ΓΗ ΜΕΛΑΙΝΑ, ΜΗΤΗΡ ΜΕΓΙΣΤΗ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ...
[-προμήθειες για τα Προμήθεια -μέρος Β]
(νιοστή συνέχεια -σήριαλ πάει να γίνει- το προηγούμενο είναι εδώ)

Πρόσεξε τώρα Συντ:
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, στον Προμηθέα απέδιδαν χαρακτηρισμούς με λέξεις του στυλ "αγκυλομήτης" εκ του "αγκύλος (=κυρτός, γυριστός)+μήδεα" προφανώς, και επειδή ξέρουμε κι οι δυο ότι η λέξη "μήδεα" είναι διφορούμενη -πρόνοια και επινόηση αφ'ενός, αρχίδια-μήδεα αφετέρου-, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι όταν έλεγαν τον Προμηθέα "αγκυλομήτη" δεν εννοούσαν "στραβοψώλης" ας πούμε, αλλά εννοούσαν κάτι σε στυλ "αυτός που με τις επινοήσεις του ξέρει να την κάνει γυριστή".
(Υπάρχει βέβαια και η άποψη των οπαδών γνωστού διδασκάλου του γένους, οίτινες πιστεύουν -μέσα στην ανορθογραφία που τους δέρνει- ότι "αγκυλομήτης" βγαίνει εκ του "αγκύλος+μύτη", ήτοι ότι ο Προμηθέας ήτο ένας τυπάς με γαμψή εβραϊκή μυτόγκα... Σου θυμίζω την ύπαρξη αυτής της άποψης, μόνο και μόνο για να τη λες στους μαθητές σου, ώστε να καταλάβουν τι μαλακίες θα λένε στο μέλλον, αν τώρα δεν μάθουν ορθογραφία).

Σε ποιόν όμως την έκανε γυριστή ο Προμηθέας?
Στο μεγάλο αφεντικό! Έτσι δεν είναι?
Τσούρνεψε τη φωτιά από το μεγάλο αφεντικό, σωστά?
Και τι την έκανε τη φωτιά?
Την έδωσε στους ανθρώπους. Σωστά?
Και πως δικαιολογήθηκε στο μεγάλο αφεντικό για την πράξη του?
Δικαιολογήθηκε κάνοντας στο αφεντικό ένα νέο χουνέρι: Του είπε "Αφεντικό, οι άνθρωποι με τη φωτιά θα σου προσφέρουν θυσίες: θα σφάζουν ζώα και θα τα ψήνουν προς τιμήν σου, ενώ σε σένα θα προσφέρουν το καλύτερο κομμάτι του ζώου! Μιλάμε για το κομμάτι αυτό εδώ που σου δείχνω" είπε στο αφεντικό και του έδειξε ένα ολόκληρο βόδι στη σχάρα.
Το αφεντικό χάρηκε, συμφώνησε πως η κλοπή της φωτιάς μπορεί και να του βγει σε καλό και έδωσε τα χέρια με τον Προμηθέα. Και μόλις έδωσαν τα χέρια, έντρομο το αφεντικό ανακάλυψε πως το βόδι που του είχε δείξει ο Προμηθέας, ήταν τζούφιο: Επρόκειτο μόνο για κόκκαλα τυλιγμένα με δέρμα. Το κρέας έλειπε... Το κρέας ανήκε πλέον στους ανθρώπους -μαζί με τη φωτιά... Οι θεοί είχαν μείνει με τα κόκκαλα, να τα κάνουν καμιά σουπίτσα, ενδεχομένως.

Κάτι τέτοια μας λέει ο παππούς-Ησίοδος στο "Εργα και Ημέραι".
Τα ίδια λέει και ο Λουκιανός σ' ένα γα-μά-το μίνι θεατρικό που έχει γράψει, με τίτλο "Προμηθεύς (ή Καύκασος)" (Το οποίο -αν σεβόμαστε τις αρχαίες παραδόσεις που ήθελαν την κωμωδία να πηγαίνει χέρι-χέρι με την τραγωδία- θα έπρεπε ίσως κάποια στιγμή να παιχτεί και στα σημερινά Προμήθεια. Διότι επανελλήνιση χωρίς χιούμορ και αυτοσαρκασμό, μάλλον δεν υπάρχει).
-Α, ωραία! Θα το αποδώσω νεοελληνιστί!
-Σε ξέρω Συντ! Για να λες πως θα το κάνεις, μάλλον ήδη το έχεις κάνει...
Τέλος πάντων, συνεχίζω:
Η διαφορά είναι πως ο Ησίοδος μιλάει μάλλον με λύπη για τις μπαγαποντιές του Προμηθέα, ενώ ο Λουκιανός κάνει χοντρή πλάκα και το διασκεδάζει, όπως κι εμείς, άλλωστε.
Φτωχαδάκια είμαστε κι εμείς, όπως κι ο μύθος κάνει μπαμ ότι έχει φτιαχτεί από φτωχαδάκια. Και τα φτωχαδάκια ξέρουν πολλά. Μπορεί οι μύθοι τους να είναι χοντροκομμένοι και απλοϊκοί, αλλά ξέρουν πολλά, διότι κάνουν συχνά παρέα με την Ανάγκη, στην οποία όπως ξέρεις, "και οι θεοί πείθονται".

