ΟΙ ΨΩΝΑΡΕΣ

Εδω και μέρες διαλογίζομαι επί ενός σοβαρότατου κοινωνικού προβλήματος, μιας σύγχρονης κοινωνικής μάστιγας -χειρότερης από τη μάστιγα των ναρκωτικών- ενός κοινωνικού τέρατος το οποίο στο μυαλό μου συνοψίζεται στο εξής ερώτημα:
"πόσο ψωνάρα μπορεί να είναι κάποιος συμπολίτης και συνάνθρωπός μας ώστε να συμμετέχει στην δημόσια διαβούλευση για το φορολογικό νομοσχέδιο και να πιστεύει ότι η γνώμη του θα μετρήσει?"
Πόσο ουτοπικός, πόσο ζντούπ, πόσο ζονκ, πόσο άκυρος, πόσο γκαου-μπίου πρέπει να είναι κάποιος για να νομίζει ότι οι κυβερνώντες θα κάτσουν να συζητήσουν την αποψάρα του? Ότι θα κάτσουν στα σοβαρά να συνομιλήσουν μαζί του -με κίνδυνο να μην εξυπηρετήσουν τα ταξικά συμφέροντα στην υπεράσπιση των οποίων είναι ταγμένοι ψυχή τε και σώματι?

Από την άλλη, όντας ουμανιστής εγώ ο ίδιος, μπαίνω στη θέση των διαχειριστών του opengov.gr και αναρωτιέμαι:
Συνεχίζουν άραγε οι διαχειριστές να έχουν μαλλιά ή έχουν καραφλιάσει?
Συνεχίζουν να ακούνε κανονικά ή έχουν κουφαθεί?
Η ψυχική τους υγεία πως είναι? Έχουν αρχίσει τα ψυχοφάρμακα, ή όχι ακόμα?
Ή, αντίστροφα:
Δεδομένου ότι το γέλιο μακραίνει τη ζωή, ποιό είναι άραγε το προσδόκιμο μακροβιότητας των διαχειριστών του opengov.gr?

14.866 συμπαθέστατοι συνάνθρωποί μας, λέει, έχουν καταθέσει τις αποψάρες τους σχετικά με ένα δικαιότερο φορολογικό νομοσχέδιο. Εύγε τους.
Μερικοί μάλιστα, υποθέτω πως εκπροσωπούν σωματεία, συλλόγους κλπ, ως εκ τούτου μάλλον είναι πολύ μεγάλος, ανησυχητικά μεγάλος, ο αριθμός των συνανθρώπων μας που έχουν την εντύπωση ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να ακούσει την αποψάρα τους.
(Ίσως, μάλιστα, θα πρέπει να προστεθούν και κάποιες επιπλέον απόψεις που λόγω ακαταλληλότητας δεν δημοσιεύτηκαν... Οπότε, σε τέτοια περίπτωση, μιλάμε για τραγικά μεγάλο αριθμό).

Το ερώτημα όμως είναι: όλοι αυτοί μαζί, αθροιστικά, πόσα λεφτά έχουν?

Διότι ο υπουργάρας μας, τις προάλλες το είπε καθαρά, απευθυνόμενος στον Τσίπρα:
"Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 45 δις, θα συνομιλούσα μαζί του. Εφόσον όμως δεν έχει 45 δις ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πάω να συζητήσω με τους τραπεζίτες".
(κλικ εις το σχετικόν δημοσίευμα του Αγγελιοφόρου)

Με άλλα λόγια, είπε έμμεσα στους συνανθρώπους μας που συμμετέχουν στην ανοιχτή διαβούλευση του opengov.gr: "Μαστόρια, αν είχατε 45 δις, θα άκουγα την αποψάρα σας. Εφόσον δεν έχετε 45 δις, σας γράφω κανονικότατα και θα κάνω ό,τι μου πουν οι τραπεζίτες".

Τι έκατσαν λοιπόν και έχασαν χρόνο και φαιά ουσία για να διατυπώσουν την αποψάρα τους οι συμπαθείς συνάνθρωποί μας?
Γιατί δεν πήγαν για ψάρεμα?
Γιατί έκατσαν και έγραψαν τας απόψεις των και δεν πήγαν για ψάρεμα?
Σάματις θα τους πάρει κάποιος στα σοβαρά?
Πόσο ουτοπικός, πόσο ζντούπ, πόσο ζονκ, πόσο άκυρος, πόσο γκαου-μπίου πρέπει να είναι κάποιος για να νομίζει ότι -εφόσον δεν έχει στην τσέπη 45 ζεστά δις- οι κυβερνώντες θα κάτσουν να συζητήσουν την αποψάρα του?

Ειλικρινά αναρωτιέμαι σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας...
Εντάξει, κι εγώ είμαι οπαδός της ουτοπίας, αλλά όχι κι έτσι...