ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ

Το καλό για τους συγκρουσιακούς της μιάμισης ώρας είναι ότι σταμάτησε -επιτέλους- να μαζεύεται στο Σύνταγμα τεράστιο πλήθος απλών, καθημερινών ανθρώπων.

Επομένως, οι συγκρουσιακοί της μιάμισης ώρας, απερίσπαστοι από τις αναγκαίες συγκρουσιακές παρεμβάσεις, συγκρουσιακές δράσεις και συγκρουσιακές απαντήσεις της μιάμισης ώρας, μπορούν -επιτέλους- να πάνε διακοπές, να πιάσουν τις νησιωτικές παραλίες και ν' αρχίσουν τις βουτιές.

Θέλω όμως να τους επιστήσω την προσοχή, διότι ελλοχεύει ένας φοβερός κίνδυνος:

Μόλις οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι του πραγματικού κόσμου αντιληφθούν το ότι οι συγκρουσιακοί της μιάμισης ώρας έχουν πιάσει τις νησιωτικές παραλίες και έχουν αρχίσει τις βουτιές, ενδέχεται -ο πραγματικός κόσμος- ν' αρχίσει πάλι να μαζεύεται στο Σύνταγμα σχηματίζοντας και πάλι τις γνωστές τρε μπανάλ ογκώδεις ειρηνικές συγκεντρώσεις αγανακτισμένων.

Αν μάλιστα κάτι τέτοιο συνδυαστεί με καμιά -απευκταία πλην ενδεχόμενη- απεργία των ναυτικών που θα εμποδίζει την επιστροφή των συγκρουσιακών της μιάμισης ώρας...

Τότε -φευ- θα είναι πολύ πιθανό να δούμε -καλοκαιριάτικα- τεράστιες και μαζικότατες λαϊκές συγκεντρώσεις αγανάκτησης στο Σύνταγμα...

Ω, τι τραγικό για την λουόμενη συγκρουσιακή διάθεση...
Ω, τι τραγικό για κάθε (μα κάάάθε) ενδιαφερόμενο...
Ω, πόσο εφιαλτικό σενάριο για την κοινωνία...

Διότι, αν δεν είναι τραγικό για την πραγματική κοινωνία το να συναθροίζεται και να εκφράζεται όπως εκείνη γουστάρει, δίχως το φόβο της επέλασης των συγκρουσιακών της μιάμισης ώρας, τότε τι είναι τραγικό για την κοινωνία?