ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ ΜΑΣΟΝΟΙ...

Πτού και ξαναπτού καλέ μου αναγνώστη!!!
Πτού γκαμώ την ατυχία μας μέσα!!!
Κοίτα τι εκδηλωσάρα χάσαμε:

Χάθηκε ο κόσμος καλέ μου αναγνώστη να είχες πατήσει αυτό εδώ το λινκάκιον και να με ειδοποιήσεις να πάγαινα κι εγώ?

Και σε ρωτάω: Πως μωρέ θα τιμήσουμε τους αρχαίους μας προγόνους όταν χάνουμε τέτοιες σπουδαίες εκδηλώσεις με τέτοιους σπουδαίους ομιλητές και ομιλήτριες?
Ε? (Ήτοι: Έψιλον?)

GAFSA
Έτσι. Σκέτο Gafsa καλέ μου αναγνώστη. Μια πόλη στην Τυνησία, λέει. Δεν ξέρω.
Ξέρω όμως ότι είναι φωνάρα η κυρία, ε? Νατάσα Άτλας με τ' όνομα.
Απόλαυση σκέτη.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
(εμπρός για μια αρχαία Ελλάδα)

Εδώ, στο παρόν ευλόγιον, έχω ξαναγράψει καλά λόγια για την εφημερίδα "ΗΕLLHNΩΝ ΛΟΓΟS", που τη θεωρώ μια καλή δεκαπενθήμερη εφημερίδα, και που γουστάρω το αριστοτελικό μοτο της "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΝ ΤΟ ΚΛΗΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΣ ΑΡΧΑΣ".
(Κι έχω ήδη πει, ότι άμα τυχόν τη δω κι αυτή να το γυρίζει στα καλαματιανά, καλέ μου αναγνώστη, θα σε ειδοποιήσω έγκαιρα. Διότι έτσι είναι τα πράματα στον παλιόκοσμο που ζούμε: Πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή, με το όπλο παρά πόδα, που λένε -δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει).

Θα μου πει τώρα ο άλλος: "Και τι καλό έχει η συγκεκριμένη εφημερίδα ορέ prkls"?
Ε, τι καλό να έχει μια εφημερίδα?
Καλά άρθρα.
Όπως, ας πούμε, το φύλλο Νο 14 της εν λόγω εφημερίδας (που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο), είχε ένα ζόρικο άρθρο του (νομίζω) καθηγητή Αλέξανδρου Κοντού, με τίτλο:
"Το πέρασμα από τον Κοινοβουλευτισμό στη Δημοκρατία
-Οι πρώτες προτάσεις για τη μετάβαση από την ολιγαρχία των αγγλοσαξόνων, στο πολίτευμα της Ελλάδας".

Και επειδή τέτοιες ιδέες, όσο ευρύτερα κυκλοφορούν, τόσο το καλύτερο για όλους μας, διότι γίνεται ζύμωση, γίνεται τζέρτζελο, η ζύμωση και το τζέρτζελο γεννάνε καλύτερες ιδέες, κλπ κλπ, πάμε λοιπόν να δούμε το δεύτερο μισό μέρος του εν λόγω άρθρου.

[Χωρίς ψαλιδόμορφες λογοκριτικές διαθέσεις εκ μέρους μου, διευκρινίζω πως στο κομμάτι που θα βάλω εδώ, υπάρχουν τα ιστορικά στοιχεία του όλου πράγματος, τα οποία είναι αντικειμενικώς σωστά. Στο πρώτο μισό του άρθρου -που δεν βάζω- υπήρχαν ιδέες και προτάσεις για τη σταδιακή μετάβαση από τον κοινοβουλευτισμό στη δημοκρατία. Με αυτές τις προτάσεις, πιθανόν κανείς να διαφωνεί είτε μερικώς (με κάποια επιμέρους πρόταση) είτε συνολικά ("αυτές οι αλλαγές δεν μπορεί να γίνουν σταδιακά").
Όπως και να το δει κανείς, η απλή, απλούστατη παράθεση των στοιχείων, πάντοτε είναι η καλύτερη πηγή ζύμωσης και η καλύτερη αφορμή σκέψης και οραματισμού].

Δημοκρατία είναι η κλήρωση

Θα επιμείνουμε λίγο περισσότερο στο θεσμό της κλήρωσης. Και πρέπει να μιλήσουμε γι' αυτόν, γιατί αυτός ο θεσμός θεμελιώνει και διατηρεί τη δημοκρατία, γιατί αυτός είναι σχεδόν τελείως άγνωστος και αυτός είναι το καινούργιο που ρίχνουμε στη σύγχρονη πολιτική σκέψη.
Ας επισημάνουμε πρώτα για όσους δεν το ξέρουν -και να το θυμίσουμε σ' όσους το έχουν διαβάσει- ότι στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν πάνω από 6850 άρχοντες, από τους οποίους 51 μόνο ήσαν αιρετοί και από αυτούς μόνο 10, οι δέκα στρατηγοί, είχαν και πολιτικές αρμοδιότητες. Υπήρχαν ακόμα 106 διορισμένοι από τους οποίους μόνο έξι είχαν πολιτικές αρμοδιότητες -φυσικά η θητεία των διορισμένων έληγε μαζί με τη θητεία αυτών που τους είχαν διορίσει και που ήσαν επίσης κληρωτοί.

Δηλαδή το 99,4% των αρχόντων-υπαλλήλων στην αρχαία Αθήνα ήσαν κληρωτοί και μόνο 0,6% αιρετοί.

Από τους 6850 οι 765 ανήκαν στη Διοικητικο-Εκτελεστική λειτουργία της εξουσίας (το Αρχικό μόριο της πολιτείας, του πολιτεύματος, για να χρησιμοποιήσουμε κοντινή στον Αριστοτέλη έκφραση) και είχαν θητεία ενιαύσια.
Κανείς πολίτης δεν είχε δικαίωμα να ξανακληρωθεί στο ίδιο αξίωμα της Διοικητικο-Εκτελεστικής λειτουργίας -εξαίρεση υπήρχε για το βουλευτικό αξίωμα του αρχικού κι όχι του νομοθετικού μορίου του πολιτεύματος -στη βουλευτεία ήταν επιτρεπτό να ξανακληρωθεί κάποιος πολίτης, αν είχαν περάσει από αυτό όλοι οι πολίτες κι άρχιζε δεύτερος γύρος -ήταν βέβαια επιτρεπτό να κληρωθεί σε κάποιο άλλο.
Οι υπόλοιποι άρχοντες ήταν πολίτες κληρωμένοι δικαστές. Στη Δικαστική κάθε πολίτης είχε τη δυνατότητα να ξανακληρωθεί άπειρες φορές τις επόμενες χρονιές. Δεν υπήρχε επαγγελματίας ούτε πολιτικός ούτε δικαστής ούτε άλλος μόνιμος διοικητικός λειτουργός. Στη Νομοθετική λειτουργία ανήκαν ισόβια όλοι οι πολίτες.

Να πούμε ακόμη πως οι αξιωματούχοι της Διοικητικο-Εκτελεστικής είχαν πολύ περιορισμένες πρωτοβουλίες. Η αποφασιστική αρμοδιότητα ασκούνταν από τη Νομοθετική, την Εκκλησία του Δήμου. Όταν η Εκκλησία του Δήμου αποφάσισε να γίνει ο Παρθενώνας και τα άλλα έργα στην Αττική γύρω στο 440 π.Χ., κανείς δε θα μπορούσε να τα ματαιώσει εκτός από την ίδια. Κανένας νέος κληρωτός υπουργός της εποχής δε μπορούσε να αλλάξει κάποιο νομοθέτημα. Όλα περνούσαν από την Εκκλησία του Δήμου. Κι αυτό εκμηδένιζε την ενδεχόμενη ανικανότητα κάποιοι κληρωτού άρχοντα.

Κι έπειτα τα πολιτειακά όργανα στη Δημοκρατία ήταν πάντα πολυπρόσωπα. Έτσι η ενδεχόμενη αδυναμία κάποιου, αμβλυνόταν κι εξουδετερωνόταν απ' τους άλλους συνάρχοντες. Το γεγονός άλλωστε πως κάθε άρχοντας ήταν κληρωτός, τον έκανε να δίνει τον καλύτερο εαυτό σ' όποιο αξίωμα είχε κληρωθεί και να ψηφίζει μόνο κατά συνείδηση. Δεν είχε ανάγκη να υπακούσει σε κανέναν άλλον εκτός από τη συνείδησή του και δεν είχε να σκεφθεί παρά μόνο τη λογοδοσία στο τέλος της θητείας του, που θα την ασκούσαν δέκα κληρωτοί συμπολίτες του.
Την επόμενη χρονιά είχε πολλές πιθανότητες να κληρωθεί σε κάποιο άλλο αξίωμα ή υπηρεσία της πόλης -δε θα έμενε χωρίς δουλειά: τα αξιώματα της πόλης ήταν γύρω στα 7000, αλλά από το δημόσιο ταμείο τρέφονταν συνολικά πάνω από 20.000 πολίτες, απασχολημένοι σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες (Αριστοτέλους, Αθηναίων Πολιτεία, 24,3).
Η κλήρωση πάλι εγγυούνταν την ανεξαρτησία των δικαστών. Οι ανώτατοι κληρωτοί δικαστές, η Ηλιαία, ήταν πραγματικά ανεξάρτητοι από τη Διοικητικο-Εκτελεστική. Την έλεγχαν μάλιστα, γιατί στο τέλος της θητείας του, όπως είπαμε, κάθε άρχοντας λογοδοτούσε και σε περίπτωση καταδίκης του είχε δικαίωμα για έφεση στην Ηλιαία.
Η κλήρωση, η σύντομη θητεία, η εναλλαγή στο αξίωμα και η ευθυνοδοσία (λογοδοσία) καθιστούσαν τη διαφθορά πολύ δύσκολη σε κάθε τομέα.
Η Δημοκρατία και η κλήρωση δοκιμάστηκαν και απέδωσαν.
Ο Ελληνικός Πολιτισμός οφείλεται στη Δημοκρατία, δηλαδή, σε τελευταία ανάλυση, στην κλήρωση. Δηλαδή χωρίς την κλήρωση ούτε φιλοσοφία ούτε επιστήμη ούτε τέχνη θα είχαν υπάρξει. Ούτε Θαλής Μιλήσιος ούτε Θουκιδίδης ούτε Ευριπίδης κι όλη η γνωστή κι αναρίθμητη σειρά των Ελλήνων στοχαστών, καλλιτεχνών, πολιτικών.
Οι Έλληνες δε διαφέρανε από τους άλλους λαούς, παρά μόνο στο πολίτευμα.
Η Δημοκρατία ένωνε τους πολίτες. Η σε κάθε ελληνική πόλη-κοινωνία και ιδιαίτερα όπου κυριαρχούσε η Δημοκρατία, δηλαδή η κλήρωση, δεν ήταν ανταγωνιστική αλλά συναγωνιστική. Κάθε πόλη λειτουργούσε σα σύνολο. Όλοι θεωρούνταν άξιοι για τα 99,94% των αξιωμάτων και είχαν, φαίνεται, κατανοήσει πως οι εκλογές και οι διαγωνισμοί δεν έχουν στόχο να επιλεγούν οι καλύτεροι, οι αξιότεροι, οι καταλληλότεροι, αλλά έχουν στόχο να πείσουν την πλειονότητα των πολιτών πως είναι άτομα με περιορισμένες ικανότητες κι ότι οι εκλεγμένοι είναι οι εκλεκτοί, οι χαρισματικοί.
Για την κλήρωση θα μπορούσαμε να μιλάμε συνέχεια. Θα σταματήσουμε όμως εδώ και θα επανέλθουμε σύντομα.

