Η φράση "έσσεται ήμαρ" είναι μια ομηρική φράση. Την πρωτοσυναντάμε στην Ιλιάδα.
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
λέει ο ηγέτης των Αχαιών, ο Αγαμέμνων, στο Δ 164 της Ιλιάδας,
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
συμφωνεί και ο ηγέτης των Τρώων, ο Έκτωρ, στο Ζ 448 της Ιλιάδας.
Δηλαδή, "θα έρθει η μέρα κατά την οποία θα χαθεί το ιερόν Ίλιον".
Το νόημα είναι τόσο σαφές που δεν θα είχαμε τι να σχολιάσουμε.
Το μόνο άξιο σχολιασμού είναι το ότι η ίδια ακριβώς φράση εμφανίζεται να βγαίνει από το στόμα αμφότερων των εμπολέμων. Τόσο ο μελλοντικός νικητής όσο και ο μελλοντικός ηττημένος πετάνε ένα "έσσεται ήμαρ".
Ίσως από αυτό μπορούμε να αντλήσουμε ένα επίκαιρο δίδαγμα, δοθέντος ότι στις μέρες μας -που συμπτωματικά είναι μέρες συγκρούσεων- αρκετοί γύρω μας (συνήθως ναζιστόφρονες) έχουν κάνει τη φράση "έσσεται ήμαρ" μέρος του καθημερινού τους λεξιλογίου και της καθημερινής τους εθνικότροπης προπαγάνδας.
Ίσως δηλαδή θα ήταν καλό να αρχίσει να τίθεται προς αυτούς ένα ερώτημα του στυλ
"Ωραία, σύμφωνοι, έσσεται ήμαρ. Εσύ ως τι μας το λες όμως? Ως Αγαμέμνων ή ως Έκτωρ? Είναι σίγουρο άραγε το ότι θα είσαι χαρούμενος όταν έρθει αυτό το ήμαρ? Με λίγα λόγια, όταν θα έρθει το πολυπόθητο ήμαρ, είναι άραγε σίγουρο ότι θα είμαστε αυτοί που θα γελάμε και δεν θα είμαστε εμείς αυτοί που θα κλαίμε?"
Ναι, καλέ μου αναγνώστη. Να τα ρωτάς αυτά τα πράγματα. Είναι βασικά.
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
λέει ο ηγέτης των Αχαιών, ο Αγαμέμνων, στο Δ 164 της Ιλιάδας,
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
συμφωνεί και ο ηγέτης των Τρώων, ο Έκτωρ, στο Ζ 448 της Ιλιάδας.
Δηλαδή, "θα έρθει η μέρα κατά την οποία θα χαθεί το ιερόν Ίλιον".
Το νόημα είναι τόσο σαφές που δεν θα είχαμε τι να σχολιάσουμε.
Το μόνο άξιο σχολιασμού είναι το ότι η ίδια ακριβώς φράση εμφανίζεται να βγαίνει από το στόμα αμφότερων των εμπολέμων. Τόσο ο μελλοντικός νικητής όσο και ο μελλοντικός ηττημένος πετάνε ένα "έσσεται ήμαρ".
Ίσως από αυτό μπορούμε να αντλήσουμε ένα επίκαιρο δίδαγμα, δοθέντος ότι στις μέρες μας -που συμπτωματικά είναι μέρες συγκρούσεων- αρκετοί γύρω μας (συνήθως ναζιστόφρονες) έχουν κάνει τη φράση "έσσεται ήμαρ" μέρος του καθημερινού τους λεξιλογίου και της καθημερινής τους εθνικότροπης προπαγάνδας.
Ίσως δηλαδή θα ήταν καλό να αρχίσει να τίθεται προς αυτούς ένα ερώτημα του στυλ
"Ωραία, σύμφωνοι, έσσεται ήμαρ. Εσύ ως τι μας το λες όμως? Ως Αγαμέμνων ή ως Έκτωρ? Είναι σίγουρο άραγε το ότι θα είσαι χαρούμενος όταν έρθει αυτό το ήμαρ? Με λίγα λόγια, όταν θα έρθει το πολυπόθητο ήμαρ, είναι άραγε σίγουρο ότι θα είμαστε αυτοί που θα γελάμε και δεν θα είμαστε εμείς αυτοί που θα κλαίμε?"
Ναι, καλέ μου αναγνώστη. Να τα ρωτάς αυτά τα πράγματα. Είναι βασικά.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες, ε?
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)