Αχ, γαία, τελεσφόρε και παντολέτειρα... Και ειδικά εσύ γη της Αττικής... Και ειδικά εσύ γη του Μετς...
Μαζί σου συμπάσχω και μαζί σου θρηνώ...
Τι κακό κι αυτό που σε βρήκε σήμερα, αχ γαία, τι άλλο θα υποχρεωθείς -χωρίς να ερωτηθείς- να δεχτείς στα σπλάχνα σου...
Αχ, γαία, τι είναι ο άνθρωπος? Ένα τίποτα είναι...
Τι ωφελείται κάποιος αν είναι επίορκος? Τι ωφελείται κάποιος αν είναι στυγνός δολοφόνος? Τι ωφελείται κάποιος αν είναι εμετικά αηδιαστικός φασίστας? Τι ωφελείται κάποιος αν είναι αρρωστημένος χουντικός?
Τίποτα...
Όσο ζει χρησιμεύει για να κάνουμε εμετό και όταν πεθαίνει την πληρώνουν τα ανυποψίαστα σκουλήκια σου που θα τον φάνε...
Γι' αυτά τα ανυποψίαστα σκουλήκια σου θρηνώ...
Γι' αυτά και για τον καημένο τον υδροφόρο ορίζοντα που ελπίζω να μην μολυνθεί ιδιαίτερα...
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες της χώρας χωρίζονται σε δυο στρατόπεδα: Από τη μια οι δυνάμεις της νομιμότητας και από την άλλη οι δυνάμεις που αντιστέκονται στη νομιμότητα.
Όχι τίποτις άλλο, αλλά να μάθω ρε παιδί μου το σκεπτικό τους.
Ωραία. Το έμαθα.
Επίσης έμαθα ότι από το λεξιλόγιό τους λείπει -πλήρως και απολύτως- η λέξη "ανεργία" και οι παράγωγες λέξεις -π.χ η λέξη "άνεργος".
Είτε δεν έχουν δουλέψει ποτέ, είτε δεν έχουν γνωρίσει ούτε έναν άνεργο, είτε θεωρούν την ανεργία ως κάτι ουδέτερο έως καλό.
"Στα παπάρια μας", θα μου πεις -και θα το βρω απολύτως σωστό.
Ωστόσο, υπάρχει μια φράση στο κείμενο της προκήρυξης (η φράση: "Βιώνουμε ήδη τη νύχτα των κρυστάλλων"), η οποία φράση -κοίτα φίλε μου πως δουλεύουν οι συνειρμοί- μου έφερε στο νου ένα αξιόλογο κείμενο με τον τίτλο "Κρυστάλλινες μέρες -Μια ιστορία από το παρελθόν", από το οποίο κείμενο αντιγράφω ένα ενδιαφέρον απόσπασμα:
Ο Κρυστάλλης συνδέθηκε με την πλαστή προκήρυξη που ανελάμβανε την ευθύνη για τον φόνο του Τζώρτζη Αθανασιάδη, με βόμβες που δεν ενεργοποιήθηκαν και στη συνέχεια βρέθηκαν κατόπιν υποδείξεώς του, αλλά και με εκρήξεις σε άσχετους χώρους, όπως εστιατόρια και κήπους. Βέβαια απαλλάχτηκε. Αλλά το ζήτημα είναι αλλού. Ένας πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών έτσι κι αλλιώς είναι συνιστώσα της κρατικής τρομοκρατίας. Άλλωστε ως ειδικός κλήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του μετά την «εξάρθρωση» της 17Ν. Φιγουράριζε μάλιστα ως ειδικός στα θέματα τρομοκρατίας. Εκείνο που είναι χρήσιμο να καταγραφεί είναι πως όσο νερό και να κυλήσει στο αυλάκι οι μεθοδεύσεις ελέγχου από τη πλευρά του κράτους και των μηχανισμών του έχουν τις ίδιες στοχεύσεις. Πάντοτε θα επιζητεί ανθρώπους που μπορούν να διεισδύσουν μέσα σε ομάδες που έχουν προσανατολιστεί και ειδικευτεί σε συγκεκριμένες πρακτικές. Επειδή, αυτές οι ειδικεύσεις και οι αποκλειστικότητες είναι που τις κάνουν ευάλωτες σε «διεισδύσεις». Δεν έχει τόση σημασία αν οι ασχολούμενοι με αυτές τις «ειδικές πρακτικές» συνιστούν μια σφικτή και κλειστή ομάδα ατόμων ή μια πιο χαλαρή. Σημαντικό ρόλο παίζει ο «αποκλεισμός» και η ειδίκευση που τις κάνουν ευάλωτες. Άλλωστε όσοι φαντάζονται τους πράκτορες και τους χαφιέδες σαν κάτι που είναι ιδιαίτερα αντιληπτό είναι οικτρά γελασμένοι. Ο Κρυστάλλης αποκαλύφθηκε από το κράτος κι όχι από την παρατηρητικότητα κάποιων αγωνιστών.
Βέβαια, σχετικά με αυτό το ζήτημα, αξίζει να γίνει αναφορά και στα λεγόμενα από τον ανώνυμο ο οποίος εδώ -σε άψογα greeklish- ανασκαλεύει τις αναμνήσεις του και λέει τα εξής:
otan o skatoroufianos synelyf8ei.. sygkentro8ike kato apo ti gada kosmos (kai oxi ligos malista) kai fonaze leyteria ston ntano krystalli !!
