[...] que se privatice todo, que se privatice el mar y el cielo, que se privatice el agua y el aire, que se privatice la justicia y la ley, que se privatice la nube que pasa, que se privatice el sueño, sobre todo si es diurno y con los ojos abiertos. Y, finalmente, para florón y remate de tanto privatizar, privatícense los Estados, entréguese de una vez por todas la explotación a empresas privadas mediante concurso internacional. Ahí se encuentra la salvación del mundo...
Y, metidos en esto, que se privatice también a la puta que los parió a todos.
Το οποίο μεταφερόμενο στα ελληνικά πάει κάπως έτσι:
[...] ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…
Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.
Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από τα Cuadernos de Lanzarote (1993-1995) του Πορτογάλου νομπελίστα λογοτέχνη Jose Saramago.
Πιστεύω πως το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί το ιδεώδες χριστουγεννιάτικο δώρο, υπό την έννοια ότι ίσως να υπάρχουν άνθρωποι που σπαζοκεφαλιάζουν σχετικά με το τι δώρο θα ήτο πρέπον να κάνουν στον πρωθυπουργό μας ή σε κάποιο μέλος του φρικιαστικού θιάσου του. Όμως, με αυτό το βιβλίο, τώρα έχουν τη λύση!
Ωστόσο θέλει προσοχή το ζήτημα, διότι η ολοκληρωμένη εκδοχή του αποσπάσματος των Cuadernos, προτείνει (ναι σου λέω!) και την ιδιωτικοποίηση του Παρθενώνα (να, κλικ εδώ αν δε με πιστεύεις), οπότε ελλοχεύει ο κίνδυνος όχι βέβαια να τους βάλουμε ιδέες, αλλά να τους υπενθυμίσουμε ιδέες που σίγουρα, σιγουρότατα, ήδη τους έχουν περάσει από το μυαλό.
Y, metidos en esto, que se privatice también a la puta que los parió a todos.
Το οποίο μεταφερόμενο στα ελληνικά πάει κάπως έτσι:
[...] ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…
Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.
Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από τα Cuadernos de Lanzarote (1993-1995) του Πορτογάλου νομπελίστα λογοτέχνη Jose Saramago.
Πιστεύω πως το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί το ιδεώδες χριστουγεννιάτικο δώρο, υπό την έννοια ότι ίσως να υπάρχουν άνθρωποι που σπαζοκεφαλιάζουν σχετικά με το τι δώρο θα ήτο πρέπον να κάνουν στον πρωθυπουργό μας ή σε κάποιο μέλος του φρικιαστικού θιάσου του. Όμως, με αυτό το βιβλίο, τώρα έχουν τη λύση!
Ωστόσο θέλει προσοχή το ζήτημα, διότι η ολοκληρωμένη εκδοχή του αποσπάσματος των Cuadernos, προτείνει (ναι σου λέω!) και την ιδιωτικοποίηση του Παρθενώνα (να, κλικ εδώ αν δε με πιστεύεις), οπότε ελλοχεύει ο κίνδυνος όχι βέβαια να τους βάλουμε ιδέες, αλλά να τους υπενθυμίσουμε ιδέες που σίγουρα, σιγουρότατα, ήδη τους έχουν περάσει από το μυαλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Mi-la-re,
mi-la-re-si