Την ιστορία του όλου ζητήματος δεν την κατέχω ούτε καν ξώφαλτσα, ωστόσο την εικόνα τη συνάντησα μπροστά μου κατά τη διάρκεια του θέρους:
Φαντάσου, λέει, μάγκα μου, να έχεις μαγαζί σε μια γκαγκάν νησιώτικη παραλία, και να έχεις επενδύσει στο μαγαζί σου επενδύσεις μεγάλες και να έχεις φτιάξει ένα μαγαζί τζιτζιλόνι, και ξαφνικά να σε καταγγέλλουν οι γειτονικοί μαγαζάτορες με κατηγορίες βαριές προκειμένου να σου κλείσουν το μαγαζί και κλείνοντάς σου το μαγαζί ουσιαστικά να σου κλείνουν και το σπίτι...
Ε, τότε κι εσένα σε πιάνει το καλλιτεχνικό σου, τσακώνεις μια πλάκα μαρμάρινη και τη μοστράρεις έξω από το κλειστό σου μαγαζί, αφού προηγουμένως έχεις σκαλίσει πάνω της λόγια αρχαιότροπα και συγκινητικά, ώστε να παραξενεύονται οι τουρίστες λίγο πριν και λίγο μετά τις βουτιές τους στη δροσερή θαλασσίτσα... και να εννοούν με ποιούς έχουν μπλέξει...
Διότι ο ανώτερος άνθρωπος είναι σε θέση να βρίσκει ανώτερους τρόπους προκειμένου να εκφράσει την πίκρα ή την οργή ή το θυμό του. Κι αυτό, κυρίως επειδή η πίκρα του εμπεριέχει απέραντες βουνοπλαγιές σοφίας από τις οποίες πηγάζουν ιλιγγιωδώς μεγάλες δόσεις χιούμορ -κατά βάθος.
Μπαααα δε χρειαζομαστε κατάρες..το εχουμε στο αίμα μας και δουλευει αυτοματα...fasmusi
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω μπλέξει κι εγώ με κάτι τέτοιους...θα ακολουθήσω την συμβουλή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήοεο
Η αλήθεια είναι πως, αν σκαλίσεις την οργή σου, ειδικά έτσι περίτεχνα, μετά σου φεύγει και γελάς με τα "χάλια" σου! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήBenikos, είναι κι αυτό... υπάρχει απόθεμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη, είναι σοφή συμβουλή -δε θα χάσεις!
Lola, ή θαυμάζουν το δημιούργημά σου και γίνεσαι περιζήτητος/η, οπότε ξεκινάς μια νέα καριέρα!!!
:-)