ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΤΗΜΑ

Εφημερίδα Εμπρός, Ιούλιος 1920.

Ετοιμάσου και ξανα-έρχεται, ραγιά μου.
Κάτσε με σταυρωμένα χέρια, έχε και λίγη διορατικότητα και θα τον δεις κι εσύ τον νέο στοργικό ιδιοκτήτη να ξανα-έρχεται με φούρια και με κουστουμιά καινούργια.

Επανέρχομαι δια μία φοράν ακόμα από μακρυνήν διαδρομή εις το μεγάλον κτήμα του Πικερμίου-Ραφήνας. Ποίος τεράστιος πράσινος πνεύμων διά την Αττικήν. Μπορεί να πει κανείς, ότι εκεί επρωτοφύτωσε το πεύκο της, το θαυμαστότερον εις την ομοιογενή οικογένειά του ανά τον πλανήτη μας. Οι αθηναίοι αγνοούν ακόμη τας αρετάς του μαγευτικού αυτού δάσους των ανατολικών και μεσημβρινών υπωρειών της Πεντέλης. Ποίος ξέρει πόσα χρόνια θα περάσουν έως ότου να κατασκευασθεί εκεί ένας ηλεκτρικός σιδηρόδρομος και να κτισθούν ξενοδοχεία, εστιατόρια, κιόσκια. Ο πανδοχεύς του Πικερμίου, κύριος Ευάγγελος Μουρίκης, είναι περιποιητικός και φιλοπρόοδος, εις δε την ακτήν της Ραφήνας αρκετά αυτοκίνητα καταλήγουν καθ' εκάστην, φέροντα εκδρομείς, οι οποίοι ελκύονται από τα θέλγητρα του μικρού όρμου. 

Το μέγα κτήμα ανήκει εις τον κύριον Αλέξανδρο Σκουζέν. Ολίγοι ιδιοκτήτες μεγάλων κτημάτων κατά το παρελθόν ηγάπησαν τόσον την ιδιοκτησία τους και εφιλοτιμήθησαν να αναπτύξουν την παραγωγήν με στοργικήν μέριμναν. Η ιδιωτική οδοποιΐα ίσως να μην ακμάζει εις κανένα άλλο κτήμα της Ελλάδας, καθώς εις το του Πικερμίου, του Δράφι, της Ραφήνας. Ο ιδιοκτήτης κατεσκεύασε και συντηρεί με ιδίας δαπάνας από το κέντρον του κτήματος προς τα διάφορα μέρη του, ήτοι προς το Ντράφι, τα Καλίσια, την Ταού Πεντέλην, το Γεροτσακούλι, την Μάνδραν Λιάκου, το Περιβολάκι, την Σκαλωσιάν, κ.τ.λ. καλούς δρόμους, τους οποίους χρησιμοποιούν και οι από τα πλησίον χωρία μεταβαίνοντες εις τα πέριξ του Πικερμίου κτήματα της μονής Πεντέλης προς καλλιέργειαν.

Εις τον όρμον της Ραφήνας  βλέπομεν την αυτήν μέριμναν του ιδιοκτήτου προς κατασκευήν έργων κοινωφελών. Ο λιμενίσκος Αραφήν προέρχεται από την πρωτοβουλίαν και την δαπάνην του κ. Αλ. Σκουζέ. Έκτισε και συντηρεί εκεί λιμενοβραχίονα εξήκοντα περίπου μέτρων μήκους, φθάνοντα εις βάθος  4  1/2 μέτρων της θαλάσσης. Συγκέντρωσε ούτως ο λιμήν της Ραφήνας την κίνησην πλοίων μεταξύ αυτού και των λιμένων της Ευβοίας Αλιβέρι, Μαρμάρι, Στούρα, Πεταλιοί, μέχρι Καρύστου, καθώς και πολλών σημείων της Κέας και τινών της Άνδρου. Όλα τα μέρη αυτά συγκοινωνούν με την πρωτεύουσαν διά του λιμένος της Ραφήνας. Το δημόσιον ηναγκάσθη να ιδρύσει εκεί τελωνοσταθμαρχείον. Αλλά και μέγα μέρος της ερχομένης  εις τας Αθήνας ιχθυοπαραγωγής του Ευβοϊκού κόλπου κομίζεται διά του λιμένος της Ραφήνας. Καθ' εκάστην είκοσι, τριάκοντα καΐκια, συχνότατα δε και ατμάκατοι, καθώς και ατμόπλοια, ως λόγω χάρη η "Κάρυστος" του Τόγια και άλλα, αγκυροβολούν εις τον λιμένα, εξυπηρετούντα την συγκοινωνίας με τα αντικρινά μέρη.

Το βρήκα δημοσιευμένο εδώ -μαζί με άλλο ανάλογο υλικό. 

Κι έτσι δε ζητάς τη λύση...

... η οποία δεν ξέρω αν είναι η Mitsubishi
ή
η επιστροφή στη φύση
ή
κι εγώ δεν ξέρω τι.

Το άγνωστο διακύβευμα των ευρωεκλογών

Βαδίζοντας προς τις ευρωεκλογές, συνειδητοποιώ πως λίγοι -ελάχιστοι- έχουν πληροφορηθεί το κεντρικό διακύβευμα του όλου πράγματος. Διακύβευμα το οποίο δεν είναι άλλο από την καθιέρωση μιας νέας, αντιπροσωπευτικότερης, σημαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μιας σημαίας που θα συμπυκνώνει τα ιδανικά της Ε.Ε.

Το προτεινόμενο προσχέδιο νέας σημαίας της Ε.Ε. είναι το εξής:

ΟΙ ΚΟΡΙΝΘΙΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ

Ο Κωνσταντίνος Τζας είναι μία τεράστια προσωπικότητα. Δεν γνωρίζουμε το βιογραφικό του, δεν γνωρίζουμε την μόρφωσή του, τις σπουδές του, τους κοινωνικούς και πολιτικούς του αγώνες, την κοινωνικοπολιτική του ευφυΐα, το πολιτικό του όραμα (ή μάλλον τα δύο τελευταία μπορεί και να τα γνωρίζουμε), αλλά ξέρουμε ότι ο Κωνσταντίνος Τζας είναι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσωπικότητα. Ο λόγος απλός. Στο πρόσωπό του, στην παρουσία του, στην αύρα του, στα πάντα του, αναβλύζει Χρησύ Αβγύ! Αναβλύζει η κοινωνία του αύριο που οραματίζεται η Χρησύ Αβγύ.

Ο Κωνσταντίνος Τζας είναι χωρίς ίχνος ειρωνείας, ότι πιο αυθεντικό, ότι πιο αντιπροσωπευτικό διαθέτει η Χρησύ Αβγύ μετά τον Παναγιώταρο και τον Κασιδιάρη. Γι' αυτό λοιπόν, αν και στο άλλο άκρο ιδεολογικά, στηρίζουμε με πάθος Κωνσταντίνο Τζα!

Περισσότερα ενσταντανέ του Κωνσταντίνου Τζα, εδώ -όπου, άλλωστε, βρέθηκαν και τα παραπάνω.

Μειονοτικές υπερκομματικολογίες

Τις επόμενες ώρες σε κάτι φέϊσμπουκ και σε κάτι τέτοια, θα φορεθεί πολύ, φαντάζομαι, η παρακάτω διπλή φωτογραφία από τον αξιοπρόσεκτο σημερινό  Ιό της Εφημερίδας των Συντακτών. Προφανώς σε αυτό θα βοηθήσει και η υπερκομματικολογούσα λεζάντα της (η didascalia της, που λένε και οι Ιταλοί). 

Αυτό εδώ το μπλογκ, θέλοντας να βοηθήσει στην κατανόηση της ανωτέρω λεζάντας (της ανωτέρω didascalia, όπως θα έλεγε και ένας Ιταλός), θα δανειστεί τα λόγια ενός αξιόλογου ανθρώπου: του Παναγιώτη Δημητρά, ισόβιου αντιπροσώπου του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι:

Συνήθως τα κόμματα επιλέγουν από τη μειονότητα της Θράκης υποψήφιους που μοιράζονται με αυστηρά πειθαρχημένο τρόπο τις μειονοτικές ψήφους ώστε να εκλέγονται δύο και, αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, τρεις μειονοτικοί βουλευτές (όπως στην τρέχουσα Βουλή που παραλίγο να έχει τέσσερις μειονοτικούς βουλευτές). Όταν τα κόμματα απογοητεύουν τη μειονότητα, οι ψήφοι της (και μερικές φορές οι υποψήφιοί της) μετακινούνται ως μπλοκ από το ένα κόμμα στο άλλο, ενίοτε σε αντίθετη φορά με τις γενικές εκλογικές τάσεις στη χώρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο παραλίγο τέταρτος βουλευτής (με τη ΔΗΜΑΡ) τον Ιούνιο 2012, Ιλχάν Αχμέτ, είχε πάρει 13.789 σταυρούς το 2004 με τη ΝΔ και 14.189 σταυρούς το 2007 πάλι με τη ΝΔ, χάνοντας κάπου τις πρωινές ώρες της Δευτέρας την έδρα από τον Ευριπίδη Στυλιανίδη. Ακολούθησε τη ΝΔ στην καθίζηση του 2009 παίρνοντας μόνο 8.323 σταυρούς. Όμως, το Μάιο 2012, αν και πολιτευόταν με το πολύ μικρό κόμμα Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, πήρε 10.569 ψήφους, ενώ τον Ιούνιο 2012 κατεβαίνοντας στη λίστα (χωρίς σταυρούς) της ΔΗΜΑΡ τη βοήθησε να ανεβεί, από 2.665 ψήφους το Μάιο σε 12.283 ψήφους τον Ιούνιο 2012, και να συγκεντρώσει ποσοστό 17,74%, σχεδόν τριπλάσιο από το εθνικό ποσοστό της ΔΗΜΑΡ και υπερδιπλάσιο από το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό της στις εκλογικές περιφέρειες.