Αυτά λοιπόν σκέφτηκα καθώς διάβαζα την προκήρυξη της σύμπραξης οργανώσεων που συνέπραξαν σύμπραξη μεγάλη.
Και, λίγο μετά όταν σταμάτησε η βροχή, είπα να δω τηλεόραση, η οποία μάλλον έχει περισσότερο ενδιαφέρον.
Δεν γνωρίζω ποιός είναι ο εικονιζόμενος οργανοπαίκτης, ωστόσο σε καλώ -καλέ μου αναγνώστη- να κοιτάξεις προσεκτικά την φωτογραφία και να με βοηθήσεις απαντώντας -με τη συσσωρευμένη εμπειρία σου- στο κρίσιμο ερώτημα:
Ποιό πιστεύεις πως είναι το όργανο στο οποίο έχει ειδίκευση ο εικονιζόμενος οργανοπαίκτης?
Α. Η κλασική κιθάρα
Β. Η ακουστική κιθάρα
Γ. Η ηλεκτρική κιθάρα
Δ. Άλλο (ποιό?)
Η εξήγηση των πραγμάτων είναι απλή και ήδη γνωστή,
ωστόσο πίστευα πως ήθελαν να την κρύψουν πίσω από παπαριές του στυλ
"πάταξη της ανομίας" ώστε να αποκοιμήσουν τα τυχόν εναπομείναντα χαϊβάνια.
Φαίνεται όμως ότι μερικές φορές υπερισχύει ο κυνισμός τους.
Δες πως θέτει το ζήτημα στους New York Times
ένας ανώνυμος αντικοινωνικός κυβερνητικός κηφήνας,
τουτέστιν αγγλιστί
"a senior official with knowledge of the government’s strategy,
who spoke on condition of anonymity
because he was not authorized to speak publicly":
Ιδού λοιπόν τα λεγόμενα του εν λόγω ανώνυμου αντικοινωνικού κηφήνα:
The official acknowledged that the Villa Amalia raid and another last week on squatters at Lela Karagianni incited radical groups to new violence, and said that plans for further raids could further inflame the situation. But the crackdown is necessary, the official said, to demonstrate that the government will be willing to move forcefully against other groups — including militant trade unions that might stand in the way of Mr. Samaras’s efforts to carry out painful economic reforms and unpopular plans to privatize state assets to meet to demands by Greece’s lenders.
Μάγκα αναγνώστη μου, φαντάσου δηλαδή που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν οι τύποι της στοάς προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους... Αν ομολογούν κυνικά ότι έστησαν όλο το ντράβαλο ενάντια στις καταλήψεις μόνο και μόνο σαν ένα απλό "demonstration" του αντικοινωνικού τους πάθους, φαντάσου τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν (βεβαίως εμείς ας σκεφτόμαστε θετικά: "τι είναι διατεθειμένοι να πάθουν") όταν κρίνουν πως ήρθε η ώρα to move forcefully against other groups — including militant trade unions that might stand in the way of Mr. Samaras’s efforts to carry out αυτά που απαιτούν οι αφέντες του.
Ωστόσο, υπάρχει και η μειοψηφούσα άποψη, η οποία ισχυρίζεται πως πρόκειται για κάτι περίεργα όντα, διασταύρωση γονιδίων του Λουί ντε Φινες, του επιθεωρητή Κλουζό και του Ρόμποκοπ, όντα που σκορπούν αφειδώς το γέλιο.
Υπέρ αυτής της άποψης συνηγορεί και το παρακάτω βιντεάκι, το οποίο ξεκινά αποθανατίζοντας έναν εξ αυτών να τρώει σούπα στην πλατεία, προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού.
Σχετικά με τη σημερινή ενέργεια του κράτους, την τόσο όμορφα σκηνοθετημένη ώστε να περιλαμβάνει και τραυματισμούς, το πιο γελοίο είναι το ότι κάμποσοι από συνήθεια την αποδίδουν σε κάποιο θολό και ασαφές "παρακράτος" -την ώρα που είναι προφανές ότι πρόκειται για ενέργεια σαφέστατα ενταγμένη στους σχεδιασμούς του κράτους.
Μιλάμε για ενέργεια τόσο πολύ ενταγμένη στους σχεδιασμούς του κράτους, όσο ενταγμένη στους σχεδιασμούς του κράτους ήταν η Μαρφίν, όσο ενταγμένη στους σχεδιασμούς του κράτους ήταν η εμφάνιση εκείνης εκεί της πανσπερμίας "τρομοκρατών" της σφαλιάρας που χρησιμοποίησε το κράτος μόλις αποφάσισε ότι είχε φτάσει η ώρα να τελειώνει ο Δεκέμβρης.
Τα προτεινόμενα για αυτό το Σ/Κ παίρνουν σαν αφετηρία
την "Βιομηχανία βασανισμού των ζώων" του anarchypress
και τις αναγούλες, τις μελαγχολικές σκέψεις
αλλά και τις συναφείς αναζητήσεις που το κείμενο γεννά
(κοτζάμ Σ/Κ διαθέσιμο για αναζητήσεις...)
και στη συνέχεια για να αποκτηθεί και να εμπεδωθεί
μια ανακεφαλαιωτική άποψη της ιστορικής σκυταλοδρομίας
προτείνεται μια ματιά στο μνημειώδες
"ΚΑΤΩ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - ΖΗΤΩ Η ΦΥΣΙΣ".
Θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρότατα η ιδέα που λέει ότι στις αναρχικές πολιτείες του μέλλοντος τα δημόσια ουρητήρια θα έπρεπε να φέρουν -τιμής ένεκεν- τα ονόματα μελών του πολιτικού προσωπικού τα οποία στην προσπάθειά τους να μας καταστείλουν ή (πιθανότατα) απλώς να μας προκαλέσουν στον κατήφορο, το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας φέρνουν πιο κοντά ή να δημιουργούν συναντήσεις παλιόφιλων που εχουν καιρό χαθεί ή τέτοια πράγματα.
Αυτή η βαθιά κοινωνική προσφορά των εν λόγω μελών του πολιτικού προσωπικού, μου φανερώθηκε ως αποκαλυπτικό όραμα στη διάρκεια της σημερινής πορείας.
Ναι, είμαστε πολλοί. Και το ενδιαφέρον είναι ότι παραμένουμε αποφασισμένοι και παρόντες και χαρούμενοι -με τη χαρά του πατέρα ο οποίος βλέπει το παιδί του να παίρνει άριστα στο μάθημα της πολιτικής ωριμότητας.
Έχεις μελετήσει σε βάθος τους αγώνες του στοιχήματος και έχεις αποφανθεί πως:
Υπάρχει μια δωδεκάδα αγώνων που μάλλον πάνε προς το Χ. Ισοπαλία.
Σκέφτεσαι όμως την εξής λογική σκέψη:
Σιγά μην κάτσουν στην ισοπαλία και τα δώδεκα ματσάκια... Δεν είσαι δα και "ο γιος του πάρτα-όλα" για να έχεις τέτοια και τόση ακρίβεια προβλέψεων... Κάτι τέτοια μόνο μια φορά στη δεκαετία συμβαίνουν -για να μη σου πω μια φορά στη χιλιετία... Είπαμε, η ισοπαλία είναι το πιο εύθραυστο αποτέλεσμα.
Αρχίζεις λοιπόν να σκέφτεσαι εναλλακτικές λύσεις: Πόσα ματσάκια από τα δώδεκα είναι πιθανόν να σπάσουν?
Διότι το έχεις μελετήσει και έχεις συμπεράνει ότι σε αυτή τη δωδεκάδα αγώνων θα υπάρχουν αρκετές ισοπαλίες. Πάνω από έξι, ίσως επτά, ίσως οχτώ, ίσως εννέα, ίσως και δέκα...
Ονειρεύεσαι τα πιθανά κέρδη. Έστω ότι κάθε ισοπαλία φέρνει 3,20 απόδοση... Οι 7 ισοπαλίες θα σου δώσουν έναν συντελεστή κέρδους τρία στην εβδόμη, δηλαδή
3,2 Χ 3,2 Χ 3,2 Χ 3,2 Χ 3,2 Χ 3,2 Χ 3,2.... δηλαδή 3435 και κάτι ψιλά...
Όμως ξενερώνεις όταν κάθεσαι να υπολογίσεις πόσες στήλες θα πρέπει να παίξεις για να είσαι καλυμμένος: 6 από 12 είναι 924 στήλες... 7 από 12 είναι 792 στήλες... 8 από 12 είναι 495 στήλες...
Μια μικρή περιουσία δηλαδή και είναι καιροί οικονομικού στενέματος...
9 από 12 είναι 220 στήλες -σαφώς πιο προσιτό αλλά δεν σου δίνει την κάλυψη που θες. 10 από 12 είναι 66 στήλες -ακόμα περισσότερο προσιτό αλλά δεν σου δίνει την κάλυψη που θες.
Ως εκ τούτου, με μαύρη καρδιά τα παρατάς, λες ένα μεγαλόπρεπο "δε γαμιέται" και ετοιμάζεσαι να παίξεις κάτι άλλο.