Αυτά λέει ο Αλέξανδρος Κοντός στο δεύτερο μισό του άρθρου του στο φύλλο 14 της εφημερίδας "ΗΕLLHNΩΝ ΛΟΓΟS", κι αν με κοιτάς απορημένος, καλέ μου αναγνώστη, θα σου πω ότι συμφωνώ σε όλα και τα βρίσκω όλα σωστά -με την εξαίρεση της φράσης "σε κάθε ελληνική πόλη" -είναι προφανές ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι σε κάθε ελληνική πόλη, παρά μόνο στην Αθήνα κι όπου αλλού είχαν δημοκρατία.

Στις μέρες μας, βέβαια, όπου το Hellenic Republic μεταφράζεται σε "Ελληνική Δημοκρατία" αντί να μεταφράζεται σε "Ελληνική Πολιτεία" που θα ήταν το σωστό, έχουν δίκιο οι πιτσιρικάδες που χρησιμοποιούν συνθήματα του στυλ "Η δημοκρατία σκοτώνει".
Δεν είναι υποχρεωμένοι οι πιτσιρικάδες να ξέρουν τη διαφορά ανάμεσα στο republic και στο democracy.

Μεγαλώνουν μέσα σε μια κοινωνία το πολίτευμα της οποίας επιτρέπει και προβλέπει μόνο τρεις κληρώσεις: Την κλήρωση του τζόκερ, του λόττο και του λαχείου. Το Hellenic Republic έτσι έκρινε σκόπιμο.
Ευελπιστώ ότι κάποτε η δημοκρατία του τζόκερ θα υφίσταται -αν υφίσταται- ως απλός τζόκερ της δημοκρατίας.

ΟΙ ΨΩΝΑΡΕΣ

Εδω και μέρες διαλογίζομαι επί ενός σοβαρότατου κοινωνικού προβλήματος, μιας σύγχρονης κοινωνικής μάστιγας -χειρότερης από τη μάστιγα των ναρκωτικών- ενός κοινωνικού τέρατος το οποίο στο μυαλό μου συνοψίζεται στο εξής ερώτημα:
"πόσο ψωνάρα μπορεί να είναι κάποιος συμπολίτης και συνάνθρωπός μας ώστε να συμμετέχει στην δημόσια διαβούλευση για το φορολογικό νομοσχέδιο και να πιστεύει ότι η γνώμη του θα μετρήσει?"
Πόσο ουτοπικός, πόσο ζντούπ, πόσο ζονκ, πόσο άκυρος, πόσο γκαου-μπίου πρέπει να είναι κάποιος για να νομίζει ότι οι κυβερνώντες θα κάτσουν να συζητήσουν την αποψάρα του? Ότι θα κάτσουν στα σοβαρά να συνομιλήσουν μαζί του -με κίνδυνο να μην εξυπηρετήσουν τα ταξικά συμφέροντα στην υπεράσπιση των οποίων είναι ταγμένοι ψυχή τε και σώματι?

Από την άλλη, όντας ουμανιστής εγώ ο ίδιος, μπαίνω στη θέση των διαχειριστών του opengov.gr και αναρωτιέμαι:
Συνεχίζουν άραγε οι διαχειριστές να έχουν μαλλιά ή έχουν καραφλιάσει?
Συνεχίζουν να ακούνε κανονικά ή έχουν κουφαθεί?
Η ψυχική τους υγεία πως είναι? Έχουν αρχίσει τα ψυχοφάρμακα, ή όχι ακόμα?
Ή, αντίστροφα:
Δεδομένου ότι το γέλιο μακραίνει τη ζωή, ποιό είναι άραγε το προσδόκιμο μακροβιότητας των διαχειριστών του opengov.gr?

14.866 συμπαθέστατοι συνάνθρωποί μας, λέει, έχουν καταθέσει τις αποψάρες τους σχετικά με ένα δικαιότερο φορολογικό νομοσχέδιο. Εύγε τους.
Μερικοί μάλιστα, υποθέτω πως εκπροσωπούν σωματεία, συλλόγους κλπ, ως εκ τούτου μάλλον είναι πολύ μεγάλος, ανησυχητικά μεγάλος, ο αριθμός των συνανθρώπων μας που έχουν την εντύπωση ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να ακούσει την αποψάρα τους.
(Ίσως, μάλιστα, θα πρέπει να προστεθούν και κάποιες επιπλέον απόψεις που λόγω ακαταλληλότητας δεν δημοσιεύτηκαν... Οπότε, σε τέτοια περίπτωση, μιλάμε για τραγικά μεγάλο αριθμό).

Το ερώτημα όμως είναι: όλοι αυτοί μαζί, αθροιστικά, πόσα λεφτά έχουν?

Διότι ο υπουργάρας μας, τις προάλλες το είπε καθαρά, απευθυνόμενος στον Τσίπρα:
"Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 45 δις, θα συνομιλούσα μαζί του. Εφόσον όμως δεν έχει 45 δις ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πάω να συζητήσω με τους τραπεζίτες".
(κλικ εις το σχετικόν δημοσίευμα του Αγγελιοφόρου)

Με άλλα λόγια, είπε έμμεσα στους συνανθρώπους μας που συμμετέχουν στην ανοιχτή διαβούλευση του opengov.gr: "Μαστόρια, αν είχατε 45 δις, θα άκουγα την αποψάρα σας. Εφόσον δεν έχετε 45 δις, σας γράφω κανονικότατα και θα κάνω ό,τι μου πουν οι τραπεζίτες".

Τι έκατσαν λοιπόν και έχασαν χρόνο και φαιά ουσία για να διατυπώσουν την αποψάρα τους οι συμπαθείς συνάνθρωποί μας?
Γιατί δεν πήγαν για ψάρεμα?
Γιατί έκατσαν και έγραψαν τας απόψεις των και δεν πήγαν για ψάρεμα?
Σάματις θα τους πάρει κάποιος στα σοβαρά?
Πόσο ουτοπικός, πόσο ζντούπ, πόσο ζονκ, πόσο άκυρος, πόσο γκαου-μπίου πρέπει να είναι κάποιος για να νομίζει ότι -εφόσον δεν έχει στην τσέπη 45 ζεστά δις- οι κυβερνώντες θα κάτσουν να συζητήσουν την αποψάρα του?

Ειλικρινά αναρωτιέμαι σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας...
Εντάξει, κι εγώ είμαι οπαδός της ουτοπίας, αλλά όχι κι έτσι...

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
(ελληνική αγωγή α-λα prkls
-Μέρος β: Διάφορες καθημερινές έννοιες)

Το σημερινό μας μάθημα θα το ξεκινήσουμε από τη σημαντική λέξη "μούναρχος".
Λέει ο Ηρόδοτος: "...ένα μεν ημέων μούναρχον μηκέτι γενέσθαι. Ούτε γαρ ηδύ ούτε αγαθόν". Που πα να πει κάτι σε στυλ "Να μη γίνει πια ένας από εμάς μούναρχος. Κάτι τέτοιο δε θα ήταν ούτε γλυκό, ούτε αγαθό".
Πιθανόν θα αναρωτιέσαι καλέ μου αναγνώστη τι κακό έχει το να είναι κάποιος μούναρχος...
Η λέξη "μούναρχος" είναι σύνθετη και σημαίνει "μονάρχης": Το πρώτο της συστατικό προέρχεται από τη λέξη "μούνος" (ιωνικός τύπος της λέξεως "μόνος"). Μούναρχος=ο μονάρχης, λοιπόν.

Τον ιωνικό τύπο "μούνος" τον συναντάμε και στον Ορφικό ύμνο για την Αθηνά:
"Παλλάς μουνογενής, Διός έκγονε σεμνή..."
Σημειωτέον ότι, σύμφωνα με μια άποψη της μυθολογίας, η Αθηνά γεννήθηκε μέσα από το κεφάλι του Δία, ως εκ τούτου είναι "μουνογενής" διότι από το κεφάλι του Δία δεν γεννήθηκε κανένας άλλος. Μονογενής-μουνογενής, λοιπόν, η Αθηνά.

[Οι παλαιότεροι, θα ενθυμούνται τον ιωνικό τύπο "μούνος" να έχει επιβιώσει στις ομιλίες του Χαρίλαου Φλωράκη, όταν ο εν λόγω ρήτωρ συνήθιζε να καταγγέλλει τα "μουνοπώλια"].

Αυτό το ιωνικό "μούνος" το βρίσκουμε και ως πρώτο συνθετικό της λέξεως "μουνόκωλος -μουνόκωλον".
Όπου η λέξη "μουνόκωλος" είναι σύνθετος λέξις, εκ του "μούνος" που μόλις είδαμε, και εκ της λέξεως "κώλον-κώλος" κλπ.

Όπου "κώλον-κώλος" εν προκειμένω είναι μία σημαντική και πολυσήμαντος λέξις, που πα να πει "μέλος του σώματος, σκέλος, χέρι, πόδι, μέλος οποιουδήποτε πράγματος, βλαστάρι, αλλά και τμήμα του λόγου ή του στίχου".

Συχνότατα, "μουνόκωλος" σήμαινε "μονοκόμματος", δηλαδή αυτός που έχει μόνο ένα τμήμα, και είχε φτάσει να θεωρείται πως "μουνόκωλος" είναι ο μονότονος -με αυτή την έννοια οι ρήτορες προσπαθούσαν οι λόγοι τους να μην είναι μουνόκωλοι-μονότονοι, για να μη χασμουριέται το ακροατήριο.
(στο σημερινό κοινοβούλιο, υποψιάζομαι πως αρκετές ρητορείες είναι μουνόκωλες).