Πέφτοντας από τα σύννεφα, παρατηρούμε ότι μέσα απ' τα λόγια του κ. Δημητρά αποκαλύπτεται πως η κυρία Σουλεϊμάν ΔΕΝ είναι η πρώτη υπερκομματική προσωπικότητα που προέρχεται από τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.

Ιδέα δεν έχω, λοιπόν, για ποιό λόγο οι άνθρωποι του Ιού επέλεξαν να υπογραμμίσουν τη δική της υπερκομματικότητα και όχι τις υπερκομματικότητες που ιστορικά έχουν προηγηθεί.

Δεν θέλω να είμαι κακός.
Δεν θέλω να πιστεύω πως αυτό έγινε στα πλαίσια της εκστρατείας ισοπέδωσης της κυρίας Σουλεϊμάν.

Είμαι βέβαιος πως πρόκειται για μια τυχαία σύμπτωση και τίποτα παραπάνω.

Και ακριβώς αυτή την τυχαία σύμπτωση ήθελε να καταδείξει το παρόν κείμενο.

ΩΡΕΣ ΑΓΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ

Σε ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων του Ιουνίου 2012, υπήρχε ένας πολιτικός σχηματισμός που είχε κλέψει τον θαυμασμό μας. Γράφαμε:

Η εκλογική συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ)-ΜΛ-ΚΚΕ, παίρνοντας 16.049 ψήφους, ήταν, αναμφίβολα, η μεγάλη έκπληξη των εκλογών! 

Όλα δείχνουν πως και στο χώρο των μαοϊκών ισχύει το αρχαιοελληνικό "η ισχύς εν τη ενώσει". 

Χαρακτηριστική επιβεβαίωση του ρητού, αποτελεί αυτό που συνέβη στη μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας, όπου το 2009 το ΚΚΕ μ-λ κατεβαίνοντας μόνο του έλαβε μόλις 17 ψήφους, ενώ τώρα που κατέβηκε η συνεργασία ΚΚΕμ-λΜ-ΛΚΚΕ η Ευρυτανία έδωσε στο σχήμα 18 ψήφους, δηλαδή σχεδόν 6% περισσότερο!!!

Και γεμάτοι ελπίδα και προσμονή, περιμέναμε να δούμε την ανοδική πορεία του εν λόγω σχήματος να συνεχίζεται στις ευρωεκλογές που έρχονται.

Όμως, αλοίμονο, η μοίρα αποφάσισε να βάλει τέρμα όχι μόνο στην ανοδική πορεία του εν λόγω σχήματος, αλλά στην ίδια του την ύπαρξη...

Συγκεκριμένα, στο σάϊτ του Μ-Λ ΚΚΕ ο αναγνώστης διαβάζει:

Το Μ-Λ ΚΚΕ προσηλωμένο στους μεγάλους στόχους του λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος για την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα δώσει αυτοδύναμα τη μάχη των Ευρωεκλογών της 25ης Μάη με το πανελλαδικό του ψηφοδέλτιο στο οποίο θα τεθεί επικεφαλής ο σ. Ιωσήφ Σταυρίδης μέλος της Κ.Ε του Μ-Λ ΚΚΕ. 

Ενώ, αντίθετα, στο σάϊτ του ΚΚΕ(μ-λ) ο αναγνώστης πέφτει πάνω στην εξής αφίσα, με την οποία πληροφορείται το γεγονός της απώλειας βελονιού εκ μέρους της Βενετιάς, δηλαδή την απόφαση του ΚΚΕ(μ-λ) να καλέσει τους πολυπληθείς οπαδούς του σε αποχή από τις ευρωεκλογές:

Και ερωτά με αγωνία ο κάθε απλός αγωνιστής του λαϊκού κινήματος:

Τι θα κάνουν τώρα οι 18 ηρωικοί προαναφερθέντες Ευρυτάνες ψηφοφόροι του -πρώην ενιαίου- σχήματος? 
Θα αγνοήσουν την πρόταση του ΚΚΕ (μ-λ) για; αποχή και θα στραφούν στο Μ-ΛΚΚΕ? 
Και αν συμβεί αυτό, άραγε θα μπορέσει έστω ένας εξ αυτών να πείσει και τον μπατζανάκη του να ψηφίσει Μ-Λ ΚΚΕ, ώστε το Μ-ΛΚΚΕ να πάρει τουλάχιστον 19 ψήφους συνεχίζοντας την αργή αλλά σταθερή πορεία ανόδου του μαοϊκού ρεύματος στην Ευρυτανία? 
Ή μήπως θα συμβεί το -απευκταίο- σενάριο κατά το οποίο οι 17 εκ των 18 Ευρυτάνων μαοϊκών ψηφοφόρων, ως παλιοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ (μ-λ), θα επιλέξουν να ακολουθήσουν την αποχή που προτείνει το ΚΚΕ (μ-λ), και μόνο ο 18ος θα ψηφίσει Μ-Λ ΚΚΕ, πράγμα που θα δημιουργήσει τον βάσιμο κίνδυνο το Μ-Λ ΚΚΕ να λάβει μόλις μία ψήφο σε κοτζάμ Ευρυτανία? 
Και αν ισχύσει αυτό το τελευταίο σενάριο, τι μας κάνει να νιώθουμε σίγουροι ότι αυτός ο ένας, ο μοναδικός ψηφοφόρος του Μ-Λ ΚΚΕ δεν θα ασθενήσει με αποτέλεσμα να μην κατορθώσει να παει να ψηφίσει?
Και σε μια τέτοια περίπτωση, οι υπόλοιποι Ευρυτάνες (πασόκοι, δεξιοί, φασίστες, συριζαίοι κλπ) άραγε δεν θα αναρωτιούνται για ποιόν στα σκατά λόγο η εφορευτική επιτροπή μοίραζε ψηφοδέλτια ενός κόμματος που δεν πήρε ούτε μια ψήφο? 
Και δεν θα αναλογιστούν σε πόσα κομμένα δέντρα αντιστοιχούν όλα αυτά τα ψηφοδέλτια, πράγμα που θα τους δημιουργήσει συναισθήματα οικολογικής οργής ενάντια στις πλέον συνεπείς δυνάμεις του λαϊκού κινήματος, πράγμα που θα επιφέρει πισωγύρισμα της (αργά αλλά σταθερά) αυξανόμενης απήχησης των θέσεων του μαρξιστικού-λενινιστικού χώρου, με συνέπειες καταστροφικές για το ίδιο το λαϊκό κίνημα?

Ω, ναι αναγνώστη μου.
Σε αυτές τις ευρωεκλογές διακυβεύεται το ίδιο το μέλλον του λαϊκού κινήματος.

Την ώρα  της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, τα μάτια μας οφείλουν να είναι στραμμένα αφενός στο μέγεθος ανόδου της αποχής [το μεγαλύτερο μέρος της θα οφείλεται στο ΚΚΕ (μ-λ)] αλλά και στη συμπεριφορά των 18 Ευρυτάνων μαοϊκών ψηφοφόρων.

Το μέλλον του λαϊκού κινήματος κρέμεται σε μια τρίχα απ' απ' τα χέρια τους.

Τέλος, για όσους αρέσκονται σε ιστορίες με συχνές -ενίοτε τριγωνικές- εναλλαγές συντρόφων, έχω να προτείνω τη μελέτη της ιστορίας των εξής κομμάτων: 

• ΚΚΕ (μ-λ)
• Μ-Λ ΚΚΕ
• ΕΚΚΕ
• ΟΑΚΚΕ
• ΚΟΕ

Πρόκειται, ουσιαστικά, για την ιστορία του μαρξιστικού-λενινιστικού χώρου εν Ελλάδι. 
Και, είπαμε: "Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν": Ξέρει να γελάει με αυτούς που πρέπει αλλά ξέρει και να κλαίει για αυτούς που πρέπει.. 

Διότι επαναλαμβάνω αναγνώστη μου: όση ώρα θα διαβάζεις την ιστορία των παραπάνω κομμάτων, προς θεού, μη γελάς! 

Η κατάσταση της άκρας αριστεράς δεν είναι για γέλια. 

Είναι για κλάμματα.

Πως δεν θα δείχνεις βλαχοδήμαρχος

Για να μην μπεις σε θλιβερά group στο Facebook, για να μην είσαι δακτυλοδεικτούμενος για τους λάθους λόγους, ακολούθησε τις παρακάτω οδηγίες:

* Προσοχή στο προεκλογικό υλικό. Οι φωτογραφίες από τότε που στη μόδα ήταν οι βάτες και το μαλλί αφάνα, θα πρέπει να παραμείνουν στα κρυμμένα album. Δεν είναι ανάγκη να υπενθυμίσεις πως στα 80’s ήσουν νέος. Ο μόνος που δικαιούται να βάλει παλιά φωτογραφία είναι ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος. Γιατί μόνο αυτός το κάνει τόσα χρόνια.

