Τρίτη, Νοεμβρίου 27, 2012

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Ιντριγκαρισμένος από τον αρκετά εντυπωσιακό τίτλο της εκδήλωσης "Ο νεοναζιστικός παγανισμός και η ορθόδοξη εκκλησία", είπα κι εγώ να πάω να δω τι θα παιχτεί εκεί ψηλά στη Νομική.
Διότι δύο ήταν οι πιθανότητες, εκ των οποίων η μία (μια ανάλυση του φαινομένου της σχέσης μεταξύ ναζισμού και ορθόδοξης εκκλησίας) απλώς θα με ενδιέφερε γενικώς και αορίστως εφόσον είμαι ένας αντιφασίστας άνθρωπος που ζει στην Ελλάδα ενώ η άλλη πιθανότητα -αν όντως πήγαινε προς αυτήν το πράγμα- θα με αφορούσε προσωπικά, ας πούμε, εφόσον είμαι ένας άνθρωπος που όταν δεν βαριέμαι να αυτοπροσδιορίζομαι  ως πολυθεϊστής, έχω την τάση να αυτοπροσδιορίζομαι ως ένα άτομο ψιλο-παγανιστικών πεποιθήσεων.

Βρεθήκαμε λοιπόν δυο-τρεις φίλοι κι είπαμε να πάμε να δούμε τι θα παιχτεί.

Η αλήθεια είναι πως φτάσαμε αρκετά νωρίς σε σχέση με την ώρα άφιξης της μεγάλης μάζας των τελικώς παρισταμένων, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα η έκπληξή μου ολοένα να μεγαλώνει έτσι όπως έβλεπα να αρχίζουν να μαζεύονται -μεταξύ άλλων- και άνθρωποι που, για λόγους κάθε άλλο παρά θρησκευτικούς, τους έχω σε μεγάλη (έως πολύ μεγάλη) εκτίμηση.

Η σύνθεση του ακροατηρίου, λοιπόν,  άρχιζε να με ιντριγκάρει ακόμα περισσότερο, καθώς ένιωθα να απομακρύνεται το ενδεχόμενο μιας ολομέτωπης επίθεσης ενάντια στον παγανισμό (ή ενάντια σε οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική πεποίθηση), επομένως άρχισα να υποψιάζομαι πως τελικά θα μείνει μετέωρος ο τίτλος "Νεοναζιστικός παγανισμός και ορθόδοξη εκκλησία" ο οποίος τόσο με ιντριγκάρισε και με έκανε να βρεθώ στη Νομική.

Κάποια στιγμή άρχισε και η εκδήλωση, άρχισαν και οι ομιλίες, των οποίων το περιεχόμενο και η λογική πληρέστατα απ' ό,τι βλέπω περιγράφονται τόσο στο ευλόγιον του Πανδίονα όσο και εδώ, επομένως ας μην επαναλάβω κι εγώ τα ίδια -διότι όντως, τα ίδια θα έγραφα κι εγώ.

Απλά, ως δική μου συνεισφορά στην περιγραφή του πνεύματος των ομιλιών της εκδήλωσης, θα σημειώσω το εξής:

Οι -μάλλον ελάχιστες- αναφορές στη σχέση μεταξύ ναζισμού και παγανισμού, ήταν της μορφής: "Όπως είναι δεδομένο και αυτονόητο, τόσο αυτονόητο ώστε να μην υπάρχει λόγος να το αναλύσουμε διεξοδικότερα ως αυτονόητο που είναι, ο ναζισμός αποτελεί την πιο ακραία μορφή του παγανισμού". Και, μετά από κάποιες τέτοιες σύντομες αναφορές, ο παγανισμός έφευγε από το προσκήνιο των ομιλιών. Εξαϋλωνόταν.