Μια άλλη έννοια όμως της λέξεως "μουνόκωλος" σήμαινε αυτόν που είχε ένα μόνο πόδι, που ήταν ανάπηρος δηλαδή.
Υπό αυτή την έννοια, εάν κάποιος αρχαίος ημών πρόγονος έλεγε "κοιτάζω τον μουνόκωλο", τι θα εννοούσε?

Το ρήμα "κοιτάζω" προέρχεται εκ των λέξεων "κοίτη", που σήμαινε βέβαια και την κοίτη του ποταμού, σήμαινε όμως και το κρεβάτι της κρεβετοκάμαρας, και "κοιτών" που σήμαινε το δωμάτιον του ύπνου, την κρεβατοκάμαρα, ας πούμε. Ο κοιτώνας, που λέμε σήμερα.

Κοιτάζω, λοιπόν, σήμαινε "βάζω κάποιον να κοιμηθεί". Κατά προέκταση, "κοιτάζω τον μουνόκωλο" σήμαινε "βοηθάω τον ανάπηρο να ξαπλώσει να κοιμηθεί".
Διότι, μυστηριωδώς, οι αρχαίοι ημών όταν έλεγαν "κοιτάζω" ουδόλως ενοούσαν "βλέπω" ή κάτι παραπλήσιο.

Για το "βλέπω", αναλόγως με τι τρόπο βλέπω, είχαν μπόλικες λέξεις:
Αναλόγως με τι τρόπο βλέπω, ενδέχεται να βλέπω, ή να ορώ, ή να ωπάζομαι, ή να αυγάζω, ή να δέρκομαι, ή να δορκάζω, ή να θεωρώ, ή να θεάομαι, ή πολλά άλλα. Όλα αυτά εμείς σήμερα τα λέμε "βλέπω" ή "κοιτάζω".
Πάντως, για τους αρχαίους, όταν έβλεπα, δεν θα μπορούσε να κοιτάζω: "κοιτάζω" σήμαινε ότι βάζω κάποιον να κοιμηθεί -και μόνο αυτό.

Επιστρέφοντας στη λέξη "κώλος", θα πρέπει να μην τη συγχέουμε με τη λέξη "κόλον" που σήμαινε "το κάτω μέρος του παχέος εντέρου", και υπό αυτή την έννοια είχε να κάνει με την τρέχουσα έννοια της λέξεως "κώλος".

Στην αρσενική του εκδοχή όμως το "κόλον", ήτοι ως "κόλος", η λέξη πήγαζε εκ του "κλάω-κλώμαι" που παναπεί σπάω, κόβω, κομματιάζω κλπ, και με αυτή την έννοια ο ¨κόλος" σήμαινε έννοιες του στυλ κοντός, κολοβός, ημιτελής κλπ. Κάτι σαν κλάσμα, δηλαδή.

Πάντως, αυτή τη λέξη "κόλον-κόλος" δεν θα πρέπει να την θεωρούμε πρώτο συστατικό της λέξεως "κολοσυρτός" που σημαίνει "ταραχή, βαβούρα, βοή". Δεν θεωρείται πως έχει οποιαδήποτε ετυμολογική σχέση.
Ας πούμε, όταν ο Όμηρος λέει ότι ο Ιδομενέας δεν φοβήθηκε τον "κολοσυρτόν επερχόμενον πολύν ανδρών", εννοεί απλώς ότι ο Ιδομενέας έμεινε ατάραχος να αντιμετωπίσει μια ομάδα Τρώες που ετοιμάζονταν να κάνουνε ντου και φώναζαν κάτι σε στυλ "γιούργια", κι έκαναν κολοσυρτό, δηλαδή με τις φωνές τους έκαναν πολλή βαβούρα.
Επί των ημερών μας, η γηπεδική Όλα, έχει όλα τα προσόντα να ονομασθεί ελληνικά "κολοσυρτός" -αλλά δε νομίζω να αρέσει στους χουλιγκάνους.

Επίσης, για τις λέξεις "κολώνα", "Κολωνός" και "Κολωνάκι" θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως δεν έχουν ετυμολογική σχέση είτε με το "κώλος" είτε με το "κόλος".
Όπου, "κολώνα-κολώνη" δεν σημαίνει τη γνωστή κολώνα (αυτή λεγόταν "κίων" συνήθως, άντε και "στήλη" ή "στύλος" καμιά φορά). Κολώνα, όπως και "κολωνός" σημαίνει τον λόφο, το ύψωμα, την τούμπα, όπου η Τούμπα, πέρα από έδρα του ΠΑΟΚ, μας θυμίζει και τον Τύμβο -υπό την έννοια ότι ο τύμβος είναι ένας τάφος σκεπασμένος με χώμα το οποίο χώμα σχηματίζει μια τούμπα, δηλαδή έναν κολωνό, δηλαδή ένα ύψωμα, ένα εξόγκωμα πάνω στη γη.

Όταν όμως μιλάμε για "έδρα του ΠΑΟΚ (ή οποιασδήποτε άλλης ομάδας)", καλό είναι να θυμόμαστε ότι "έδρα" σήμαινε "κατοικία, κάθισμα, τόπος, βάση, αλλά και... κώλος -με την τρέχουσα έννοια". Το λέω αυτό για να συνειδητοποιήσουν οι φίλαθλοι το διφορούμενον της φράσεως "παίζουμε εντός (ή εκτός) έδρας". Όταν το συνειδητοποιήσουν, θα καταλάβουν πως "μακριά απ' την έδρα μας, κι ας παίζουμε όπου να'ναι", ήτοι θα προτιμούν τα παιχνίδια εκτός έδρας.

(Σε κάθε περίπτωση, αυτή η έννοια της λέξεως "έδρα" δικαιώνει τον ποιητή που έγραψε τον νεορρεαλιστικό στίχο "στης βουλής τα έδρανα, αχ κι εγώ να έκλανα" -όπου η λέξη "έκλανα" δεν έχει ετυμολογική σχέση με το "κλάω-κλώμαι": ηχητικά και μόνο, έχει υπό προϋποθέσεις σχέση με τον προαναφερθέντα "κολοσυρτό").
[Συμπληρωματικά, βλέπε και παλιότερο δημοσίευμά μου σχετικά με την ευαγγελική ρήση "έκλασεν ο Ιησούς"].

Πάντως, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο ο "κώλος" υπό την έννοια "σκέλος, βλαστάρι" να έχει κάποια μακρυνή συγγένεια με τη λέξη "καυλός-καυλίον" που σήμαινε "βλαστός, κοτσάνι, μίσχος" και κατά προέκταση σήμαινε οτιδήποτε μακρουλό -το άκρο του δόρατος, για παράδειγμα, λεγόταν "καυλός".

Οπότε, εάν κάποιος έλεγε "εξεκαύλωσα" ("ξεκαύλωσα", που λέμε σήμερα) θα εννοούσε κάτι μεταξύ του "τίναξα επιθετικά το δόρυ μου" και του "πήγα και μάζεψα τρυφερά βλασταράκια".
(Είναι φανερό ότι υπήρχε ένας ρομαντισμός τα αρχαία χρόνια: οι άνθρωποι ξεκαύλωναν μαζεύοντας ραδίκια, ας πούμε -ίσως κάπως έτσι προέκυψε ο "πλατωνικός έρωτας").

Σημειωτέον ότι οι "χαυλιόδοντες" που έχουν οι ελέφαντες, κάπου κοντά στο "καυλίον" έχουν τη ρίζα τους, ως "καυλιόδοντες" -αν και μερικοί φιλόλογοι διαφωνούν και προσπαθούν να ετυμολογήσουν τη λέξη από το "χάος" -λογική που δεν με πείθει, εφόσον το χάος δεν νομίζω να έχει σχήμα καυλοειδές όπως έχουν οι χαυλιόδοντες.

Βέβαια, όντως υπάρχουν φορές όπου το χάος έχει σχήμα καυλοειδές.

Μιλώντας για χάος με σχήμα καυλοειδές, το μυαλό μου πήγε στον Υπουργό Οικονομίας και στο χάος που έχει να αντιμετωπίσει. Ας εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία για να επιστρέψουμε στη λέξη "κώλος" (που αντικειμενικά αντικατοπτρίζει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας).

Στην αρχαιότητα, ο υπεύθυνος του δημόσιου ταμείου, ο υπουργός οικονομίας, ας πούμε, λεγόταν "κωλαγρέτης" -αυτός που "αγείρει τας κωλάς". Δηλαδή, αυτός που μαζεύει τα απαιτούμενα για τη δημόσια θυσία
[εκ του ρήματος "αγείρω" προέρχονται παράγωγες λέξεις όπως "αγορά", "ομήγυρις", "συναγερμός", αλλά και "αγύρτης"].

("κωλή" ήταν το μπούτι και ο "κωλαγρέτης" ήταν επιφορτισμένος να μοιράζει δίκαια το μπούτι -να μη δίνει πολύ στους τραπεζίτες και λίγο στους μεροκαματιάρηδες. Το αντίθετο από σήμερα, δηλαδή.
Βέβαια η "κωλή" πιστευόταν ότι ανήκε στον θεό Ερμή, ο οποίος όσο να'ναι ήταν και "Κερδώος Ερμής" και γεικά εθεωρείτο φίλος των κλεπτών -ήτοι επί των ημερών μας, των καπιταλιστών.
Πέρα από αυτό το θρησκευτικό του καθήκον, ο "κωλαγρέτης" φρόντιζε για την πληρωμή των δημόσιων λειτουργών -κληρωτών δικαστών κλπ- και γενικά για τα έξοδα της πολιτείας.
Τα φράγκα-έσοδα της πολιτείας -από φόρους και τέτοια- τα μάζευαν δέκα τυπάδες που λεγόντουσαν "αποδέκται" και -δημοσίως, για να μη βάλουν κάτι στην τσέπη- τα παρέδιδαν στον κωλαγρέτη για να τα διαχειριστεί όπως τον φωτίσει ο μεγαλοδύναμος.
Κανονικός υπουργός οικονομίας, δηλαδή, ο κωλαγρέτης. Υπό αυτή την έννοια, ο κ. Παπακωνσταντίνου σήμερα είναι κωλαγρέτης).

Βέβαια η λέξη "κωλή" πέρα από "μπούτι" μυστηριωδώς σήμαινε και "πούτσος" ή καλύτερα "ψωλή" (μάλλον λόγω σχήματος και κατ' ευφημισμόν μεγέθους), ενώ βέβαια, πάντα υπήρχαν και τα λογοπαίγνια των αρχαίων που έπαιζαν με τις έννοιες "κώλον" και "κόλον".
["οίμοι δε κωλής ής εγώ κατήσθιον" λέει κάπου στο έργο "Πλούτος" ο τρισμέγιστος Αριστοφάνης -πιθανόν παίζοντας με την "κωλή" που ανήκε στον Ερμή και με την άλλη "κωλή", αυτή που λέμε εδώ].
Από τη σύμπτυξη των ανωτέρω, επικράτησε το εξής: κάποια εκδοχή της θεού Αφροδίτης, ονομαζόταν "Κωλιάς Αφροδίτη" (και είχε ναό κάπου προς το Τροκαντερό ή ίσως τον Άγιο κοσμά ένα πράμα).
[Δεν ξέρω αν ο ναός αυτός της Αφροδίτης εκτίσθη από αγανακτισμένους φορολογούμενους που βλέποντας τους φόρους των να εξανεμίζονται μονολογούσαν "δε γαμιόμαστε λέω εγώ..."].