* Μην γράφετε ψέματα στο βιογραφικό σας. Δεν φυτρώσατε!

* Αν δείτε τη σύζυγό σας και ξαφνικά σας θυμίζει την Αλέξις Κάριγκτον από τη «Δυναστεία», ζητήστε της να φορέσει κάτι πιο απλό.

* Μην κερνάτε όποιον πετυχαίνετε στο δρόμο. Γίνεστε περίγελος και εάν θυμάστε πρόσωπα, θα αντιληφθείτε πως κερνάτε συνεχώς τους ίδιους ανθρώπους που τα πίνουν στην υγειά του κορόιδου.

* Μην χαιρετάτε όλον τον κόσμο στην εκκλησία. Ειδικά οι άνω των 60 ξέρουν πολύ καλά ποιον θα ψηφίσουν και ο σκληρός τους δίσκος είναι εντελώς γεμάτος για να αποτυπώσει νέα πρόσωπα.

* Οι ιερείς γνωρίζουν εάν πηγαίνετε εκκλησία. Τζάμπα τους κάνετε τα κοπλιμέντα περί συναρπαστικής φωνής. Ο περίγυρος κλαίει από τα γέλια.

* Δεν είναι απαραίτητο ένας υποψήφιος που είναι γιατρός να έχει μούσι γύρω από το στόμα για να το αποδεικνύει. Πλέον.

* Μην χρησιμοποιείται φωτογραφίες που κάνουν τους άλλους να πιστεύουν πως έχετε συλληφθεί.

* Μην ορμάς σαν το κοράκι δίπλα σε κάποιον αναγνωρίσιμο, για να βγεις μια φωτογραφία (πήγαινε με τρόπο).

* Αν είναι να πείτε κάποιο ανέκδοτο, ζητήστε από κάποιον νέο -μέχρι 30 ετών- να σας πει εκείνος ένα.

* Μην φοράτε το γαμπριάτικο κοστούμι σας. Έχετε πάρει το λιγότερο 10 κιλά από τότε.

* Εάν διαθέτετε χρυσό δόντι μην το επιδεικνύετε.

* Μην χτυπάτε τον κόσμο στην πλάτη, για κανένα λόγο.

* Μην νομίζετε πως είστε ρήτορας, ξαφνικά. Το να χρησιμοποιείται ξαφνικά αποφθέγματα του Τσόρτσιλ το πολύ πολύ να σας μετατρέψει σε… «παράγοντα Εδεσσαϊκού».

* Μην απευθύνεστε σε ανθρώπους αποκαλώντας τους «ψηλέ», «τσάκαλε» και άλλα τέτοια χαϊδευτικά.

* Μην τρέχετε στα πανηγύρια και κολλάτε 20ευρα στους κλαριντζήδες (συγνώμη κλαριντζήδες που χαλάμε την πιάτσα).

* Οι λαχούρ γραβάτες είναι μόνο για τις επιθεωρήσεις. Τις θεατρικές. Και φοριούνται μόνο από ηθοποιούς.

* Μην βγάζεις τα… άπλυτα των αντιπάλων σου στη φόρα (στην ανάγκη, πες σε κάποιον έμπιστό σου να το κάνει). Όταν σε ρωτούν, να απαντάς πως δεν ασχολείσαι με κουτσομπολιά.

* Μην κάνεις δηλώσεις για τον ομόσταυλο βουλευτή τύπου «τον έστελνα να μου πάρει τσιγάρα» ή πως συμβουλεύεις τον πρόεδρο του κόμματος. Ακόμη κι αν ισχύει, κανείς δεν πρόκειται να σε πιστέψει!

....................................................................................

Οι οδηγίες αλιεύθηκαν στο marousiotiko.blogspot.gr

ΟΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ

Επιτέλους. Να και ένας υποψήφιος που δηλώνει ανοιχτά τις προθέσεις του!

Έπος

Πλάκα-πλάκα, και το πρωτότυπο έπος κάπως έτσι ξεκίνησε... Αλλά ας μη λησμονούμε ότι στο τέλος μόνο ο καπετάνιος σώθηκε... Εν πάση περιπτώσει, εδώ δεν πρόκειται για ομηρικό έπος αλλά για κακομοίρικο έπος.

Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παπαβασιλείου.

Τραγούδι. 

Λάκης Παπαδόπουλος, Ρούλης Τρύφωνας, 

Το τραγούδι του Οδυσσέα

ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΒΛΑΒΗΣ

Η ΟΚΔΕ είναι η ιστορικότερη και μακροβιότερη από τις οργανώσεις που κοσμούν το πολυσχιδές στερέωμα του ελληνικού τροτσκισμού, και αναμφίβολα κουβαλά στις πλάτες της μια λαμπρή ιστορία ατομικών διασπάσεων και πυρηνικών συντήξεων, η μελέτη των οποίων -δίχως υπερβολή- αναγάγει τις ρίζες της ΟΚΔΕ στην ηρωική αρχική περίοδο του παγκόσμιου τροτσκιστικού κινήματος των αρχών της δεκαετίας του 1930 -αν όχι στην ίδια την Οχτωβριανή επανάσταση του 1917... ίσως μάλιστα η ιδέα που λέγεται ΟΚΔΕ δύναται (σε σπερματική μορφή) να ανιχνευθεί ακόμα πιο πίσω, στην ηρωική κομμούνα του Παρισιού... για να μην αναφέρω την επανάσταση του Σπάρτακου και φανώ υπερβολικός.

Όμως, παρ' όλη αυτή τη λαμπρή ιστορική κληρονομιά της, η ΟΚΔΕ, τόσες δεκαετίες, βαθιά απασχολημένη με την ανάπτυξη του μαζικού εργατικού επαναστατικού κινήματος, μόλις τον Μάιο του 2012 ευκαίρησε να συμμετάσχει σε εκλογές.

Τα αποτελέσματα αυτής της πρώτης της εκλογικής συμμετοχής, υπήρξαν το δίχως άλλο θετικά και ενθαρρυντικά. Γράφαμε σχετικά σε αυτό εδώ το ποστ:

Θριαμβευτικό το ντεμπούτο της ΟΚΔΕ στον εκλογικό στίβο: 

Έλαβε το μυθικό αριθμό των 2.002 ψήφων -αριθμός ψήφων που αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον του επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα.

Και όντως, το θριαμβευτικό ποσοστό 0,03% που έλαβε η ΟΚΔΕ τον Μάιο του '12, κυριολεκτικά έκλεψε τις εντυπώσεις, αποδεικνύοντας ότι υπήρξε γόνιμη και καρποφόρα η επί τόσες δεκαετίες προσπάθεια της οργάνωσης για το χτίσιμο ενός μαζικού εργατικού επαναστατικού και διεθνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Είναι ακριβώς το μέγεθος αυτής της μαζικότητας, γονιμότητας και καρποφορίας που μετουσιώθηκε διαλεκτικά στο προαναφερθέν εκλογικό αποτέλεσμα του ντεμπούτου της οργάνωσης στον εκλογικό στίβο!

Ωστόσο, για λόγους που δεν γνωρίζω, παρ' όλο το εντυπωσιακό ντεμπούτο, η οργάνωση αποφάσισε να μην πάρει μέρος στην -τόσο καθοριστική, ως αποδείχτηκε- εκλογική μάχη του Ιουνίου 2012.

Θεωρώ εκείνη την απόφαση ως ιστορικό λάθος: Η ΟΚΔΕ έχασε μια μοναδική ευκαιρία, να κατορθώσει να αυξήσει  -έστω και οριακά- την εκλογική της επιρροή (ενδεχομένως φτάνοντας σε νέα ιστορικά υψηλά επίπεδα του 0,04%), ενδεχόμενο που θα την καθιστούσε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων και καταλύτη των εξελίξεων στο χώρο του μαζικού εργατικού και επαναστατικού κινήματος.

Ωστόσο, αυτό που η ΟΚΔΕ έχασε τότε μέσα από τα χέρια της (με τις γνωστές αρνητικές εξελίξεις πάνω στην πολυπόθητη ενότητα του μαζικού αντικαπιταλιστικού κινήματος), έρχεται τώρα να το επαναδιεκδικήσει δυναμικά, και μάλιστα με διπλό τρόπο:

Συμμετέχοντας αφ' ενός στη μάχη των ευρωεκλογών και αφ' ετέρου κατεβάζοντας αυτόνομα δικά της ψηφοδέλτια στις δημοτικές εκλογές, διεκδικώντας -με αξιώσεις, φαντάζομαι- τη δημαρχία σε δύο κομβικούς δήμους στρατηγικής σημασίας.

Συγκεκριμένα, η ΟΚΔΕ μέσω της δημοτικής της παράταξης "Εργατική Αντεπίθεση" διεκδικεί με αξιώσεις -ενδεχομένως από τον πρώτο γύρο- τη δημαρχία στους κομβικής και στρατηγικής σημασίας δήμους Γαλατσίου και Νέας Μενεμένης.

Γνώμη μου είναι ότι σ' αυτές τις εκλογές η ΟΚΔΕ θα πάει καλά. Ιδιαίτερα στη διεκδίκηση των δύο προαναφερθέντων δήμων.

Δε λέω ότι ντε και καλά θα εκλέξει δήμαρχο από τον πρώτο γύρο, όμως πιστεύω πως έστω και δύσκολα τη δεύτερη Κυριακή τους δύο δήμους θα τους έχει στο τσεπάκι της. Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν σε αυτό.

