ΜΑΡΟΥΛΙΑ ΠΑΡ' ΑΡΧΑΙΟΙΣ

Φήμη καλού αφροδισιακού, αλλά για τους Αιγύπτιους, είχαν τα μαρούλια, μιας και ήταν το αγαπημένο λαχανικό των θεών Μιν και Σετ, που πιστευόταν ότι κάνουν τους άντρες ερωτιάρηδες και τις γυναίκες γόνιμες.
Οι Έλληνες όμως είχαν τελείως διαφορετική γνώμη για τις αφροδισιακές ιδιότητες του μαρουλιού.
"Μη μου βάνεις γυναίκα στο τραπέζι
μαρούλια να φάγω, γιατί αν το κάνεις
εγώ δε θα φταίω.
Γιατί σ' αυτό το λάχανο, όπως λέει ο λόγος,
η Αφροδίτη εξέθεσε νεκρό τον Άδωνί της
ώστ' όπως βλέπεις αυτό είναι φαϊ για τους νεκρούς"
τονίζει ο Εύβουλος στο έργο του.
Και ο Άμφις (κι αυτός κωμωδιογράφος) λέει στον "Ιάλεμο":
"Εις τα μαρούλια ανάμεσα, που θα καταστραφούν
με τον πιο κακό τρόπο
αν φάγει κανείς απ' αυτά εις τα εξήντα χρόνια
όποτε ήθελε βρεθεί μαζί με μια γυναίκα
θα στριφογυριζόταν εκεί όλη τη νύχτα
χωρίς να κάνει τίποτε απ' όσα επιθυμεί
κι αντί για περιποίηση
στο χέρι θα ξεθυμαίνει η αναγκαία φύση του".
Πίστευαν, γενικά, οι αρχαίοι Έλληνες, ότι όποιος έτρωγε συχνά μαρούλια έχανε πολλά από τη σεξουαλική του δύναμη. 

Έτσι θέτει το ζήτημα ο Χρήστος Μότσιας στο βιβλίο του "Τι έτρωγαν οι αρχαίοι Έλληνες" (εκδόσεις Κάκτος, 1983).

Εγώ τώρα τι να σου πω, καλέ μου αναγνώστη? Γενικά ήταν σοφοί οι αρχαίοι ημών. Τώρα αν είχαν δίκιο και για τις ιδιότητες των μαρουλιών, δεν ξέρω.
Φάε και δοκίμασε μόνος σου.

Σου το λέω αυτό υπό την έννοια ότι αυτή η εποχή είναι κατάλληλη, οπότε μπορείς να πεταχτείς μέχρι ένα μαγαζάκι που πουλάει φυτά και σπόρους, ν' αγοράσεις σπόρους μαρουλιού, να τους σπείρεις σε μια ξερωγώ ζαρντινιερούλα, κι όταν ξεμυτίσουν τα φυτά να τα μεταφυτέψεις σε κανένα κηπάκι, να 'χεις να τρως μαρούλια σε μεγάλες ποσότητες και να πεις και κάνα ευχαριστώ στους θεούς μας για τα δώρα τους όταν φτάσει η μέρα της συγκομιδής του πρώτου μαρουλιού.

Πατώντας εδώ θα βρεις κι ένα χρηστικό βιντεάκι σχετικά με το τι στα κομμάτια να κάνεις τους μαρουλόσπορους -ε, μετά ψάξε το παραπάνω.
(Οκέϋ, σε μερικά ψαγμένα φυτάδικα θα βρεις και έτοιμα μεγαλωμένα τοσοδούλια μαρουλάκια για να τα υιοθετήσεις και να τα φυτέψεις στο μπαξεδάκι σου, ώστε να μην παιδεύεσαι με τα πρώτα στάδια του όλου πράγματος).

Μια άλλη καλή ιδέα αυτή την εποχή, είναι η ρόκα.
Δε θέλει και πολλά: Αγοράζεις ένα σακουλάκι σπόρους ρόκας, ρίχνεις καναδυό-τρία σποράκια σε μια γλάστρα (σε βάθος κάπου 2-3 πόντους) και αραιά και που ποτίζεις τη γλάστρα.... Αυτό είναι όλο -τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η φύση και οι θεοί, εσυ σύντομα θα αρχίσεις να τρως τζαμάουα σαλάτες με ρόκα. Καμιά πενηνταριά σποράκια ρόκας θα σου δώσουν υλικό να πειραματιστείς με τις ενδεχόμενες αφροδισιακές -ή μη- ιδιότητες της ρόκας.

Άντε, γιατί με τους μαλάκες που μπλέξαμε, ας μην τα περιμένουμε όλα έτοιμα στο πιάτο:
Είναι που είναι αχώνευτος ο Τζέφρι, τουλάχιστον ας τον συνοδεύσουμε με μεγαλοπρεπείς σαλάτες...