[Ιστορική σημείωσις: Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης σκοτώθηκε κάπου κοντά στο στάδιο Καραϊσκάκη, κάπου προς την Καστέλα ένα πράμα. Και ναι μεν για εμάς τους βάνδαλους χατζηέλληνες η περιοχή λέγεται Καστέλα, αλλά για τον Καραίσκάκη η περιοχή λεγόταν Μουνυχία. Δεν ήξερε καμιά Καστέλα: Τη Μουνυχία ήξερε μόνο.
(Μουνυχία ίσως εκ του "μούνος" και του "νυχία=νύχτα" -και λογικό είναι ότι στη Μουνυχία υπήρχε ναός της Αρτέμιδας Μουνυχίας, ίσως διότι όποιος δεν έχει ζήσει πανσέληνο στην Καστέλα, δεν ξέρει τι θα πει πανσέληνος, οπότε θα μείνει ξύλο απελέκητο: άντε να του εξηγήσεις ποιός είναι ο Έκατος και ποιά η αδερφή του η Εκάτη... you know, the moon ντε!).
Από τη Μουνυχία, λοιπόν, οι Έλληνες του Καραϊσκάκη ήθελαν να πάνε να κάνουν απόβαση κάπου προς το Τροκαντερό -που λέμε εμείς οι βάνδαλοι χατζηέλληνες: διότι οι ίδιοι έλεγαν πως ήθελαν ξεκινήσουν από τη Μουνυχία και να πάνε να κάνουν απόβαση στην Κωλιάδα.
Να φύγουν από την Αρτέμιδα και να πάνε να κάνουν απόβαση στην Αφροδίτη.
Οκέϋ? Έτσι έλεγαν. Και ήταν και αμόρφωτοι.
Ο τελικός τους προορισμός, βέβαια, ήταν να ανηφορίσουν μέχρι την πολιορκημένη Ακρόπολη με τον Παρθενώνα της. Μυστηριωδώς την Ακρόπολη την ονόμαζαν απλώς "Κάστρο". Για Παρθενώνα και τέτοια δεν ήξεραν ή δεν έλεγαν τίποτα -ίσως φταίει που ο "παρθενών" έχει απωθητικό όνομα: δεν έχει πιασάρικο όνομα του στυλ "Μουνυχία" ή "Κωλιάς", που τα λες και γεμίζει το στόμα (και το μυαλό) σου έννοιες που σε προκαλούν για δράση.
Τελικά στη διαδρομή τον ήπιανε: Αποδεκατίστηκαν στη Μάχη του Αναλάτου -ενδεχομένως επειδή η Προμαχος Αθηνά είχε τσαντιστεί που την ξέχναγαν και που δεν την ανέφεραν).

Ανακεφαλαιώνω προς εμπέδωσιν:

μούναρχος= μονάρχης ιωνιστί
μούνος= μόνος ιωνιστί
μουνογενής= μονογενής ιωνιστί
μουνόκωλος= μονοκόμματος, μονότονος ή και μονοπόδαρος ιωνιστί
κοιτάζω= βάζω κάποιον να κοιμηθεί
κώλον= χέρι, πόδι, τμήμα λόγου/στίχου, μέλος ενός πράγματος
κόλον= το κάτω μέρος του παχέος εντέρου, ο σύγχρονος κώλος
κολοσυρτός= βαβούρα, νταμπαντούμπα, αναταραχή
κολωνός= τούμπα, λόφος και ύψωμα
Τούμπα= έδρα του ΠΑΟΚ, τύμβος και κολωνός
τύμβος= τάφος με κολωνό και τούμπα
έδρα= κάθισμα, κατοικία, βάσις, κώλος
καυλός= βλαστάρι, κοτσάνι, κοντάρι, κάτι μακρουλό γενικά
καυλίον= κοτσανάκι, βλασταράκι
ξεκαυλώνω= έχω πάει να κόψω τρυφερά βλασταράκια / κουνάω απειλητικά το δόρυ μου
χαυλιόδοντες= καυλιόδοντες, μακρουλά δόντια σε σχήμα καυλοειδές
κωλαγρέτης= ο υπεύθυνος του δημόσιου ταμείου /ο υπουργός οικονομίας
κωλή= ο μηρός, το μπούτι, αλλά και η κωλή με αρχικό γράμμα "ψ"
Μουνυχία= εκδοχή της Αρτέμιδος
Κωλιάς= εκδοχή της Αφροδίτης

ΖΩΑ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΜΕΤΑ...

Ζώα-ξεζώα δεν ξέρω, πάντως εις το ευλόγιον "Δικαιόπολις" πέτυχα αναδημοσιευμένο αυτό το βινδεάκιον -και συνιστώ να κάτσουμε όλοι μαζί να το δούμε μέχρι τέλους -και στο τέλος, ο πιο ευφραδής εξ ημών να κάτσει να μας βγάλει ένα λογύδριον περί της δυνάμεως που μας δίδει η αλληλεγγύη..

ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ, ΤΙ ΣΟΥ'ΧΩ ΦΥΛΑΓΜΕΝΑ...

Είναι ρε παιδί μου κάτι πρόσωπα που, παρόλο το ότι πέθαναν εδώ και δεκαετίες, συνεχίζουν να περιστρέφονται γύρω μας -κι όσο περισσότερο φυσάει, τόσο περισσότερο αυτά τα πρόσωπα περιστρέφονται γύρω μας ως αερικά- και, είμαι που είμαι, κοντεύω να γίνω ντιπ για ντιπ μεταφυσικός με την πάρτη τους, υπό την έννοια πως διαισθάνομαι ότι δεν θα ησυχάσουν μέχρι να απαλλαγούμε από τους καθήμενους επί του σβέρκου ημών των μελωδούντων. Κάπως έτσι φαντάζομαι πως θα σταματήσουν να μας στοιχειώνουν -εμάς τους αστοιχείωτους- αυτά τα πρόσωπα.

Ένα από αυτά τα πρόσωπα είναι και η Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Σαν σήμερα τη δολοφόνησαν, λέει.
Ναι, καλά. Δεν τα πιστεύω εγώ αυτά.
Ούτε κι ο ποιητής τα πιστεύει. Της μιλάει στον ενεστώτα και στιχουργεί ένα μεγαλοπρεπές και εξαίρετον τζογαδόρικο ποίημα (όπου μπλέκονται τα διάφορα εικοσιένα και τα διάφορα χαρτιά) που του έβαλε και μουσική ο Μικρούτσικος, το τραγούδησε και φωνή της Δημητριάδη και προέκυψε αυτό το εξαίρετο αποτέλεσμα, μέσα στα Τροπάρια Για Φονιάδες.


Άι, Ρόζα Λούξεμπουργκ τι σου 'χω φυλαγμένα...

ΤΟ ΥΠΟΥΛΟ ΣΧΕΔΙΟ "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ"

Πρόκειται σχεδόν σίγουρα για "ανθελληνική συνομωσία" που κρύβεται πίσω από το ιστορικό αυτό όνομα, αφού στην ουσία κάποιοι "αρρωστημένοι" το επέλεξαν για να δώσουν συμβολικό όνομα στον ακρωτηριασμό της "πατρίδας" :-)

Μια πολύ ενδιαφέρουσα -και κάθε άλλο παρά αβάσιμη- άποψη, που την πέτυχα στο ευλόγιον Montibus descendum - Δοκίμια ανορθόδοξης νεοελληνικής υστερίας. Η ανάγνωσις της εν λόγω απόψεως, επιβάλλεται - η υιοθέτησίς της, εξυπακούεται!

ΚΑΙ ΤΡΩΕΙ Η ΜΟΥΡΗ ΧΩΜΑΤΑ...

Γιατί να ζήσω φρόνιμα
τα χρόνια μου τα γόνιμα?
Ένας σεισμός και χάνεσαι
και παύεις να αισθάνεσαι.

Γιατί να χτίσω μέγαρα
με είκοσι πατώματα?
Ένας σεισμός και πέφτουνε
και τρώει η μούρη χώματα...

Αρκούντως λογικά μου φαίνονται τα λόγια του ποιητού (το άζμα του οποίου δύνασθε νταουλουντιάζειν κάμνοντες κλικ εδώ).

Αλλά και ο άλλος ποιητής δίκαιον είχε όταν σχολιάζων την επερχόμενη κατάσταση, το σήμερα και το αύριο δηλαδή, είπεν προφητικώς:

Μόνο ένας σεισμός μας σώζει
Φοβερός κατακλυσμός
Μαϊντανός να γίνουν όλα
Να χαθεί ο πολιτισμός
Όπως η Ατλαντίς!

(Για το εν λόγω άζμα, κάμνετε κλικ εδώθε)

Εν τω μεταξύ, διαβάζω με ενδιαφέρον το μπλογκ του Βασίλη Στεφανάκου. Έτσι, για να είμαι ενήμερος βρε αδερφέ, τώρα που φαίνεται πως αλλάζουνε σιγά-σιγά τα κόζα και ο Στεφανάκος διεκδικεί μια θέση θεωρητικού του κινήματος, κάπου ανάμεσα στο Μαρξ, το Μπακούνιν και τον Μαλατέστα.

Γάμησέ τα κι άφησέ τα, δηλαδή... Πόσο πίσω έχω μείνει στη θεωρητική μου κατάρτιση...
Θα πέσει φωτιά να μας κάψει λέμε!
Όπως η Ατλαντίς...

ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
(πνεύμα και ηθική!)

Τα μεγαλύτερα ποσοστό θρησκευτικότητας στην Ευρώπη παρουσιάζει η Ελλάδα, καθώς οι μισοί σχεδόν από τους Έλληνες δηλώνουν πολύ θρήσκοι (42,1%) και προσεύχονται πολύ (46,2%). Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 19 ευρωπαϊκές χώρες, από το τμήμα της Πανευρωπαϊκής Κοινωνικής Έρευνας με τη συμμετοχή και του ΕΚΚΕ και η οποία δημοσιεύτηκε στον «Ελεύθερο Τύπο», ένας στους τέσσερις Έλληνες έχει συστηματική σχέση με την εκκλησία.