Όμως ακόμα κι αν συμβεί το απευκταίο και η σημαία της Τέταρτης Διεθνούς δεν κυματίσει στα μπαλκόνια των δύο προαναφερθέντων δήμων, η λογική λέει πως η ΟΚΔΕ θα αποτελεί την μείζονα αντιπολίτευση στο δημοτικό συμβούλιο.

Στην ακραία περίπτωση όπου η ΟΚΔΕ πάρει απλώς 12 ψήφους στο Γαλάτσι και 9 ψήφους στη Νέα Μενεμένη, ε, εντάξει, θα ισχύει το παλιό γνωμικό των ολυμπιακών αγώνων: "Το ζήτημα δεν είναι η νίκη, το ζήτημα είναι η συμμετοχή".

Διότι και μόνη η συμμετοχή της ΟΚΔΕ στη μάχη της διεκδίκησης των δύο δήμων, θα ανοίξει νέους δρόμους και νέες δυνατότητες στο μαζικό εργατικό επαναστατικό κίνημα, οξύνοντας την ταξική πάλη και οδηγώντας τη συνειδητοποίηση και τη διασκέδαση της εργατικής τάξης σε ένα νέο, ποιοτικά ανώτερο διαλεκτικό επίπεδο.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τις ευρωεκλογές:
Ακόμα κι αν διαψευστούν οι αισιόδοξες προβλέψεις και οι εν γένει ενδείξεις που δείχνουν την ΟΚΔΕ να θριαμβεύει σαρώνοντας στις ευρωεκλογές, δηλαδή ακόμα κι αν η ΟΚΔΕ δεν εκλέξει 5 ευρωβουλευτές όπως προβλέπω αλλά εκλέξει μόνο τέσσερις ή τρεις ή -έστω- δύο ή και έναν ή ακόμα κι αν -σε μια ακραία εκδοχή- δεν εκλέξει κανέναν ευρωβουλευτή, ακόμα κι αν απλώς πάρει πανελλαδικά 1223 ή 789 ψήφους ή κάτι τέτοιο, κάθε καλός μαρξιστής γνωρίζει ότι και μόνο η διαλεκτική ιδεολογική ζύμωση που θα έχει δημιουργήσει στους κύκλους των χαβαλέδων η συμμετοχή της, θα είναι αρκετή για να επιφέρει τεράστιες ποιοτικές αλλαγές στους συσχετισμούς της ταξικής πάλης τόσο σε ελληνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Είναι προφανές ότι ένα ποσοστό της τάξεως του 0,04 - 0,05% για την ΟΚΔΕ, υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων που θα φέρουν και πάλι το χαμόγελο στα χείλη του βασανισμένου ευρωπαϊκού προλεταριάτου.

Ας το θυμάσαι αυτό την ώρα της κάλπης, καλέ μου αναγνώστη και σταμάτα να γελάς σε παρακαλώ, διότι τα πράγματα δεν είναι για γέλια.

Είναι για κλάμματα.

Κι επειδή οι άντρες δεν κλαίνε, στηρίζουμε-ψηφίζουμε ΟΚΔΕ. Για την ενότητα του κινήματος!

Οι ελσίνκηδες

Είναι ωραίοι οι ελσίνκηδες, πάει και τελείωσε.

Εμφανίζεται κάποιος που τους χαλάει την προπαγανδιστική μανέστρα?
Θα τον ισοπεδώσουν.
Πάει και τελείωσε.

Αυτό συνήθως γίνεται μέσω κυκλωμάτων, μηχανισμών και κυριλοπρεπούς γλώσσας, οπότε -συνήθως- η ισοπέδωση του αντιπάλου έχει μια κομψότητα βρε αδερφέ.

Όμως άνθρωποι είναι κι αυτοί... Με μερικές περιπτώσεις εχθρών προς ισοπέδωση, χάνουν την αυτοκυριαρχία τους και τότε πάει και το κυριλέ επίπεδό τους και όλα.

Τυπικό παράδειγμα η Σαμπιχά Σουλεϊμάν.

Στην προσπάθειά τους να απαξιώσουν και να ταπεινώσουν τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν -που είναι φανερό ότι με την παρουσία και τον αγώνα της τους χαλάει την προπαγανδιστική μανέστρα- χάνουν το κυριλοπρεπές επίπεδό τους και ξεπέφτουν σε επίπεδο Στέφανου Χίου.

Πάρε παράδειγμα τον Παναγιώτη Δημητρά (ο οποίος, ως γνωστόν, από αρχαιοτάτων χρόνων έχει φτιάξει μια Μ.Κ.Ο. εκεί πέρα, ζει καλά με αυτήν και είναι ισόβιος εκπρόσωπός της).

Προκειμένου λοιπόν ο ευαίσθητος άνθρωπος Παναγιώτης Δημητράς να ισοπεδώσει και να απαξιώσει τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν που του έχει κάνει τα νεύρα κρόσια και του χαλάει τη μανέστρα, γράφει στο κλείσιμο ενός κειμένου του:

Τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν την παρακολουθώ για χρόνια και την έχω συναντήσει στην πρώτη αποστολή της από το ΥΠΕΞ σε συζήτηση για τις μειονότητες στην Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο. Όπως άλλωστε θα διαπίστωσαν όσοι/ες την άκουσαν σε ζωντανές συνδέσεις, ακριβώς γιατί είναι όπως λέει αμόρφωτη, είναι αδύνατο να γράψει τα παραπάνω κείμενα που διάβασε στον ΟΗΕ ή έδωσε στο Βήμα.
Οι χειριστές της είναι και λογογράφοι της.

Το επιχείρημα είναι βλακώδες και ο Δημητράς γνωρίζει καλά ότι το επιχείρημά του είναι βλακώδες. Διότι και ο ίδιος, αν και άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας, προφανώς θα δυσκολευόταν να απαντήσει σε ένα ενδεχόμενο ερώτημα του στυλ "Μα καλά, με τι κριτήριο είσαι ισόβιος εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι? Τόσα χρόνια δε βρήκαν κανέναν σοβαρότερο τα άλλα μέλη -αν υπάρχουν άλλα μέλη?"
Ενώ, αντίθετα, κανένα πρόβλημα δε θα είχε αν το ερώτημα του είχε τεθεί γραπτώς: Θα καθόταν μία άντε δύο, άντε πέντε, άντε δέκα ώρες και θα έγραφε μια ωραιότατη και ωραιότατα τεκμηριωμένη απάντηση που θα έπειθε όσους θα ήθελαν να πειστούν.

Την έχει αυτή την ιδιότητα ο γραπτός λόγος και ακριβώς αυτή είναι η διαφορά του από τον προφορικό λόγο:
Ο γραπτός λόγος σηκώνει καλλωπισμούς, φτασίδια, μέχρι και βιβλιογραφίες και σου δίνει τη χρονική πολυτέλεια να τον δουλέψεις ώστε να μοιάζει με λόγο ακαδημαϊκού επιπέδου, δίχως να κρύβεται πίσω σου κάποιος σκοτεινός λογογράφος.
Ενώ, αντίθετα, ο προφορικός λόγος σε παρουσιάζει γυμνό προς τα έξω, φανερώνει το μορφωτικό σου επίπεδο -για το οποίο, όπως και να'χει, ουδείς λόγος υπάρχει να ντρέπεσαι αν είσαι αγωνιστής ενός αγώνα που τον θεωρείς άξιο να του αφιερωθείς -είτε ο αγώνας σου είναι αυτός της Σαμπιχά είτε είναι αυτός του Δημητρά.

Ευνόητα και γνωστά πράγματα. Γνωστά σε όποιον έχει ομιλήσει δημόσια σε μια "κυδιάνειρα αγορά" ή συνέλευση ή τηλεοπτική εκπομπή αλλά και σε όποιον έκατσε κι έγραψε προσχέδια των ομιλιών  του, επειδή κόμπλαρε τόσο για τις ρητορικές ικανότητές του όσο και για τις ιδιότητες της "κυδιάνειρας αγοράς".
Επομένως, πράγματα γνωστά ιδίως στον Δημητρά -που και πολυγραφότατος είναι, αλλά και ομιλητικότατος.

Μπαίνει λοιπόν το ερώτημα:
Αφού τα ξέρει, πως γίνεται και τα ξεχνά?
Τι τον εκνευρίζει τόσο ώστε να φτάνει στην ανάγκη να απαξιώσει ακόμα και την ικανότητα μιας -έστω και αμόρφωτης- γυναίκας να κάτσει να γράψει πέντε ή δέκα ή είκοσι ή εκατό καλογραμμένες γραμμές κειμένου επί ενός ζητήματος που η ίδια το θεωρεί σκοπό ζωής?

Δεν ξέρω.
Υποθέτω πως ο Δημητράς είτε την πατάει δημοσιοποιώντας τοιουτοτρόπως τον εκνευρισμό  που του προκαλεί η δράση αλλά ακόμα και η απλή υπενθύμιση της παρουσίας της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, είτε -που είναι χειρότερο- προσπαθεί να εκμηδενίσει, ισοπεδώσει και ταπεινώσει την Σαμπιχά χρησιμοποιώντας τις καλύτερες παρακαταθήκες του αρχαίου αυριανισμού και του διαχρονικού λαϊκισμού.

Σε κάθε περίπτωση, δύσκολα θα πω "άξιος ο μισθός του".

Γενικά για τους πάσης φύσεως ελσίνκηδες, δυσκολεύομαι να θεωρήσω άξιο τον μισθό τους.