Στο σημείο αυτό, εμφανίζεται προσηνής ο θείος Περίκαλλος, σου δίνει το χέρι και σου λέει:
Φίλε, έχω φροντίσει για το πρόβλημά σου, άκου με και κράτα σημειώσεις:
Θα πάρεις τη δωδεκάδα που έχεις επιλέξει και θα τη χωρίσεις -με οποιονδήποτε τυχαίο τρόπο- σε δύο εξάδες. Θα πάρεις δύο δελτία και στο καθένα θα γράψεις από μία εξάδα. Ζητούμενα θα βάλεις 3 και 5 και 6. (Επιπρόσθετα αλλά προαιρετικά, σε ένα άλλο δελτίο μπορείς να σημειώσεις και τους 12 αγώνες και να ζητάς 11. Προσωπικά, κάτι τέτοιο θα το θεωρούσα πεταμένα λεφτά: Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος, ωστόσο αν εσύ είσαι αισιόδοξος, καλό θα ήταν να μην σκεφτείς όπως εγώ). Με αυτό τον τρόπο, θα παίξεις μόλις 54 (ή αν είσαι αισιόδοξος μόλις 66) στήλες και θα έχεις τις εξής πιθανότητες: Αν πιάσεις 6 στα 12, θα κερδίσεις είτε δύο τριάδες (πιθανότητα 43,29%) είτε τέσσερις τριάδες (πιθανότητα 48,70%) είτε μια πεντάδα και δέκα τριάδες (πιθανότητα 7,80%) είτε μια εξάδα, 6 πεντάδες και 20 τριάδες (πιθανότητα 0,21%). Αν πιάσεις 7 στα 12, θα κερδίσεις είτε πέντε τριάδες (πιθανότητα 75,76%) είτε μία πεντάδα και 10 τριάδες (πιθανότητα 22,73%) είτε μία εξάδα, 6 πεντάδες και 20 τριάδες (πιθανότητα 1,51%). Αν πιάσεις 8 στα 12, θα κερδίσεις είτε 8 τριάδες (πιθανότητα 45,45%) είτε μια πεντάδα και 11 τριάδες (πιθανότητα 48,49%) είτε μια εξάδα, 6 πεντάδες και 20 τριάδες (πιθανότητα 6,06%). Αν πιάσεις 9 στα 12, θα κερδίσεις είτε μια πεντάδα και 14 τριάδες (πιθανότητα 81,82%) είτε μια εξάδα, 6 πεντάδες και 21 τριάδες (πιθανότητα 18,18%). Αν πιάσεις 10 στα 12, θα κερδίσεις είτε 2 πεντάδες και 20 τριάδες (πιθανότητα 54,55%) είτε μια εξάδα, 6 πεντάδες και 24 τριάδες (πιθανότητα 45,45%). Εννοείται πως τα πράγματα θα είναι ακόμα καλύτερα -για την ακρίβεια τα λεφτά που θα πάρεις θα είναι αστρονομικά- αν πιάσεις τελικά 11 ή 12 στα 12. Ευνόητο είναι αυτό, δεν θα κάτσουμε να το αναλύσουμε. Αλλά και μόνο 5 στα 12 αν πιάσεις, θα κερδίσεις είτε μία τριάδα -οπότε αναλόγως των αποδόσεων παίρνεις πίσω ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων σου ή ίσως και ένα μικρό κέρδος (πιθανότητα 75,76%) είτε τέσσερις τριάδες (πιθανότητα 22,75%) είτε μία πεντάδα και 10 τριάδες (πιθανότητα 1,51%). Τέλος, ακόμα κι αν πιάσεις μόλις 4 στα 12 ή ακόμα και μόλις 3 στα 12, υπό προϋποθέσεις θα υπάρχουν ακόμα κάποιες -ομολογουμένως μικρές- ελπίδες να πάρεις πίσω ένα μέρος των χρημάτων σου ή ίσως να βγάλεις και κάποιο κέρδος -ανάλογα με τις αποδόσεις.
------------------ Συμπέρασμα: Το παραπάνω σύστημα, είναι μια χαρά όταν ζητάμε γεγονότα που σπανιότατα θα επαληθευτούν στο σύνολό τους. Για παράδειγμα, δώδεκα ισοπαλίες ή δώδεκα "Χ ημίχρονο - νίκη του φαβορί τελικά" ή οτιδήποτε με απόδοση 3,00 ή περισσότερο: Μετά από πολλή μελέτη, τσεκάρεις 12 τέτοια γεγονότα-ματσάκια, πας και παίζεις τις 54 ή τις 66 στήλες σου, και μετά κάάάάάάάθεσαι, ανάβεις ένα θυμίαμα στον κερδώο Ερμή και περιμένεις.
Ένας άνθρωπος περιορισμένης ευφυίας, παραδείγματος χάριν ένας ψηφοφόρος της ΝΔ, πιθανότατα είναι πεπεισμένος ότι ο υπουργός Προ-Πο Νικος Δένδιας είναι ένας καλοπροαίρετος δημοκράτης που έχει θέσει ως προσωπικό του πολιτικό στοίχημα την πάταξη της ανομίας.
Άλλωστε, ποιος θα περίμενε κάτι περισσότερο από έναν άνθρωπο περιορισμένης ευφυίας...
Όμως οποιοσδήποτε ευφυής άνθρωπος (δηλαδή οποιοσδήποτε άνθρωπος πιστεύει ότι ο υπουργός Προ-Πο Νίκος Δένδιας δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που συμβαίνει να είναι), αναρωτιέται:
"Μα καλά: Ποιοί βρίσκονται πίσω από τις επιλογές που ακολουθεί ο υπουργός Προ-Πο Νίκος Δένδιας"?
Δηλαδή, από που, από ποιους κύκλους εκπορεύεται το μεγαλειώδες όραμα της "πάταξης της ανομίας" που συμπτωματικά εμπνέει και τον Δένδια?
Για έναν άνθρωπο περιορισμένης ευφυίας,
η απάντηση είναι απλή:
Το κεφάλι του Δένδια -ίσως λόγω σχήματος και σχεδίου- είναι αυτόφωτο και γεννά λαμπρές ιδέες που αντικατοπτρίζουν το θεληματικό πηγούνι του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά.
Όμως ένας άνθρωπος υψηλής ευφυίας θυμάται -οφείλει να θυμάται- ότι ουδέποτε σχολιάστηκε επαρκώς κάτι που είπε προ εννέα μηνών ο Πάνος Καμμένος σχετικά με τον Δένδια:
"Ο δικηγόρος των Ρότσιλντ που σαν δικηγόρος δεν έκοψε ποτέ γραμμάτιο, ο κολλητός του Βορίδη στην ΕΝΕΚ, τολμά να μιλά για άκρα λες και αναφέρεται στην στοά του...."
