Εδώ και 30 χρόνια φίλιο πρόσωπο ο Κώστας ο Κολημένος. Κάποια στιγμή χαθήκαμε κι είχα πολύ καιρό να μάθω νέα του, ώσπου μ' έναν μάλλον τυχαίο ιντερνετικό τρόπο έτυχε ν' ακούσω κάποια εντυπωσιακώς καλά λόγια για τη φωτογραφική ματιά του. Από τότε, με ενδιαφέρον -και με κατά καιρούς θαυμασμό, μπορώ να πω, κρίνοντας από το αποτέλεσμα- παρακολουθώ τη δημιουργική του πορεία και ματιά, ιδίως από ένα σημείο και μετά που ξανα-διασταυρώθηκαν οι δρόμοι και οι επαφές μας.
Τώρα, μας παρουσιάζει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας : Ο δρόμος του Ορφέα.
Μια αυτοχρηματοδοτούμενη ταινία συλλογικής προσπάθειας, μια λόου μπάτζετ ταινία, ας πούμε, αλλά μάλλον υψηλών αισθητικών απαιτήσεων. Κι αυτός ο συνδυασμός πάντα με γοήτευε.
Αναδημοσιεύω εδώ μια συνέντευξη του σκηνοθέτη προς τον Στράτο Κερσανίδη, δημοσιευμένη στην εφημερίδα Εποχή (1/12/2013).
Η οικογένεια, η αποξένωση, η αναζήτησηΤου Στράτου Κερσανίδη
Ο Ορφέας ζει στην Αθήνα με τους γονείς του, τη Νίκη και το Σωτήρη. Ο Σωτήρης ζει στον κόσμο του αδιαφορώντας για τη γυναίκα του, η Νίκη νιώθει μόνη κι ο μικρός Ορφέας βιώνει την κρίση που υπάρχει μέσα στην οικογένεια. Η σχέση του ζευγαριού θα μπορούσε να εκληφθεί ως μία σχέση ελευθερίας, μη συμβατική. Αλλά δεν είναι έτσι, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Είναι μια σχέση σε κρίση και όταν η Νίκη γνωρίζει το Γιάννη, έναν πραγματικά ασυμβίβαστο νέο που εξερευνά τη ζωή, θέλει να τη «ρουφήξει» και προβληματίζεται για τα όσα συμβαίνουν, αποφασίζει να φύγει μαζί του σε μια ολιγοήμερη εκδρομή. Και ενώ η γυναίκα ανακαλύπτει εκ νέου τη ζωή και τον έρωτα, ο Ορφέας φεύγει από το τυπογραφείο του παππού του και περιπλανιέται στην πόλη. Ο Ορφέας βαδίζει, παρατηρεί και γνωρίζει τη σκληρή καθημερινότητα της μεγαλούπολης. Βλέπει τα ΜΑΤ στις γωνίες, τους φτωχούς, τους άστεγους. Η εξαφάνισή του βάζει σε συναγερμό το Σωτήρη και τη Νίκη οι οποίοι τον αναζητούν με αγωνία. Κι όταν τον βρίσκουν, μοιάζει να ξαναβρίσκουν τη χαμένη τους σχέση.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Κώστα Κολημένου, « Ο δρόμος του Ορφέα», προβάλλεται από την Πέμπτη στους κινηματογράφους Τιτάνια και Αλεξάνδρα (Καλλιθέα).
Ο σκηνοθέτης μίλησε για την ταινία του στην Εποχή.
Με την πρώτη σου ταινία μυθοπλασίας μεγάλου μήκους, αφηγείσαι μια ιστορία στην βάση της οποίας είναι η κρίση μιας οικογενειακής σχέσης. Είναι έτσι; Θα ήθελα να μου πεις την άποψή σου γι’ αυτό.
