Μέλος

Αν ήμουν μέλος του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Δημοκρατικής Αριστεράς, θα καλούσα τους βουλευτές αυτών των κομμάτων, καθώς και τους ανεξάρτητους και όποιον, ή όποια απ’ τα υπόλοιπα κόμματα διατηρεί αυτό που λέμε τσίπα, να φύγουν απ’ αυτή τη βουλή, καταγγέλλοντας την ως εκφραστή των συμφερόντων μιας μόνον τάξης και ως κύρια υπεύθυνη για τον εκχυδαϊσμό και την κατρακύλα του δημόσιου βίου.

Μετά όλοι μαζί, θα ξεχυνόμαστε στις πλατείες, στις συνελεύσεις, στις συγκεντρώσεις, στις απεργίες και όπου αλλού μαζεύονται άνθρωποι που προβληματίζονται, που διεκδικούν μια άλλη ζωή. Ολοι μαζί θα διαμορφώναμε τα πράγματα για μια συνολική ανάταση, χωρίς εμμονές και δογματικές αφηγήσεις. Θα καλούσαμε όλους όσοι συνέβαλλαν με τις πρράξεις τους στην απαξίωση του συνολικού καλού να λογοδοτήσουν. Θα αποκαθιστούσαμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και θα ανοίγαμε νέες προοπτικές για το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας και της πατρίδας μας.

Είναι σίγουρο ότι όλοι μαζί μπορούμε.

Το κείμενο αυτό του Περικλή Βασιλόπουλου το βρήκα εδώ και δύσκολα θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με ένα κείμενο, υπό την έννοια πως κι εγώ "αν ήμουν μέλος" τέτοια πράγματα θα περίμενα να συμβούν.

Βέβαια, δεν είμαι μέλος.

Στο παρακάτω τραγούδι απ' τα παλιά, εστιάζουμε στον στίχο:

"Γέλιο σιγανό καθώς τραβούσες τα υγρά σεντόνια αφήνοντας
τα μέλη μου γυμνά στο φεγγαράκι"