Και ερχόμαστε τώρα στο σημείο που μας ενδιαφέρει περισσότερο.
Τι εμποδίζει τον Ησίοδο να κάνει χοντρό χαβαλέ με το όλο ζήτημα? Φτωχαδάκι δεν ήταν κι αυτός?
Όλα δείχνουν ότι κι αυτός ήταν φτωχαδάκι, αλλά...
Ο Ησίοδος ισχυρίζεται ότι αυτές οι πονηριές του Προμηθέα, τελικά μας βγήκαν σε κακό.
Εξαιτίας αυτών των προμηθεϊκών κόλπων, "κρύψαντες γὰρ ἔχουσι θεοὶ βίον ἀνθρώποισιν", λέει. Για την ακρίβεια, ισχυρίζεται ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν άνδρες -για γυναίκες δεν κάνει λόγο, οπότε προκύπτει το ερώτημα "πως στα κομμάτια γεννήθηκαν αυτοί οι άνδρες". Το απαντάει απλά: Ονομάζει τον Δία "πατέρα ανδρών και θεών" [(πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε) μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι όλα αυτά τα λέμε με αφορμή ένα στίχο του Σόλωνα που μιλάει για "Γη-μητέρα των Ολυμπίων δαιμόνων". Εντοπίζεις καμιά διαφοροποιησούλα?]. Επομένως, οι άνδρες γεννήθηκαν έχοντας πατέρα τον Δία -βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα, που λένε: Δίας είναι ο πατέρας, και γεννηθήκαμε όπως γουστάρει αυτός. Σιγά μη μας εξηγήσει κιόλας...

Στο φινάλε, αυτό είναι το μαγικό με τους μύθους: Δε χρειάζεται να τα εξηγούν όλα -μας καλούν να παίξουμε.

Για να "κρύψει βίον ἀνθρώποισιν" ο Δίας, τρόπον τινά εκδικούμενος τις πονηριές του Προμηθέα, λοιπόν, λέει εκεί πέρα στον Ήφαιστο και στην Αθηνά, να βάλουν τα δυνατά τους και να χρησιμοποιήσουν όλη τους τη μαστοριά, προκειμένου να φτιάξουν -με τη συνταγή του Ζορζ Πιλαλί: από χώμα κι από λάσπη- την πρώτη γυναίκα (ή τουλάχιστον την πρώτη σούπερ-bimbo-χαζο-γκόμενα): Την Πανδώρα.
Η οποία κουβάλαγε κι ένα μυστηριώδες κουτί, ένα πίθο ένα πράμα, το "κουτί της Πανδώρας", που κάποιος το άνοιξε αυτό το μυστηριώδες κουτί κι έγινε το κακό: ο κόσμος έγινε όπως τον ξέρουμε σήμερα: Χάλια.
(Και μη με ρωτάς τι ήταν αυτό το μυστηριώδες κουτί, διότι δεν θα σου πω).

Αυτά λέει ο Ησίοδος, αλλά είμαι σίγουρος ότι η εκδοχή του κάθε άλλο παρά ενθουσίασε τα φτωχαδάκια της εποχής του. Τα φτωχαδάκια, μέσα από το πρίσμα του Ησίοδου, είδαν τον ευρηματικό ήρωά τους, τον Προμηθέα, να μεταβάλλεται σε αιτία κακού.

Βρε δεν πα να τον είχαν ονομάσει "Προμηθεύς", και δεν πα να τα είχαν ταιριάξει ώστε το όνομά του να περιλαμβάνει το "θεύς=θεός"? Και δεν πα να του είχαν και εναλλακτικό όνομα "Ίθαξ", από το οποίο έμελλε να προκύψουν λέξεις όπως "ιθαγενής" και "Ιθάκη"?
Οι άλλοι τους απαντούσαν με το ομόρριζο "ιταμός=αυθάδης".
Δεν έβγαινε άκρη.
Απλώς κάποια στιγμή αποφασίστηκε ότι ο ευρηματικός Οδυσσεύς, θα μπορούσε να είναι μόνο από την "Ιθάκη", ως ευρηματικός που ήταν κι αυτός. Χώρια που ο Οδυσσέας είχε και μια μακρυνή καταγωγή από την Αθήνα, αν θυμάμαι καλά, και οι Αθηναίοι στα ζητήματα της ιθαγένειας ήταν απόλυτοι...

Λοιπόν, θα φτιάξεις τίποτα να πιούμε?
-Μα φτιάχνω! Δε βλέπεις?
-Α, ωραία τότε! Λέω να συνεχίσω μιλώντας σου για κατασκευαστικές εταιρείες... Τι λες?
-Είπαμε: Τη μπετονιέρα δεν την κατηγοράω -Αυτή μου δίνει για να φάω!
-Πάμε λοιπόν!

(συνεχίζεται -Κατασκευαστικές ιστορίες)