ΒΑΡΑΔΕΡΟ

Διάβασα συνολικά και επιλεκτικά ξανα-διάβασα αποσπασματικά το Βαραδέρο του Δημήτρη Ρέζου.  Ένα μυθιστόρημα του οποίου το όλο στήσιμο ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. 

(Κλικ εδώ για την παρουσίαση του βιβλίου από τις Εκδόσεις Τόπος)

Αν με ρώταγες τι πραγματεύεται το Βαραδέρο, θα σου έλεγα ότι ο συγγραφέας έχει κατασκευάσει ή απλώς έχει πάρει ως πρόσχημα και ως αφορμή ένα ετερογενές συνονθύλευμα πρωταγωνιστών και κομπάρσων από το είδος εκείνο των ανθρώπων που έθεσαν τις βάσεις της παρακμής και της χρεοκοπίας που βιώνουμε σήμερα, χαρακτήρες που όλο και κάτι μας θυμίζουν, δηλαδή. 
Και αφιερώνοντας λίγες σελίδες στην εξέλιξη της προσωπικής περίπτωσης παρακμής καθενός τους, χτίζει ένα αξιοπρόσεκτης ακρίβειας ομοίωμα του μπλοκ της παρακμιακής χρεοκοπίας που μας κυκλώνει σήμερα, θέτοντας παράλληλα, στα όρια αυτού του μπλοκ  έναν ή δύο  χαρακτήρες που -για τους δικούς του λόγους και με τον δικό του τρόπο ο καθένας-  προβαίνουν σε αυτοσχεδιαστικές επιλογές αντίδρασης, μηδενιστικής ή μη, με αμφίβολη σκοπιμότητα και προοπτική μεν, όμως μέσω αυτών των επιλογών τους δίνουν στο συγγραφέα το χώρο να εκθέσει κάποιες ενδιαφέρουσες σκέψεις του. 

Δεν θα έλεγα πως το διάβασα απνευστί -σε αυτό συνέβαλε και η δομή του βιβλίου-  ωστόσο μπορώ να πω ότι τελειώνοντάς το μονολόγησα κάτι σε στυλ "μπράβο στο μάστορη" κι έμεινα ν' αναρωτιέμαι αν όντως πρόκειται για μυθιστόρημα ή για -ας πούμε-  μια μονογραφία ή ένα δοκίμιο των ριζών του απειλητικού χάους γύρω μας.

Καλή δουλειά. Σίγουρα αξίζει να διαβαστεί.