ΠΡΑ-ΠΡΑ-ΠΡΑ-ΠΡΑΣΙΝΟ

Κάνε μου μπα, να κάνω χα
να μην μας πιάσουνε στα πρα.
Κάνε μου χο-λο-λο, βγάλε φωνή
χαχαμπαχανισμένη μου ζωή.

Άμα βγα-βγα-βγα-βγάζαμε τις μάσκες
θα 'ταν διαφορετικά.
Ως και οι πα-πα-πάνκισσες τα βάψαν
πράσινά τα τα μαλλιά.

Πρασινοαίματος καιρός,
δηλώνω πρα-πρα-πρασινο-φρου-φρός.
Να μ' αγαπάς πρα-πρα-πρασινωπά
έχω και καταπράσινη καρδιά.

Πως να παί-παί-παί-παίξουμε κρεμάλες
ξέχασές το το στυλό.
Στον επη-πή-πή-πήρα τις προάλλες
πρα-πρα-πρα-πράσινο.

Είσαι θαμπή, κάνε μου μπι
σα θερινή χαζή αναψυχή.
Βάψε με μπλε μαρέν και βυσσινί
φυλάκισέ με αν θες στο μουσταρδί.

Μετενσαρκώνομαι σε δάδα
κι έλαμψα στο πουθενά
και τη μικρή μου κουτουράδα
κάψανε μεσ' στην πυρά.

Οι στίχοι αυτοί από το γνωστόν τραγουδάκιον του Νικόλα του Άσιμου (υπάρχει εδώ -για όποιον ενδιαφέρεται), αφιερούνται στους Οικολόγους-Πράσινους, τους οποίους πιθανότατα ΔΕΝ θα τιμήσω με την ψήφο μου, αλλά υποτίθεται ότι θα τους ψηφίσουν κάποιοι συνάνθρωποί μας. Περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, που λένε.

Εν τω μεταξύ, ας μην ξεχνάμε και ένα παλαιότερο ποστ του συναγωνιστού Κρείτωνος Κουσουράτου, σχετικά με τις βλαπτικές συνέπειες της αποχής από το εκλογικό πανηγυράκιον, αλλά και σχετικά με το ότι λευκά και άκυρα δεν είναι δα και η καλύτερη λύση.

(Βρε εγώ "Φίλους του Ανθρώπου" έλεγα να ψηφίσω, αλλά -φευ- μάλλον δεν θα πάρουν μέρος... Έχουν πάντως όμορφα σλόγκαν, όπως αυτό εδώ):