(Εκ του εγκρίτου tvxs.gr)

Καλέ μου αναγνώστη, έχω κι εσένα να απορείς και να αναρωτιέσαι "μα αφού το 46.2% των συμπαθών συνανθρώπων μας προσεύχονται τόσο πολύ, για ποιό στο διάολο λόγο όλα γύρω μας πάνε κατά διαόλου"?
Και όμως, η απάντησις είναι απλουστάτη, καλέ μου αναγνώστα:
Για όλο το μπάχαλο γύρω μας, φταίει το υπόλοιπο 53,8% που ΔΕΝ προσεύχεται αρκετά.
Σε καλώ, καλέ μου, να τους μπήξεις τις φωνές μπας κι αρχίσουν κι αυτοί τις προσευχές και δούμε άσπρη μέρα.
Είναι εθνική ανάγκη να πειστεί αυτό το 53,8% ώστε να αρχίσει τις μετάνοιες και τις προσευχές και τις γονυκλισίες. Να γίνουμε ένα τεράστιο μοναστήρι ρε φίλε, μπας και δούμε άσπρη μέρα -τυχαία νομίζεις ότι πήγε μπροστά το Βατοπέδι? Όχι βέβαια: Προηγήθηκε σκληρή προσευχή, και απλώς ως επακόλουθο της προσευχής επακολούθησε η γερή κονόμα.

Τέλοσπάντων, εγώ ήδη έχω μετατρέψει τον οίκο μου σε οίκο προσευχής. Βέβαια επειδή συμβαίνει να μην έχω ούτε γυναίκα ούτε παιδιά ούτε σκυλιά, αναγκάστηκα να ξεκινήσω την προσευχητική προπαγάνδα από τη γάτα μου, με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα, όπως βλέπεις και στη σχετική φωτο:

ΕΦΑΓΑΝ, ΗΠΙΑΝ ΚΑΙ ΝΗΣΤΙΚΟΙ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ

Ίντα θετικό μωρέ κοπέλι προέκυψε από το χτεσινό δείπνο του Τσίρκου?
Έτσι με ρώτησε ένας κρητίκαρος.
Το μόνο θετικό από την όλη υπόθεση είναι πως "Μετά το τέλος του δείπνου ο κ. Κύρκος αισθάνθηκε ελαφρά αδιαθεσία και μεταφέρθηκε προληπτικά στο Ιπποκράτειο". Πέραν τούτου, ουδέν θετικό άκουσα για αυτό το δείπνο, το οποίο πολύ όμορφα σχολιάζει το "Δακρυγόνο"
(ο εφευρετικός φωτορεπόρτερ του οποίου, κατάφερε να διεισδύσει και να αποθανατίσει τους δειπνούντες, με την παρακάτω ιστορικής σημασίας φωτο -τα πρόσωπα βέβαια είναι αλλοιωμένα, επειδή υπάρχει και το προσωπικό απόρρητο στο φαγοπότι:

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ, ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Χαμπάρι δεν είχα πάρει για τη μπόμπα που έσκασε απόξω απ' τη Βουλή -στην καρακοσμάρα μου εγω, μακριά από τηλεοράσεις και τέτοια ποταπά πράγματα, είπα σήμερα το πρωί να ανέβω σ' ένα ύψωμα προκειμένου να συναντήσω κάτι ψυχές.

Κατεβαίνοντας αργότερα, λοιπόν, σαν να μου δημιουργήθηκε η εντύπωση έως πεποίθηση ότι είδα περισσότερο χαμογελαστό κόσμο απ' ό,τι συνήθως. Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι οφείλεται το αυξημένο χαμόγελο.

Εν τω μεταξύ έχω κάτσει εδώ πέρα να διαβάσω από το Βαθύ Κόκκινο, το χτεσινό κειμενάκιον που αφορά το γεγονός ότι "η Ελλάδα έχει σχεδόν 10πλάσιο αριθμό ΜΚΟ από τη Γερμανία, δείχνοντας ότι ορισμένοι συμπολίτες μας είτε έχουν αυξημένες ανθρωπιστικές, περιβαλλοντικές ή πολιτιστικές ανησυχίες, είτε έχουν βρει έναν ωραίο τρόπο για να τσεπώνουν γρήγορα και εύκολα δημόσιο χρήμα".
Το συστήνω προς προβληματιζμόν (κλικ εδώ).

Εν τω μεταξύ, τυχερέ μου αναγνώστη, τι σου'χω - τι σού'χω!!!!

Tip για κυριακάτικη χαλάρωση:

Κάτσε μπροστά σε έναν καθρέφτη κρατώντας δίπλα στο πρόσωπό σου μια εφημερίδα που να δείχνει ένα κείμενο -όχι φωτογραφία, πληζ.
Κοίτα πρώτα τον εαυτό σου και κάνε την εξής σκέψη:

Α, τι ωραία, βλέπω τον εαυτό μου όπως είναι! Με βλέπω στον καθρέφτη, βλέπω αυτό που βλέπουν όσοι με βλέπουν! Είμαι ευτυχής επειδή ξέρω πώς είμαι και πώς φαίνομαι!

Ύστερα κοίτα την εφημερίδα και προσπάθησε να διαβάσεις από τον καθρέφτη τι γράφει. Σιγά μην τα καταφέρεις.

Συνωφρυωμένος πες:
Γαμώτο, την εφημερίδα δεν μπορώ να τη διαβάσω, τη βλέπω ανάποδα στην καθρέφτη! Επομένως, κι εμένα με βλέπω ανάποδα στην καθρέφτη, επομένως στον καθρέφτη ΔΕΝ βλέπω αυτό που οι άλλοι βλέπουν όταν με βλέπουν -γιατί αν είχα έναν απέναντί μου, θα μπορούσε να διαβάσει την εφημερίδα. Οπότε, το κέρατό μου μέσα, τι βλέπουν οι άλλοι όταν με βλέπουν -και πότε θα το δω κι εγώ?

Συνοδεύεται από το άσμα του Μπαγιαντέρα:

Ένας καθρέφτης στην ψυχή μου είναι κρυμμένος
που φαντασία τονε λένε οι πολλοί
κι όταν συμβαίνει να σε σκέφτομαι θλιμμένος
στο κρυσταλλένιο του σε βρίσκω το γυαλί.
Ένας καθρέφτης που όλοι λένε λογισμό.
Που ζωντανεύει όσα θέλω να ξεχάσω.
Άχ, ας μπορούσα στο μεγάλο μου καημό
σε χίλια δυό κομμάτια να τον σπάσω.
Ένας καθρέφτης ό,τι έχασα μου φέρνει.
Είν' η ανάμνηση πως πάλι ζω ξανά
κοντά σ' εσένα μια ζωή ευτυχισμένη
που μπρος τα μάτια μου σαν όνειρο περνά.
Ένας καθρέφτης που όλοι λένε λογισμό.
Που ζωντανεύει όσα θέλω να ξεχάσω.
Άχ, ας μπορούσα στο μεγάλο μου καημό
σε χίλια δυό κομμάτια να τον σπάσω.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΟΝ

Καιρό έψαχνα να το βρω σε μια μορφή που να βλέπεται και να ακούγεται.
Και οι θεοί εισάκουσαν τις δεήσεις μου, και να'το:
Πουλίκας-Πιλαλί σε ένα ιστορικό άσμα, σε μια εκτέλεση ακριβώς όπως πρέπει -με το σωστό μέτρο καλλιφωνίας, ώστε να αντανακλά την ομορφιά και τη χάρη που στάθηκαν αιτίες για να γεννηθεί το άσμα.
Κλείνουμε τη μουσική από δίπλα και το ακούμε απερίσπαστοι.

(Οι πιο μερακλήδες, μπορούν να το ακούν σε συγχρονισμό με μια μελέτη του σύγχρονου καννιβαλισμού, όπως αυτή δημοσιεύεται στο αξιόλογο ευλόγιον "7 Σε Παίρνει Αριστερά".
-Αν και έχω την αίσθηση ότι ο πίνακας περιστατικών κανιβαλισμού, είναι απλώς ενδεικτικός).

ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Μείωση 6,1% παρουσίασε ο Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής σε ετήσια βάση το Νοέμβριο, έναντι μείωσης 8,6% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2008 προς το 2007, όπως ανακοινώθηκε από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος ΕΣΥΕ.
Ο μέσος Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής της περιόδου Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2009, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2008, παρουσίασε μείωση 9,4%, έναντι μείωσης 3,6% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2008 προς το 2007.

(Εκ της Ναυτεμπορικής)

Κοίτα τώρα καλέ μου αναγνώστη: Μπορεί να σου φαίνεται ανησυχητικό ότι πέφτει ραγδαία η (ήδη πεσμένη) βιομηχανική παραγωγή, αλλά να έχεις υπόψη σου τα εξής:
Η βιομηχανική παραγωγή είναι ρυ-πο-γό-να και καθόλου οικολογική. Καταστρέφει το περιβάλλον, άσε που -αν ασχολούμαστε με δαύτη- μας κάνει να ιδρώνουμε και να χρειαζόμαστε ντουζάκιον και να καταναλώνουμε πολύτιμους υδάτινους πόρους!
Ναι σου λέω καλέ μου αναγνώστη!

Ε, δεν είμαστε για τέτοια -διάολε, πράσινη ανάπτυξη είπαμε ότι θα προωθήσει η κυβερνησάρα, δεν είπαμε? Ενθυμού τον Παπανδρέου τον Τρίτο (τον μακρύτερο) να έχει σηκωμένα μανίκια και να λέει "Πράσινη ανάπτυξη - Yes we can"?
Ενθυμού, έτσι?

Οπότε μη μου ανησυχείς -ποιός τη χέζει τη βιομηχανική παραγωγή...
Άσ' τη να πέφτει.
Εδώ μιλάμε για πράσινη ανάπτυξη - οι άνθρωποι έχουσι όραμα:

«Οι κοινοτικοί έρχονται πάντα και ζητάνε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση δαπανών», δήλωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση δεν εξετάζει αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 από τα 65 έτη, αλλά εξετάζει το ζήτημα του επαναπατρισμού κεφαλαίων, καθώς και της νομιμοποίησης των τεχνικών παιγνίων.

Αναφορικά με τα τεχνικά παίγνια, τόνισε ότι το πρώτο ζητούμενο είναι να υπάρξει νομοσχέδιο για την νομιμοποίησή τους. Πρόσθεσε όμως ότι είναι ένα ευαίσθητο ζήτημα και ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε οποιαδήποτε ρύθμιση πριν υπάρξει εκτενής συζήτηση.

(Και αυτό εκ της Ναυτεμπορικής)

Οπότε, έτσι σου φεύγει και η απορία, καλέ μου αναγνώστη, τι διάολο εννοούσαν ως πράσινη ανάπτυξη:
Θα κάθεσαι αραχτός και θα παίζεις τα όμορφα, οικολογικά, πράσινα τεχνικά παίγνια, και θα αναπτυσσόμεθα όλοι μαζί. Θα αναπτυσσόμεθα πράσινα.