Αντίθετα, οι -απείρως περισσότερες- αναφορές στη σχέση μεταξύ χριστιανισμού και ναζισμού, ήταν της μορφής: "Το ναζιστικό φαινόμενο από την αρχή της εμφάνισής του άσκησε μια "κρυφή γοητεία" σε κάποιους, ευτυχώς λίγους, από τις  χριστιανικές εκκλησίες της βόρειας Ευρώπης". Και αμέσως μετά άρχιζε ένας ορυμαγδός (ιστορικά αντικειμενικών) παραδειγμάτων μαζικής στήριξης που παρείχαν οι χριστιανικές εκκλησίες προς το φασισμό και το ναζισμό (και αντίστροφα βέβαια, με παραδείγματα υποστήριξης και υπεράσπισης του φασισμού και του ναζισμού προς τις χριστιανικές εκκλησίες), με ειδική μνεία στη μαζική στήριξη της ελληνορθόδοξης εκκλησίας από  και προς τη δικτατορία του Μεταξά ή από και προς τη χούντα του '67 ή σήμερα από και προς τη Χρυσή Αυγή.
Πρακτικά δηλαδή, οι αναφορές στη σχέση ναζισμού-χριστιανισμού-εκκλησίας ακολουθούσαν ροή ανάποδη από εκείνη των αναφορών στη σχέση ναζισμού-παγανισμού:
Ενώ ο παγανισμός εξαρχής δηλωνόταν ως αποδιοπομπαίος τράγος που φταίει για όλα -και αμέσως μετά εξαφανιζόταν- αντίθετα, ο χριστιανισμός και το χριστιανικό πνεύμα  δηλωνόταν σαφώς ότι ναι μεν δεν έχει και δεν πρέπει να έχει καμιά δουλειά με φασισμούς, ναζισμούς και χούντες αλλά αμέσως μετά άρχιζαν οι αποδείξεις που έκαναν φανερό ότι δίχως τη στήριξη-συμπαράταξη της εκκλησίας όλα αυτά τα φαινόμενα ούτε θα είχαν υπάρξει ούτε θα υπήρχαν στις μέρες μας, κι ότι εν πολλοίς ακόμα και τώρα είναι στο χέρι της εκκλησίας το σταμάτημα τέτοιων φαινομένων.

Είχαμε μείνει να κοιτάμε χαμογελαστοί και ν' αναρωτιόμαστε για ποιό στην ευχή λόγο ο τίτλος της εκδήλωσης ήταν "νεοναζιστικός παγανισμός" και όχι "νεοναζιστικός χριστιανισμός", ας πούμε, ή εν πάση περιπτώσει τι εννοεί κάποιος όταν λέει τον φοβερό όρο "νεοναζιστικός παγανισμός".

Μέγα το ερώτημα.
Δοκίμασε να το θέσει ο Ρασσιάς και απάντηση δεν νομίζω ότι πήρε σχετικά με το εάν στη συγκεκριμένη χρήση του όρου "παγανισμός" συμπεριλαμβάνεται, ας πούμε, και η ελληνική θρησκεία.

Υποθέτω πως θα υπήρχαν κι άλλοι που θα σκόπευαν να επαναφέρουν αυτό το ερώτημα (το οποίο ύστερα από το πνεύμα των ομιλιών που προηγήθηκαν, δεν είχε να κάνει πλέον με ζητήματα πεποιθήσεων αλλά είχε αρχίσει να μεταβάλλεται σε ερώτημα υπεράσπισης της κοινής λογικής)...

Ωστόσο κάπου εκεί δόθηκε ο λόγος στον βουλευτή Γεροντόπουλο της ΝΔ και τότε έγινε της κολάσεως... "Σκάσε ρε!", "Εσύ ψήφισες το μνημόνιο και τι να μας πεις απ' τη ζωή σου!", "Κατεβάστε τον κάτω!", "Τα μνημόνια που ψήφισες δημιούργησαν τη Χρυσή Αυγή", "Αφαιρέστε του τον λόγο!" και κάτι τέτοια άρχισαν να πλημμυρίζουν την αίθουσα χαρίζοντας ένα πνεύμα ενότητας σε χριστιανούς και παγανιστές, άθεους και ένθεους, επαναστάτες μαρξιστές και νεοφιλελεύθερους, με συνέπεια η όλη εκδήλωση να τελειώσει σε ένα πνεύμα ενότητας και χαράς.

Και δοθέντος ότι εμένα προσωπικά με περίμενε το μακρύ ταξίδι της επιστροφής, αποχώρησα από τους πρώτους, κατεβαίνοντας τις σκάλες μαζί με έναν μητροπολίτη (ανήκουστα πράγματα), μένοντας με την απορία εάν και κατά πόσον η λέξη "παγανισμός" είναι τόσο πιασάρικη στις μέρες μας ώστε να δικαιολογεί την παρουσία της στον τίτλο μιας εκδήλωσης που δεν την αφορά -ή που αν την αφορά, αυτό συμβαίνει μόνο επιδερμικά και από σπόντα. 

2 σχόλια :

  1. Εγώ ψόφησα στο γέλιο όταν προσπαθούσε ο Γεροντόπουλος να πει για το πόσο λάθος είναι να λέγετε πχ το γνωστό "Όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες οι άλλοι ήταν στα δέντρα" και κάποιος φώναζε Ναιιιιιιιιι και εσείς με τα μνημόνια θέλετε να μας ξανα-ανεβάσετε στα δέντρααααααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, το ξέχασα αυτό... ΛΟΛ
    Γενικά, όλα αυτά μαζί λειτούργησαν σαν το πιο εντυπωσιακό κλείσιμο εκδήλωσης που έχω πετύχει τα τελευταία χρόνια!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Mi-la-re,
mi-la-re-si