Αυτή η φράση, που ευτυχώς υπάρχει ακόμα σε πάνω από 1770 σημεία του ελληνόφωνου ίντερνετ (ενδεικτικά εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ), θέτει ένα εξαιρετικής σημασίας ερώτημα σχετικό με τις επιλογές του Δένδια κατά τις μέρες που διανύουμε:
Ήτοι, "ποιά είναι η στοά για την οποία μιλάει ο Καμμένος"?
Αν αυτό το ερώτημα απαντηθεί, ίσως μάθουμε -επιτέλους- ποιοι έχουν επιλέξει ως στρατηγική τους την όξυνση και σκλήρυνση της καταστολής, ποιοι έχουν επιλέξει ως συμφέρουσα γι' αυτούς την πριμοδότηση του χρυσαυγιτισμού και -πιθανώς- ποιοι νιώθουν απειλούμενοι από τις διαφαινόμενες εξελίξεις και γι' αυτό ανέθεσαν στον αδελφό τους ν' αμολήσει τα σκυλιά του προκειμένου να γίνει η βρώμικη δουλειά.
Εάν λοιπόν απαντηθεί το ερώτημα "ποιά στοά εννοούσε ο Καμμένος", θα απαντηθεί ικανοποιητικά το ερώτημα "ποιο ακριβώς είναι το σχεδιαστήριο των αφεντικών τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο".
Απάντηση πολύ χρήσιμη, όχι τόσο για την αποκάλυψη των σχεδίων που σχεδιάζονται στο συγκεκριμένο σχεδιαστήριο (αυτά τα σχέδια ούτως ή άλλως είναι διαχρονικά), όσο για την προσπάθεια των ευφυών ανθρώπων στην κατεύθυνση της ματαίωσης αυτών των σχεδίων.
Διότι οι ευφυείς άνθρωποι δεν έχουν αυτή την εποχή όρεξη για χορό -τουλάχιστον όχι για τον συγκεκριμένο χορό...
Και διότι, ως γνωστόν it takes two to tango -άσε τους σχεδιαστές του εργαστηρίου να ψάχνουν παρτενέρ.
Κρύο, ως εκ τούτου είναι ώρα για ποίηση, καλέ μου αναγνώστη.
Και μάλιστα όχι για οποιαδήποτε ποίηση, αλλά για ποίηση Κικής Δημουλά!
Όχι όμως με την τετριμμένη λογική που λέει "ας αναδημοσιεύσω το αγαπημένο μου ποίημα της Κικής Δημουλά" -όχι, όχι τέτοια εδώ μέσα.
Εδώ μέσα όμως -και μάλιστα τέτοια χιονισμένη και χιονίζουσα μέρα- το ζητούμενο είναι η ποίηση να μην έχει απλώς τον χαρακτήρα της ανάγνωσης -όχι, όχι τέτοια εδώ μέσα.
Εδώ μέσα το ζητούμενο είναι η ποίηση να αποκτήσει -επιτέλους- τον χαρακτήρα της δημιουργίας!
Ως εκ τούτου:
Μία σούπερ προσφορά του ιστολογίου για τους φίλους μας με καλλιτεχνικές ανησυχίες: Dimoula Generator (BETA edition). Ξέρω ότι πάντα τη θαύμαζες και ποθούσες να γράψεις κι εσύ θρυλικούς στίχους σαν το: να στρογγυλοποιούνται ευθυνότεροι οι πόνοι, ή σαν εκείνο το ωραίο: άφησα να μην ξέρω πώς λύνεται ένα χθες, ή σαν το άλλο: νοσταλγία δισύλλαβη και ένταση μονολεκτική (εκτός αν ζηλεύεις το ανυπέρβλητο: δεν φτάνει που ήσουν ερχομός θερμοκηπίων). Τώρα όμως μπορείς κι εσύ να γράψεις ποίηση Κικής Δημουλά, ναι! Με τον 100% μηχανιστικό αλγόριθμο που προσφέρω εντελώς δωρεάν, μπορείς πλέον να γίνεις πιο Δημουλά κι απ' τη Δημουλά. Ακριβώς, καλά διάβασες! Ο αλγόριθμος........
Ωστόσο, ένα δειλό πρώτο βήμα δεν παύει να είναι ένα βήμα.
Ως εκ τούτου, δικαιούμαστε να ελπίζουμε πως οι γραμμές μας πυκνώνουν.
Εν τω μεταξύ, μετά από αυτή τη σημαντική πρόταση του Δούκα, χιλιάδες άνεργοι αρχίζουν να αναζητούν δωρεάν εργασία σε εργαστήρια που κατασκευάζουν γκιλοτίνες.
Φαίνεται πως για ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, η απόκτηση εργασιακής εμπειρίας στην κατασκευή γκιλοτινών θεωρείται πως θα είναι μια δουλειά ναι μεν χωρίς αποδοχές αλλά με προοπτικές.
Η καταγγελία δείχνει να είναι πολύ σοβαρή, καθώς μάλιστα συνοδεύεται με οπτικό υλικό πέραν πάσης αμφισβητήσεως.
Την πέτυχα σε ένα αξιόπιστο σάϊτ και την μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη (βέβαια), επειδή αν πιστέψουμε (ή αν απλώς υποθέσουμε) πως είναι αλήθεια αυτό που καταγγέλλει το άρθρο, τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά!!!