Ναι ακριβώς όπως το έθεσες, καταπιάνομαι με μια οικογένεια, που δεν είναι η παραδοσιακή, η συμβατική οικογένεια, υπάρχει μια ελευθεριάζουσα σχέση στο ζευγάρι. Όμως στο βάθος ο θεσμός της οικογένειας υπάρχει και ας φαίνονται εναλλακτικοί οι γονείς του Ορφέα. Είναι η κληρονομία που χαρακτηρίζει τους Έλληνες, όσο οι σχέσεις παραμένουν καταστραμμένες, ο οικογενειακός ιστός δεν κόβεται. Το παιδί αντιλαμβάνεται αυτή την κατάσταση και νιώθει μόνο, και απομονωμένο.
Ταυτόχρονα με τη σχέση, αφήνεις να διαφανεί –με την περιπλάνηση του Ορφέα στην πόλη- μια εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας. Γιατί;
Μέσα από τα μάτια του Ορφέα καθρεφτίζεται ο σημερινός σύγχρονος κόσμος, και το δράμα που βιώνουμε σαν λαός, αυτό που έφερε το λάιφ στάιλ και η βαθιά κρίση του καπιταλισμού. Επίσης η περιπλάνηση του παιδιού παραπέμπει και σε ιστορικά γεγονότα που τείνουν προς εξαφάνιση.
Πως λειτουργεί η εμφάνιση του Γιάννη στη ζωή του ζευγαριού;
Η εμφάνιση του Γιάννη είναι ένα στοιχείο μιας μερίδας νέων ανθρώπων με πολλούς προβληματισμούς και ενδιαφέροντα που είναι αβοήθητοι και νιώθουν απομονωμένοι από την κοινωνία. Ο Γιάννης ως χαρακτήρας έχει μια σεμνότητα και μια ειλικρίνεια, και αυτό το αντιλαμβάνεται η Νίκη και το αρπάζει, τον ερωτεύεται, και ζει τον ερώτα της χωρίς φραγμούς και κανόνες. Η Νίκη είναι χαρακτήρας πολύ ζωντανός και ξέρει τι θέλει, και έστω και για λίγο, θα βγει από το βούρκο της καθημερινότητας της. Ο Γιάννης της προσφέρει κάτι διαφορετικό κι εκείνη το χαίρεται όσο τίποτα άλλο.
Πως λειτουργεί η εξαφάνιση του Ορφέα στη σχέση της Νίκης και του Σωτήρη;
Η εξαφάνιση του Ορφέα ταρακουνά τη Νίκη και το Σωτήρη μια και είναι παιδί τους. Εδώ χρησιμοποιώ τα στοιχεία της φύσης, όπως την καταιγίδα για να δώσω μια ένταση και αγωνιά στους γονείς . Με την επιστροφή του Ορφέα δεν αλλάζουν τα πράγματα ο καθένας παραμένει στον κόσμο του και μόνος.
Πως έγινε η παραγωγή της ταινίας;
Έγινε με συλλογική προσπάθεια, και είναι αυτοχρηματοδοτούμενη. Οι ηθοποιοί και οι τεχνικοί δούλεψαν με μεράκι και αφιλοκερδώς, για να πετύχει αυτό το σχέδιο και να ολοκληρωθεί με επιτυχία.
Η ταινία προβάλλεται στη χώρα μας από τη New Star. Έχει προβληθεί στο εξωτερικό;
Η ταινία έκανε την πρεμιέρα στο Λονδίνο στο 6ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (6th London Greek Film Festival 2013) στις 8 Οκτωβρίου. Επίσης συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ της Κύπρου στις 28 Οκτωβρίου.
Στο "Τιτάνια" της Πανεπιστημίου, λοιπόν, και στο Αλεξάνδρα της οδού Κρέμου στην Καλλιθέα, καλέ μου αναγνώστη, την Πέμπτη ο Δρόμος του Ορφέα ξεκινάει τη διαδρομή του στις αίθουσες, και "θα είμαστε όλοι εκεί", που λένε, να δούμε και να σαγηνευτούμε και να κρίνουμε και να πούμε μπράβο και να πούμε "καλοτάξιδος" και να πούμε απ' όλα.
Διότι πάντοτε στηρίζουμε τον λόου μπάτζετ αλλά υψηλών απαιτήσεων ελληνικό κινηματογράφο, είπαμε, δεν είπαμε?
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Mi-la-re,
mi-la-re-si