Περνούσαμε έξω από ένα δημοτικό χτες και -προφανώς στα πλαίσια κάποιας δραστηριότητας σχετικά με την επέτειο του Πολυτεχνείου- τα παιδάκια ακουγόντουσαν να τραγουδάνε το "Πότε θα κάνει ξαστεριά".
Να πάρω το τουφέκι μου...
Να κάμω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες
Να κάμω και μωρά παιδιά να κλαιν δίχως μανάδες...
Τείνω να αποκτήσω τη βεβαιότητα πως υπήρξε μια μακρινή εποχή κατά την οποία οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι ΔΕΝ εμπνέονταν από τη φράση "καταδικάζουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται". Αντίθετα, υμνούσαν την περί του αντιθέτου αναγκαιότητα.
Να κάμω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες
Να κάμω και μωρά παιδιά να κλαιν δίχως μανάδες...
Ευτυχώς για τη μια πλευρά και δυστυχώς για την άλλη, κάτι τέτοια που διασώθηκαν μέσα στην παράδοση, λειτουργούν ανασταλτικά στην εξάπλωση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας η οποία "καταδικάζει τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται".
Σε μεσομακροπρόθεσμη κλίμακα, δεδομένων των ασμάτων της λαϊκής παραδόσεως, χλωμό το μέλλον των εξουσιαστών...
Να πάρω το τουφέκι μου...
Να κάμω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες
Να κάμω και μωρά παιδιά να κλαιν δίχως μανάδες...
Τείνω να αποκτήσω τη βεβαιότητα πως υπήρξε μια μακρινή εποχή κατά την οποία οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι ΔΕΝ εμπνέονταν από τη φράση "καταδικάζουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται". Αντίθετα, υμνούσαν την περί του αντιθέτου αναγκαιότητα.
Να κάμω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες
Να κάμω και μωρά παιδιά να κλαιν δίχως μανάδες...
Ευτυχώς για τη μια πλευρά και δυστυχώς για την άλλη, κάτι τέτοια που διασώθηκαν μέσα στην παράδοση, λειτουργούν ανασταλτικά στην εξάπλωση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας η οποία "καταδικάζει τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται".
Σε μεσομακροπρόθεσμη κλίμακα, δεδομένων των ασμάτων της λαϊκής παραδόσεως, χλωμό το μέλλον των εξουσιαστών...
Μιας και ανήκω στην κατηγορία αυτών που "καταδικάζουν τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται" και επειδή το τραγούδι αυτό το έχω και εγώ τραγουδήσει έξω καρδιά όταν τον καιρό της χούντας έγινε γνωστό και στην Αθήνα από το Μαρκόπουλο στα "Ριζίτικα", είχα προβληματιστεί για την βιαιότητα των στίχων του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εξηγήσεις που έχουν δοθεί είναι δύο και οι δύο είναι αληθοφανείς.
Η μία ότι αποτελεί πολεμικό τραγούδι της εποχής του Δασκαλογιάννη κατά των Τούρκων και η άλλη τραγούδι από βεντέτα μεταξύ δύο οικογενειών.
Περισσότερα εδώ:
http://kriaras.com/wp/kriaras-12.php
Ναι, την είχα υπόψη μου την ύπαρξη δύο εκδοχών, αλλά νομίζω ότι η εκδοχή περί βεντέτας είναι νεώτερη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως φαίνεται πως στην Ελλάδα, βίαιοι στίχοι και αγώνας για την ελευθερία πάνε μαζί. Δες κι αυτό από τον "Ύμνο προς την ελευθερία" του Διονυσιου Σολωμού, για τα "λαχταριστά σωθικά"...
:-)
Την στράτα των Ουσούρων στον Ομαλό την έχω "περπατήσει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγουδάω το τραγούδι περνόντας έξω από το μπατσικό τμήμα της γειτονιάς μου κάθε φορά
Ε κοιτα δεν ειναι και ανυκουστο πως η μεγαλυτερη συμβολη της προηγουμενης (τελευταιας) επαναστατικης γεννιας ηταν να παυσει εκ πρωιμιου καθε δυνατοτητα για επομενες επαναστασεις προς μεγαλη χαριν του φανταστικου κοινωνικοπολιτικου συστηματος που προεκυψε. For freedom and democracy.
ΑπάντησηΔιαγραφή*Kopria, σωστός!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή*Χρήστο, πάντα έτσι δε συμβαίνει? Μέχρι, βέβαια, να δημιουργηθούν οι ρωγμές για κάτι άλλο...