ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ

Δεν ξέρω βρε αναγνώστη μου, αλλά τις τελευταίες κάμποσες βδομάδες έχει ταιριάξει να βλέπω πολλή τηλεόραση. Μέσα σ' όλο τον ορυμαγδό της τηλεοπτικής μπουρδολογίας, λοιπόν, υπάρχει μια έκφανση στυλιζαρισμένης φρασεολογίας που ένιωθα πως κάτι μου θυμίζει.

Διότι εντάξει, διαχρονικά τα τηλεοπτικά δελτία ήταν γεμάτα με εκφράσεις του στυλ "πύρινη λαίλαπα", "Μολώχ της ασφάλτου", "κουκουλοφόροι έσπειραν τον τρόμο", "μισό λεπτό να ολοκληρώσω", "πασχαλινός οβελίας", "τα πατροπαράδοτα κούλουμα", "ο εφιάλτης της ανεργίας" και τέτοιες μάνδολες.

Αλλά τον τελευταίο καιρό, πυκνώνει η χρήση της φράσης "η κυβέρνηση επιταχύνει τις διαρθρωτικές αλλαγές" ή "η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιταχύνει τις αποκρατικοποιήσεις".
Όπου η μεν κυβέρνηση υπόσχεται να επιταχύνει τις αποκρατικοποιήσεις, η δε δεξιά αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση πως δεν μπορεί να επιταχύνει τις διαρθρωτικές αλλαγές.

Πολλή επιτάχυνση ρε μάγκα μου.

Άκουγα όλη αυτή την επιτάχυνση κι έλεγα ρε τι μου θυμίζει, ρε τι μου θυμίζει...

Και θυμήθηκα!!!

Μου θυμίζει τις "ετυμολογίες" του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.
Και πιο συγκεκριμένα, το απόσπασμα του ποιήματος, όπου ο ποιητής αναφέρει χαρακτηριστικά:

Πόθεν δε κι η μαλακία;

εκ του μάλα και γλυκεία…

Πιθανόν, όμως, επίσης,

γιατί πάς τις ενεργών,

τον ρυθμόν του τον αργόν,

και τας μαλακάς κινήσεις

της χειρός επιταχύνει,

τη βαρεί –κι έπειτα χύνει!

Μάλλον -as always- ο ποιητής έχει προκαταβολικά μπει στο μυαλό όσων επιθυμούν η κυβέρνηση να επιταχύνει τις αποκρατικοποιήσεις ή να βγει μια άλλη κυβέρνηση που θα επιταχύνει τις διαρθρωτικές αλλαγές.