα:
ΔιαγραφήΕγώ δεν έγραψα πως "εκτιμούν τη μορφή σκέψης αυτου του ιδιόμορφου διανοητή" αλλά πως "θελουν να την αναλύσουν εκ του σύνεγγυς".
Ποιος μικροβιολόγος δε θα ήθελε να αναλύσει εκ του σύνεγγυς, ας πούμε, το βακτήριο της χολέρας? Δίχως να το έχει απαραιτήτως σε εκτίμηση. Τουναντίον, θα φρόντιζε να πάρει όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις.
:-)
Πάντως, γενικά μιλώντας, και πέρα από τα κίνητρα που έχουν τα ίδια τα πανεπιστήμια όσον αφορά τον εαυτό τους, αυτό με την πληρωμή πρώην πρωθυπουργών απ' τα πανεπιστήμια είναι ένας αξιόλογος τρόπος νομιμότατης χρηματοδότησης ανθρώπων που έκαναν καλά τη δουλειά που τους είχε ανατεθεί (από εκείνους που τους είχε ανατεθεί) και ως εκ τούτου αξίζουν μια χουβαρνταλίδικη ανταμοιβή.