Ας δούμε ένα απόσπασμα της καταγγελίας:
Μια φωτογραφία-ντοκουμέντο που τραβήχτηκε χθες βράδυ αποδεικνύει, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι η χθεσινή πρωτοφανής ομίχλη σε συνδυασμό με την έντονη μυρωδιά του τζακιού, δεν ήταν καθόλου αθώα φαινόμενα... Ένα μαύρο αυτοκίνητο χωρίς πινακίδες και εξοπλισμένο με ειδικό φουγάρο στρατιωτικού τύπου, κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός δύο ερασιτεχνών. Το αυτοκίνητο κυκλοφορούσε αφήνοντας πίσω του ανεξήγητα ίχνη λευκού καπνού. Ίχνη που, καθόλου τυχαία, θύμιζαν τα αντίστοιχα των αεροπλάνων που μας ψεκάζουν! Προφανώς γιατί είναι ίδια!
(...)
Έτσι εξηγείται, εκτός των άλλων, και το παράξενο φαινόμενο της «ομίχλης που μυρίζει τζάκι»! Φαινόμενο που έχει προβληματίσει όλους εκείνους τους πολίτες, που επειδή δεν καταπίνουν αμάσητο ό,τι τους σερβίρουν, δεν πιστεύουν σαν αφελείς ότι η ομίχλη και η μυρωδιά του τζακιού, οφείλονται απλώς σε ομίχλη και σε αναμμένα τζάκια!
Ολόκληρο το άρθρο που περιέχει τη συγκλονιστική αυτή πληροφορία το βρήκα εδώ.
Αδελφοί:
Μη χάσετε σήμερα την εφημερίδα Αυγή της Κυριακής.
Αδελφοί:
Με την εφημερίδα Αυγή της Κυριακής που εκτάκτως κυκλοφορεί σήμερα Σάββατο, διατίθεται "η προς πλουτούντας ομιλία" του Μεγάλου Βασιλείου.
Αδελφοί:
Άλαλα τα χείλη των ασεβών,
θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου,
ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε,
χεστήκαμε κι η βάρκα γέρνει,
νυν απολύεις τον δούλο σου δέσποτα,
πάμε να φύγουμε αγάπη μου, έχει στεγνώσει το δάκρυ μου.
Αδελφοί:
Μη χάσετε την εφημερίδα Αυγή της Κυριακής που εκτάκτως κυκλοφορεί σήμερα Σάββατο, μαζί με μια συγκλονιστική προσφορά που ενδιαφέρει κάθε αριστερό: την "προς πλουτούντας ομιλία" του Μεγάλου Βασιλείου.
Αμήν και ζωή σε λόγου μας και να ζήσουμε να τους θυμόμαστε.
Πληροφορίες λένε ότι κατά την περίοδο των εορταστικών αγορών το καταναλωτικό κοινό έδειξε απόλυτη προτίμηση προς αυτή την νέου τύπου εργονομική τσάντα.
Το αν αυτό σηματοδοτεί μια βαθύτερη και μόνιμη αλλαγή στις καταναλωτικές συνήθειες των νεοελλήνων, θα το δείξει ο καιρός.
1. Η μαλακία δεν είναι αμιγώς ελληνικό φαινόμενο. Ούτε, βεβαίως, ο εθνικισμός.
2. Τα σλαβομακεδονικά είναι μια άγνωστη στη μεγάλη μάζα των Ελλήνων γλώσσα.
3. Η μαλακία και ο εθνικισμός δεν αφθονούν μόνο στην ΠΓΔΜ αλλά και στα μέρη μας.
4. Η σάτιρα και η παρωδία ευδοκιμούν τόσο στην ΠΓΔΜ όσο και στα μέρη μας.
5. Τόσο οι αμιγώς μαλάκες όσο και οι εθνικιστές σηκώνουν άφθονο κράξιμο, έτσι όπως έχουν μια τάση προς την αυτο-γελοιοποίηση.
Αυτές οι διαπιστώσεις μπορούν να αποτελέσουν γερά θεμέλια, επί των οποίων εμείς θα αποπειραθούμε να χτίσουμε την εξής αστεία κατάσταση:
Θα παραστήσουμε τους αγανακτισμένους Ελληναράδες, ελληνοχριστιανούς, χριστιανοταλιμπάν ρωμιούς (ή και τους αγανακτισμένους Ισραηλινάδες, άμα λάχει) και θα διαδώσουμε παντού στο ελληνόφωνο ίντερνετ το εξής λινκ:
Εις το οποίο λινκ, υπάρχει αυτό το κείμενο που ο καθένας μπορεί να δει -γραμμένο εις την σλαβομακεδονική γλώσσα, την τόσο ακατανόητη εν Ελλάδι- το οποίο κείμενο ελληνιστί αποδίδεται κάπως έτσι:
Μια ομάδα αρχαιολόγων από τη Μακεδονία, η οποία ονομάζεται "Isusovci", που ισχυρίζονται ότι έχουν βρει το ακριβές σημείο όπου ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε, μόνο που αυτή η Βιθλεέμ δεν βρίσκεται στη Δυτική Όχθη, στη γνωστή Ιουδαία, αλλά κοντά στο χωριό Vitlemovo της Οχρίδας.
"Νομίζω ότι αυτό είναι το αληθινό μέρος όπου γεννήθηκε ο Ιησούς, όχι στη Βηθλεέμ κοντά στην Ιερουσαλήμ», δήλωσε ο Αβραάμ Jacob, ένας αρχαιολόγος από το "Isusovci".