Βρε σου λέω, το μέλλον μας ανήκει και μη σε ανησυχεί τίποτα! Έχουμε κυβερνησάρα με όραμα. Όχι, πες μου σε παρακαλώ: Υπάρχει ωραιότερο όραμα από τα πλάσματα δίπλα, που τα βλέπουμε να ασχολούνται με τα τεχνικά παίγνια? Υπάρχει πιο πράσινη ανάπτυξη από αυτήν? ΄Τι να λέμε...
Κι εσύ κάθεσαι κι ασχολείσαι με βιομηχανικές παραγωγές και τρίχες κατσαρές...

ΤΟ ΗΘΙΚΟΝ ΔΙΔΑΓΜΑ

Προθεσμία για να απολογηθεί αύριο το μεσημέρι ζήτησε κι έλαβε από τον αναπληρωτή εφέτη ανακριτή κ.Μπαλτά ο 26χρονος που κατηγορείται για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση «Συνομωσία Πυρήνων Φωτιάς».

Σύμφωνα με τη δικηγόρο του, Αντωνία Λεγάκη, ο διευθυντής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας κάλεσε στο γραφείο του τη μητέρα του νεαρού και της είπε ότι η υπηρεσία γνωρίζει πως ο νεαρός δεν έχει ανάμειξη, ωστόσο ήταν υποχρεωμένη να προβεί σε σύλληψη αφού εντόπισε δακτυλικά του αποτυπώματα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του σπιτιού στο Χαλάνδρι που φέρεται να χρησιμοποιούσαν μέλη της οργάνωσης.

Σύμφωνα με τη δικηγόρο ο διευθυντής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας διευκρινίσε ότι αν ο νεαρός μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης είχε αναφέρει ότι επισκέφθηκε το σπίτι για να εγκαταστήσει τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, δεν θα χρειαζόταν να προβεί η αστυνομία σε σύλληψη.

Ούτως αναφέρει τας εξελίξεις η Ναυτεμπορική.

Το πιάνεις καλέ μου αναγνώστη, το υπονοούμενο της τελευταίας φράσεως του αρχιδιευθυντού της αντιτρομοκρατικής?
Διαλογίσου επί της τελευταίας αυτής φράσεως, καλέ μου αναγνώστη.
Εύχομαι να φτάσεις εις το υγιές συμπέρασμα το οποίον λέγει "ναι μεν ξέρουμε ότι είσαι άσχετος με την υπόθεση, αλλά ο σκοπός είναι να μας θεωρήσεις πατέρες σου, να μας εξομολογείσαι τα πάντα, φίλοι σου είμαστε βρε".

Να το θυμάσαι το νόημα, καλέ μου αναγνώστη, διότι με τη φόρα που 'χουν πάρει οι τύποι, μπορεί και να σου χρειαστεί.
Άνετα μπορεί να είσαι ο επόμενος.
Όπως λέει χαρακτηριστικά, κλείνοντας, μια αξιόλογη τοποθέτησις του Δακρυγόνου: "το αποτύπωμα της πολιτικής ανυπακοής οι αρχές το έχουν επιδώσει σε όλους".

Και πάλι να ευχηθώ εκ βάθους καρδίας, ευτυχές το νέον έτος.

Ο ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΝ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Να ρε μάγκα μου, τέτοια δουλειά θα ήθελα να κάνω: Να με πληρώνουν μεγάλες εταιρείες για να υπερασπίζω τα συμφέροντά τους.

Δες παράδειγμα, καλέ μου αναγνώστη -φρέσκο-ολόφρεσκο από την ηλεκτρονική έκδοση της Ελευθεροτυπίας.

Η ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων φαίνεται ότι μπορεί να αποδειχθεί ευεργετική στην αντιμετώπιση της νόσου Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με νέα έρευνα Αμερικανών επιστημόνων.
(...)
Στο πείραμα χρησιμοποιήθηκαν 96 ποντίκια, τα οποία είχαν προγραμματισθεί γενετικά να εμφανίσουν βήτα αμυλοειδείς πλάκες στον εγκέφαλο, πρόδρομο της νόσου.
Όλα τα ποντίκια ετίθεντο υπό την επήρεια ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας ενός απλού κινητού τηλεφώνου,από μια ώρα, δύο φορές την ημέρα για επτά με εννέα μήνες.
(...)
Οι ερευνητές, υπό την καθοδήγηση του επικεφαλής του Κέντρου για την Έρευνα της νόσου Αλτσαχάιμερ, Γκάρι Άρεντας, δήλωσαν ότι όσα νέα ενήλικα ποντίκια, τα οποία δεν είχαν ακόμη εμφανίσει προβλήματα μνήμης, εκτέθηκαν στην ακτινοβολία αποδείχθηκε ότι η γνωστική τους ικανότητα προστατεύθηκε.

Συγκεκριμένα τα ποντίκια που νοσούσαν από τη νόσο Αλτσχάιμερ, στα πειράματα μέτρησης μνήμης και ικανοτήτων τα πήγαν τόσο καλά όσο και τα πειραματόζωα που δεν νοσούσαν.
Επίσης, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ακόμη και τα μεγαλύτερα σε ηλικία ποντίκια που είχαν αρχίσει να εμφανίζουν προβλήματα μνήμης, έπειτα από την έκθεσή τους στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων, φάνηκε ότι το πρόβλημά τους ήταν αντιστρέψιμο και η βλάβη στο εγκέφαλο εξαφανίσθηκε.
Σύμφωνα με τον Γκάρι Άρεντας, τα αποτελέσματα αυτά χρειάστηκε μήνες για να αποδειχθούν, κάτι που σημαίνει ότι για τον άνθρωπο θα απαιτηθούν αρκετά χρόνια.

Έτσι είναι σύντροφε αναγνώστα. Και οι εταιρείες κινητής πρέπει να ζήσουν -κλέφτες θα γίνουν? Καλά κάνουν και φροντίζουν την επιβίωσή τους.

Αλλά εγώ το φελέκι μου μέσα, τόση φαντασία έχω, τόσες παπαριές κάθομαι και γράφω εδώ, χάθηκε να με προσλάβει κάνα κύκλωμα εταιρειών, να δω μια άσπρη μέρα?

Εγώ ας πούμε, θα ήμουν πιο απόλυτος: Η ακτινοβολία των κινητών θεραπεύει και τον καρκίνο, θα τους έλεγα, άσε που αποτρέπει να εμφανίζονται μαγουλάδες στα πιτσιρίκια.

Αλλά δε με θένε γκαμότο... Δεν καταλαβαίνω γιατί...

ΔΕΙΓΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΕΟΡΡΕΑΛΙΣΜΟΥ

Μιλάμε, οι αρχαίοι Ηλείοι πρέπει να ήταν ζωντόβολα. Μιλάμε, στην Ιερή Άλτι, κάπου πίσω από το Ηραίο, είχανε φτιάξει ένα βωμό αφιερωμένο στον ποταμό Κλαδέο.
"εισελθόντων δια της πομπής εις την Άλτιν, εισίν όπισθεν του Ηραίου Κλαδέου τε ποταμού και Αρτέμιδος βωμοί" είχε γράψει ο Παυσανίας.
Τρελλά πράματα δηλαδή. Ακούς εκεί να έχουν φτιάξει βωμό προς τιμήν ενός ποταμού...
Ντροπής πράματα. Ακούς εκεί να τιμούνε τα ποτάμια... Κωλο-ειδωλολάτρες!
Ντιπ ζωντόβολα πρέπει να ήταν.

Ενώ οι σύγχρονοι, ε? Τεφαρίκια παιδιά.
Σου λέει, σιγά μην τιμήσουμε το κωλοποτάμι τον Κλαδέο. Μαλάκες είμαστε? Σιγά μην του κάνουμε και βωμό: Να κάνει ο Κλαδέος βωμό δικό μας, αν θέλει -είμαστε μάγκες.
Και πιάσανε εκεί πέρα και ρίξανε ξερωγώ μες το ποτάμι ό,τι βρήκαν εύκαιρο.
Έτσι, για να αποδείξουν ότι δεν είναι κορόϊδα σαν τους αρχαίους Ηλείους, να καθήσουν να φτιάχνουν βωμούς προς τιμήν ποταμών και τέτοιες αηδίες.
Ψιλομαύρισε το ποτάμι βέβαια, αλλά εντάξει.
Σου λέει "δικά μας είναι τα ποτάμια, ό,τι θέλουμε τα κάνουμε, αλλά βωμούς δεν τους φτιάχνουμε. Αμα πια, με τους ηλίθιους τους αρχαίους"...
Σωστούς τους βρίσκω.

(Περισσότερα -με οπτική άποψη του ζητήματος- εις το http://pirgotis.blogspot.com, απ' όπου και αλίευσα την πλεροφορία)

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ

Ο ποιητής Ρήγας Γκόλφης γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1886. Πέθανε στην Αθήνα το 1957.
Μαχητικός δημοτικιστής, συνεργάτης του περιοδικού "Νουμάς" -όπου το 1908 και δημοσιεύει σε τρεις συνέχειες αυτό που αργότερα ονομάστηκε (δικαίως ή αδίκως) "πρώτος λογοτεχνικός καρπός της σοσιαλιστικής σκέψης στην Ελλάδα. Μιλάμε για το θεατρικό έργο "Ο Γήταυρος".

Παράλληλα, ο Ρήγας Γκόλφης παλεύει πολλά άλλα πράγματα, μεταξύ των οποίων, τη μετάφραση της "Διεθνούς".
Η Διεθνής γράφτηκε το 1871 από τον Ευγένιο Ποτιέ και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1895.

Ο Ευγένιος Ποτιέ ήταν Γάλλος. Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1816 στο Παρίσι. Υπήρξε εργάτης από πολύ μικρή ηλικία και μαχητικός επαναστάτης και κομμουνάρος. Πέθανε το 1887, έχοντας ζήσει μια ζωή που αν ζωές ανάλογες είχαν ζήσει κάπως περισσότεροι συνάνθρωποί μας, ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.

Πολύς κόσμος πιστεύει ότι η "Διεθνής" έχει να κάνει με την Οκτωβριανή επανάσταση. Αυτό είναι λάθος -απλώς η Οκτωβριανή επανάσταση υιοθέτησε την "Διεθνή" ως ύμνο της, όμως η "Διεθνής" προϋπήρξε δεκαετίες πριν το Λένιν.
Τόσο ως ποίημα του Ευγένιου Ποτιέ, όσο και ως μελοποιημένος ύμνος (σε μουσική του Pierre Degeyter). Οι επαναστάτες εργάτες την γνώριζαν και είχαν αρχίσει να την τραγουδούν τουλάχιστον από το 1888, όταν ο Λένιν ακόμα ήτο έφηβος και έπαιζε μπάλα στην αλάνα.

Τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογούμε, κάποια στιγμή ο Ρήγας Γκόλφης άρχισε να ασχολείται με την ελληνική μετάφραση της "Διεθνούς".
Το πάλευε από δω, το πάλευε από κει...

Σηκωθείτε παιδιά και χτυπάτε
Καταφρόνια και πείνα μας σφίγγει
Το μεγάλο μας δίκιο ζητάτε
Και πατήστε τ' εχθρού το λαρύγγι
υπήρξε μια πρώτη του προσπάθεια να αποδώσει τα λόγια του Ευγένιου Ποτιέ.

Αργότερα, γύρω στα 1921, τελειοποίησε τη μετάφρασή του.
Στάθηκε όμως γκαντέμης: Η "Διεθνής" είχε υιοθετηθεί από τους ρώσους μπολσεβίκους και από τους εν Ελλάδι ομοϊδεάτες τους, οι οποίοι σύντομα, πολύ σύντομα, έμελλε να κρατήσουν τους πρώτους λίγους στίχους της "Διεθνούς" και τους υπόλοιπους έμελλε να τους πετάξουν στη θάλασσα (ενδεχομένως στη Βαλτική).

Σκοπός αυτού εδώ του σημειώματος, είναι να κάνει μια βουτιά που θα ανασύρει από το βυθό τα χαμένα μέλη της "Διεθνούς" και να τα παρουσιάσει σ' εσένα, καλέ μου αναγνώστη.

Εμπρός της γης οι κολασμένοι
Της πεινάς σκλάβοι εμπρός, εμπρός
Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει
Σαν βροντή σαν κεραυνός.
Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια.
Όλοι εμείς οι ταπεινοί της γης
Που ζούσαμε στην καταφρόνια
Θα γίνουμε το παν εμείς.

Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες
Με πλάνα λόγια μας γελούν.
Της γης οι δούλοι και οι ραγιάδες
Μοναχοί τους θα σωθούν.
Για να λείψουν πια τα δεσμά μας
Για να πάψει πια η κλεψιά
Να ιδούνε πρέπει την γροθιά μας
Και την ψυχή μας την φωτιά.

Εμπρός μονάχη μας ελπίδα
Είναι η σφιγμένη μας γροθιά.
Κάτω οι πόλεμοι και η πατρίδα
Ζήτω, ζήτω η λευτεριά.
Και αν θελήσουν να δοκιμάσουν
Της ψυχής μας τους κεραυνούς
Να ιδούνε τότες θα προφτάσουν
Πως είναι οι σφαίρες μας γι' αυτούς

Σκληρός ο νόμος μας ξεσκίζει
Κι οι φόροι ασήκωτοι για μας.
Ο πλούσιος ότι κι αν κερδίζει
Είναι πλούτος της κλεψιάς.
Η σκλαβιά, η αδικία φτάνει
Όχι πια ταπεινοί σκυφτοί-
Αδέλφια η φύση όλους μας κάνει
Και είμαστε ίσοι μπρος σε αυτή.

Οι πλούσιοι άσπλαχνα μας γδέρνουν
Και μας αρπάζουν το ψωμί.
Τον κόπο μας και αυτοί κι αν παίρνουν
Για μας η πείνα πληρωμή
Της δουλειάς όλοι οι κλεφτες κάτου
Δίκιο τώρα ο φτωχός ζητάει
Όσα γυρεύει είναι δικά του
Κι όταν θελήσει τ' αποκτάει

Εμάς που αδιάκοπα η δουλειά μας
Γεννάει της γης τους θησαυρούς
Όλα τα πλούτη τους είναι δικά μας
Όλα ανήκουν στους φτωχούς.
Τώρα πια κόρακες και ακρίδες
Δεν σκεπάζουν τον ουρανό
Χρυσός ο ήλιος στέλνει αχτίδες
Χαμόγελο παντοτινό.

Όπως καταλαβαίνεις καλέ μου αναγνώστη, πρόκειται για διαχρονικό σουξέ, με μελωδία και λόγια που διατηρούν τη ζωντάνια τους μέχρι τις μέρες μας. Επαγγελματίες χοροδιδάσκαλοι και λοιποί ειδικοί συνιστούν να χορεύεται ομαδικά -ο κατα μόνας χορός της Διεθνούς, κουφαίνει. Έτσι λένε. Τέλος, εντομολόγοι και οικολόγοι εξετάζουν εάν και κατά πόσον "κόρακες κι ακρίδες" σκεπάζουν τον ουρανό στις μέρες μας, καθώς και κατά πόσον το "χαμόγελο παντοτινό" του ήλιου υπάρχει ή δεν υπάρχει στον παλιόκοσμο που ζούμε.

Δεν θέλω να πάρω θέση.

ΧΑΣΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΙΚΟΣΙ ΚΙΛΑ ΣΕ ΟΚΤΩ ΜΕΡΕΣ

Ανευρέθη μπλόγκ με αυτό τον φανταιζί τίτλο κλικ εδώ καλέ μου αναγνώστη, και επειδή το θεωρώ από τα σούπερ-ντούπερ δείγματα της ελληνόφωνος μπλογκόσφαιρας, το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Κείμενα με άποψη, άποψη με εικονογράφηση, κι όλα αυτά τζάμπα.
Ο δημιουργός του μου είναι πλήρως άγνωστος αφενός, καπέλο δεν φοράω αφετέρου, ωστόσο θεωρώ χρέος μου να βγάλω το καπέλο στον δημιουργό του.

Δροσερή ανάσα σ' έναν χάλια κόσμο.

ΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ
(Άρες Άναξ -είναι πολλά τα λεφτά Άρη)

Υπάρχουν εν Ελλάδι στόκοι (ελληνικής αλλά και αλλοδαπής καταγωγής και προελεύσεως) που όποτε παίζουν τζόκερ ή όποτε βλέπουν κάποιον να πάει να παίξει τζόκερ, έχουν τη νοοτροπία να μονολογούν κάτι γκαντέμικες ωδές και γητειές του στυλ "Σιγά μην κερδίσω... Το παιχνίδι είναι στημένο... βγάζουν τα νούμερα που θέλουν εκείνοι".

Ποτέ μου δεν κατάλαβα σε τι στηρίζουν αυτή την ηλίθια άποψή τους. Όποιος έχει δει μια κλήρωση του τζόκερ, οφείλει να αναγνωρίσει ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι α-πο-λύ-τως διαφανές και τίμιο -όσον αφορά την κλήρωση:

Σε ένα πλαίσιο υπάρχουν 45 μπαλάκια που πέφτουν σε μια κληρωτίδα, και εξ αυτών πέφτουν από την τρύπα της κληρωτίδας 5 τυχαία μπαλάκια -ουδέν τιμιώτερον και τυχαιότερον.
Σε ένα άλλο πλαίσιο, υπάρχουν 20 μπαλάκια που πέφτουν σε μια κληρωτίδα, εκ των οποίων ένα τυχερό βγαίνει μπαλάκι-τζόκερ. Ουδέν τιμιώτερον και τυχαιότερον.

Μόνο ουφολόγοι, οπαδοί της ομάδας έψιλον, βασιλόφρονες, θαυμαστές του Γιούρι Γκέλερ και προτεστάντες ιεραπόστολοι θα έβρισκαν κάτι ύποπτο σε αυτή την απολύτως διάφανη διαδικασία.

Επιμένω: Όποιος βρίσκει οτιδήποτε ύποπτο σε αυτή τη διαδικασία, είναι γκάου.

Στη συνέχεια επακολουθεί η διαλογή των νικητών, τα αποτελέσματα της οποίας θα έπρεπε -θεωρητικώς τουλάχιστον- να συμβαδίζουν με τις μαθηματικές πιθανότητες του παιχνιδιού.
Στο περίπου βρε αδερφέ.
Για τα μάτια του κόσμου βρε αδερφέ.
Διότι ζούμε σε έναν μαθηματικό κόσμο βρε αδερφέ.
Πυθαγόρας λέμε.
Μουσική των σφαιρών λέμε -μουσική των μπαλλακίων του τζόκερ, ας πούμε.
Μην το βγάλουμε και μαλάκα τον Πυθαγόρα...

Αν ζούσε λοιπόν ο Πυθαγόρας, πριν να παίξει τζόκερ, θα καθόταν και θα υπολόγιζε να βρει τον μαθηματικό τύπο για να υπολογίσει τις πιθανότητες επιτυχίας που έχει κάθε στήλη. Θα καθόταν λοιπόν να υπολογίσει πρώτα το σύνολο των πιθανών συνδυασμών που έχει το απλό πεντάρι -χωρίς το τζόκερ, δηλαδή. Και θα κατέληγε σε αυτόν εδώ τον μαθηματικό τύπο:

Και θα έξυνε την κούτρα του λέγοντας "Α, ώστε για να πιάσω απλό πεντάρι, 5 από 45 δυλαδή, χωρίς τζόκερ, κάθε στήλη που θα παίξω έχει μία στις 1.221.759 πιθανότητες...
Και για να πιάσω πεντάρι μαζί με το τζόκερ, τι πιθανότητες έχω?"

Και θα πολλαπλασίαζε το 1.221.759 επί 20 που είναι οι πιθανοί αριθμοί τζόκερ, και θα κατέληγε στο σύνολο των πιθανοτήτων του παιχνιδιού, και θα μονολογούσε ξύνοντας την κούτρα του:
"Α, ώστε το παιχνίδι Τζόκερ αποτελείται από 24.435.180 πιθανότητες... Δηλαδή αν παίξω μια και μοναδική στήλη, θα έχω μία στις 24.435.180 πιθανότητες... Γάματα με μεγάλα γράμματα δηλαδή... Θα προτιμήσω να φάω τα λεφτά σε σουβλάκια".

Και θα το έριχνε στη σουβλακοφαγία, παρόλο που μάλλον ήταν χορτοφάγος.

Διότι θα σου έλεγε,
"δηλαδή άμα παίξω 10 στήλες, αντί να φάω δυο σουβλάκια θα έχω μία στις 2.443.518 πιθανότητες να γίνω πλούσιος. Φέξε μου και γλίστρησα.
Άμα παίξω 100 στήλες, αντί να ντερλικώσω 10 σουβλάκια θα έχω μια στις 244.351,8 πιθανότητες να γίνω πλούσιος. Φέξε μου και γλίστρησα.
Κι άμα παίξω ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΣΤΗΛΕΣ, θα έχω παίξει ένα κάρο λεφτά αλλά θα έχω απλώς μία στις 24,43518 πιθανότητες να τα κονομήσω... Μιλάμε για 4% πιθανότητες, δηλαδή.
Θα έχω παίξει 1.000.000 στήλες και θα έχω τις πιθανότητες που έχουν οι Οικολόγοι-Πράσινοι για να πάρουν 51% και να κάνουν αυτοδύναμη κυβέρνηση... Του αγίου Πέοντος ανήμερα δηλαδή.
Βρε δε με γαμάτε λέω γω? Προτιμώ να δώσω τα λεφτά μου για ν' αγοράσω ένα χρυσό μπούτι, να κάνω πλάκα στους οπαδούς μου ότι έχω χρυσά μπούτια".