Αναμένεται εκλογικός θρίαμβος

Αν μη τι άλλο, η αναγγελία αναγγέλλεται με εικαστικώς καλαίσθητο τρόπο.
Βέβαια το λεκτικό μέρος της αναγγελίας φαντάζει απαισιόδοξο: Σαφώς πιο αισιόδοξο θα ήταν κάτι σε στυλ "Άνοδος του ΕΕΚ στις ευρωεκλογές".
Και, αν θες τη γνώμη μου, καλέ μου αναγνώστη, όντως θα είναι αξιοσημείωτη η άνοδος του ΕΕΚ στις ευρωεκλογές. Το 0,1% πιστεύω πως δεν αποτελεί άπιαστο όνειρο. Για να ξεκολλήσει επιτέλους το κόμμα από τα εκλογικά επίπεδα του 0,03-0,04%.

Όπως και να 'χει, η εκλογική διακήρυξη εδώ.

Διαβάζοντάς την κάποιος θα αντιληφθεί -μεταξύ άλλων- και το τι απέγινε με την εξέλιξη των συγκλονιστικών εξελίξεων στις οποίες είχαμε αναφερθεί εδώ αλλά και εδώ όπως και εδώ.

ΣΥΡΙΖΑ ΜΩΡΟ ΜΟΥ, ΣΥΡΙΖΑ

Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλθεί ν' αυτοκτονήσει, θα ήταν λογικό συμπέρασμα εάν δεν επρόκειτο για τους παλιούς συντρόφους του Φώτη Κουβέλη.
Δεδομένου όμως ότι πρόκειται για τους παλιούς συντρόφους του Φώτη Κουβέλη, η διατύπωση -μοιραία- οφείλει να είναι της μορφής "άραγε στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ζωή πριν τον θάνατο"?
Ευνόητο είναι το αρνητικόν της απαντήσεως, κι άσε τα πάσης φύσεως (ενίοτε αντιεξουσιαστικής) ζωντανά να ελπίζουν σε ανάσταση νεκρών.
Δε ζωντανεύουν οι νεκροί -και δεν δύνανται ν' αυτοκτονήσουν.
ΣΥΡΙΖΑ=ιδιαίτερη καρακοσμάρα.
Δε σοβαρεύουν οι χαζοί, και οι μη-κυβερνητικοί περνάνε μια χαρά ως μη-κυβερνητικοί.
Καμιά ελπίδα.
Περιορισμένων δυνατοτήτων, περιορισμένων φιλοδοξιών και περιορισμένης ευθύνης.
Αυτοαναφλεγόμενα ζόμπι, καίγονται μόνοι τους δίχως ανάγκη συνεργασίας με τον Καμμένο -και αυτομαυρίζονται τροπικώς δίχως ανάγκη έκθεσης στον ήλιο ή τις κάλπες.

Κλικ.

Και κλικ.

Σύριζα μωρό μου, Σύριζα

ΒΕΛΤΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

Αυτές τις μέρες οι ταξιδεύοντες με πλοίο σίγουρα θα φέρνουν στο μυαλό τους την επαγγελία που ενυπάρχει στο δεύτερο μέρος του τίτλου

Πως να κατασκευάσετε ένα chembuster για να διαλύσετε τους αεροψεκασμούς και να βελτιώσετε τον καιρό

όμως όταν επιστρέψουν εν τη οικία των και ανατρέξουν στα καθέκαστα του άρθρου, θα προβληματιστούν αναγιγνώσκοντες στην κατάληξη του άρθρου τη φράση που λέει πως

Εάν θέλετε παραπάνω βροχές προσπαθήστε να ρίξετε νερό στον κουβά και σε όλη την κατασκευή καθημερινά

αναγκαζόμενοι να αναρωτηθούν: 

Ρε συ, για τον κακό μας τον καιρό φταίει άραγε η έλλειψη των εν τω άρθρω περιγραφομένων  κατασκευών ή μήπως φταίει η υπερπληθώρα των εν λόγω κατασκευών?  Ή τελοσπάντων, πόσοι νεοέλληνες μας χαλάνε τα ταξίδια ρίχνοντας καθημερινά νερό στον κουβά?

(Δες ενδεικτικά εδώ, αλλά και εδώ αλλά και εδώ -και γενικά δεν είναι τόσο ελάχιστα διαδεδομένο όσο θα νόμιζες, καλέ μου αναγνώστη).

Α μα πια με τη βροχερότητα των ημερώνε...

Τραγούδι. Μίμης Κατριβάνος. 

Τώρα βρέξε όσο θες, είναι τόσο συμπαθές

να αγαπάς με της βροχούλας το σιγόντο

και την όμορφη σιωπή να την κόβει μια αστραπή

κάπου-κάπου στου ουρανού το γκρίζο φόντο...

Εδώ.

Σουβλακηδόν

Από δω

Δεύτε!

Δεύτε λάβετε φως αδέρφια!!!

Διότι ως λέει και η Βίβλος...

Να μη φοβάσαι την εξουσία. Κάνε το καλό και ο καλός καλό θα βρει.

Αμήν -και χρόνια πολλά εις τους εορτάζοντες

Ω, ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ!

... Ο ΘΡΥΛΟΣ ΚΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ήμουν γεμάτος αρνητικά συναισθήματα όσον αφορά την υποψηφιότητα του Μαρινάκη για το δήμο του Πειραιά.

Όμως άλλαξα γνώμη βλέποντας τον κατάλογο των συνεργατών του Μαρινάκη.

Ο κατάλογος απαρτίζεται από πολλά αξιόλογα άτομα, ωστόσο ανάμεσά τους, κατά τη γνώμη μου, ξεχωρίζει ένα όνομα που με γέμισε αισθήματα ευωχίας.

Παντελεήμων (Παντελής) Μπατσούλης (αστυνομικός).

Το παρόν μπλογκ -για ευνόητους λόγους- στηρίζει ανεπιφύλακτα τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα.

Κατά τα άλλα, διάβασα ένα καλό σχετικό κειμενάκιον στο luben.tv.

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΝΥΚΤΑ

Το "Πολλές φορές την νύκτα" αποτελεί μέρος της Οκτάνας του Ανδρέα Εμπειρίκου. Η Οκτάνα αποτελείται από 33 πεζά ποιήματα και το "Πολλές φορές την νύκτα" είναι ένα από αυτά.

(Σχετικά με το τι πα να πει Οκτάνα, κλικ εδώ)

Το "Πολλές φορές την νύκτα" αναδίδει έντονο άρωμα πασχαλιάς. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι ήχοι των ψαλμωδιών της χριστιανορθόδοξης μεγάλης εβδομάδας  αποτελεί ένα από τα βασικά μοτίβα του ποιήματος αυτού.

Σκέφτηκα λοιπόν να το ανεβάσω εδώ να υπάρχει, μέρες που είναι.

Όμως αντιμετώπισα ένα πρακτικό πρόβλημα που δεν είναι άλλο από την ίδια την έκταση του ποιήματος: Δωδεκάμισι σχετικά πυκνογραμμένες σελίδες στην έκδοση που έχω... Ήτοι, πολύ μεγάλο για να μεταφερθεί εδώ ολόκληρο...

Είπα λοιπόν να αρκεστώ στο να μεταφέρω εδώ τις τελευταίες 4 σελίδες του θαυμασίου αυτού ποιήματος... με τη σύσταση, ωστόσο, προς τους αναγνώστες, να σπεύσουν να το απολαύσουν ολάκερο.

Ω, ήχοι της νυκτός και της νυκτός φωνές! Εσείς που αυτές τις ώρες διαβαίνετε στις πόλεις, παντού θα τις ακούσετε. Φωνές ποικίλες και συγκλονιστικές, απ' τις κραυγές ενός μωρού που μόλις εγεννήθη, έως τον ρόγχο τον βαρύ, τον εναγώνιον του ανθρώπου που η ζωή του εξεμετρήθη  και εις την άβυσσον την τελικήν από τα βήματά του ωδηγήθη. 

Φωνές και ήχοι σαν ιαχές, που τους ολυμπιονίκας υποδέχονται και συνοδεύουν.  Φωνές και ήχοι σαν βοή των πανηγύρεων και των ιωβηλαίων. Φωνές και ήχοι σαν κραυγές ομαδικώς σφαγιαζομένων. Γδούποι, κατρακυλίσματα ογκολίθων, όταν το πένθιμον και τρομερόν "Εάλω η Πόλις" αντηχεί, με κοπετούς, με θρήνους και από τα ρήγματα των κρεμισμένων ντουβαριών ο Χάρος, στυγνός δρεπανηφόρος καβαλλάρης, εισελαύνει, μαζί με τους κατακτητάς βαρβάρους (όταν πια δεν αντηχούν της Υπερμάχου Στρατηγού τα νικητήρια) ενώ επάνω στην στερνή την έπαλξι της Πόλεως, ο ίδιος τον σταυρόν του έχων εκ νέου εμπήξει, το μεκελιό στην χλαλοή θωρεί, τα αίματα που πανταχόθεν αναβλύζουν, και γοεράν κραυγήν αφήνων (Ιλί, ιλί, λαμά σαβαχθανί!) στην τελευταίαν έπαλξιν της Πόλεως, κάτω από νέφωσιν βαρειάν θρηνεί, μαρτυρικά στητός, ο Ιησούς Χριστός. 

