Ένα κεφαλαιοχώρι

Τι ήταν η Ελλάδα της εποχής του Ομήρου? 

Ένα τίποτα ήταν. Κάτι σαν κεφαλοχώρι.

Μια επαρχιακή υποδιαίρεση ή ίσως μια μικρή πόλη κάπου κοντά στη Λαμία, με μόνο άξιο λόγου χαρακτηριστικό της περιοχής το ότι έβγαζε όμορφες γυναίκες -γι' αυτό ο Όμηρος τη λέει "Ελλάδα καλλιγύναικα" (πράγμα που δεν είναι και ασήμαντο, βέβαια, κάθε άλλο).

Και κοίτα πως τα έφερε ο τροχός της ιστορίας, ώστε με τα χρόνια αυτό το κεφαλοχώρι ή αυτή η επαρχιακή υποδιαίρεση που λεγόταν Ελλάδα, να δώσει το όνομα τόσο σε αυτό το μεγαλειώδες που αποκαλούμε αρχαία Ελλάδα, όσο και σε αυτό το μίζερο που αποκαλούμε σημερινή Ελλάδα. 

Μέσες-άκρες αυτά αναλογίζομαι κάθε φορά που μαθαίνω την ύπαρξη ενός χωριού με παράξενο όνομα: Φαντάσου, μάγκα μου, ας πούμε, να γυρίσει ο τροχός και η Ελλάδα που όλοι ξέρουμε και όλοι αγαπήσαμε, αύριο-μεθαύριο, ας πούμε, να λέγεται "Γαμισιανά", ας πούμε.

Αν μη τι άλλο θα περιέγραφε ικανοποιητικά τη σημερινή τροϊκανο-κατάσταση των συνανθρώπων μας στην τοπική μας υποδιαίρεση του μεγάλου πλανητικού κεφαλαιοχωριού.

(Και δε θέλω σχόλια πως τα Γαμισιανά στην πραγματικότητα λέγονται Καμισιανά. Ποιητική αδεία ομιλώ)