Σε ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Vitlemovo κατά την οικοδόμηση ενός αυτοκινητόδρομου προς τα Τίραναμ, ανακαλύφθηκε το μυστηριώδες μέρος. Υπάρχουν αρκετές αποδείξεις, λέει ο James, ότι αυτός είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε ο Ιησούς. Η ίδια θέση υπήρχε στην αρχαιότητα, και αυτό είναι προφανές από τα κείμενα της Βίβλου, η οποία αναθεωρήθηκε λίγους μήνες πριν από την μακεδονική κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Ιουστινιανού, το χωριό ευημερούσε, και κατά την περίοδο του πρώιμου Χριστιανισμού σε αυτό το δήμο γιορταζόταν η γέννηση του Ιησού, εκεί άρχισε η μεταστροφή προς τη χριστιανική πίστη και χτίστηκε μια επιβλητική εκκλησία.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η ανακάλυψη αυτή αναμένεται να αλλάξει την αντίληψη του κόσμου της Μακεδονίας και να τοποθετήσει τη χώρα μας στο χάρτη του θρησκευτικού τουρισμού. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει απάντηση από το Βατικανό και άλλα χριστιανικά κέντρα στον κόσμο.
(Καλέ μου αναγνώστη, αν δε με πιστεύεις μπορείς να δοκιμάσεις τα μεταφραστικά αποτελέσματα που θα σου βγάλει το Google ή το Bing ή τα άλλα σχετικά ον λάϊν μαραφέτια).
Πρόσεξε τώρα:
Προτείνω να αναδημοσιεύσουμε το κείμενο στα μπλογκ μας, και αγανακτισμένοι να αναφωνούμε:
Ούτε ένας ελληναράς χριστιανοταλιμπάν ρωμιός δεν πρόκειται να καταλάβει πως η παραπάνω είδηση φιλοξενείται στο τμήμα εκείνο του okno.mk όπου βρίσκονται οι σατιρικές ειδήσεις-παρωδία.
Διότι, ναι, υπάρχωσι και εν Σκοπίοις χιουμορίσται σατιρίζοντες την (και γελώντες με την) εθνικιστικήν μαλακίαν των συμπατριωτών των.
Αλλά εμείς ας κάνουμε πως δεν το γνωρίζουμε.
Ας ντυθούμε το σοβαρό μας.
Το εθνικοπρεπές μας.
Ας στήσουμε τη δική μας παρωδία και ας γελάσουμε με τους ελληναράδες.
Οι τρεις πρώτοι και πασίγνωστοι στίχοι της Οδύσσειας. Το μπάσιμο της Οδύσσειας.
Απαραίτητες σημειώσεις επί των λεπτομερειών:
α) Που βρίσκεται ο νους σύμφωνα με τον Όμηρο?
Βρίσκεται στο κεφάλι όπως πιστεύουμε σήμερα?
Μπα... Για παράδειγμα,
"νόος ἐν στήθεσσι" λέει στην Οδύσσεια ρ:366 -και όχι μόνο σε αυτό το στίχο.
Ενώ ο Ησίοδος στη Θεογονία του, μιλώντας για τον Έρωτα, τον παρουσιάζει έτσι:
Στα στήθη λοιπόν ο νους και όχι στο κεφάλι. Έτσι το έβλεπαν το ζήτημα οι παλαιοί. Ως εκ τούτου, όταν ποιητής λέει πως ο Οδυσσέας "νόον έγνω", μιλάει για έναν νου που βρίσκεται στα στήθη και όχι στον εγκέφαλο (ή γενικά μέσα στο κεφάλι). Για έναν νου που έχει μεγάλη σχέση με την καρδιά, με τη γενναιότητα και με το θάρρος -και γενικώς με την αρετή, βέβαια.
Ίσως γι΄αυτό η θεά της φρόνησης και της σοφίας είναι μια μαχητική έως πολεμική θεότητα: η Αθηνά.
Οι διανοούμενοι με μια κούπα τσάϊ καθισμένοι στοχαστικά δίπλα στο τζάκι, είναι φαινόμενο μεταγενέστερο και σαφώς εγκεφαλικότερο -επομένως άσχετο με το θέμα μας.
β) Πτολίεθρον αφενός, άστεα αφ' ετέρου.
Η λέξη "πτολίεθρον" είναι ένα ποιητικό υποκοριστικό της λέξης "πόλις" ("πτόλις").
Όμως μην τα κάνουμε όλα ίσωμα: Δεν ταυτίζονται το "άστυ" και η "πόλις".
Διότι μην κοιτάς που σήμερα λέμε "το κλεινόν άστυ" και εννοούμε γενικώς "η ένδοξη Αθήνα", όπου στις μέρες μας ίσως να περιλαμβάνει και ολόκληρο το λεκανοπέδιο Αττικής...
Να ξέρεις ότι αυθαιρετούμε όταν το λέμε αυτό. Άλλο πράμα είναι το άστυ.
(Το άστυ, πληθυντικός "τα άστεα").
Εκείνος ο πανέξυπνος άνθρωπος που λεγόταν Ευστάθιος και ήταν μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, σχολιάζοντας ένα στίχο της Ιλιάδας ("φράζεο νῦν ὅππως κε πόλιν καὶ ἄστυ σαώσῃς" -Ιλιάδα Ρ:144) παίρνει την ευκαιρία προκειμένου να διασώσει ως τις μέρες μας την πληροφορία ότι:
«οι παλαιοί φασι πόλιν μεν την πολιτείαν, άστυ δε το τείχος».