Ω, ήχοι της νυκτός και της νυκτός φωνές! Φωνές μουντές ή λαγαρές που από τας σκολιάς οδούς των πτωχομαχαλάδων ανεβαίνουν, και εκείνες οι άλλες οι φωνές, μουντές κι αυτές ή λαγαρές, που από ψηλά παραθύρια πλουσίων κτισμάτων βγαίνουν -ήχοι, ω, ήχοι της νυκτός- σμπίροι με προσωπίδες και στιλέττα, φωνές -αχνά- φαντάσματα, με πτητικότητα μεγάλην, και άλλες φωνές, φωνές πυκνές, ήχοι σαν του κροκού του αυγού, όταν σε κύπελλο με ζάχαρη κτυπιέται,  φωνές και άλλες φωνές, όταν ο μέγας Σείριος και όλα τ' άστρα σελαγίζουν και οι ψυχές των πόλεων, σαν εκτοπλάσματα, πάνω απ' τα δώματα και πάνω απ' τους δρόμους φωσφορίζουν! 

Ω, ναι, είναι ποικίλες οι φωνές που ακούονται ευκρινώς την νύκτα, όταν σε κήπους και αυλές πολύ το αγιόκλημα μυρίζει και η θλίψις με τους επιταφίους θρηνεί και μες στις πόλεις τριγυρίζει.

Η κτίσις δεύρο πάσα
τους εξοδίους θρήνους
προσοίσωμεν τω κτίστη.

Ω, ήδιστον μου έαρ,
γυκύτατόν μου τέκνον
πού έδυ σου το κάλλος.

Η Δάμαλις τον Μόσχον
εν ξύλω κρεμασθέντα
ηλάλαζεν ορώσα

Αι γενεαί νυν πάσαι
επιταφίους ύμνους
προσφέρουσι, Χριστέ μου.

Και ξαφνικά, σαν άρσις μιας νεφέλης, σαν αλλαγή του θυμικού σε μια περίπτωση κυκλοθυμίας, και άλλες φωνές ακούονται, φωνές χαράς μεγάλης:

Ο Άγγελος εβόα,
τη Κεχαριτωμένη
αγνή Παρθένε χαίρε
και πάλιν ερώ χαίρε.
ο Σος υιός ανέστη
τριήμερος εν τάφω.

Και λίγο πάρα κάτω, ως είσοδος λευκού μπαλλέτου αγγέλων:

Πάσχα το τερπνόν, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε. Πάσχα εν χαρά αλλήλους περιπτυξώμεθα , ω Πάσχα λύτρον λύπης!

Και ακόμη- ακούστε, ακούστε- φωνές μέσα στη νύκτα:

-Αγνή παρθένε, χαίρε!
- Φύλακες, γρηγορείτε!
- Αγάπη μου, σε λατρεύω!
- Φύλακες, γρηγορείτε!
- Σκατά στα μούτρα σας, χαϊβάνια!
- Χαίρε, παρθένε, χαίρε!
- Φύλακες, γρηγορείτε!
- Γαμόσταυροι, τι περιμένετε!
- Αγνή παρθένε, χαίρε!
- Φύλακες, γρηγορείτε!
- Εμπρός, γαμόσταυροι, εμπρός!
- Γλυκό κορίτσι, χαίρε! Και πάλι ερώ, χαίρε!
- Α, Θεέ μου! Όχι αυτό!…Σας ικετεύω…
- Γαμόσταυροι, μη σταματάτε!
- Γλυκό κορίτσι, χαίρε! Και πάλιν ερώ, χαίρε!
- Βοήθεια! Βοήθεια! Σώστε με, ελάτε…
- Γαμόσταυροι, γαμήστε την, μη σταματάτε! Το εν τούτω νίκα της ζωής το υπέρτατον είναι αυτό. Άγιοι Γαμόσταυροι, μην, γλυκειές παρθένες, φίλτατα αδέρφια σύντροφοι, μη το ξεχνάτε. Χριστός ανέστη  σήμερον, θανάτω θάνατον πατήσας! Πάσχα Έρως- Χριστός ο λυτρωτής! Πάσχα ημίν τας Πύλας του Παραδείσου ανοίξαν! Άγιοι γαμόσταυροι, γλυκειές παρθένες, σύντροφοι, μην το ξεχνάτε!

Τέλος από ένα υπόγειον με ανοικτούς φεγγίτες, σαν πίδακες αγαλλιάσεως, σαν πίδακες ουρανομήκεις, και άλλες φωνές μέσα στην νύκτα:

"Γαμώ, γαμώ σε, ως τα έγκατα της γης! Γαμώ σε, ως τ’ αστέρια!".

Και εις απάντησιν από τον ίδιον χώρον, με οίστρον καταφάσεως, με οίστρον ταυτίσεως απολύτου με το θείον:

"Ναι! Ναι! Γάμα με! Γάμα με, αδελφέ! Του Παραδείσου νοιώθω γλύκα!"


Και ξαφνικά, στο γύρισμα ενός δρόμου- ω σείς που νύκτωρ διασχίζετε τις πόλεις, προσέχετε και συχνά θα ακούσετε να αναπηδά, σαν σίφουνας από έναν λαιμό σε καρμανιόλα, που όλος κόκκινος με ορμήν τα αίματα ξερνά, εκεί που λίγο πριν βρισκόταν η κεφαλή του καρατομημένου, προσέχτε, ω εσείς που νύχτα διαβαίνετε στις πόλεις, προσέχτε και σίγουρα θα ακούσετε συχνά, όχι των υπογείων καφωδείων τα «Αμάν!» που με αυταρέσκεια μικρά ή ψεύτικα σεκλέτια γλυκερά σταλάζει, μα το διάτορον, το τρομερόν, το μη περαιτέρω, το εκ βαθέων του απελπισμένου ανθρώπου «ΑΜΑΝ!» που τους βαρύτερους, τους πλέον ασήκωτους καημούς, σαν αίμα ψυχής μες στο σκοτάδι αδειάζει.

Το τίμιο ξύλο

Αυτές τις μέρες η ορθόδοξη χριστιανοσύνη 

-με έμμεσο τρόπο, ομολογουμένως-

εκτός όλων των άλλων τιμά το τίμιο ξύλο.

Ας του αφιερώσουμε ένα όμορφο σκιτσάκι του Αρκά.

Οι Βυρωνιώτες ξέρουν τι θα ψηφίσουν!

Οι Βυρωνιώτες ξέρουν τι θα ψηφίσουν

-και το prkls.blogspot.com στηρίζει την επιλογή του βυρωνιώτικου λαού!!!

Μικρά πασχαλινά μυστικά - Το μυστικό για ένα σωστό βάψιμο των αυγών

Καλησπέρα σας φίλες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες. Το σημερινό μας θέμα έχει να κάνει με τα μυστικά του σωστού βαψίματος των πασχαλινών αυγών.

Πως βάφονται τα πασχαλινά αυγά?

Και ακόμα περισσότερο:

Πως βάφονται σωστά τα πασχαλινά αυγά?

Φίλες και φίλοι, το μυστικό είναι η βαφή!
Όσο πιο ποιοτική είναι η βαφή, τόσο ποιοτικότερο θα είναι το αποτέλεσμα.

Όπως είναι ευνόητο, η ποιότητα της βαφής των αυγών εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο, ανάλογα με τις εκάστοτε ανακαλύψεις και εφευρέσεις της τεχνολογίας των τροφίμων και γενικότερα της επιστήμης.

Για το φετινό Πάσχα, ας θυμόμαστε τόσο τη διανομή του πρωτογενούς πλεονάσματος όσο και την έξοδο της χώρας στις αγορές. Ας μην τα ξεχνάμε ποτέ.

Είναι δύο γεγονότα που αν τα συγκρατήσουμε στο μυαλό μας ως σημαντικά γεγονότα, τότε (και μόνο τότε) δεν θα υπάρχει περίπτωση να μπερδευτούμε από την ποικιλία βαφών που θα συναντήσουμε φτάνοντας μπροστά στο ράφι του σούπερ μάρκετ με τις βαφές των πασχαλινών αυγών.
Δεν θα μπερδευτούμε και θα κάνουμε τη σωστή επιλογή βαφής, επιλέγοντας τη βαφή αυγών που χρησιμοποιεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας!!!
Τη βαφή αυγών που χρησιμοποιεί ο ίδιος ο ευεργέτης μας!!! Ο άνθρωπος που έβγαλε τη χώρα στις αγορές!!!

Ιησούς από τη Ναζαρέτ - η λογοκριμένη σκηνή

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ανυπομονώ να δω ποιό κανάλι θα έχει την πρωτότυπη ιδέα να προβάλει τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.

Με την ελπίδα πως θα δω και την παρακάτω σκηνή που φημολογείται πως έκοψε η λογοκρισία.

Ο χειρότερος υποβιβασμός

Δεν θα ισχυριστώ ότι ''είμαι Πανιώνιος από τη μέρα που γεννήθηκα'', γιατί θα ήταν ψέμα. Θα πω, όμως, ότι με έκανε Πανιώνιο ο πατέρας μου από τότε που... θυμάμαι τον εαυτό μου, όταν, κάπου στη σεζόν 1990-1991, έφερε στο σπίτι το 'ΦΩΣ' για να μου δείξει γεμάτος υπερηφάνεια ψηλά-ψηλά στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας, πως η ομάδα του -που έμελλε να γίνει και δική μου- ''νίκησε με 89-84 και έσπασε το αήττητο του Άρη''!