Κάτι τέτοια θα σκεφτόταν ο Πυθαγόρας.
Σοφός ήταν.
Ας μην τον αμφισβητήσουμε.
Είμαστε μικροί μπροστά σ' αυτόν (και στο χρυσό μπούτι του).
Πρέπει να σεβόμαστε τους σοφούς προγόνους μας (και τα χρυσά μπούτια τους).

Και στους μαθητές του θα έλεγε ο Πυθαγόρας -ο σοφός Πυθαγόρας:
"Μάγκες μου, το παιχνίδι μοιραία θα έχει απανωτά τζακ-ποτ. Θα πρέπει να παιχτούν περίπου 25 εκατομμυρια στήλες για να βρεθεί νικητής -μπέσα σας μιλάω, στατιστικά έτσι θα γίνεται. Κάθε φορά που παίζονται 5 εκατομμύρια ή 8 εκατομμύρια ή 12 εκατομμύρια στήλες, το παιχνίδι στατιστικώς θα έχει τζακ-ποτ. Βέβαια, επειδή η στατιστική είναι μεγάλη κουφάλα, θα υπάρξουν φορές όπου κάποιος κωλόφαρδος θα κερδίσει, ακόμα κι αν έχουν παιχτεί μόνο δύο μύρια στήλες, ας πούμε... Αλλά αυτό θα είναι εξαίρεση. Ο κανόνας θα είναι τα απανωτά τζακ-ποτ, και όποτε το ποσό μεγαλώνει και τσιμπάει το κοινό -και παίζει κι η κουτσή Μαρία- με αποτέλεσμα να παίζονται περίπου 25 μύρια στήλες, όλο και κάποιος νικητής θα υπάρχει: ένας, άντε το πολύ δύο".

Τέτοια θα έλεγε ο Πυθαγόρας στα ρεμάλια του ομακοείου, και τα ρεμάλια θα τον ρώταγαν:

"Δηλαδή δάσκαλε, για να πιάσουν τρεις από μας τζόκερ στην ίδια κλήρωση, πόσες πιθανότητες υπάρχουν?"

Θα έξυνε την κούτρα του ο Πυθαγόρας, θα έβγαζε το κομπιουτεράκι του και θα υπολόγιζε:
24.435.180 επί τρία, ίσον 73.305.540 και θα τους έλεγε:
"Ρεμάλια, για να πιάσετε τρεις από εσάς 5+1 στο τζόκερ, θα έπρεπε να παιχτούν πάνω από 73 μιλιόνια στήλες... Οπότε, στατιστικώς είναι απίθανο να βρεθούν τρεις τυχεροί στην ίδια κλήρωση του τζόκερ, εφόσον παίζονται κάθε φορά 6, 8, 12, 15, ή 25 ή 32 εκατομμύρια στήλες".

Στις μέρες μας, δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά τον Πυθαγόρα, έχουμε προοδέψει ως λαός, τον έχουμε ξεπεράσει σε σοφία, και σπανίως υπάρχει ΜΟΝΟ ένας τυχερός του τζόκερ.
Συνήθως βρίσκονται 2 ή 3 ή 4 ή πάρε να'χεις τυχεροί, παρόλο που παίζονται ελάχιστες στήλες.
Δηλαδή, 2 ή 3 ή 4 ή δώσε κι εμένα μπάρμπα συνάνθρωποί μας, έχουν την ικανότητα να συντρίβουν το νόμο των πιθανοτήτων και να βάζουν λεφτά στην τσέπη.
Τους συγχαίρω.

Αν μη τι άλλο, αποδεικνύουν ότι το ένδοξον χατζη-νεο-ελληνικόν έθνος έχει συντρίψει το νόμο των πιθανοτήτων και έχει αφήσει μίλια πίσω τους Πυθαγόρες.
Έχουμε την Παναγιά και το Χριστό μαζί μας και δε σκαμπάζουμε από Πυθαγόρες.
Τι να κλάσουν κι οι Πυθαγόρες μπροστά μας...

(Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός. Πάντως θέλω να επαναλάβω κλείνοντας, ότι στην κλήρωση του τζόκερ δεν βρίσκω τίποτα επιλήψιμο. Απολύτως τίποτα. Στην κλήρωση όλα είναι διάφανα. Θα μπορούσα να βάλω το χέρι μου στη φωτιά- ότι η κλήρωση είναι ό,τι τιμιώτερο συμβαίνει στο χατζη-νεο-ελληνικό κράτος.

Και η διαλογή, δηλαδή η ανεύρεση των υπερτυχερών και ο υπολογισμός των κερδών του καθενός, τίμια διαδικασία πρέπει να είναι, φαντάζομαι... Ε, έτσι φαντάζομαι τουλάχιστον, δεν ήμουν και μπροστά βρε αδερφέ, αλλά φαντάζομαι ότι: Τα αποτελέσματα της διαλογής του τζόκερ αποτελούν τρανή απόδειξη ότι το νόμο των πιθανοτήτων θα μπορούσαν να τον συντρίψουν μόνο οι απόγονοι του Πυθαγόρα, δηλαδή οι χατζη-νεο-έλληνες με το κοφτερό μυαλό τους -κι ας μην έχουν χρυσά μπούτια).

Update 07/09/2013:

Πολλοί φίλοι  αναγνώστες συνεχίζουν να ρωτούν: 

"Ωραία όλα αυτά, όμως ποιούς αριθμούς να παίξω?"

Σε αυτούς τους πολυάριθμους φίλους αναγνώστες αποφάσισα να κάνω ένα ειδικό δώρο -το οποίο βέβαια όλοι μπορούν να το εκμεταλλευτούν!!! 

Ιδού ο ένας και μοναδικός τρόπος με τον οποίο θα μπορείς 

να γνωρίζεις εκ των προτέρων τους τυχερούς αριθμούς του ΚΙΝΟ, του Τζόκερ, του Λόττο...

Κλικ εδώ για περισσότερες λεπτομέρειες!!!

ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ-ΠΡΟΠΟΣΗ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ
(εκφωνηθείσα μετά μπίρας περίπου κατά την 00.15 της σήμερον)

Αγαπητό 2010, γουέλκαμ
κι ελπίζω να μην έχεις κι εσύ κατά νου να κάνεις δηλώσεις για κανένα μεγαλόπρεπο "πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών" όπως είχε κάνει ο Τρίτος ο μακρύτερος, γιατί θ' απελπιστούμε τελείως και θ' αρχίσουμε να βαράμε ενέσεις.

Επίσης, δείχνοντάς σου τα κατατόπια, σου εφιστώ την προσοχή να μην κάνεις καμιά μαλακία και πειστείς από τα ευχολόγια των κρατούντων (ό,τι κι αν κρατάνε) κι αρχίσεις να μοιράζεις στους αναξιοπαθούντες μετόχους των τραπεζών και στους αναξιοπαθούντες βιομήχανους και στους αναξιοπαθούντες μεγαλοεργολάβους λεφτά με τη σέσουλα και χρήμα με ουρά, μπέσα σου μιλάω, δεν τα έχουν ανάγκη. Στο βαθμό που μπορείς, δώσε τους εκεί πέρα ένα επίδομα κοινωνικής συνοχής (κάνα κατοστάρι ευρώ στον κάθε αναξιοπαθούντα) και τα υπόλοιπα μοίρασέ τα σ' εμάς που είμαστε αλλεργικοί στην ιριδίζουσα ταινία των χαρτονομισμάτων -γεγονός που αποτελεί εγγύηση ότι θα τα σκορπίσουμε εν ριπή οφθαλμού, αναθερμαίνοντας έτσι την οικονομία.

Προσωπικά για εμένα θα ήθελα να επιφυλάξεις ένα πεντάρι στο extra5 και δυο 14άρια σε προ-πο με μερικές μπομπάτες εκπλήξεις -θα σου είμαι υπόχρεως.

Α, μια και είπα προ-πο, κανόνισε να εμποδίσεις τα σχέδια του υπουργού προ-πο που θέλει να κάνει 9.856.323 προληπτικές προσαγωγές, διότι έχουμε και δουλειές και μεταξύ μας υπάρχουν και ερωτευμένοι άνθρωποι κι είναι κρίμα να μας ζαλίζει τον έρωτα και φέτος ο εν λόγω.
(Αυτό το "έχουμε και δουλειές" μην θεωρήσεις απόλυτο -ένα απλό σχήμα λόγου είναι. Κατά βάθος πολλοί από μας είναι άνεργοι, οπότε αν μπορείς να κάνεις κάτι επ' αυτού, καλά θα ήταν).

Ε, κατά τα άλλα, κράτα μακριά μας σεισμούς λιμούς και καταποντισμούς, ξόρκισε με απήγανο τις αρρώστιες που έχουμε και ρίξε στον καιάδα αυτές που δεν έχουμε, και θα είσαι πολύ μόρτικο και τσίφτικο έτος.

Ε... άμα βρεις για τον καθένα και την καθεμιά μας και από 5-6 ζόρικες και μπάνικες υπάρξεις του αντίθετου φύλου [ή και του ίδιου αν έτσι θα το προτιμάει κάποιος], ε, τότε σε βεβαιώνω ότι θα σε δέσουμε με αλυσίδες και δε θα σε αφήσουμε ποτέ να φύγεις. Θα έχεις γράψει το όνομά σου στις καρδιές μας με χρυσά γράμματα και θα ονομάζουμε τα παιδιά μας 2010 προς τιμήν σου.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Συντ Ακατανόμαστος

(Όπως πρόσεξες, δεν ζήτησα τίποτα σχετικό με "ηθική και πνευματική ανύψωση του έθνους ημών" και τέτοιες μάνδολες. Το παρέλειψα σκόπιμα, γιατί μπορεί να μπερδευόσουν και να μη μας έδινες τελικά τις κατ' άτομον 5-6 μπάνικες και ζόρικες υπάρξεις που σου προανέφερα ή να μας έχωνες σε τίποτα νηστείες και τέτοια κόλπα, και δε λέει, διότι καλό πράμα η ηθική και πνευματική ανύψωσις, αλλά εγώ προτιμάω τη μάσα, τα ξύδια και τις γκόμενες).