Το άστυ δηλαδή είναι το κάστρο, η οχυρωμένη καρδιά της πόλης.
Το κέντρο της πόλης, θα λέγαμε.
Εκεί όπου λογικά φυλάσσεται ό,τι πιο πολύτιμο σε μια πόλη.
Στην Αθήνα ας πούμε, το άστυ είναι η Ακρόπολη και τα στενά πέριξ.
Και γύρω από το άστυ απλώνεται η πόλις, ο τόπος των Αθηνών.
Άλλωστε κάπως έτσι ήταν το στήσιμο των πόλεων της ομηρικής εποχής: Κάστρο και γύρω του η πόλις.
γ) Είναι οφθαλμοφανής η αναγκαστική αλλαγή στάσης του ήρωα: Αρχικά το "ιερόν πτολίεθρον της Τροίης" το "έπερσεν" (από ένα ρήμα του στυλ "πέρθω-κυριεύω").
Αλλά αμέσως μετά ("επεί") άρχισε η ταλαιπωρία του.
Στη διάρκειά της όμως, τα "ανθρώπων άστεα" δεν τα "έπερσεν" (δεν ήταν σε θέση να το κάνει, άλλωστε) αλλά απλώς τα "ίδεν" -τα είδε αλλά και τα γνώρισε.
Πως τα γνώρισε δηλαδή?
Τα γνώρισε όχι ως άστεα-ντουβάρια αλλά ως "ανθρώπων άστεα".
Ή τουλάχιστον, από κάποια στιγμή και μετά αναγκάστηκε να τα δει ως "ανθρώπων άστεα".
Αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά?
Το "ιερόν πτολίεθρον" είναι απρόσωπο: Το ιερόν πτολίεθρον της Τροίας.
Ενώ τα άστεα είναι "άστεα ανθρώπων". Όχι το άστυ της Τροίας ή της Αθήνας ή της Καλαμάτας, αλλά το άστυ των Αθηναίων ή των Τρώων ή των Καλαματιανών -μη σου πω ακόμα πιο προσωπικά: το άστυ του Συντ και του Γιώργου και του Μήτσου.
Ανθρώπων άστεα.
δ) Μετά είναι η ασάφεια της φράσης "και νόον έγνω".
Τίνος τον νόον έγνω?
Τον νου των άλλων? Τον νου τον δικό του? Ή τον νου γενικώς?
Ο ποιητής το αφήνει αδιευκρίνιστο προφανώς για να τονίσει πως δεν υπάρχει και τόσο μεγάλη διαφορά: Ο νους είναι νους.
Είδαμε παραπάνω την άποψη του Ησίοδου, για παράδειγμα: Ο έρωτας, λέει, επηρεάζει με τον ίδιο τρόπο το νου στα στήθη των θεών και με τον ίδιο τρόπο το νου στα στήθη των ανθρώπων.
Μεγάλη υπόθεση το "νουν γνώναι": Σε κάνει να θες να επιστρέψεις στην πατρίδα σου εφόσον μετά απ' αυτό τα έχεις δει όλα.
Χτες σε ένα φιλικό σπίτι πληροφορήθηκα την ύπαρξη ενός κομματιού το οποίο ίσως και να είναι ιδεώδες για πρώτο ποστ μιας νέας χρονιάς -όχι απαραιτήτως συγκεκριμένα της συγκεκριμένης.
Ως εκ τούτου δεν θα κάνω ποδαρικό με Οδύσσεια, θα κάνω ποδαρικό με τον δρόμο που τραβάω.
Ταξίδεψα σε όρη
σε σκοτεινό βυθό
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Πολέμησα στους δρόμους
Κι ακόμα πολεμώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Ξεκίνησα σαν κλέφτης
Κι αντάρτης στο βουνό
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απόφαση το πήρα
Να ελευθερωθώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απ' την πληγή μου είδα
Του κόσμου την πληγή
Γι' αυτό με εξορίσαν
Σε κόκκινο νησί
Τραγούδησα τη νίκη
40 χρόνια πριν
μα κάποιος είπε τότε
«η ήττα δεν αργεί»
Κι αντίκρισα την ήττα
Και μου'παν «ως εδώ»
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απόφαση το πήρα
Να ελευθερωθώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Σηκώθηκα, έτσι, πάλι
Με άλλο ηθικό
Κι ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Και να' μαι τώρα εμπρός σου
Το χέρι σου ζητώ
Γιατί ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Σκοτώσανε έναν άντρα
Στο Σύνταγμα μπροστά
Μα είδα τη μορφή του
Λίγο καιρό μετά
Κι απόφαση το πήρα
Και πίσω δε γυρνώ
Γιατί ο δρόμος που τραβώ
Δεν έχει τελειωμό
Ξανά θα με τραβάνε
Στο τμήμα σηκωτό
Ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Λοιπόν κι αν με σκοτώσουν
Δε θα' μαι μόνο εγώ
Ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Μαζί θα περπατάμε
Με ατέλειωτο θυμό
Ο δρόμος που τραβάμε
Δεν έχει τελειωμό
Και θα' ρθει μία μέρα
Που θα ελευθερωθώ
Μα ο δρόμος ο δικός μας
Δε θα' χει τελειωμό
Δηλαδή όπως καταλαβαίνεις μουσικά ενήμερε και ανήμερε αναγνωσταρά μου, πρόκειται για απόδοση αυτού του κομματιού στα ελληνικά και για μεταφορά του στη νεοελληνική πραγματικότητα:
