ΠΑΓΑΝΟ-ΛΑΪΚΑ

Υπάρχει μια απορία που την είχα από μικρός: 

Για ποιό λόγο υφίσταται είδος μουσικής με τη γενική ταμπέλα pagan rock, ας πούμε, ενώ έχει μείνει ανεκμετάλλευτος ο εκφραστικός πλούτος του λαϊκού μας τραγουδιού, του οποίου το εκφραστικό μεγαλείο και το μεγαλειώδες μπουζούκι αφήνεται σε χριστιανικά χέρια τα οποία παράγουν στίχους όπως "βοήθα Παναγιά μου και μη χειρότερα" ή και "Άγιε μου Σώστη σώσε με, τον αγαπάω νιώσε με" ή και το "μπρος στην εκκλησιά μια ακόμα μαχαιριά θέλεις να μου δώσεις" ή αν θες "Θεέ μου μεγαλοδύναμε που'σαι ψηλά κει πάνω ρίξε λιγάκι τουμπεκί στο ναργιλέ μου απάνω" ή και το "Άντε στου παράδεισου την πόρτα κάποιος φύτεψε δυο χόρτα κι όσο πάνε και φουντώνουν κι οι αγγέλοι ξεφαντώνουν" και γενικώς τέτοιου είδους αναφορές που συμβάλλουν στη γενικότερη χριστιανοτροπία του πληθυσμού, τη στιγμή που είναι πασίδηλο το ότι ο διονυσιασμός που εμπεριέχεται τόσο μέσα στην τελετουργική μυσταγωγία του σκυλάδικου όσο και ευρύτερα μέσα στο λαϊκό τραγούδι, σαφώς έχει παγανιστικές ρίζες. 

Λέω δηλαδή ότι η απορία μου είναι η εξής: 

Πως γίνεται κάτι -εν προκειμένω το λαϊκό τραγούδι- να έχει παγανιστικές ρίζες αλλά να μην παράγει παγανιστικούς καρπούς, ήτοι παγανιστικά σουξέ? 

Βεβαίως, κάθε καλός κηπουρός θα απαντήσει πως το φαινόμενο λέγεται "εμβολιασμός". Μπόλιασμα, που λένε. Οικειοποίηση από τους νικητές των συνηθειών που είχαν οι ηττημένοι, θα μπορούσε να πει κάποιος άλλος. 

Εγώ όμως λέω πως ίίίίσως θα ήταν εφικτή μια εκτροπή και επαν-οικειοποίηση του όλου πράγματος. 

Δεν είμαι δα και ειδικός. Απλώς μια γνώμη ρίχνω πάνω στο τραπέζι του μπλογκ μου. 

Και για να ενισχύσω τη γνώμη μου, θέτω προς προβληματισμό τους εξής λαϊκούς σουξεδιάρικους στίχους ενός τραγουδιού που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο

ΝΑ ΤΑ ΒΡΑΣΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΟΥ

Να τα βράσω τα λεφτά σου, να τα βράσω και τα πλούτη

Άμα στη ζωή ετούτη είν' αυτά τα ιδανικά σου

Αντί να κοιτάς της φύσης

Τα ιερά μυστήρια

Εσύ ψάχνεις να επενδύσεις

Στα χρηματιστήρια.

Και μου ανησυχείς ας πούμε

Πως θα πάει η επένδυσή σου.

Βρε έλα εδώ να λικνιστούμε

Στους ρυθμούς του Διονύσου!

Να τα βράσω τα λεφτά σου, να τα βράσω και τα πλούτη

Άμα στη ζωή ετούτη είν' αυτά τα ιδανικά σου

Μην ανησυχείς για μένα

Και τις άδειες τσέπες μου.

Το να γίνω σαν εσένα

Θα 'ταν δείγμα ξεπεσμού.

Κονομάς τόσες χιλιάδες

Στο μανίκι κρύβεις άσσους

Μα δε σε ξέρουν οι Δρυάδες

Και τα πνεύματα του δάσους...

Να τα βράσω τα λεφτά σου, να τα βράσω και τα πλούτη

Άμα στη ζωή ετούτη είν' αυτά τα ιδανικά σου

Λέω από καιρού εις καιρόν να παραθέτω μερικούς τέτοιους στίχους, μπας και δημιουργηθεί ρεύμα, τάση κλπ κλπ.