Όσο περνούσαν τα χρόνια, συνειδητοποιούσα ολοένα και περισσότερο πως η δική μου η ομάδα δεν ήταν σαν εκείνες των συνομίληκών μου. Όχι μόνο επειδή δεν υπήρχε ποτέ αντίπαλος κόντρα στον οποίο θα θεωρούνταν το φαβορί για τη νίκη, που είναι το προφανές, αλλά κυρίως για μία σειρά από λόγους που σχετίζονται με την οπτική γωνία που βλέπει κανείς τα πράγματα και με τη στάση ζωής που επιλέγει. Για να χρησιμοποιήσουμε την... ποδοσφαιρική διάλεκτο, ο Πανιώνιος δίδαξε πως για να αποκτήσεις κάτι πρέπει πρώτα να παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις και, συχνά, κάτω από αντίξοες συνθήκες. Μας έμαθε ότι πολλές φορές παίρνεις λιγότερα από αυτά που δικαιούσαι, τα οποία όμως έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία ακριβώς λόγω της δυσκολίας που συνάντησες πριν τα καταφέρεις. 

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως ο Πανιώνιος ξέρει πολύ καλά από αδικία και... κακουχία, από το 1922 κιόλας, όταν είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει το “σπίτι” του στη Σμύρνη και να εγκατασταθεί στην τουλάχιστον επιφυλακτική Αθήνα.

Την τελευταία τριετία καταγράφεται μία αδιάκοπη και επικίνδυνη αλλοίωση του DNA της ομάδας. Αποκορύφωμα αποτέλεσε η φετινή χρονιά, στην οποία όλοι είδαμε γεγονότα και καταστάσεις, που μόνο χαρούμενους δεν μπορούν να μας κάνουν, ακόμη κι αν αρνούμαστε να παραδεχθούμε την πικρή αλήθεια. 

Η ομάδα που διεκδικούσε, η ομάδα που ζούσε στο... μάτι του κυκλώνα και που βίωνε την αδικία στο πετσί της, για να γίνει εν τέλει πιο ανθεκτική, έχει δώσει τη θέση της σε ένα γρανάζι ενός χυδαίου ποδοσφαιρικού συστήματος. Σε ένα... καλό παιδί ενός αυταρχικού συνεταιρισμού που αποφασίζει μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους για το ποιος θα συνεχίσει να είναι μέλος του και ποιος δεν αξίζει αυτή την... τιμή! 

Δεν κρύβω πως την περασμένη Κυριακή τους ζήλεψα τους Απολλωνιστές. Τους ζήλεψα γιατί τέτοια άξια νίκη και με τον τρόπο που σημειώθηκε, δεν ξέρω πόσα χρόνια πρέπει να γυρίσω πίσω για να θυμηθώ. Την ώρα που η έτερη ομάδα της Σμύρνης παλεύει κόντρα σε... θεούς και δαίμονες, αποσπώντας τη συμπάθεια ολόκληρου του φίλαθλου κοινού, ο Πανιώνιος 'τσουβαλιάζεται', μαζί με ομάδες όπως ο Πλατανιάς, η Καλλονή και ο Εργοτέλης, στους ευνοούμενους της Άρχουσας τάξης του ελληνικού ποδοσφαίρου. 

Πως είναι δυνατόν σαν φίλαθλος του Πανιώνιου να κλείσω τα μάτια μπροστά σε μία νοοτροπία που κάποτε με είχε στο στόχαστρο, με κυνήγησε και την οποία σιχάθηκα όσο τίποτε; 

Για όλους τους παραπάνω λόγους και για ακόμη περισσότερους, ποσώς με ενδιαφέρει αν την Κυριακή θα εξασφαλίσει αυτός ο Πανιώνιος την παρουσία του στη Σούπερ Λίγκα της επόμενης χρονιάς ή αν θα υποβιβαστεί στη Β' Εθνική! Και δεν με ενδιαφέρει διότι ο δικός μου Πανιώνιος έχει ήδη υποβιβαστεί στη συνείδησή μου. Πιστεύω πως στο χέρι μας είναι να επαναφέρουμε τη χαμένη αξιοπρέπεια του συλλόγου. Κι αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα...

Το κείμενο είναι του Δημήτρη Θεοδώρου και το βρήκα εδώ. Και συμφωνώ.

Η υπερ-οργάνωση ΚΔΩΑ επιβάλλει προληπτική λογοκρισία!!!

Ζει και βασιλεύει η υπερ-οργάνωση Κ.Δ.Ω.Α.
(Κτηνώδης Δύναμη Ωγκώδης Άγνοια
-όπου το Ογκώδης γράφεται με Ωμέγα για να υπογραμμιστεί ο όγκος της άγνοιας).

Ζει και βασιλεύει η υπερ-οργάνωση Κ.Δ.Ω.Α. και συνεχώς αποκτά νέα μέλη.

Εν προκειμένω, τα νέα μέλη της είναι ο Δένδιας και η κυρία Ευτέρπη Κουτζαμάνη, που αντί να ασχοληθούν με την κατασκευή μιας τρύπας στο νερό, αποφάσισαν να επιβάλλουν απαγόρευση διακίνησης πληροφοριών στο ίντερνετ.
(Κλικ)

Το ότι η απαγόρευση ισοδυναμεί με παραδοχή ύπαρξης και ομολογία γνησιότητας του υλικού το οποίο αποτελεί απόδειξη της ενοχής των απαγορευσάντων, ναι μεν το έχουν καταλάβει και τα τσιμέντα, όμως οι ίδιοι οι απαγορεύσαντες δείχνουν ακόμη να αγνοούν τη γνώση των τσιμέντων...

Χουντάρα του κερατά, δηλαδή, και όπως όλες οι χουντάρες έτσι κι αυτή έχει το γέλιο της.

Τραγούδι. Ρασούλης, Βαγιόπουλος,
Γειά σου κυρ-εισαγγελέα

Και απ' το κανάλι της Βουλής, μάλιστα!

Προβληματισμός επικρατεί στο Καραμανλικό κομμάτι της ΝΔ

Όπως θα ήταν απολύτως αναμενόμενο, με δεδομένο ότι η υπόθεση Μπαλτάκου είναι σε πλήρη εξέλιξη, προβληματισμός επικρατεί στο Καραμανλικό κομμάτι της ΝΔ σχετικά με τις επιλογές που πρέπει να γίνουν στο άμεσο μέλλον, με δεδομένο το ότι η έξοδος της χώρας στις αγορές δεν πρόκειται να δώσει ως διά μαγείας απάντηση σε όλα τα καυτά ζητήματα που απασχολούν τον τόπο.

Συγκεκριμένα, το καίριο ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει  το καραμανλικό στρατόπεδο της ΝΔ είναι:

Paganism As Resistance

Tι να διαβάσουμε αυτό το βροχερό μεσημεράκι...

Ας διαβάσουμε το ενδιαφέρον κείμενο του Christopher Manes, το οποίο πρωτοδημοσιεύτηκε στο Εarth First! εκεί πίσω στο μακρινό και εξωτικό 1988, ωστόσο διατηρεί τη φρεσκάδα του ακόμα και σήμερα, δίνοντας από τότε έως του νυν καλές και όμορφες αφορμές γονιμοποιητικής σκέψης.

Μπορεί κανείς να το διαβάσει με ένα απλό κλικ εδώ.

Apurimac. Μάνα γη.

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ

Ελάχιστα μπορεί να αμφισβητηθεί η επιστημονική ορθότητα της φράσεως "όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοιτάζει το δάχτυλο".

Αλλά αυτό ίσως και να μην έχει σχέση με τα ζητήματα των καιρών μας.

Φαντάσου μάγκα μου, στο επόμενο βίντεο του Κασιδιάρη, ο Κασιδιάρης να συνομιλεί με το Σαμαρά (υπόθεση εργασίας κάνουμε) και ο Σαμαράς, λέει, να του εξομολογείται (ξανα-υπόθεση εργασίας κάνουμε) κάτι σε στυλ "σαράντα μεγάλες μίζες έχουμε πάρει τον τελευταίο χρόνο" και "κατά βάθος ο Χίτλερ είχε τις ιδέες που ταιριάζουν στην εποχή μας" ή "έχω υπογράψει να παραχωρήσουμε την Ακρόπολη με αντάλλαγμα να μας σβήσουν το χρέος" ή γενικά εξομολογήσεις τέτοιου είδους.

Τι θα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ?
Θα ζητούσε από τη ΝΔ να αντικαταστήσει τον Σαμαρά με άλλον νεοδημοκράτη πρωθυπουργό και θα εξαπέλυε μύδρους για το γεγονός ότι ο Σαμαράς συνομίλησε με τον Κασιδιάρη, ενώ παράλληλα θα καλούσε όσους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν ακόμα δημοκρατικές ευαισθησίες, να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους προς την κυβέρνηση εφόσον έχει πλέον αποδειχτεί περίτρανα ότι όντως η κυβέρνηση συνομιλεί με τη Χρυσή Αυγή. Παράλληλα η Αριστερή Πλατφόρμα θα καλούσε τον κόσμο στο δρόμο, με αίτημα να απομονωθεί πολιτικά η εγκληματική συμμορία της ΧΑ.

Τι θα έκανε το ΚΚΕ?
Θα καλούσε τον κόσμο να υπερψηφίσει στις δημοτικές εκλογές τους συνδυασμούς της Λαϊκής Συσπείρωσης για να δυναμώσει η λαϊκή αντίσταση στα σχέδια του κεφαλαίου.

