Παρασκευή, Απριλίου 24, 2009

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ

Άκου να δεις τι μπορεί να συμβεί καμιά φορά...
Τις προάλλες, μα τις πολύ προάλλες, μα του κερατά τις πολύ προάλλες, μ' ένα φίλο ποιητή συζητάγαμε σχετικά με τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο. Επρόκειτο για μια σοβαρή κουβέντα, εφόσον το Ρίτσο αμφότεροι τον έχουμε σε εκτίμηση.

Κάποια στιγμή, θυμηθήκαμε βέβαια και το φοβερό και τρομερό ποίημα του Ρίτσου για την ΚΝΕ, το οποίο λέει μεταξύ άλλων:

Είναι τα παιδιά της ΚΝΕ
που λένε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ
(...)
Γειά σας,λοιπόν,και γειά σας,σύντροφοι της ΚΝΕ,
εσείς που λέτε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ,
εσείς που ρίχνεστε στη μάχη δίχως να ζητάτε χωριστά κανέναν έπαινο,
εσείς οι ωραίοι που όλοι μαζί υπογράφετε μ’ένα ρωμέϊκο παγκόσμιο σφυροδρέπανο.


Βάλαμε τα γέλια... Ο φίλος ποιητής θυμήθηκε ότι ήταν παρών (το πάλαι) όταν ο Ρίτσος απήγγειλε το ποίημα Live σε κάποιο κνιτοφεστιβάλ. Μου περιέγραψε την αστειότητα του πράγματος και το φαιδρόν της ατμόσφαιρας.
Ομοφωνήσαμε ότι πρόκειται για ένα από τα χειρότερα ποιήματα του Ρίτσου -αν και δύσκολα το θεωρήσαμε καν ποίημα.
Συμφωνήσαμε πάντως ότι και ο Ρίτσος -όπως και κάθε άλλος ποιητής, στρατευμένος ή αστράτευτος- έχει γράψει πατάτες κάποια στιγμή... Αλλά ποιητής είναι, συγχωρείται. Έχει το δικαίωμα να αυθαιρετεί καμιά φορά.
Κάτι τέτοια λέγαμε.

Ε, η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν βγαίνοντας από το σπίτι σήμερα το πρωί, είδα ακριβώς αυτό το ιστορικό ποίημα του Ρίτσου, να το έχουν πάρει τα κνιτόπουλα και να το έχουν κάνει αφίσα!

Περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, βέβαια. Έτσι λένε, και καλά κάνουν που το λένε.
Περί γούστου όμως?
Περί γούστου έχω μάλλον να κάνω ένα σχόλιο: Φαίνεται ότι το κνίτικο γούστο παραμένει διαχρονικό και απαράλλαχτο! Σταθερή αξία!

Ελπίζω ότι τώρα με τη στροφή τους προς το Στάλιν θα συνεχίσουν να μας θυμίζουν αλησμόνητες στιγμές γέλιου!

4 σχόλια :

  1. Ανώνυμος5:14 μ.μ.

    θυμαμαι τον ρενο αποστολιδη να λεει στην τιβι πως οταν (νεος) καποτε ειπε στον ριτσο για τις κουκουεδικες ποιητικες πατατες του (απαραδεκτες κατα τον αποστολιδη) εκεινος του απαντησε: "τους γραφω τετοια ωστε να με αφηνουν να γραφω απο τα αλλα που σου αρεσουν!" ο ριτσος δεν ηθελε να μεινει μονος και αυτα τα ποιηματα ηταν ενα ειδος ενοικιου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν το είχα ακούσει, αλλά το βρίσκω αρκετά λογικό!
    (Τραγικό βέβαια για έναν ποιητή να πρέπει να πληρώνει αυτό το άσχημο είδος ενοικίου, αλλά η ζωή είναι σκληρή...)

    Πάντως μου λύνει αρκετές απορίες αυτό που γράφεις, megapolisomancy!
    Διότι ο Ρίτσος ΟΝΤΩΣ ήταν ποιητής! Επομένως, δεν μπορεί να ξέχναγε όσα ήξερε, κάθε φορά που επρόκειτο να γράψει κάτι στρατευμένο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. και να αδερφέ μου (ασπίδα για ασπίδα και κράνος για κράνος),που μάθαμε να κουβεντιάζουμε(τι τσιγάρο κομμένο στη μέση).η διαφορά του φιλοσοφείν ευκύκλεα και κελάτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η "Κυρά των αμπελιών" πάντως είναι όλα τα λεφτά!

    Κι εσύ, Κυρά των Αμπελιών, φορώντας τις σημαίες
    γιομίζεις τα σταφύλια σου μ’ αίμα και δυναμίτη
    στον άνεμο τινάζοντας τα θέμελα του Χάρου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Mi-la-re,
mi-la-re-si