ΑΝΑ-ΓΝΩΣΕΙΣ

Πόσον εύμορφον πράμα να ξαναμπαίνεις μετά από 2-3-4 μέρες στο διαδίκτυο, να ρίχνεις μετά από 2-3-4 μέρες μια ματιά στο τι έχουν ανεβάσει οι φίλοι-γνωστοί-άγνωστοί σου στο διαδίκτυο σχετικά με τα εν τω κόσμω τεκταινόμενα...
...και να χάνεσαι μέσα σε μια θάλασσα παντοειδώς ενδιαφερουσών απόψεων και αφορμών... και να διαβάζεις, και να διαβάζεις, και να το χαίρεσαι...

Όπως το κειμενάκιον του Πανδίωνος, ας πούμε...

...ή, ξερωγώ, όπως αυτό εδώ το θρυλικό βιβλιαράκιον -που κάποτε πρέπει να ξαναδιαβάσω προσεκτικότερα...

...ή μαθές η απόλυτα σωστή ανακοίνωση του ΥΣΕΕ...

...το περιεχόμενο της οποίας αρκούντως επεξηγείται μέσω της αναδημοσιεύσεως του Πυρίσπορος...

...ή, ας πούμε, να διαβάζεις την κουβέντα ενός τουρκοκύπριου όστις εξηγεί πόσο συγγενικά είναι μεταξύ τους τα DNA των δύο κοινοτήτων της Κύπρου, καυτηριάζοντας πως «η διαφορά μας είναι ότι εμείς βγαίνουμε στους δρόμους να διαδηλώσουμε άμα πρέπει, εσείς κλείνεστε στα σπίτια σας και κατηγορείτε μόνο τους πολιτικούς πως δεν κάνουν τίποτα» (κλικ εδώ για το σχετικό κείμενο του ευλογίου "ο πηλός που είμαι με πιέζει να σπάσω")...

...ή μαθες η μεστή και περιεκτική άποψη του συντρόφιμου πρτφ σχετικά με την τελευταία δουλειά του Θανάση Παπακωνσταντίνου...

...και μέσα σ' όλα, ένας φίλος υπό την επήρρεια της Μέρας των Ερωτευμένων, να σου υπενθυμίζει την ύπαρξη του -δυστυχώς- τελευταίου ποιήματος του Βάρναλη, το οποίο ποίημα έγραψε ο Κώστας Βάρναλης λίγους μήνες πριν πεθάνει... και το οποίο ποίημα, κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί τον ύμνο της ημέρας των ερωτευμένων, αλλά και κάθε ημέρας, γενικώς...

...και όλα αυτά με μουσική υπόκρουση άσματα του Γούντι Γκάθρι, την ύπαρξη των οποίων μου υπενθύμισε πρόσφατο ποστάρισμα ενός αδερφού...