Τι θα έκανε η ΔΗΜΑΡ?
Θα ζητούσε θεσμικά τη σύσταση θεσμικής επιτροπής των θεσμικά θεσμισμένων θεσμών προκειμένου να διερευνηθεί τυχόν σκιά παρανομίας που τυχόν εμπεριέχεται στις -όπως και να 'χει- θεσμικά απαράδεκτες εξομολογήσεις του πρωθυπουργού, που πρέπει να ειπωθεί εμφατικά πως είναι θεσμικά καταδικαστέες όσο καταδικαστέες είναι και οι φωνές του αριστερού λαϊκισμού.

Τι θα έκανε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ?
Θα δήλωνε πως όλα αυτά ήταν αναμενόμενο να ειπωθούν από ένα πρωθυπουργό που έχει ανοίξει τόσα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης! Η τρομοκρατία δεν θα περάσει, του λαού η πάλη θα τη σπάσει! Όλοι στα Προπύλαια την Τετάρτη στις 7 ενάντια στην όξυνση της καταστολής.

Τραγούδι.
People like us.
Για το λόγο ότι περιλαμβάνει το εξαιρετικό ρεφρέν
We don't want freedom
We don't want justice
We just want someone to love.

Το ποντιακής καταγωγής τρολ

Σύμφωνα με το αρχαίο και αποδεδεγμένο ανέκδοτο, η πόντια πουτάνα αυτοκτόνησε μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός ότι οι υπόλοιπες συνάδελφοί της πληρώνονται.

Όμως εγώ εδώ θέλω να γράψω έναν ύμνο, έναν παιάνα και διθύραμβο μαζί, για τα ποντιακής καταγωγής τρολ που σπαταλάνε το χρόνο τους σε διάφορες πιθανές και απίθανες τρολιές πιστευτού ή -ενίοτε- και απίστευτου μεγέθους.... δίχως να βγάζουν ούτε ευρώ, ούτε ένα ευρώ για μπουγάτσα ρε αδερφέ, από αυτή την τρολιάρική και τρολλοειδή τάση και στάση των.

Όμως, τι ύμνο, τι παιάνα και τι διθύραμβο να γράψω και τι ραψωδία να συρράψω, έτσι όπως βαριέμαι αφάνταστα -άσε που και η Μούσα αρνείται να βοηθήσει?

Θα αρκεστώ να δώσω το μικρόφωνο στον Βαρουφάκη, να δούμε τι έχει γράψει εις το Lifo:

Τρολ με δελτίο παροχής

Του Γιάννη Βαρουφάκη

«Σας παίρνω γιατί ντρέπομαι και νιώθω την ανάγκη να σας το πω. Ήμουν φοιτητής σας, αλλά, τι να κάνω, αυτήν τη δουλειά βρήκα». Κάπως έτσι ξεκίνησε η τηλεφωνική μου συνομιλία με απόφοιτο του τμήματός μου (του Πανεπιστημίου Αθηνών) μερικές ώρες μετά την ανάρτηση άρθρου μου για συγκεκριμένη τράπεζα με θέμα τη συγκάλυψη παρανομιών της (και, μάλιστα, την επιβράβευσή της με δημόσια περιουσία) από την κυβέρνηση, την Τράπεζα της Ελλάδος και την Τρόικα.   

Το άρθρο είχε γραφτεί την προ-προηγούμενη μέρα και, προς έκπληξή μου, αν και στάλθηκε έγκαιρα, δεν είχε αναρτηθεί. Μου είπαν από την «αρχισυνταξία» του συγκεκριμένου ιστότοπου ότι υπήρξε μια «διστακτικότητα», καθώς η εν λόγω τράπεζα ήταν χορηγός του. Δύο ώρες μετά την εντονότατη απάντησή μου, μου ανακοινώθηκε ότι επρόκειτο για «παρεξήγηση» και ότι το άρθρο θα ανέβαινε κανονικά με μια μέρα καθυστέρηση. Όπερ και εγένετο.   

Φανταστείτε το πλατύ χαμόγελό μου όταν διαπίστωσα ότι το μπάνερ πάνω από το άρθρο μου, όταν εν τέλει δημοσιεύτηκε, ήταν μια φαρδιά-πλατιά διαφήμιση της τράπεζας στην οποία αναφερόταν! «Δεν έχουν τον Θεό τους!» αναφώνησα, αν και μόνος στο γραφείο. Και να 'ταν μόνο αυτό; Εντός πέντε λεπτών, πριν προλάβει κάποιος να διαβάσει το άρθρο, το twitter κατακλείστηκε από εκατοντάδες μηνύματα «αποδόμησης» τόσο δικής μου, σε προσωπικό επίπεδο, όσο και του άρθρου. Καθώς τα έβλεπα να κατακλύζουν το ελληνικό Διαδίκτυο, ξαναχαμογέλασα και επέστρεψα στη δουλειά μου. Έως ότου χτύπησε το τηλέφωνο και άρχισα να συνομιλώ με τον προαναφερθέντα τέως φοιτητή μου.   

Αφού μου είπε ότι ντρεπόταν, ξεκίνησε να μου εξηγεί τους λόγους του: «Εργάζομαι εδώ και κάποιους μήνες στο γραφείο Τύπου της τράπεζας για την οποία γράψατε. Κάποια στιγμή χτες το απόγευμα μας μάζεψαν, μας μοίρασαν το άρθρο σας (σημ. πριν... αναρτηθεί) και μας ζήτησαν να ετοιμάσουμε tweets και σχόλια αποδόμησής σας. Με ρώτησαν, μάλιστα, αν σας είχα ποτέ καθηγητή στο πανεπιστήμιο, γνωρίζοντας ότι είμαι απόφοιτος του Καποδιστριακού. Είπα ψέματα ότι δεν σας είχα πετύχει. Σήμερα που αναρτήθηκε το άρθρο σας, από τις οκτώ το πρωί τρεις από εμάς ασχολούμαστε συνεχώς με το να ανεβάζουμε στο Twitter τα ήδη έτοιμα μηνύματα και να απαντάμε χυδαία σε όποιον τολμήσει να σας υπερασπιστεί. Έπρεπε να σας το πω. Νιώθω τύψεις γι' αυτό που κάνω, αλλά, κ. Βαρουφάκη, αυτήν τη δουλειά βρήκα με το πτυχίο του τμήματός μας. Άλλα όνειρα είχα, αλλά τι να κάνω, δόξα τω Θεώ λέω». 

Είπαμε κι άλλα, αφού τον καθησύχασα ότι όχι μόνο δεν τον κακίζω αλλά και ότι του συνιστώ, σε χαλεπούς καιρούς σαν τους τωρινούς, να κρατήσει τη δουλειά του, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα πείσει τον εαυτό του πως το έργο που επιτελεί στο γραφείο Tύπου της τράπεζας είναι... καλόν, αγαθόν και θεάρεστον. Πριν κλείσουμε, τον ρώτησα: «Τουλάχιστον, πληρώνεσαι καλά;». Μου απαντά: «Επτακόσια το μήνα, μείον το ΤΕΒΕ, καθώς μας έχουν εδώ, υποχρεωτικά, με δελτίο παροχής».

Βεβαίως το Βαρουφάκειο κείμενο δεν το αναδημοσίευσα ολόκληρο -έχει και ηθικό δίδαγμα το οποίο είναι άσχετο με το θέμα μας, και εν πάση περιπτώσει, αν θέλει κάποιος μπορεί να το διαβάσει κάνοντας κλικ εδώ.

Όμως, διαβάζοντας το κείμενο και πληροφορούμενος ότι κάποια τρολ κονομάνε εφτά κατοστάρικα το μήνα (μείον ΤΕΒΕ) μόνο και μόνο για να τρολάρουν...

Ε, δεν ξέρω πως, μου ήρθε στο μυαλό το ανέκδοτο με την πόντια πουτάνα.
Συνειρμοί είναι αυτοί...

Τραγούδι. Iggy Pop & The Trolls, Superbabe

Gracias a la vida

Το ενδιαφέρον με το Gracias a la vida είναι το ότι αποτελεί το διασημότερο άσμα της Violeta Parra...

... η οποία Violeta Parra αυτοκτόνησε ένα χρόνο μετά την πρώτη κυκλοφορία αυτού του ευχαριστήριου ύμνου της προς τη ζωή.

Τι να πω...

Ίσως είναι σαν τη φάση όπου ένας πάει στο ζαχαροπλαστείο και ο ζαχαροπλάστης αρχίζει να τον κερνάει αβέρτα. Και "δοκιμάστε αυτό" και "δοκιμάστε κι αυτό" και "δοκιμάστε κι αυτό εδώ" και δωσ' του ο πελάτης κάθε φορά να απαντάει με ένα εντελώς γλυκαμένο "ευχαριστώ" και ύστερα ξανά με ένα ακόμα πιο γλυκαμένο "ευχαριστώ" και τέτοια, ώσπου σε κάποια δόση ο ευγενικός ζαχαροπλάστης λέει στον πελάτη "δοκιμάστε κι αυτό εδώ" και ο πελάτης που κοντεύει να πάθει ζάχαρο έχοντας πήξει στη γλύκα, απαντά με ένα ευγενικό "ευχαριστώ, δεν θα δοκιμάσω άλλο" και σηκώνεται και φεύγει πλήρης γλύκας.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΣΟΚ

... Μόνο στη Real News της Παρασκευής!