Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ!
(και η "Ομάδα Ε", ξανά-μανά)

Όχι πως το έχω πολυ-ψάξει, αλλά είχα την εντύπωση ότι ο "δεκαεξάκτινος ήλιος της Βεργίνας" είναι ένα σύμβολο που βρέθηκε το 1977 σε χρυσή λάρνακα, όπως χαρακτηριστικά και εμφατικά λέει και η wikipedia.
Πιτσιρικάς ήμουν τότε, αλλά κι εγώ έτσι το θυμάμαι το ζήτημα.

Και, ω θεοί, έρχεται το περιοδικό "Τρίτο Μάτι" να δημοσιέψει μια συνέντευξη του Αριστοτέλη Κακογεωργίου, επικεφαλής μιας από τις ομάδες "Ε" (όχι πως αγόρασα το περιοδικό, φτώχεια γαρ, αλλά έχει δυο σκαναρισμένες σελίδες το καλό μπλογκ Αφαία) όπου φάτσα-κάρτα φαίνεται πως από το 1965 (δώδεκα ολάκερα χρόνια προ του 1977) οι φοβεροί και τρομεροί της "Κοινότητας "Ε" Ελλήνων" είχαν για σήμα τους (και σφραγίδα τους) ακριβώς αυτό τον ήλιο (ή έστω το αστέρι) της Βεργίνας!

Δεν ξέρω, αλλά μόλις το συνειδητοποίησα, θυμήθηκα το ρεφρεν
"άμα έχεις παλαμάρι, τι τη θέλεις τη φερράρι?"
διασκευασμένο σε
"άμα είσαι "Ε", τι τη θέλεις την αρχαιολογία"...

Διότι είναι δεδομένο ότι οι "Ε", νομοτελειακώς και αξιωματικώς, προηγούνται της αρχαιολογικής σκαπάνης!

Να ένα ζήτημα προς μελέτην: Πόσοι (Έλληνες ή ξένοι) προ του 1977 θεωρούσαν τον ήλιο της Βεργίνας ως κάτι ιδιαίτερο?

Υπό αυτή την έννοια, η υιοθέτησις εκ μέρους της "Κοινότητας "Ε" Ελλήνων" (και μάλιστα ευρισκομένων στα πικρά τα ξένα) του εν λόγω συμβόλου, λέει πολολά (και βέβαια, εκ πρώτης όψεως, δεν λέει σε όλους τα ίδια. Οι πιο ματζίρηδες, σαν και του λόγου μου, σκέφτονται ανάποδα)...